ဧဝံ ေမ သုတံ ဘုန္းႀကီးသုံးပါး

(တစ္)
"ဒီနယ္တစ္ဝိုက္မွာ မိုးေခါင္ေနတာၾကာၿပီဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတို႔လို သီလ၊ သမာဓိရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ႂကြလာလို႔ အခု မိုးရြာတာဘုရား"
"ဟဲ႔ ဒကာ၊ အဲသလို မေျပာရဘူး။ အဲသလိုေျပာရင္ ဒီနယ္ကဆရာေတာ္ေတြ သီလ၊သမာဓိ မရွိဘူးဆိုတဲ႔ အဓိပၸါယ္ေရာက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေနာက္တစ္ေခါက္ႂကြလာလို႔ မိုးမရြာရင္ ဒီ ဆရာေတာ္ေတြလည္း သီလပ်က္ကုန္ၿပီလို႔ ေျပာၾကဦးမွာပဲ၊ သဘာဝက သဘာဝအတိုင္းပဲ ရွိတယ္"
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ခိုင္မာတဲ႔ သီလ၊ သမာဓိအျပင္ ပညာပါ ပါတဲ႔အေျဖေၾကာင္႔ ဒကာဟာ အသိလမ္းမွန္ေပၚ ေရာက္သြားတယ္။

(ႏွစ္)
"ဒီနယ္တစ္ဝိုက္မွာ မိုးေခါင္ေနတာၾကာၿပီဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတို႔လို သီလ၊ သမာဓိရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ႂကြလာလို႔ အခု မိုးရြာတာဘုရား"
"ဟဲ ဟဲ ဟဲ၊ ဒကာႀကီးကျဖင္႔ လုပ္ၿပီ၊ ဟဲ ဟဲ ဟဲ" (ဒီေနရာမွာ လုပ္ၿပီလို႔ အသံထြက္ပါ၊ လုပ္ပီ လို႔ အသံမထြက္ပါနဲ႔)
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဟဲ ဟဲ ဟဲ အေျဖေၾကာင္႔ ဒကာခမ်ာလည္း ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒကာျဖစ္သြားေတာ႔တယ္။

(သုံး)
"ဒီနယ္တစ္ဝိုက္မွာ မိုးေခါင္ေနတာၾကာၿပီဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတို႔လို သီလ၊ သမာဓိရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ႂကြလာလို႔ အခု မိုးရြာတာဘုရား"
"ျဖစ္ရမွာေပါ႔။ ဘုန္းဘုန္းကိုယ္တိုင္ ႂကြလာၿပီပဲ။ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ႂကြလာၿပီးတဲ႔ေနာက္ အားလုံးအဆင္ေျပၿပီသာမွတ္။ ဘုန္းဘုန္းတို႔က ၇ ရက္သားသမီး အားလုံးကို ေစာင္႔ေရွာက္ထားမွာေပါ႔၊ ဘာမွ မပူနဲ႔၊ ျဖစ္ေစရမယ္"
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဘုရားေၾကာေပးအေျဖေၾကာင္႔ ဒကာခမ်ာလည္း ဘုရားကိုေၾကာေပးရင္း ထိုဘုန္းႀကီးကို ကုန္းေနေအာင္ ဦးခ်ေလေတာ႔တယ္။ ဘုရားကိုေၾကာေပးထားမွန္ပင္ မသိရွာ။
အမွာ။ ။ တစ္ကေတာ႔ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေျဖျဖစ္ပါတယ္။

Read more

သုံးပြင္႔ဆိုင္ရင္ ေၾကာက္ရတယ္

အေမရိကန္ရယ္၊ အဂၤလိပ္ရယ္၊ အီရတ္တစ္ေယာက္ရယ္ အတူတူ အရက္ေသာက္ေနၾကတယ္။

အရင္ဆုံး အေမရိကန္က ခြက္လက္က်န္ကို ေမာ႔ေသာက္၊ ဖန္ခြက္ကို အေပၚေျမွာက္ ခါးၾကားထဲက ေသနတ္ကိုထုတ္ၿပီး ဖန္ခြက္ကို ပစ္ထည္႔လိုက္ တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း...
"အေမရိကမွာ ဖန္ခြက္ေတြ ေပါလြန္းလို႔၊ တစ္ခါေသာက္ၿပီးသား ဖန္ခြက္နဲ႔ ထပ္ေသာက္စရာမလိုဘူး" တဲ႔။

