ဒီမုိကေရစီ ေဆာင္းဦးေပါက္ (၂)


ေမး။ ဒီသဘာဝေတြ တကယ္ေရာရွိသလား။
ေျဖ။ ရွိတာေပါ့။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဟန္တင္တန္ရဲ႕ တတိယလႈိင္းကို ဖတ္ဖို႔ အၾကံျပဳရေတာ့မွာပါ။ သူက လႈိင္းသံုးလႈိင္းနဲ႔ ခြဲျခားျပပါတယ္။ ပထမလႈိင္းထဲမွာ ဒီမုိကေရစီ ေျပာင္း၊ ၿပီးေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္ဆီ ေျခဦးလွည့္၊ အဲဒီအထဲက တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြက ဒုတိယလႈိင္းထဲမွာ ဒီမုိကေရစီ ထပ္ေျပာင္း စံုလို႔ပါပဲ။

ေမး။ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဘယ္လႈိင္းထဲမွာ ပါမလဲ။
ေျဖ။ ဒုတိယလႈိင္းထဲမွာ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ပါခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တယ္။ အခု ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆီ ျပန္လည္ ကူးေျပာင္းရာမွာေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံထဲ ကူးေျပာင္းတာမို႔ လႈိင္းလို႔ ေျပာဖို႔ ခက္ပါတယ္။ လႈိင္းဆိုတာ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပား တစ္ခ်ိန္ထဲမွာလိုလို ဒီမုိကေရစီ ကူးေျပာင္းၾကမွ သတ္မွတ္လို႔ ရႏိုင္တာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီမုိကေရစီ ေျပာင္းတာကို သေဘာက်ၿပီး လာမယ့္ ႏွစ္ေတြအတြင္း ဒီမုိကေရစီ ကူးေျပာင္းၾကမယ့္ ႏုိင္ငံေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚထြက္လာမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က စတုတၴ ဒီမုိကေရစီ လိႈင္းဦးစလို႔ ေခၚရင္ရေကာင္းရပါလိမ့္မယ္။

ေမး။ လက္ရွိ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ေရရွည္တည္တံ့မယ္လို႔ ထင္ပါသလား။
ေျဖ။ ထင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ယူၿပီး ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကတာပဲ။

ေမး။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ေျဖ။ ဒီကိစၥကို ေနာက္မွ ဆက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္ဗ်ာ။
................................................................................
ေမး။ ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ စကားက ဂရိဘာသာစကားကေန ဆင္းသက္လာတာ ျဖစ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီရဲ႕ သေဘာတရားေတြလည္း ဂရိေခတ္ကတည္းက ရွိေနခဲ့တာလို႔ ဆုိၾကတာေနာ္။
ေျဖ။ မွန္တယ္၊ မမွန္ဘူးလို႔ပဲ ေျဖရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဂရိေခတ္ ဒီမုိကေရစီက ေမာင္နီပါ။ ဒီေန႔ေခတ္ ဒီမုိကေရစီက ဦးနီပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ သေဘာသဘာဝေတြက ဂရိတင္မကပါဘူး။ အိႏၵိယမွာလည္း ဘီစီ ေျခာက္ရာစု ကတည္းက ရွိခဲ့ပါၿပီ။

ေမး။ ဟုိေခတ္ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ဒီေခတ္ ဒီမုိကေရစီ မတူဘူး ဆုိေတာ့ အဓိက ျခားနားခ်က္က ဘာျဖစ္မလဲ။
ေျဖ။ ေရွးေခတ္ ဒီမုိကေရစီက နယ္ပယ္က်ဥ္းတာေပါ့။ ေက်းရြာအဆင့္၊ လူမ်ဳိးစုတူ လူေတြခ်င္း အဆင့္၊ အဖြဲ႕အစည္း အဆင့္၊ ကိုးကြယ္မႈတူရာ အဆင့္ စသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိတာေပါ့။ ဒီေန႔ ဒီမိုကေရစီက ဒီေဘာင္ေတြကို ေက်ာ္လြန္သြားတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ကို ေရာက္သြားတယ္။
အက်ဥ္းဆံုး အရွင္းဆံုး ေျပာျပရရင္ ေက်းရြာအေျခခံ ဒီမုိကေရစီအဆင့္နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ အေျခခံ ဒီမုိကေရစီ အဆင့္ပါပဲ။

ေမး။ ဒီလိုဆုိရင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူသားဟာ မစိမ္းလွဘူးေပါ့။
ေျဖ။ မစိမ္းပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ သေဘာတရား တခ်ဳိ႕ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းတိုင္းမွာ ရွိေနတတ္တယ္။ ဒါကလည္း ၁၈၊ ၁၉ ရာစုမတိုင္ခင္ ေရွးပေဝသဏီကတည္းက ရွိေနခဲ့တာပါ။

ေမး။ ဒါနဲ႔ ဘီစီေျခာက္ရာစုက လိစၧဝီမင္းေတြ က်င့္သံုးတဲ့ စနစ္ဟာ ဒီမုိကေရစီလား။
ေျဖ။ ဒီမုိကေရစီ အစစ္ႀကီး မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ပဲ ယူဆပါတယ္။ ပါလီမန္စနစ္ အစပ်ဳိးေနၿပီလို႔ေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။

ေမး။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္လွေသးဘူး။ မစစ္ေသးဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္တာလဲ။
ေျဖ။ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အဓိက တန္ဖုိးျဖစ္တဲ့ အစိုးရေပၚထြက္လာပံုက ျပည္သူလူထုဆီမွာ အေျခခံမထားလို႔ပါ။ ဒီေန႔ေခတ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရဆုိရင္ လူမ်ဳိးစု ဒီမုိကေရစီ၊ ၿမိဳ႕ျပ ဒီမုိကေရစီလို႔ပဲ ေခၚလို႔ရပါတယ္။ လိစၧဝီသာကီဝင္ မင္းသား ေတြက လူထုႀကီးရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေတြရေအာင္ တမင္တကာ စည္း႐ံုးေနၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ သူတို႔ ခ်င္း ေထာက္ခံရင္ ရေနၿပီေလ။ အထူးသျဖင့္ အလြန္မာနႀကီးတဲ့ လိစၧဝီေတြဟာ သူတို႔ထက္ အဆင့္နိမ့္တဲ့ အျခား လူတန္းစားေတြနဲ႔ အေပးအယူေတြ၊ အေလွ်ာ့အတင္းေတြ ညႇိႏႈိင္းေနၾကလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ အလြန္ မာနႀကီးတဲ့ လူမ်ဳိးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ဒီေန႔ လႈိင္လိႈင္ႀကီး အသံုးျပဳေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ မွန္ကန္မႈ (Politically correctness) ေတာ့ က်င့္သံုးၾကတယ္လို႔ ဆုိႏိုင္ျပန္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါးဝတယ္ေပါ့။
ဇင္ေဝေသာ္

Post a Comment