“လူပီသဖို႔ ငိုရမယ္ (I cry, therefore I am)”


Humanity’s sob story.
By Michael Trimble.

( နယူးေယာက္ တိုင္းက မ်က္ရည္မ်ားရဲ႕ သမိုင္း စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ သုေတ သနေဆာင္း ပါးပါ။ စိတ္ဝင္စားမိလို႔ ျပန္လိုက္တာပါ။ ရွည္လြန္းလို႔ သုံးရက္ ခြဲတင္သြားပါမယ္။)

၂၀၀၈- ခုႏွစ္တုန္းက ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ Muenster မွာရွိတဲ့ တိရိစ ၦာန္ရံုထဲက ဂါနာ (Gana) လို႔ေခၚတဲ့ ေဂၚဇီလာမႀကီးက ေဂၚဇီလာေလး တစ္ေကာင္ေမြး တယ္။ သံုးလၾကာေတာ့ ေဂၚဇီလာေလး ဆံုးသြားတယ္။ ေျဖဆည္ မရ ေၾက ကြဲေနရွာတဲ့ ဂါနာရဲ့ဓာတ္ပံုေတြလည္း မီဒီယာေပၚမွာ ပလူပ်ံလို႔ေနတာပဲ။ အသည္းကြဲ ေဂၚဇီလာမႀကီးဟာ အသက္မရွိေတာ့တဲ့ ေဂၚဇီလာေလးကို ဝမ္းနည္းတႀကီး ေပြ႔ဖက္လို႔ထားတယ္။ ေဂၚဇီလာမႀကီးကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ လာ ၾကတဲ့ လူပရိသတ္ႀကီးဆိုတာလည္း မနည္းမေနာပဲ။

ေျပာရမွာေတာ့ အားနာစရာပါ။ ဂါနာဟာ ဝမ္းနည္းတတ္ေပမယ့္ ငိုေတာ့ မငို တတ္ပါဘူး။ ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႔ မ်က္ရည္က်ျခင္း တစ္ထပ္တည္းက်တာဆိုလို႔ လူဆိုတဲ့ သက္ရွိသတၱဝါပဲရွိပါတယ္။ ဒမ္ဘုိတို႔ ဘန္ဘီတို႔ကို ေတာင္းပန္ စ ကား ေျပာရပါလိမ့္ဦးမယ္။ တိရိစ ၦာန္ေတြ ငိုတတ္တယ္ဆိုတာ သိပၸံနည္းက် သက္ေသျပလို႔ မရပါဘူး။

ေဂၚဇီလာေတြကို အထူးျပဳေလ့လာေနတဲ့ Dian Fossey နဲ႔ ခ်င္ပန္ဇီေတြကို အထူးျပဳေလ့လာေနတဲ့ Jane Goodall တို႔အဆိုအရ တိရိစ ၦာန္ေတြရဲ့ မ်က္ရည္နဲ႔ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းမွဳ ဆက္စပ္လို႔ မရပါဘူး။ “the emotional Lives of Animals” စာအုပ္ကိုေရးတဲ့ Marc Bekoff အဆိုအရ တိရိစ ၦာန္ရဲ့ မ်က္ရည္ဟာ မ်က္ရည္သက္သက္ပါ။ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမွဳနဲ႔ ဆက္စပ္မေနျပန္ ပါဘူး။ ဆင္ေတြကို အထူးျပဳေလ့လာေနတဲ့ မစၥတာ Jeffery Moussaieff နဲ႔ Mrs. Susan McCarthy တို႔ကလည္း ဆင္ေတြဝမ္းနည္းလို႔ ငိုတယ္ဆိုတာ မေတြ႔ဖူးသေလာက္ပါလို႔ ဆိုခဲ့ျပန္ပါတယ္။

တိရိစ ၦာန္ေတြ မ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမ်က္ရည္က နာက်င္မွဳေၾကာင့္ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ တုန္႔ျပန္မႈသက္သက္ သဘာ ဝအရ ထြက္လာတဲ့မ်က္ရည္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ရည္က မ်က္လံုး ရဲ့စြတ္ စုိမွဳကို အကာအကြယ္ေပးပါတယ္။ ပရိုတိန္းဓာတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို လည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားႏိုင္ပါတယ္။ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းမွဳနဲ႔ မ်က္ရည္ ဆက္ စပ္ၿပီး က်လာတာကေတာ့ လူသားမွာသာရွိတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခုိင္အမာ လက္ကိုင္ထားၾကဆဲပါ။

ကေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေမြးၿပီးလို႔ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာပဲ ဝမ္းနည္းတဲ့ မ်က္ႏွာ ဝမ္းသာတဲ့မ်က္ႏွာကို ေဖာ္ျပတတ္ေနပါၿပီ။ ေမြးကင္းစ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္းမွာ မငိုတတ္ဘူးဆုိရင္ အသက္ရွင္ဖို႔ လမ္းစမရွိပါဘူး။

