ဆုေပးပါ


ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က မက္ေဆ႔ထဲကေန ေျပာတယ္
"ညညဆို ဘုန္းဘုန္းေတြကို ကန္႔ေတာ႔ၿပီးမွ အိပ္တယ္၊ ဆုေပးပါ" တဲ႔။
ဒါနဲ႔ တိုတိုတုတ္တုတ္ မက္ေဆ႔ထဲကေနပဲ
"အာယု ဝေဏၰာ သုခံ ဗလံ" လို႔ ျပန္လိုက္ေတာ႔ သူက
"အာဋာနာဋိယ သုတၱံ နိ႒ိတံ" တဲ႔ ဗ်ာ။

ခမ္းနားတဲ့အတိတ္ေတြမို႔ မေမ့ေလ်ာ့ေစခ်င္


(Home and Services ဂ်ာနယ္မွာ ဆရာ ေနသစ္နီ(ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကေလာင္ခြဲျဖစ္ဟန္တူ) ေရးထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးကို ေဖ႔စ္ဘုတ္မူနဲ႔ညီေအာင္ အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ဖြင္႔ေျပာမႈနည္းတဲ႔ ဇင္ေဝေသာ္ရဲ႕ ဘဝတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်ဳံ႕ထားသည္ဆိုေစ အတန္ငယ္ ရွည္လ်ားဆဲပါ၊ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ႏွစ္ပိုင္း ခြဲတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။)

ရန္ကုန္မွာရိွစဥ္ ဘာသာေသြးမဂၢဇင္းမွာ ဆရာေတာ္ေရာ မိမိပါ ေရးဖူးေပမယ့္ မသိခ့ဲၾကပါ။ ထိုကတည္းက ဆရာေတာ့္ အေတြးေတြက ထူးျခားေနရာ ဆ ရာေတာ့္ကို ေလးစားသြားခ့ဲမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ သီတင္းသုံး ရာ စကၤာပူႏိုင္ငံ၊ Eunos ဘူတာအနီး၊ မဂၤလာဝိဟာရေက်ာင္းမွာ ဘာသာေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း ဖြင့္လွစ္ခ့ဲရာ ထိုသင္တန္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈဘာသာရပ္ကို သင္ေပးဖို႔ တာဝန္ယူျဖစ္ခ့ဲသည္။ ဆရာေတာ့္သင္တန္းကပင္ ”အနာဂတ္ကို သဲႀကီးမဲႀကီးလိုက္ရင္း ပစၥဳပၸန္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနရာမွ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားခ့ဲ သည့္ အတိတ္က အျဖစ္ေတြကို လက္လႊြတ္ဆုံး႐ႈံးလိုက္ရမွာ စိုးလို႔ ဒီသင္တန္းကို ဖြင့္ခ့ဲပါတယ္“
(မူရင္းေဆာင္ပုဒ္က "ပစၥဳန္ကို မေက်နပ္လို႔ အနာဂတ္ေနာက္ကိုလိုက္ရင္း ခမ္းနားတဲ႔ အတိတ္က အေမြအႏွစ္ေတြ ေမ႔ က်န္ခဲ႔မွာစိုးလို႔ ဒီ သင္တန္းကို စခဲ႔ပါတယ္" ျဖစ္ပါတယ္)
ဟု ေၾကြးးေၾကာ္ခ့ဲရာအတိတ္က ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားခ့ဲသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ ၏ သမိုင္းေတြကို တူးဆြေဖာ္ထုတ္ရတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ လိုက္မိပါသည္။