ဒုတိယက အဂၤလိပ္၊ ေရွ႕က အေမရိကန္လုပ္ျပသြားတာကို သူ ေတာ္ေတာ္ ခိုက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ သူကလည္း ခြက္လက္က်န္ကို ေမာ႔ေသာက္၊ ဖန္ခြက္ ကို အေပၚေျမွာက္ ခါးၾကားထဲက ေသနတ္နဲ႔ ဖန္ခြက္ကို ပစ္ထည္႔လိုက္တယ္။ သူေျပာတာက...
"ၿဗိတိန္မွာ ဖန္ခြက္လုပ္လို႔ရတဲ႔ သဲေတြ ေပါလြန္းလို႔၊ တစ္ခါေသာက္ၿပီးသား ဖန္ခြက္နဲ႔ ထပ္ေသာက္စရာမလိုဘူး" တဲ႔။

အီရတ္ကီးကေတာ႔ မ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလးနဲေပါ႔။ သူတို႔အစြမ္းျပႏိုင္သလို အီရတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အစြမ္းျပႏိုင္မွာ မဟုတ္ ဘူးလို႔ အေမရိကန္နဲ႔ အဂၤလိပ္က စဥ္းစားၿပီး ေက်နပ္ေနခ်ိန္မွာ အီရတ္ကီး က ခြက္လက္က်န္ကို ေမာ႔ေသာက္၊ ဖန္ခြက္ကို အေပၚေျမွာက္ ခါးၾကားထဲ က ေသနတ္ကိုထုတ္ၿပီး အေမရိကန္နဲ႔ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ထည္႔လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ သူက...
"ဘဂၢဒက္မွာ အေမရိကန္ေတြ အဂၤလိပ္ေတြ ေပါလြန္းလို႔၊ တစ္ခါ အရက္ အတူတူ ေသာက္ၿပီးသား အေမရိကန္တစ္ေယာက္ အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္ျပီး အတူတူ ေသာက္ေနစရာမလိုဘူး" တဲ႔။

ေနာက္ဆုံးလူ ႏိုင္သြားတတ္တယ္၊ ဟဲဟဲ။

03/08/2013

Read more

အဲဒီရထားႀကီး

အဲဒီရထားႀကီး
ဘူတာဝင္သြားပုံကို
သား သေဘာမတူဘူးေတာ႔ အေမ။

သံလမ္းကေလးကို
ပက္လက္နင္းသတ္ခဲ႔ၿပိီးတာေတာင္
သူက အာေခါင္ျခစ္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံရဲတယ္။

Read more

အေမရိကန္ ရီေပါ႔တ္ နဲ႔ က်ေနာ္တို႔စစ္တပ္ေပၚလစီ

၁။ အေမရိကရွိ စုစုေပါင္း ဆရာဝန္ဦးေရ ၇၀၀,၀၀၀ (၇ သိန္း)
၂။ ဆရာဝန္ေတြ ကုသထုံးလြဲမွားမႈေၾကာင္႔ တစ္ႏွစ္အတြင္း မေတာ္ တဆ ေသဆုံးရသည္႔ လူနာဦးေရ ၁၂၀,၀၀၀ (တစ္သိန္း ႏွစ္ေသာင္း)
၃။ ဆရာဝန္တစ္ဦးစီေၾကာင္႔ ပ်မ္းမ်ွ ေသဆုံးရသည္႔ ရာခိုင္ႏႉံး 0.171

၁။ အေမရိကရွိ ေသနတ္ပိုင္ဆိုင္သူဦးေရ ၈၀,၀၀၀,၀၀၀ (ရွစ္ကုေဋ)
၂။ ေသနတ္ေၾကာင္႔ တစ္ႏွစ္အတြင္း မေတာ္တဆ ေသဆုံးရသည္႔ လူဦးေရ ၁,၅၀၀
၃။ ေသနတ္ေၾကာင္႔ ပ်မ္းမ်ွ ေသဆုံးရသည္႔ ရာခိုင္ႏႈန္း 0.0000188.
(Department of Health and Human Services)