ကေလးေမြးၿပီးလို႔ ေလးငါးလအတြင္းမွာပဲ အဲဒီကေလးနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ ခံစားမွဳေတြနဲ႔ ျပည့္သိပ္ဖြဲ႔ခ်ည္ေနပါေတာ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ သူ႕ရဲ့ ခံစားခ်က္ကိုေဖာ္ျပဖုိ႔ ကေလးက ငိုျပတာမ်ိဳးေတြပါ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႀကီးျပင္းလာျပန္ေတာ့လည္း မ်က္ရည္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမွဳဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ရဲ့ အထင္ကရ ဆက္သြယ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနျပန္ပါေသးတယ္။ ငိုေၾကြးျခင္းဆုိတာ ရယ္ေမာျခင္း လိုပါပဲ။ လူသားရဲ့ စၾကာဝဠာဆိုင္ရာ ခံစားမွဳျပယုဂ္တစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမွဳေတြအေပၚအေျခခံ၊ လိင္ကြဲျပားမွဳေတြအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ရယ္ေမာမွဳေလာက္ေတာ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထုတ္ေဖာ္မျပ တတ္ၾကပါဘူး။ လက္လည္းသိပ္မခံၾကပါဘူး။ တကယ္က ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ထက္ ေၾကကြဲမွဳက ပိုၿပီးအေရာင္အေသြးစံုလင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ေၾကကြဲၿပီး ငိုမိၾကတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငိုေၾကြးပံုေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး အသြင္ကြဲေနတတ္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြထက္ ပိုငိုတတ္ၿပီး ပုိၿပီးလည္း ရွိဳက္ႀကီး တငင္ ရွိတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ခံစားမွဳ အရွိန္ျမင့္မားေနတဲ့ အခ်ိန္ မ်ိဳးေတြမွာေပါ့။ ဒါဟာ ကြဲျပားတဲ့ ဟုိမုန္းဓာတ္ သဘာဝေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သလို လိင္ကြဲျပားမွဳေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ငိုေၾကြးျခင္းလိုပါပဲ၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔လည္း ကမၻာတစ္ဝွမ္းလံုး မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ိဳးသားေတြထက္ပိုၿပီး ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြက ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔တန္းတူ အခြင့္ အေရး မရခဲ့တဲ့ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္မ်ား ျဖစ္ေလမလားဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပ ခ်က္လည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူမွဳေရးႏွိမ္ခ်ခံရတာ၊ တခါတရံ အၾကမ္း ဖက္မွဳ ခံရတာေတြအထိ ရွိတတ္တာေတြလည္း ပါႏိုင္ပါတယ္။

" မ်က္ရည္က်ဖို႔ ေသးမႊားတဲ့ကိစၥရယ္လို႔ မရွိ "

အမ်ိဳးသားေတြဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ ငိုတဲ့အခ်ိန္ပိုနည္းတာတင္ မကပါ ဘူး။ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ မ်က္ရည္က်ရတယ္ဆိုတာကိုလည္း အမ်ိဳးသမီးေ တြေလာက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာမျပတတ္ပါဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ သူမ်ား မသိေအာင္ ေယာက်ၤားေတြက ခိုးခိုးငိုတတ္ၿပီး သူတို႔ငိုုတာ သူမ်ားေတြ သိသြားရင္လည္း ေတာင္းပန္စကား အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ ပိုေျပာတတ္ၾက တယ္။ သူတို႔ တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြ ဆံုးပါးတဲ့အခါနဲ႔ ဘာသာေရး ဓေလ့ထံုးစံနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြလိုပဲ မ်က္ရည္က်တတ္တယ္လို႔ သုေတသနအရ သိရပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က တာဝန္ယူထားရသူ၊ ေစာင့္ေရွာက္ ထားရသူ၊ ကာကြယ္ေပးထားရသူေတြ ဆံုးပါးသြားရင္ ေယာက်ၤားေတြက ပိုငိုတတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ရွိတ္စပီးယားရဲ့ ကမၻာေက်ာ္ Coriolanus ထဲမွာေတာ့ “ It is no little thing to make mine eyes to sweat compassion” လို႔ ေျပာထားတယ္။ ငါ့မ်က္လံုးထဲမွာ ကရုဏာမ်က္ရည္ေဝဖို႔ ေသးမႊားတဲ့ အရာရယ္လို႔ မရွိဘူး လို႔ ျပန္ရင္ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ပါတယ္။


ဇင္ေဝေသာ္

စူပါမ်ားၾကား ရပ္တည္ျခင္း ( ၈:၄ )


( ဒီေန႔ လီကြမ္းယုရဲ႕ Hard Truths( to keep Singapore going ) ကို ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ Ch 8 Standing among Giants ပါ။ ေမာင္ျမတ္မိုး ဘာသာျပန္ထားတာ ရိွေပမဲ႔ စာအုပ္ေဈးႏႈန္း ရွစ္ေထာင္ ( ၈၀၀၀ ) က်ပ္ ဆို တာရယ္၊ ဘာသာျပန္ပံု မတူတာရယ္၊ ဘေလာ႔ဂ္မွာက ေကာင္းႏိုးရာရာ ေ႐ြး တင္လို႔ ရတာရယ္ေၾကာင္႔ ဆက္တင္ပါ႔မယ္။ ဒီေန႔ ၂၀၀၉၊ ၂၀၁၀ က ျမန္မာ႔ အေပၚ လီကြမ္းယု အျမင္နဲ႔ စလိုက္ပါတယ္။ ဆရာတင္ေမာင္ဝင္းရဲ႕ ကြန္မင့္ ကို ျပန္ၿပီးသားလည္း ျဖစ္သြားတာေပါ႔။ )

ေမး ။ ။ ျမန္မာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အေကာင္းဆံုး ၾကည့္လို႔ရတဲ့အျမင္က ဘာပါ လဲ။ ဒီဆယ္စုႏွစ္ေတြထဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ပါသ လား။