စင္ကာပူေရာက္ကေလးေတြ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္ပႏိုင္ငံမွာ အေျခခ်ေန သည့္ ကေလးေတြဟာ အမိႏိုင္ငံ၏ အတိတ္က ႀကီးက်ယ္ခမ္းခ့ဲပုံေတြကို မသိႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ ထိုသို႔မသိခ့ဲသည့္အတြက္ အမိႏိုင္ငံႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အထင္ႀကီးစိတ္ေတြလည္း ေဝးလြင့္နည္းပါးခ့ဲရသည္။ ဒါဟာ ေယဘုယ်သေဘာသာ ျဖစ္ၿပီး တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးမိဘေတြကိုယ္၌က ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေပၚ အထင္ႀကီးမွဳေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ခ့ဲကို ေတြ႔ေနရပါသည္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း သည္ႏိုင္ငံကဘြဲ႕ႏွင့္ အလုပ္လုပ္စားလို႔ မရဘူးဟု ေက်းဇူး ကန္းေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာ ထိုဘြဲ႕လက္မွတ္ႏွင့္ပင္ စင္ကာပူမွာ အလုပ္ လုပ္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ အလုပ္၏ သေဘာသဘာဝကို နားလည္သြားလွ်င္ အလုပ္ျဖစ္သြားၿပီး အဂၤလိပ္စာေတာ့ ပိုေကာင္းဖို႔လိုပါသည္။ ဟိုမွာသန္တန္းေ တြြ ထပ္တက္ႏိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္စကားေျပာေလး အဆင္ေျပလွ်င္ စင္ကာပူ လိုေနရာမွာ အလုပ္လုပ္လို႔ ပိုၿပီးေနရာရသည္။ အေမရိကန္လိုေနရာမွာေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆရာေတာ့္သင္တန္းမွာ ကေလးေတြကို ကၽြန္ေေတာ္္တို႔ ဘာသာေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေပးခ့ဲၾကသည္။ သင္တန္းက တနဂၤေႏြ တစ္ရက္သာ႐ွိၿပီး ညေနငါးနာရီမွ ခုနစ္နာရီအထိျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိန္ကေတာ့ နည္းလြန္းလွ၏။ သံဃာေတြက ဘာသာေရးသင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္္္တို႔က ယဥ္ေက်းမႈကိုသင္ရသည္။



ဆရာျဖစ္သူ ေဒါက္တာခင္ေမာင္လတ္၊ ကိုေအာင္ခိုင္ေဆြ၊ ျဖဴျဖဴလိႈင္၊ ယဥ္ မင္းသူ၊ မနီနီတင္ကႏွင္႔ မိမိတိုက ျမန္မာ႔သမိုင္း၊ ျမန္မာ႔ဂီတ၊ ျမန္မာ႔ရာသီ ဥတု၊ ျမန္မာ႔ေက်ာက္မ်က္၊ ျမန္မာ႔ပြဲေတာ္၊ ၁၂ လ ရာသီ ပန္းဖြဲ႔၊ ပန္းဆယ္မ်ိဳး စသည္တို႔ကို မိတ္ဆက္သင္ၾကားေပးခဲ႔ၾကသည္။
ေနာက္ပိုင္း ဆရာမ ေဒၚေအးေအးခိုင္ ေရာက္လာၿပီး အငယ္တန္းေတြ အတြက္ ျမန္မာစာကိုေမာင္းရေတာ့သည္။ တစ္လမွ ေလးရက္သာရၿပီး အခ်ိန္ကလည္းတုိလြန္းျဖစ္ရာ မိဘေတြကိုပါ အိမ္မွာ ဝိုင္းကူခိုင္းရေတာ့ သည္။ ေနာက္ပိုင္း စင္ကာပူက ျပန္လာသည့္အခါ ဘာသာေရးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းလည္း က်န္ဆရာေတြႏွင့္ ဆက္လက္ ေမာင္းႏွင္ခ့ဲၾကသည္။


ဤသည္မွာ မိမိႏွင့္ဆရာေတာ္ဦးစိတၱရတို႔ ေရစက္ဆုံခ့ဲပုံျဖစ္၏။ ထိုေရစက္မွာ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးပါ။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္အၿပီး ဆရာေတာ္ေရးသည့္ လီကြမ္ယု၏ “နားဝင္မခ်ဳိေသာ အမွန္တရား” စာအုပ္ေတြ၊ ဟန္တင္တန္ ၏”လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပဋိပကၡႏွင့္ ကမာၻသစ္တစ္ခုကို ပုံေဖာ္ျခင္း” စာအုပ္မိတ္ ဆက္ပြဲအၿပီးမွာပဲ ဆရာေတာ္စင္ကာပူကို ျပန္ၾကြသြားခ့ဲသည္။