ခိုင္လုံသည္႔ ဤ အခ်က္ႏွစ္ကို ေထာက္ထားၾကည္႔လ်ွင္ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ ေသဆုံးရသည္႔ပမာဏက ေသနတ္တစ္လက္ေၾကာင္႔
ေသဆုံးရသည္႔ ပမာဏထက္ အဆ (၉၀၀၀) ကိုးေထာင္ေက်ာ္ သာလြန္ေနေၾကာင္း ေတြ ႔ရွိ ရသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးမလား ေသနတ္တစ္လက္ ဝယ္ကိုင္မလား ဆိုသည္႔ အေျဖကိုလည္း တြက္လို႔ရသြားေတာ႔သည္။

ဤ အစီအရင္ခံစာက ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈ အႀကီးအက်ယ္ ရွိခဲ႔ဟန္တူသည္။ အရည္အခ်င္းမီ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးရန္ ကုန္က်မည္႔ ေငြပမာဏအစား စစ္လက္နက္တစ္ခုဝယ္ယူရန္သာ ဆုံးျဖတ္ ခဲ႔ၾကသည္။
သို႔မွသာ လူအေသအေပ်ာက္ နည္းမည္မဟုတ္ပါလား။ ဦးသိန္းစိန္၏ ဘေတာ္ ဘိုးေတာ္ၾကီးမ်ားက လူထုကို တကယ္ ခ်စ္ၾကပါသည္။

05/07/2013

Read more

သမုဒယ ဟိုက္ကူ

"Even in Kyoto
hearing the coukoo's cry
I long for Kyoto"

ဒီ ဟိုက္ကူကဗ်ာက ဇင္ဘုန္းႀကီး၊ ဟိုက္ကူမာစတာႀကီး ဘရွဳိးရဲ႕ (Basho. 1644-1694) လက္ရာပါ။ ခံစားေလ႔လာသူေတြ၊ ကမၻာ႔ ကဗ်ာေဗဒပညာ ရွင္ေတြကေတာ႔ ဒီကဗ်ာမွာ သစၥာေလးပါးရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ၊ လကၡဏာေ ရး သုံံးပါးရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ စီးဝင္ေနတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ႔ သမုဒယသစၥာ၊ ခပ္ပါးပါး ဒုကၡသစၥာနဲ႔ လကၡဏာေရး သုံံးပါး ရွဳေမ်ွာ္ကြင္းေလာက္ပဲ ခံစားလို႔ ရပါတယ္။

"က်ိဳတိုမွာဆိုရင္ေတာင္
ဥဩတြန္သံကို ၾကားေနရရင္း
က်ိဳတိုကို က်ေနာ္ လြမ္းမိဆဲ"

ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္းလုံးကေတာ႔ ဘရွဳိးဟာ က်ိဳတိုၿမိဳ႕ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ျပထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကဗ်ာရဲ႕ မိတ္ဆက္က "Even in Kyoto" ပါ။ ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ ဒီ ကဗ်ာ ကို သီကုံးခိုက္ ဘရွဳိးဟာ က်ိဳတိုၿမိဳ႕မွာ ရွိမေနဘူးလို႔ ခံစားလို႔ သလို ဘရွဳိး ဟာ က်ိဳတိုၿမိဳ႕ကေန တစ္ခါတစ္ခါ အေဝးေရာက္ေနရတတ္တယ္ လို႔ ခံစား ရင္လည္း ရပါတယ္္။
သူ က်ိဳတိုကို လြမ္းတယ္ ဆိုရာမွာ သူ႕အလြမ္းစိတ္ကို ျမားေခၚသြားတာက က်ိဳတိုတင္မကေတာ႔ဘဲ ဥဩတြန္သံနဲ႔ပါတြဲၿပီး အားျဖည္႔ေပးထားတာ ေတြ႔ ရပါတယ္။
"ဥဩတြန္သံကို ၾကားေနရရင္း (နဲ႔ေတာင္)
က်ိဳတိုကို က်ေနာ္ လြမ္းမိဆဲ"
ဒီ ႏွစ္ေၾကာင္းက အေႏွာင္အဖြဲ႔လို႔ အမည္ရတဲ႔ "သမုဒယသစၥာ" ကို ကဗ်ာ ဆရာက ျပန္ " ေႏွာင္ဖြဲ႔" လိုက္တာပါပဲ။
က်ိဳတိုမွာ မဟုတ္လို႔၊ ဥဩတြန္သံကို မၾကားရလို႔ သူ လြမ္းေနတာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ၊ ဥဩတြန္သံကိုၾကားေနစဥ္မွာကိုပဲ ဥဩတြန္သံကို ထပ္လြမ္းျပလိုက္ခ်င္းပါ။
ဒါ ဘာလဲ?
ပိုင္ဆိုင္ေနရၿပီပဲ၊ လြမ္းေန၊ တမ္းတေနစရာ မလိုေတာ႔ဘူး။