ေျဖ ။ ။ ေတာ္လွန္ေရး တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္မွ အေျပာင္းအလဲျဖစ္မွာ။ ေတာ္ လွန္ေရးဆိုရာမွာ စိတ္ဓာတ္ အသိဉာဏ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး၊ အၾကမ္းဖက္ ေ တာ္လွန္ေရး ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးျဖစ္ႏိုင္တယ္။ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္က ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနႏိုင္မွာလဲ။ ေနာက္တက္လာမယ့္ ေခါင္းေဆာ င္ကေရာ ဘယ္ေလာက္ခံမွာလဲ။ဒီကိစၥက လူငယ္စစ္ဗိုလ္ေတြဆီ ေရာက္သြား မွာ။ သူတို႔က အထီးက်န္ေနတယ္။ ထိုင္း တိုးတက္လာတာကို လွမ္းျမင္ေန ရတယ္။ လူႀကီးေတြက ခ်မ္းသာၿပီးရင္း ခ်မ္းသာ၊ ႏိုင္ငံက မြဲၿပီးရင္း မြဲ။ အရည္အေသြးမမီတဲ့ ေဒါက္တာေတြ၊ ေဆးမရွိတဲ့ ေဆးရံုေတြ၊ မစြံတဲ့ ပညာေရး။ ဘယ္သူက ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဒီလုိ ျမင္ခ်င္မွာလဲ။

သူတို႔က ဦးေႏွာက္နည္းနည္း ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ တံခါးဖြင့္ရမွာပဲ။ တံခါးဖြင့္ လိုက္ရင္ လူထုကို ပညာသင္ေပးရေတာ့မယ္။ ပညာတတ္ေတြျဖစ္ကုန္ရင္ အ က်ိဳးဆက္ေတြက လိုက္လာမွာ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္မယ္ (ဖြင့္ေပးလိမ့္မယ္) လို႔ ငါေတာ့ မျမင္မိဘူး။

ငါကိုယ္တိုင္ လက္ေျမွာက္ထားရတာ။ အေမရိကန္အရာရွိေတြ ေရာက္ေရာက္လာတိုင္း လူငယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ စကားေျပာပါလို႔ ငါေတာင္းဆုိေနၾကတယ္။ ငါ ခင္ညြန္႔နဲ႔ စကားေျပာတယ္။ သူတို႔အထဲမွာ သူက ေခါင္းအေကာင္းဆံုး။ ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲ။ အင္ဒိုနီးရွားနည္းအတိုင္း က်င့္သံုးၾကဖို႔ ငါနားခ်ခဲ့ဖူးတယ္။ မင္းရဲ့ စစ္ဝတ္စံုကို ခြ်တ္၊ အရပ္သားလုပ္၊ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပိဳင္ပါလုိ႔ ငါေျပာတဲ့ လမ္းစဥ္ကို သူတို႔ စလိုက္ေနၾကၿပီ။ ခဏေနေတာ့ ဆူဟာတိုက ျပဳတ္ ပါေလေရာ။ သူတို႔က ေျပာတယ္။ ငါ့အႀကံက မေကာင္းတဲ့ အႀကံဥာဏ္ႀကီး တဲ့။
ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ငါ့ကုိ ဆက္မေမးနဲ႔ေတာ့။ ငါ့ဘဝထဲကေန သူတို႔ကို ထုတ္ပယ္လိုက္ၿပီးၿပီ။

ေမး ။ ။ စင္ကာပူနဲ႔ မေလးရွားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ လီရွန္လြန္းနဲ႔ နာဂ်စ္ရာဇတ္တို႔ တန္ဂြ်န္ပါဂါမွာရွိတဲ့ ရထားဘူတာရံုႀကီးကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အေဆာက္အဦေတြ ေဆာက္ၾကဖို႔ အထင္ကရ သေဘာတူညီမႈႀကီး ရ ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ိဳဟုိးနဲ႔ဆက္သြယ္ဖို႔ MRT (Mass Rapid Transit) တံတားေဆာက္ဖို႔လည္း သေဘာတူညီမႈ ရခဲ့ၾကတယ္။ အီစကန္ဒါ နယ္က စင္ကာပူစီးပြားေရးသမားေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားေန ၾကတယ္။ ဒီလို စီးပြားေရးပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္လာတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေကာင္းဖက္က ျမင္မိပါသလား။ စီးပြားေရးအရ ဒီႏွစ္ႏိုင္ငံဟာ ဘယ္ေလာက္ နီးနီးကပ္ကပ္ အတူလက္တြဲ သြားႏိုင္ပါ့မလဲ။

ေျဖ ။ ။ စင္ကာပူက စီးပြားေရးအားျဖင့္ အၿမဲတမ္း သက္ဝင္ လႈပ္ရွားေန တဲ့ ႏိုင္ငံပဲ။ အထူးသျဖင့္ ေတာင္ပုိင္း ဂ်ိဳဟုိးလို နယ္ေျမေတြမွာ စင္ကာပူနဲ႔ အတူလက္တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ စင္ကာပူက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ မႈေတြနဲ႔ စီးပြားေရးသမားေတြကို သူတို႔က ႀကိဳဆိုသင့္တာေပါ့။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ နာဂ်စ္က ဒါကို သေဘာေပါက္တယ္။ အဲဒီ ေဒသေတြကို သူက ဖြံ႔ၿဖိဳးေစ ခ်င္တာ။ စီးပြားေရး အေရးပါမႈက သိပ္အားေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယထာ ဘူ တ မက်တဲ့ သူတို႔ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီက ဒီစီးပြားေရး ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္မႈ ကို ေရွ႕ဆက္ခြင့္ ျပဳမလားဆိုတာကေတာ့ သံသယရွိစရာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးေပါင္းလို႔ ရႏုိင္မလဲဆိုတာကေတာ့ မေလးရွားရဲ့ သေဘာ ထားအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ပင္နီဆူလာထဲ ဝင္လာတဲ့ စင္ကာပူးရီးယန္း စီးပြားေရးသမားေတြကို ႀကိဳဆိုရမယ္။ သူတို႔ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံတာေတြဟာ စိတ္ ခ်ရပါတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ေပးထားႏိုင္ရမယ္။