သူ၏လီကြမ္ယုစာအုပ္သည္ ျပဳျပင္ေျပာင္လဲေနသည့္ ျမန္မာျပည္အတြက္ အလြန္လိုအပ္ေသာ စာအုပ္ျဖစ္ၿပီး မၾကာမၾကာ ထပ္႐ိုက္ရေသာ စာအုပ္လည္းျဖစ္လာခ့ဲသည္ (၇ ႀကိမ္ေျမာက္ပါၿပီ)။ “လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပဋိပကၡ” စာအုပ္ကပို၍ ေလးနက္ေသာ္လည္း ဒုတိယပိုင္းမထြက္ေသးသည့္အတြက္ ဝယ္လိုအားနည္းေနခ့ဲေသးသည္။

(ဆက္ရန္)

ဦးသိန္းစိန္ကို ရည္ၫြွန္းေၾကာင္း


ဦးသိန္းလို႔ေခၚၾကည့္။ ဦးသိန္းစိန္ကို ရည္ၫြွန္းေၾကာင္း ဘယ္သူမွ မသိဘူး။
ေဒၚစုလို႔ေခၚရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို႔ ခ်က္ခ်င္းသိၾကတယ္။ အစပိုင္း အစိုးရက ေဒၚစုၾကည္လို႔ သုံးၾကည့္ေသးတယ္။ မတြင္က်ယ္ဘူး။ ဒါကလည္း
လုပ္ယူလို႔ မရတာေတြထဲက တစ္ခုပဲ။

Today cartoon I like the most! (Shin Thitsar)

ဦးရဲထြဋ္တို႔ ျပန္ၾကားေရးဌာနအေနနဲ႔ အတုယူသင္႔ ယူရတာေပါ


ဖိလစ္ပိုင္ အစိုးရကေတာ႔ ျပည္ပေရာက္ အိမ္ေဖာ္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ ရွိေနဖို႔ ဖရင္လုပ္ထားလိုသတဲ႔။
ေဖ႔စ္ဘုတ္အေကာင္႔ မရွိတဲ႔ေအးဂ်င္႔ေတြ အိမ္ေဖာ္ပို႔ခြင္႔ ပိတ္မတဲ႔။
မခံႏိုင္ေတာ႔လို႔ ထြက္ေျပးမွဆိုရင္ သိပ္ေနာက္က်ေနၿပီ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ ကတဆင္႔ သူတို႔ အေျခအေနကို ႀကိဳတင္ သိရွိႏိုင္ဖို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။
လက္ေတြ႔က်ၿပီး အက်ိဳးရွိတဲ႔ အစီအစဥ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အနည္းဆုံးေတာ႔ အေျခအေနအမွန္ကို သိရတာေပါ႔။

အရွတိုက္တြင္ ညာလက္ျဖင္႔စတင္ၿပီး


ေမး။ ။ အစာေၾကခ်က္ျခင္း စစ္စတန္ကို ရွင္းျပပါ။

ေျဖ။ ။ အရွတိုက္တြင္ ညာလက္ျဖင္႔စတင္ၿပီး ဘယ္လက္ျဖင္႔ အဆုံးသတ္ေပးရသည့္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါ သည္။(အျခား တိုက္ေတြမွာေတာ႔မသိပါ)