တကယ္ေတာ႔လည္း သမုဒယမွာ ရပ္နားစရာ ဂိတ္မရွိ၊ ရပ္နားစရာအရိပ္ လည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔လည္း သမုဒယက နာမည္တစ္လုံးနဲ႔ ေနႏိုင္တာ မဟုတ္ လား။
သမုဒယက ရပ္နားစရာ ဂိတ္မရွိ၊ ရပ္နားစရာအရိပ္ မရွိသလို ဘရွိဳးကလည္း ရပ္မေနခဲ႔ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း ရပ္နားခြင္႔ သူ မေပးခဲ႔ဘူး။
အခု ဥဩတြန္သံကို ၾကားေနရေပမဲ႔.....
က်ိဳတိုၿမိဳ႕ကေန အေဝးကို ခရီးသြားရတဲ႔ အခါ.....
ဥဩတြန္သံကို မၾကားလိုက္ရတဲ႔ အခါ.......
ဘုရား ဘုရား!!!!!
အနိစၥတရားကို ဘယ္သြားထားၾကမလဲ?
သူလာေခၚလို႔ အၿပီးလိုက္သြားရတဲ႔ အခါ.......
အဲဒီ အခါေတြမွာ
က်ိဳတိုကို.............
ဥဩတြန္သံကို.................

သူ႕အလြမ္းကို စိုးရိမ္မႈ (ဒုကၡသစၥာ) အေျမႇးပါးေလးနဲ႔ပါ ထုပ္ပိုးျပသြားတယ္။
ဒုကၡကို ခပ္ပါးပါး ျပသြားခဲ႔ေပမဲ႔ ဘရွဳိးေရာ က်ေနာ္တို႔အားလုံးဟာ အေျမႇး ပါးေလးကို ခြာၿပီး (ငွက္ေျပာသီး အခြံကို ခြာလိုက္သလိုမ်ိဳးပဲ) သမုဒယ ဆီ ေျခကုန္ သုတ္ၾကျပန္တယ္။
ဒီကဗ်ာမွာေတာ႔ သမုဒယသစၥာ ကိုယ္တိုင္ ဘရွဳိးရဲ႕ ခ်ည္ေႏွင္ျခင္းကိုခံလိုက္ ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သမုဒယက ဘရွဳိးကို ခ်ည္လိုက္၊ ဘရွဳိးက သမုဒယကို ခ်ည္လိုက္။
သမုဒယက က်ေနာ္တို႔ကို ခ်ည္လိုက္၊ က်ေနာ္တို႔က သမုဒယကို ခ်ည္လိုက္ ပါပဲ။

21/11/2013

Read more

ပညတ္ေတာ္ ၁၀ ပါးနဲ႔ ငါးပါးသီလ

ထာဝရဘုရားရွင္ဟာ ခရစၥယန္ဘာသာတည္ေထာင္ဖို႔ ပညတ္ေတာ္ ၁၀ ပါးနဲ႔ အတူ အီဂ်စ္ကိုေရာက္သြားတယ္။
"ငါက ေဂါ႔ဒ္ျဖစ္တယ္၊ ပညတ္ေတာ္ ၁၀ ပါး ယူၾကမလား"
"ေနပါဦး၊ ပညတ္ေတာ္ ၁၀ ပါး က ဘာေတြလဲ"
"သူ႔သားမယားကို မက်ဴးလြန္ရဘူး စတာေတြေပါ႔"
"No, thank" လို႔ အီဂ်စ္လႊတ္ေတာ္က ျပန္ေျပာတယ္။