ေမး ။ ။ အေမရိကနဲ႔ တရုတ္၊ (သို႔) တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ မသင့္မျမတ္ျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ စင္ကာပူက တစ္ဖက္ဖက္ကို ကပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္သင့္သလား။

ေျဖ ။ ။ တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယတို႔ ျပႆနာျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ေနပါဦး၊ ဘာအ တြက္ ျပႆနာ ျဖစ္ရမွာလဲ။ ဟိမဝႏၱာေတာင္အတြက္လား။

ေမး ။ ။ သူတို႔က နယ္နိမိတ္ခ်င္းစပ္ေနတာ။ အရွည္ႀကီးပဲ။

ေျဖ ။ ။ အဲဒီ နယ္နိမိတ္ေတြရဲ့ တန္ဖိုးကဘာလဲ။ ေတာင္ေပၚက သစ္ပင္ေတြ လား။ အိႏၵိယကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္၊ တစ္ဘီလီယံရွိတဲ့ လူထုႀကီးရဲ့ တာဝန္ေတြကိုယူ၊ ဒီလိုလား။ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိမွာလဲ။
အိႏၵိယေတြကေရာ။ တိဗက္ကို သိမ္းမွာလား။ ဘာလုပ္မွာလဲ။
အိႏၵိယန္းေတြက ဒလိုင္းလားမားကို ဓမၼသာလကေန ႏွင္ထုတ္ၿပီး တိဗက္ နယ္စပ္ကို သြားအေနခိုင္းမွာလား။ မလုပ္ဘူး။ ဒလိုင္းလားမား တိဗက္နယ္ စပ္နဲ႔ နီးနီးေလးမွာ ေနတာကို တရုတ္က သေဘာမေတြ႔ဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ႏိုင္ငံ လံုးက ႏ်ဴးကလီးယားေတြရွိေနေတာ့ သူတို႔ခ်င္း စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္လို႔ကို မရဘူး။
သူတို႔က ဘာအတြက္ တိုက္မွာလဲ။ ရလာဒ္က ဘာလဲ။
အေမရိကန္ေတြကေရာ တ႐ုတ္ကိုတိုက္ၿပီး အေရွ႕အာရွကို ထိန္းခ်ဳပ္မလား။ အေရွ႕အာရွအတြက္ တရုတ္က တိုက္ေနစရာကို မလိုဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူတို႔က စီးပြားေရးဆက္သြယ္မႈကို တိုးခ်ဲ႕မွာ။ သူတို႔ရဲ့ ၁.၃ ဘီလီယံ လူဦးေရေစ်းကြက္ကို အေရွ႕အာရွႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမွာ။ အာဆီယံ ဆယ္ႏိုင္ငံထဲက ခုႏွစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ သေဘာတူညီမႈရထားတဲ့ သံုးႏိုင္ငံထဲမွာ တရုတ္ျပည္ပါတယ္။ သူတို႔ စီးပြားေရးတံခါး စဖြင့္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ - ခုႏွစ္ေတြကတည္းက ဒီႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ေရာင္းလုိက္ဝယ္လိုက္ လုပ္ေနတာ။ လာမည့္ (၁၀) ႏွစ္၊ ႏွစ္ (၂၀) အတြင္းမွာ တရုတ္ျပည္ဟာ အေရွ႕အာရွႏုိင္ ငံေတြနဲ႔ သြင္းကုန္၊ ထုတ္ကုန္စီးပြားေရးမွာ နံပါတ္တစ္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
ကုန္သြယ္မႈမွာ အေမရိကန္ေတြက ဘယ္လိုလုပ္ တရုတ္ကို ယွဥ္ႏိုင္မွာတုန္း။

ေမး ။ ။ လာမယ့္ ႏွစ္ - ၂၀၊ ၃၀ အတြင္းမွာ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အေမရိကတို ႔ၾကားမွာ စစ္မက္ျဖစ္ပြားဖို႔ မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီကာလအတြင္းမွာပဲ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြၾကားမွာ ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ ရွိလာႏိုင္ပါသလား။ စင္ကာပူအတြက္ စိုးရိမ္စရာတစ္ခုခု မရွိႏိုင္ဘူးလား။

ေျဖ ။ ။ ပထမဆံုး ငါတို႔မွာ စြမ္းရည္ျမင့္တဲ့ ကာကြယ္ေရးတပ္ မရွိဘူးဆို ရင္ေတာ့ မေလးရွားနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားက လာၿပီး ျပႆနာရွာႏိုင္တယ္။ ထိကပါး၊ ရိကပါးလုပ္တာမ်ိဳးကို ေျပာတာ။ ေျဗာင္ဝင္တိုက္ရဲမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကုလသမဂၢလံုၿခံဳေရးေကာင္စီက ရွိေနတာ။ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ႏိုင္ ငံေတြရဲ့ ဆက္ဆံေရးကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေမာက္ကမျဖစ္ ရုံေလာက္ေတာ႔ လုပ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔က လာလုပ္ရင္ တို႔ကလည္း ျပန္တြယ္ မွာပဲ။

ၿပီးေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံေတြ ရွိဦးမလဲ။ ဖိလစ္ပုိင္နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား။ ဖိလစ္ပိုင္နဲ႔ ဗီယက္နမ္၊ စစ္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အေၾကာင္းမျမင္ပါဘူး။ အင္ဒိုနီးရွားက ျမန္မာကို တိုက္မွာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြထဲမွာ တို႔ေလာက္ ေခတ္မီတဲ့စစ္တပ္ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ မရွိဘူး။ တို႔ဆီကလူေတြက ပိုလည္း ပညာတတ္တယ္။ အားလံုးကြန္ျပဴတာနဲ႔ ထိန္းထားတာ။ ပိုင္အိုနီးယားမဂၢဇင္းကို ဖတ္ၾကည့္။ “3G SAF” (Third Generation Singapore Armed Forces - တတိယမ်ိဳးဆက္ စင္ကာပူ စစ္အင္အား) ဆိုတာပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ တို႔မွာ အင္အားဘယ္ေလာက္ ရွိတယ္ဆိုတာ အျမြက္ေလာက္ေတာ့ ေတြ႔ႏိုင္တာပဲ။ ဒီေဒသထဲမွာ ဒါေတြက ဘာလုပ္ရမွာလဲ။

ဒီစနစ္ေတြနဲ႔ အသားက်ေနၿပီးသား။ ထိပ္တန္းစစ္ဗိုလ္ေတြတင္ မကဘူး။ စစ္ပြဲမွာ အမွန္တကယ္ စစ္ဆင္တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္္ေတြလည္း လိုအပ္တယ္။ ဘယ္လို ဗိုလ္မွဴးေတြလဲ၊ ဘယ္လို ဆာဂ်င့္ေတြလဲ၊ ဒါေတြ ရွိေနရမယ္။

 ဇင္ေ၀ေသာ္

စကားႏွစ္ခြန္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ( Elite နဲ႔ တပ္မေတာ္ )


Elite ဆိုတာရဲ႕ အဓိပၸါယ္က..?
၁ ။ ၁၈၆၃ မတိုင္မီက Elite ရဲ႕ အေမရိကန္ အဂၤလိပ္ အဓိပၸါယ္က ရုံး ဝန္ထမ္းတစ္ခုခုအတြက္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံရသူ တဲ႔၊
၂ ။ အဲဒီ ၁၉ ရာစု ေနာက္မွာေတာ႔ Elite က အထက္တန္လႊာ လူတန္းစား ကို ၫႊန္းဆိုလာတယ္။
၃ ။ လက္ရွိအေနအထားမွာေတာ႔ ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ႀကီးေတြက ဘြဲ႔ရၿပီး သူမ်ားထက္ သူတို႔က အၿမဲတန္း ပိုေတာ္တယ္လို႔ ထင္ေနတဲ႔ လူေတြလို႔ အဓိပၸါယ္ရိွလာျပန္တယ္။
၄ ။ ဒါနဲ႔ ဆက္စပ္သြားၿပီး အဲဒီ Elite ေတြက အိမ္ျဖဳေတာ္နဲ႔ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ေတြကိုသြားၿပီး ျပည္သူ႕ဘ႑ာေတြကို ျဖဳန္းတီးေတာ႔တယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ေနာက္ဆုံး Elite ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ျပည္သူ႕ဘ႑ာေတြကို ျဖဳန္း တီးသူ တဲ႔။
ေနာက္ဆုံးဖြင္႔ဆိုခ်က္က အဘိဓာန္ထဲေတာ႔ မပါေသးဘူးေပါ႔။

ဒါနဲ႔ဆက္ၿပီး " တပ္မေတာ္ " ဆိုတဲ႔ စကားလုံးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း အပ်င္းေျပေတြးၾကည္႔မိတယ္။ မွားလည္း အပ်င္းေျပအမွားပဲ။

၁ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္ထက္က " တပ္မေတာ္ " ဆိုတဲ႔ စကားလုံးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္စြန္႔သူ လူတန္းစားလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ လူထုက သိပ္ခ်စ္၊ သိပ္ရိုေသၾကတဲ႔ လူတန္းစား ေပါ႔။
၂ ။ ဦးေနဝင္းလက္ထက္မွာ " ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္တစ္လုံးအလိုမွာ " ျမန္ျမန္က်သြားေအာင္ ေသနပ္နဲ႔ ပစ္ခ်လိုက္တဲ႔ လူတန္းစားဆိုတဲ႔အဓိပၸါယ္နဲ႔ ( လူထုက အခ်စ္ေလ်ာ႔ ) ဦးေနဝင္းရဲ႕ ေနဝင္႐ိုးတရီမွာေတာ႔ ေက်ာင္းသား၊ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ " ေသနပ္ကို မိုးေပၚေထာင္ မပစ္ဘူး " ဆိုတဲ႔ လူတန္းစား တစ္ရပ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရေနျပန္ေရာ ( က်န္သမ်ွ ကုန္ေရာ )။
၃ ။ ဦးသန္းေရႊ လက္ထက္မွာေတာ႔ " တပ္မေတာ္ " ဆိုတာ ရာထူးရွိတုန္း မိသားစုနဲ႔ (ပနံသင္႔တဲ႔ ) ေဆြမ်ိဳးေတြအတြက္ ေငြရႏိုင္သေလာက္ ရေအာင္ရွာၾကတဲ႔ ဘစ္စနစ္ မန္း အႀကီးစားၾကီးေတြလို႔ အဓိပၸါယ္ ရေနျပန္ေရာ။ ( လူထုက သိပ္ေၾကာက္၊ သိပ္မုန္းတဲ႔ လူတန္းစား ေပါ႔ )
၄ ။ အခုေတာ႔ ေခါင္းေပါင္းစ ေထာင္ေထာင္ ေျပာင္းဝတ္လာတဲ႔လူတန္းစား တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ ပညာေရး ရံပုံေငြအတြက္ လႉရင္း အေႂကြးျပန္ေပးလာတဲ႔ လူတန္းစား တစ္ရပ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရွိေနတယ္။ ( ဟုတ္ေလမလား လူတန္းစား ေပါ႔ )
မွားရင္ ျပင္ၾကဗ်ာ။ ေျပာၿပီးပါပေကာ၊ မွားလည္း အပ်င္းေျပအမွားပဲလို႔။