ကြန္စတီက်ဴးရွင္းဟူသည္ ျပင္လို႔ရ၏


ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္မတူေသာ္လည္း အနည္းငယ္ေရးၾကည့္ခ်င္ သည္။ ယခု သီဟနာဒေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးလုပ္ေနသည့္ မဂၤလ ဝိဟာ ရေက်ာင္းမွာ ယခင္က ရွိသည့္ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းအရဆိုလ်ွင္ သီရိလကၤာဘုန္း ႀကီး မဟုတ္ပါက ေက်ာင္းထိုင္းဘုန္းႀကီး ျဖစ္ခြင္႔မရွိေပ။ ၂၀၀၈၊ ၂၀၀၉ ဝန္းက်င္က ဤကိစၥႀကဳံေတြ႔ခဲ႔ရသည္။ ေကာ္မတီအေနနဲ႔ ေက်ာင္းထိုင္တင္လို
သည့္ရဟန္းက သီဟနာဒျဖစ္ေနၿပီး သီဟနာဒက ျမန္မာရဟန္းျဖစ္ေနသည္။

အက်ိဳးအျမတ္ရမည္ထင္လ်င္ စလုံးတို႔က ေျပာင္းလဲဖို႔ လက္မတြန္႔ၾက။ ေျပာင္း လဲေရးဆြဲၾက၏၊ သို႔ျဖင္႔ သီဟနာဒလည္း ေက်ာင္းထိုင္းဘုန္းႀကီး ျဖစ္ခြင္႔ ရသြားေတာ႔ သည္။ သီဟိုဠ္သံဃာထုကို အားနာစရာေတာ႔ ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းဒကာ၊ ဒကာမမ်ားနဲ႔ ေကာ္မတီမ်ားကေတာ႔ ဤ ကိစၥအတြက္ ေနာင္တရၾကဟန္ မတူပါ။

သီဟနာဒ ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္ၿပီး တရုတ္မင္ဒရင္းလိုသင္မည့္ ဘာသာေရး သင္ တန္းမ်ားကို (ကိုယ္က တရုတ္စာမတတ္ေစဦး) အားတက္သေရာ အားေပးခဲ႔ သည္။ ထိုသင္တန္းမ်ား ေအာင္ျမင္သည္ဟု ထင္ပါသည္။
အကယ္၍ သီရိလကၤာဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းထိုင္ပါက ဤသင္တန္းမ်ိဳးေတြ ခြင္႔မွ ျပဳပါ႔မလားဆိုသည့္အေတြး စလုံးေတြဆီမွာ ေသခ်ာေပါက္ရွိေနႏိုင္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္အေနနဲ႔ကေတာ႔ ဘာမွ မွတ္ခ်က္မေပးအပ္ပါ။

ထိုစဥ္ သီဟနာဒ၏မူက ဘယ္ဘာသာစကားနဲ႔ပဲ သင္သင္ ေထရဝါဒ အဆုံး အမျဖစ္လ်င္ လက္ကမ္းႀကိဳဆိုရမည္ဟုျဖစ္သည္။ ထိုမူ အတည္ျဖစ္သြားသည့္ အခါ ျမန္မာလို ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းမ်ားလည္း သင္ခြင္႔ရသြားေတာ႔သည္။ အေရႊ႕ မွန္သြားသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ေက်ာင္းက ပို၍စည္ကားလာ၏။

ေနာက္ၿပီး လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတိုင္းမွာ အေပ်ာ႔၊ အမာ ပါဝါရွိပါသည္။ ဒါက ႏိုင္ငံေရးစကားသာ မဟုတ္၊ လူမႈေရး စကားလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ ငံေရးအရဆိုလ်င္ အစိုးရဆီမွာ အမာ ပါဝါရွိၿပီး ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆီမွာ အေပ်ာ႔ပါဝါရွိသည္။ ဤမဂၤလဝိဟာရေက်ာင္းဆိုလ်င္ ေကာ္မတီဆီမွာ အမာ ပါဝါရွိေနၿပီး သီဟနာဒဆီမွာ အေပ်ာ႔ပါဝါရွိေနသည္။ ထိုႏွစ္ခု ဟန္ခ်က္ မ်ွေနဖို႔လိုသည္။ ငါတေကာ ေကာလို႔မရ။ ငါ ဘုန္းႀကီးပဲ၊ ငါ ဥကၠ႒ပဲ မျဖစ္သင္႔။ ဥကၠ႒က ဘုန္းႀကီးကို ေမာင္းထုတ္ႏိုင္သလို (စကၤပူဥပေဒအရ) ဘုန္းႀကီးက လည္း ဥကၠ႒ကို လြင္႔သြားေအာင္ အေပ်ာ႔ပါဝါသုံးႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းက လူထုနဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆက္ဆံေနသည္က ေက်ာင္းထိုင္ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနေသာေ ၾကာင္႔ပင္။