ဒါနဲ႔ ထာဝရဘုရားရွင္က ဆီးရီးယားကို ဆက္ႂကြတယ္။ အရင္အတိုင္းပဲ
"ငါက ေဂါ႔ဒ္ျဖစ္တယ္၊ ပညတ္ေတာ္ ၁၀ ပါး ယူၾကမလား"
"ေနပါဦး၊ ပညတ္ေတာ္ ၁၀ ပါး က ဘာေတြလဲ"
"သူမ်ားပစၥည္း မခိုးယူရ စတာေတြေပါ႔"
"မျဖစ္ပါဘူး၊ စီးပြားေရးေတြ ပ်က္ကုန္မွာေပါ႔" လို႔ ဆီးရီးယား လႊတ္ေတာ္ ကလည္း ျပန္ေျပာတယ္။

ေနာက္ဆုံး ထာဝရဘုရားရွင္က အစၥေရးကိုဆက္သြားၿပီး ဂ်ဴးေတြကို
"ငါက ေဂါ႔ဒ္ျဖစ္တယ္၊ ပညတ္ေတာ္ ၁၀ ပါး ယူၾကမလား"
"ယူတာကဟုတ္တယ္၊ ဆယ္ပါးလုံးယူရင္ဘယ္ေပါက္ေဈးနဲ႔ ေပးမွာလဲ"
" F.O.C( free of charge) ပါ"
"ဒါဆို ဆယ္ပါးလုံးယူမယ္" လို႔ အစၥေရးလႊတ္ေတာ္က တညီတၫြတ္တည္း ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

ေဂါတမဗုဒၶလည္း ငါးပါးသီလကိုယူၿပီး ျမန္မာျပည္ကို ႂကြသြားခဲ႔တယ္။
"ငါက ဗုဒၶျဖစ္တယ္၊ ငါး ပါးသီလ ယူၾကမလား"
"ဘယ္ႏွႏွစ္ စာခ်ဳပ္နဲ႔လည္း"
"ႏွစ္ ငါးေထာင္စာခ်ဳပ္နဲ႔"
"ဒါဆို အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတာပဲ။ ေလ်ွာက္လႊာတင္ထားခဲ႔ပါ၊ လႊတ္ေတာ္က မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ အေၾကာင္းျပန္ပါမယ္"
(လႊတ္ေတာ္က ဖတ္ရွဳၿပီးေပမဲ႔ လက္ရွိမွာေတာ႔ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ (ဟဲဟဲ နည္းနည္းကြာဟေနလို႔)ကိုက္ညီေအာင္( ျပင္ဆင္ခ်က္ အခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ) ငါးပါးသီလမူၾကမ္းကို ထပ္ၿပီး ေလ်ွာက္လႊာတင္ဖို႔ လမ္းၫႊန္ထားေၾကာင္း သိရပါတယ္)

ေနာက္ဆုံးအပိုဒ္ကလြဲရင္ အားလုံး "Wisdom from laughter" ထဲက ယူထားတာပါ။

07/07/2013

Read more

◕ ‿ ◕ အခိ်န္နဲ႔ အမွ် ◕ ‿ ◕

ေမြးေန႔ တူေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ဟာ သူတို႔ အသက္ ၄၀ ျပည္႔ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ေနာက္ဆုးံေတာ႔ Ocean View မွာ စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က ေကာင္မေလးေတြက ေခ်ာလို႔ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၅၀ ျပည့္ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။ ေနာက္ဆုးံေတာ႔  Ocean Viewမွာ စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က အစားအေသာက္ ေကာင္းသလုိ ဝုိင္ ကလည္း အပ်ံစား မို႔ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၆၀ ျပည္႔ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ  ေနာက္ဆုးံေတာ႔  Ocean View ပဲ မွာ စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က ေအးေအး ေဆးေဆး႐ိွၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ႐ွဳခင္းလည္း လွပ လုိ႔ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၇၀ ျပည္႔ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။  ေနာက္ဆုးံေတာ႔ ဒီဆိုင္မွာပဲ  စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က ဝွီး ခ်ဲယား နဲ႔ တက္သြားရင္ ရလု႔ိ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၈၀ ျပည့္ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။ အေတာ္ၾကာေအာင္ ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ႔ေနာက္ Ocean View မွာ  စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္မွာ သူတို႔ တစ္ခါမွ ညစာ မစားဖူးေသးလို႔ တဲ႔။