ဇင္ေဝေသာ္

လခစားကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲ


ဂ်ပန္က လခစားရဲ႕ ကဗ်ာ "The Salary man poet" ၿပိဳင္ပြဲအေၾကာင္းပါ။ ဂ်ပန္စာေပ အေမြအႏွစ္တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ ဟုိက္ကူကဗ်ာလို ဒီ ဆင္ရယူး "senryu" ေခၚတဲ႔ ကဗ်ာ ဖြဲ႔စပ္ပံုကလည္း ဂ်ပန္စာေပ အေရးပါပံုရပါတယ္။ ကဗ်ားဖြဲ႔ထုံးကလည္း အမ်ားအားျဖင္႔ ၅ ၇ ၅ ပံုစံလို႔ သိရပါတယ္။ ဟုိက္ကူက ပစၥဳပန္ခဏကို စပ္ဆိုၿပီး ဆင္ရယူးက လူေတြအေၾကာင္းစပ္ဆို္တယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။
ဒီကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲကလည္း ဒီ ဆင္ရယူးကဗ်ာပံုစံနဲ႔ပဲ ၿပိဳင္ခြင္႔ရိွပါတယ္။ ေအာက္ပါ ကဗ်ာေတြကေတာ႔ ကဗ်ာသုံးေသာင္းေက်ာ္ထဲက လူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ႔ ကဗ်ာ တခ်ဳိ႕ေပါ႕။ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာရယ္၊ စကားလုံးအေရအတြက္ အတိအက်နဲ႔မွ ( ဒီကဗ်ာရဲ႕အသက္က စကားလုံးအေရအတြက္ပါ ) သူ႕ကဗ်ာစံညီမွာ ရယ္ေၾကာင္႔ ဘာသာမျပန္လက္ိုႏိုင္္တာကို နားလည္ေပးၾကဖို႔ ေတာင္းပန္ပါ တယ္။

ဒီကဗ်ာကေတာ႔ စေတာ႔၊ ယန္းေငြနဲ႔ သူ႕ဇနီးကို သေရာ္သံပါ။

Stocks,the yen
and my wife's heart
all a mystery.

ဒီကဗ်ာကလည္း မၿပီးႏိုင္တဲ႔ ေန႔စဥ္ရုံးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနရပံုကို ၿပံဳးစိစိညည္းၫူေနပံုရပါတယ္။

"I'll do it today"
"I'll do it tomorrow,"
And thus the year
come to an end.


ေန႔စဥ္ရုံးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနရၿပီး အိမ္မႈကိစၥ၊ မိသားစုအေရးေတြကို ေမ႔ထားေနရလို႔ အိမ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ သိရဖို႔ ရုံးကေန ဇနီးရဲ႕ ဘေလာက္ကို ဝင္ၾကည္႔ေနရတယ္ဆိုတဲ႔ ဒီကဗ်ာကေတာ႔ သနားစရာေတာင္ ေကာင္းေနေသးေတာ႔ရဲ႕။

To find out
what's going on
at home
I read
my wife's blog.

ဇနီးရဲ႕ လက္ၫွိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း ဘယ္ေလာက္တာသြားပံုကို သူကလည္း စမတ္ဖုန္းနဲ႔ သူ႕ကိုသူ ႏိႈင္းျပသြားတယ္။ ခံေပေတာ႔။

Smartphones and
the man of the house
can be activated
with just a
flick of the finger.


ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႔ ဇရာ နဲ႔ ဇရာလိမ္နည္းေလးကို ခပ္ေသာေသာ ေျပာ လိုက္တယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။

At the class reunion
before looking at the face
a glance of the hair.

ဒီကဗ်ာေလးကလည္း ဇရာအေၾကာင္းပါပဲ။ ( လူႀကီးသူမေတြကို ကား၊ ရ ထား စတာေတြမွာ ဒစ္စေကာင္႔ ေပးၾကပါတယ္ ) အသက္ကိုေတာင္ မေမးေတာ႔ဘဲ ဒစ္စေကာင္႔ တန္းေပးလိုက္ေတာ႔ ေဈးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ရလိုက္ေပမဲ႔ အိုစာပံုေပါက္ေနၿပီဆိုတာ ထင္ရွားေနေတာ႔ ... ၿပံဳးစိစိညည္းခ်င္း တစ္ခုပဲေပါ႔။

They don't ask
for my age anymore.
They just gave me
the discount

ဒါကေတာ႔ မ်ားလြန္းတဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို သေရာ္တာပါ။ ေ႐ြးေကာက္ ပြဲေန႔ ေရာက္လာတာေတာင္ ပါတီေတြက ေရတြက္လို႔ မကုန္ေသး ( အ သစ္ေတြ ထပ္တိုးလာဆဲ လို႔ ခံစားႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္ ) တဲ႔။

Before I could learn
the names of parties
it was Election Day.