ဤ၌ အက်ိဳးတူပူးေပါင္းေရး ( ႏိုင္ငံေရးစကား) ဆရာဒကာလက္တြဲညီေရး (ဘာသာေရးစကား) ကိစၥက အေရးပါလာေတာ႔သည္။ ယင္းအတြက္ အေရးအပါဆုံး မဟာဗ်ဴဟာက အာဏာခြဲေဝမႈဆိုသည့္ မူကို စနစ္တက် လိုက္နာျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘာသာေရး ပုံသ႑ာန္ အကူးအေျပာင္း ကာလကို ျမန္မာျပည္ ရင္မဆိုင္ရေသးဟု မေန႔က စေတးတပ္အတို တင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ ယေန႔မနက္ေျပာလိုသည့္စကားက အက်ိဳးရွိမည္ထင္လ်င္ ကြန္စတီးက်ဴးရွင္းကို ျပင္သင္႔၏ ဆိုတာသာ ျဖစ္ပါသည္။

သီဟနာဒ

ကမၻာ႔သမိုင္း မမွားဘူးဆိုရင္ေပါ႔ေလ


ျမန္မာျပည္က ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ကူးေျပာင္းဆဲ (ထရန္ဇစ္ရွင္း) ကာလထဲမွာ။
လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး အကူးအေျပာင္းကို ရင္မဆိုင္ရေသးဘူး။
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အကူးအေျပာင္းေအာင္ျမင္သြားရင္ ပထမဆုံး
တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားမွာက ဘာသာေရးပုံသ႑ာန္ အကူးအေျပာင္းျဖစ္မယ္။
(ကမၻာ႔သမိုင္း မမွားဘူးဆိုရင္ေပါ႔ေလ)

အရွင္စကၠပါလနဲ႔ ပြဲဦးထြက္ မဂၤလာေမာင္မယ္အသင္းတို႔ရဲ႕ အဘိဓမၼာသင္တန္း


အရွင္စကၠပါလနဲ႔ ပြဲဦးထြက္ မဂၤလာေမာင္မယ္အသင္းတို႔ရဲ႕ အဘိဓမၼာသင္တန္း။
(အဘိဓမၼာအသင္းႀကီး (စကၤာပူ) နဲ႔ ပညာပါရမီအသင္းတို႔ရဲ႕ ပံ႔ပိုးမႈနဲ႔အတူ)
ေက်ာင္းသား ၁၆၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾက။



ေရွးေဟာင္းမဂၤလာမ်ားနဲ႔ ေခတ္သစ္ လူမႈဒိုင္မင္းရွင္း (၃)


တကယ္ေတာ့ မတူတာကို အတင္းဆြဲညွိေနျခင္း အားျဖင့္ တန္ဖိုးမတက္ လာတဲ့ အျပင္ တန္ဖိုးေတာင္ က်ႏိုင္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာရသလဲ?
သိပၸံဟာ ဘာသာေရးဆန္ဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မႀကိဳးစားခဲ့လုိ႔ပါ။ ဒါဆိုရင္ ဘာသာေရးကလည္း သိပၸံဆန္ဖို႔ ႀကိဳးစားမေနသင့္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔အတိုင္း၊ သူတို႔ တန္ဖိုးနဲ႔ သူတို႔ရွိေနၾကရင္ တစ္ခါတစ္ခါ သမၸယုတၱပစၥည္း၊ တစ္ခါတစ္ခါ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္းမို႔ အဓိပၸါယ္ပိုရွိပါတယ္။