Ref: R.D. Aug.
(Wisdom from laughter ထဲက သစ္တယ္ထင္တာေလးေတြ ေ႐ြးထားတာပါ။ ၾကားဖူးရင္ ေဆာရီးပဲ။)

11/09/2012 

ဇင္ေဝေသာ္

Read more

သပိတ္ဝင္ အိပ္ဝင္ မဟုတ္ဘူး ဗ်

အခ်င္းခ်င္းျပန္ေရးရဦးမွာပဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေစာေစာက ဆရာသမားေတြ လာေတာ႔ သူတို႔ခ်င္း ေျပာေနၾကတာ ၾကားလိုက္မိတယ္။
"ဒီေကာင္ႀကီး စာအုပ္ကကို ေတာ္ေတာ္ရမွာ ေနာ္"
ၾကားမိတာနဲ႔ သူတို႔စကားဝိုင္းထဲ ဝင္သြားလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုရတာလဲ ဦးဇင္း"
"တစ္အုပ္ ေလးေထာင္ေလကြာ၊ အုပ္ေရ ငါးေထာင္ဆိုရင္"
"ေဟာဗ်၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြ မေပးေတာ႔ဘူးလား၊ ေနာက္ၿပီး ျဖန္႔ခ်ီေပးသူ"
ဒီတစ္ခါ ေဟာဗ်ာက သူတို႔အလွည့္
"ေဟာဗ်၊ သူတို႔ကိုေပးရေသးတာလား၊ ဘယ္ေလာက္ ေပးရလို႔လဲ"
ဒီတစ္ခါ ေဟာဗ်ာက ကိုယ္႔အလွည့္
"ေဟာဗ်၊ ေပးရတာေပါ႔။ ျဖန္႔ခ်ီေပးသူကို ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြကို ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္း"
"သိေပါင္ကြာ ေလးေထာင္ဆို ေလးေထာင္ မင္းပဲရတာမွတ္ေနတာ"
ဆရာေတြ ရိုးသားခ်က္က အဲသလိုေလ။

"သတင္းစာေၾကာ္ျငာ၊ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲ အတြက္ကုန္တာေတြ ရွိေသးတယ္၊ ဒါေတာင္ ေလယာဥ္စရိတ္ေတြ၊ စထရိတ္တိုင္းမ္ ေပးရတာေတြ မပါေသးဘူး၊ ရတယ္ဆိုတာက စာခ်ဳပ္အရ ႏွစ္လမွ တစ္ခါ၊ နားလည္မႈအရ ႏွစ္ပတ္ တစ္ ခါေပးေနလို႔ အသစ္ထပ္လုပ္တာေလးေတြအတြက္ေတာ႔ ေငြထပ္ မလႊဲရေသး ဘူး"
ဒါကို ရန္ကုန္ဆရာက ေထာက္ခံတယ္။
"ဟုတ္တယ္၊ သူ႔စာအုပ္ေတြက ထြက္သြားတာပဲ ရွိေသးတာ၊ ဝင္မလာေသး ဘူး"တဲ႔။
ေျပာမနာဆိုမနာ ဆရာေတြမို႔
"ဦးဇင္းတို႔ကလည္း ဆြမ္းစားႂကြလို႔လွဴလိုက္တာကမွ သပိတ္ဝင္အိပ္ဝင္၊ တစ္ခါတည္း ရ၊ လုံးကနဲ ရ၊ ဘယ္သူ႔မွလည္း ခြဲေပးစရာ မလုိ" လို႔ေလ။

ဒီေခတ္မွာ (ေစာေစာကေတာ႔ ဘာသာေရးေလာက္ပဲ ေရးၾကတာေလ၊ ဥပမာ ငါ႔ကို မခ်စ္နဲ႔၊ အခ်စ္နဲ႔ ဝိပသနာတို႔လို) ပုံစံမ်ိဳးစုံ၊ လိုင္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ရဟန္းလတ္ေတြ စာေရးလာေနလို႔ အားလုံးကိုယ္စား ပုံရိပ္ေလးတစ္ခု စာဖတ္သူေတြအတြက္
ေပးလိုက္ရတာပါ သစၥာမိုးေဝ ေရ။
စာေရးေနသူေတြက သူသူကိုယ္ကိုယ္ မေနႏိုင္လု႔ိ(သို႔)ဝဋ္ေႂကြးမို႔ ေရးေနၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။ (အျခားလုပ္စရာေတြလည္း ရွိသားနဲ႔)

Read more

စီ..မံ..ခန္႔...ခြဲ....မႈ

ပန္းခ်ီ - ဦးလွေပၚ(မႏၱေလး) Source

စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ျမင္းမူၿမို႕နယ္၊ လက္ပန္ဆိုတဲ႔ ရြာေလးမွာ "ပန္ေမတၱာ"လို႔ေခၚတဲ႔ နာေရးအသင္းရွိတယ္။ ပရဟိတသမားေလးေတြ ဖြဲ႔ထားတာ။
တေလာက (အနည္းဆုံး) တိုင္းအဆင္႔ပါဝါရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ရွိၿပီးသား ကို အားေပးေထာက္ပံ႔ဖို႔ထက္ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အဖြဲ႔သစ္ ထပ္ဖြဲ႔ဖို႔ စိတ္ ညြတ္ေတာ္မူတယ္။
ဒါနဲ႔ "ကိုးဆယ္ဆ" ဆိုတဲ႔ နာေရးအသင္း ထြက္ေပၚလာျပန္္ေရာ(နာမည္ေလးက သင္းသကို)။ အတိုက္အခံ ပရဟိတနာေရးအသင္းေပါ႔။ ဟဲ ဟဲ။
သိပ္ မတည့္ၾကေတာ႔ဘူး။
မၾကာပါဘူး၊ ရြာမွာ လူတစ္ေယာက္ ဆုံးေရာ။
လက္ရွိအဏာရ နာေရးအသင္းကလည္း အသုဘခ်ေပးဖို႔ ေရာက္လာ၊ အတိုက္အခံ နာေရးအသင္းကလည္း ေရာက္လာ။
အသုဘကို သူ ခ်မယ္၊ ငါခ်မယ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။
လက္ရွိအဏာရ နာေရးအသင္းကလည္း ဒါက ငါတိ႔ု လုပ္လာတဲ႔ အလုပ္ေတြပဲ။ မင္းတို႔က အခုမွ.............။
အတိုက္အခံ နာေရးအသင္းကလည္း ဒါေတြ ငါတို႔ မသိဘူး။ ငါတို႔ခ်မယ္။ ငါတို႔ကို႔ ဖြဲ႔ေပးသြားတဲ႔ ဆရာေတာ္က တိုင္းဥကၠဌဆရာေတာ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ၊ ဝန္ႀကီးေတြ ကိုးကြယ္တဲ႔ဆရာေတာ္။ ရြာကိုႂကြလာတာေတာင္ တိုင္းအရာရွိေတြပါလာတယ္။

မာန္ေလးေတြလည္း ပါတယ္။ အရင္က တည့္ေနတဲ့ရြာေလး အခု ကြဲကုန္ေရာ။
ကဲ ဘာကို အျပစ္တင္မလဲ
အရင္က ရွိေနၿပီးသား "ပန္ေမတၱာ"ကိုလား။
အတိုက္အခံ နာေရးအသင္း"ကိုးဆယ္ဆ"ကိုလား။
ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တူ မေခၚဘဲ တစ္ေယာက္တည္းဆြဲေခၚတဲ႔ ေသမင္းကိုလား။

အဲဒါ ရြာအဆင္႔ပဲ ရွိေသးတာေနာ္။
စီ မံ ခန္႔ ခြဲ မႈ။
အဲဒါ အူၿပီဆိုရင္ လူေကာင္း၊ လူရိုးေတြ ရန္သူျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။

Read more

ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္ ~~~

ယေန႔ ဝါတြင္းဥပုတ္ေန႔မဟုတ္ပါ။ ဘာေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွလည္း မဟုတ္ပါ။
ထို႔ေၾကာင္႔ ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလုံး သုံးပါးလုံးကို တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ေစာင္႔ထိန္းႏိုင္ၾကရန္
ဗုဒၶဘာသာေရာ မဟုတ္သူမ်ားကိုပါ သတိေပးႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။

Read more