ဘယ္ဟာက တန္ဖိုးပိုရွိသလဲ?
တူညီတဲ့ အေျဖဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ပါ။ သိပၸံက ထမင္းနဲ႔လူေနမႈ အဆင့္ အတန္းကိုေပးၿပီး ဘာသာေရးက စိတ္ေက်နပ္ၾကည္ႏူးမႈကို ေပးပါတယ္။ (နိဗၺာန္နဲ႔ ထာ၀ရေကာင္းကင္ဘံု ဆုိတာေတြက အဆံုးသတ္ေအာင္ျမင္ မႈေတြေပါ့။)

ဘာသာေရး အားသန္သူ (ဘာသာေရးစည္း႐ံုးသူ) က သိပၸံမဆန္လို႔ ဒီ တစ္ ဘ၀ပဲ ဆင္းရဲမယ္၊ ဘာသာေရး မဆန္ရင္ တစ္သံသရာလံုး ဆင္းရဲမယ္ လို႔ ေျဖပါလိမ့္မယ္။ သိပၸံဆန္သြားသူကလည္း ဒီဘ၀မွ လူေမႊးလူေတာင္ မေျပာင္တဲ့လူက အခုေျပာတဲ့ သံသရာမွာ (ရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္) ဘယ္လိုလုပ္ ခ်မ္းသာ ဦးမွာလဲလို႔ (ေမးခြန္းျပန္မထုတ္ရင္ေတာင္) ယံုၾကည္ထားပါတယ္။
ဒီေတာ့ "သိပၸံနဲ႔ ကိုးကြယ္မႈ" "Fact နဲ႔ Belief" ကို တစ္ျခားစီထာ၊ သူတို႔ျခင္း တိုက္ဆိုင္မႈေတြကို တိုက္ဆိုင္မႈအေနနဲ႔ ထား၊ မတိုက္ဆိုင္မႈေတြကို ကြဲလြဲမႈ အေနနဲ႔ထားရင္ လက္ေတြ႕ ပိုက်ႏိုင္ပါတယ္။

သိပၸံကလည္း ဘာသာေရးဆန္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔ ။ ဒါေတြဟာေတြ႔ရွိမႈကို သစၥာေဖာက္ျခင္းပါ။
ဘာသာေရးကလည္း သိပၸံဆန္ဖို႔ (အလြန္အမင္း) မႀကိဳးစားပါနဲ႔ ၊ ဒါဟာ ရယ္စရာေကာင္းပါတယ္။
ေခတ္သစ္ကမာၻမွာ သိပၸံရဲ႕တိုး၀င္လာမႈေၾကာင့္ အရာခပ္သိမ္း ေျပာင္းလဲ လာေနပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ လူထုၾကားက ဆက္ဆံေရး၊ ဘ၀ကို ပံုေဖာ္ဖို႔ တန္ဖိုး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကတာကေတာ့ အပိတ္ေဒသနာ တခ်ိဳ႕ကို ယံုၾကည္မႈ (Belief) ထဲမွာထားခဲ့ၿပီး အဖြင့္ေဒသနာေတြကို လက္ရွိဘ၀ထဲ ေပါင္းစပ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဖြင့္ ေဒသနာလို႔ ယံုၾကည္တဲ့ မဂၤလသုတ္ဆီ ဒုတိယမၸိ ေျခဦး လွည့္လိုက္မိပါတယ္။
(ေမာင္ငယ္ရင္ေသြး နာဘိေသးေလာ့ - ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ၊ ေစာေနလတ္ (မဟာသႏၲိသုခ) ဆိုတဲ့ ကေလာင္နဲ႔ ဘာသာေသြးမဂၢဇင္းမွာ အခန္းဆက္ေရးၿပီး သကၠရာဇ္ (၂၀၀၀) ေက်ာ္စက စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။)

ဆက္ရန္
ဇင္ေဝေသာ္