ဒါကေတာ႔ လန္ဒန္အိုလံပစ္ သေရာ္သံပါ။ ေရႊတံဆိပ္ဆု မွန္းထားသေလာက္ မရလို႔ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ေသခ်ာတဲ႔ ေရႊတံဆိပ္န႔ဲပဲ စိတ္ေျဖလိုက္ရတယ္လို႔ ဆို ရေလမလား

In my house,
it's my child's
sleeping face
that's the
gold medal.


ဇင္ေဝေသာ္
 

လရိပ္ရယ္သံ ( မန္းကိုလြမ္းလို႔ တမ္းတဲ႔ စာ ၅ )


ဘုရားဝတ္တက္ရန္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ အလိုတြင္ ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ ခပ္ ကုတ္ကုတ္ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ ဂိတ္အျပင္သို႔ တစ္ေယာက္တည္း လွစ္က နဲ ထြက္လိုက္မိ၏။ ဤကိုပင္ ရထားထိမ္းက ျမင္မိေအာင္ ျမင္ လိုက္ေသး သည္။ ရထားထိမ္းဟူသည္ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ မတက္မီ မိုးေကာင္းေ က်ာင္းတိုက္မွာကတည္းက အတူေနခဲ႔ရေသာ သီတင္းသုံးေဖာ္ ရဟန္းတစ္ ပါးတည္း။

ရထားထိမ္းကလည္း လူလည္ပင္။ ဤရဟန္း ဘုရားဝတ္တက္ရန္ ၁၀ မိနစ္ အလိုတြင္ အျပင္ထြက္သည္ဆိုကတည္းက ဘုရားဝတ္တက္ လစ္ျပီ၊ ဘုရား ဝတ္တက္ လစ္ျပီဆိုကတည္းက နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ခရီးထြက္ခိုက္ျဖစ္ မည္ကို နားကြက္က မီးေတာက္ျပီးျဖစ္သည္။ သူ႕တြက္ကိန္း ကြက္တိမွန္ပါ ၏။ နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ခရီးထြက္ခိုက္ ဘုရားဝတ္တက္ စစ္မည္႔ဆ ရာေတာ္ မရိွ။ ထို႔ေၾကာင္႔ တပည္႔ရင္းျဖစ္ၿပီး သတင္းဦးရေသာမိမိက လစ္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။

စာဖတ္သူ အနည္းငယ္သိသာေစရန္ ရထားထိမ္းအေၾကာင္း အနည္း ငယ္ ေျပာျပခ်င္သည္။ ထိုရဟန္းက အရပ္ပုသည္၊ အသားျဖဴသည္၊ ထူးျခား သည္က သူဝတ္ေသာ သကၤန္းေရာင္သည္ အၫိုမဟုတ္၊ အုတ္ခဲေရာင္ မ ဟုတ္၊ အဝါႏုေရာင္ျဖစ္သည္၊ ဘာေၾကာင္႔မွန္းေတာ႔ မသိ။သိစရာလည္း မလို ။ သူႏွင္႔ မိမိ တူေသာအခ်က္က အစအေနာက္သန္တတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ခုခုဆို သူက အလြန္လည္း အကင္းပါးသည္၊ ဟာသဉာဏ္ ႐ႊင္သည္။

ႏွစ္ပါးအတူ ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားထဲမွျဖတ္ကာ မႏၱေလးေတာင္ေျခက ကြမ္း ယာဆိုင္ကို သြားျပီး ကြမ္းယာထုပ္ၾကသည္။ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီး ဘုရားကို ပတ္ လမ္းေလ်ွာက္၊ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးသင္တန္းေက်ာင္းေရွ႕မွျဖတ္ကာ အတုမရိွေက်ာင္းဝင္ထဲမွတဆင္႔ တကၠသိုလ္ထဲ ျပန္ဝင္ၾကရန္ျဖစ္သည္။

အတုမရိွေက်ာင္းေတာ္ႀကီးပါလာသျဖင္႔ အတုမရိွေက်ာင္းေတာ္ႀကီး အေၾကာင္း ေျပာျ ပရန္လိုလာျပန္သည္။ ထိုစဥ္က အတုမရိွေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္ ယခုလို ေရႊေရာင္တဝင္းဝင္း လက္တန္ရွည္ တကားကားျဖင္႔ ခပ္ႂကြားႂကြားေမာ္ဒန္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမဟုတ္႐ွာ၊ ကမၻာ စစ္ဗုံးဒဏ္ေၾကာင္႔ မတ္တပ္ရပ္ ေလးဖက္နံရံႏွင္႔ ရင္ေခါင္းဗလာ ေက်ာင္း မည္ကမတၱ အုတ္ပံုအုတ္စတို႔သာ ရိွေလ၏။

ထိုေန႔က ဘာေန႔မွန္း မမွတ္မိ၊ မွတ္မိသည္က ထိုညက လသာ၏။ ထို အတု မရိွေက်ာင္းေတာ္ႀကီး၏ ေလးဖက္နံရံမ်ားႏွင္႔ ေက်ာင္ႀကီးအလယ္ တိုင္က်ိဳး မ်ားေပၚ၌ သမီးရည္းစား စုံတြဲမ်ား ခ်ိန္းေတြ႔ စကားေျပာေနၾကတတ္သည္ကို လည္း ေတြ႔ရတတ္၏။ ထို႔အတူ အားအားလ်ားလ်ား သူမ်ား ဘစ္စနစ္ ကို ေခ်ာင္ေျမာင္းၾကည္႔မွ စားဝင္ အိပ္ေပ်ာ္ လူ႕ကေခ်ာ္မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရ တတ္သည္။

အတုမရိွေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဝင္းထဲ မျဖတ္မီ ရထားထိမ္းက
" အတြဲေခ်ာင္းတဲ႔လူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မင္း ဘယ္လို ျမင္သလဲ "
စာသင္ခန္းႏွင္႔မဆိုင္၊ စာေမးပြဲႏွင္႔လည္းမဆိုင္၊ ပိဋကတ္ေတာ္ႏွင္႔လည္းမဆိုင္ေသာ ေမးခြန္းကို ေမးလာ၏။

" အလကား လူရွဳပ္ေတြပါကြာ၊ ေအာက္တန္းက်တဲ႔အလုပ္ပါ။ သူတို႔ခမ်ာ အိမ္မွာမလြတ္လပ္လို႔ ဒီမွာ လာေတြ႔ၾကရတယ္၊ ေဘးကေခ်ာင္းေန တဲ႔ လူေတြေၾကာင္႔ ေတာ္ေတာ္အာရုံေနာက္ၾကရလိမ္႔မယ္ "
မိမိကလည္း စာသင္ခန္းႏွင္႔မဆိုင္၊ စာေမးပြဲႏွင္႔လည္းမဆိုင္၊ ပိဋကတ္ေတာ္ႏွ င္႔လည္းမဆိုင္ေသာအေျဖကို ေပးမိ၏။
" ငါတို႔လည္း အုတ္က်ိဳးတစ္ခုေပၚထိုင္ျပီး စကားေျပာေနရေအာင္ "
သူက မ်က္ရိပ္ျပရင္း စကားဆို၏။

မိမိကလည္း ျငင္းစရားအေၾကာင္းလည္းမရိွ၊ သူဆိုလိုတာကို သေဘာေပါက္ မိသျဖင္႔ အတုမရိွေက်ာင္းေတာ္ႀကီး၏အလယ္ အုတ္က်ိဳးတစ္ခု ( ေက်ာင္း တိုင္ငုတ္ႀကီးျဖစ္သည္ ) အေပၚ ထိုင္ရင္း စကားေျပာေနၾကေတာ႔သည္။ ေျပာ မိေသာ စကားတို႔က ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္၊ ဘာေတြေျပာမိမွန္းေတာ႔ မမွတ္မိ၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘာေတြေျပာေနၾကသည္ ကို ျပန္ေျပာျပရန္ မလိုေတာ႔။ မွတ္မိသည္က ထိုညက လသာ၏။ လရိပ္က ရဟန္းႏွစ္ပါးေနာက္ေၾကာမွ ရိုးတရိပ္ ထိုးထားျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ လွေသာ ည ဟု ေယဘုယ်ဆိုႏိုင္သည္။

ဤသို ဆယ္မိနစ္ခန္႔ စကားေျပာျပီးေသာအခါ တီးတိုးစကားသံမ်ား ၾကား စျပဳလာရ၏။ ေျခသံ တရွပ္ရွပ္မ်ား ၾကားလာရ၏။ ေျခသံ မ်ားကို နားေထာင္ ၾကည္႔ေတာ ဆယ္ဦးေအာက္ မေလ်ာ႔ႏိုင္။ သူတို႔ ရဟန္းႏွစ္ပါးအနီးသို႔ နီးႏိုင္ သမ်ွ နီးေအာင္ ခ်ဥ္းကပ္ေနၾက၏။
သူ႕ပစ္မွတ္ ထိေနျပီကိုသိေသာ ရထားထိမ္းက ေခါင္းငုံ႔ကာ မိမိေဘးသို႔ ပိူ၍ နီးကပ္ေအာင္ တိုး၍တိုး၍ထိုင္သည္။ မိမိက ေခါင္းငုံ႔ရန္မလို၊ အနားကပ္ လာေသာ သူ႕ပခုံးကို ဖက္ထားလိုက္ရံုသာရွိ၏။
ထိုအခါ ထိုေျခသံရွင္တို႔ကလည္း ခပ္ဖြဖြလရိပ္ႏွင္႔ မလုံ႔တလုံ ၿခဳံငယ္ေလးမ်ား ကုိ အကာအကြယ္ယူကာ ရဟန္းႏွစ္ပါးအနီးသို ပို၍ ပို၍ နီးေအာင္ ႀကိဳးစား ၾကေလေတာ႔၏။

ဤသို႔ျဖင္႔ ...
ဤသို႔ျဖင္႔ ......
ဤသို႔ျဖင္႔ ........
ဤသို႔ျဖင္႔ ...........

ေနာက္ဆုံး ပညာ ဆက္မျပခ်င္ၾကေတာ႔သျဖင္႔ ႏွစ္ေယာက္သား လက္တို႔၊ သကၤန္းမ်ား ခါကာ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ ဂိတ္ဆီသို႔ ခပ္တည္တည္ လမ္းေလ်ွာက္ ထြက္ခဲ႔ၾကသည္။
ထိုစဥ္ ေနာက္မွာ " တက္ " ေခါက္ရင္း က်န္ရစ္သူတိ႔ုထံမွ
" နာပါ႔ကြာ၊ လြတ္ကုန္ပါျပီ၊ ဘုန္ႀကီးနဲ႔သီလရွင္ ခ်ိန္းေတြ႔ေနတာ၊ အထူး အ ဆန္းဆိုျပီး ေခ်ာင္းလိုက္ရတာ ဒူးေတာင္ ကြဲတယ္ " ဟူသတတ္။

ထိုစဥ္ ေက်ာင္းနံရံေပၚရွိ အတြဲ အစစ္တို႔ဆီမွ တခစ္ခစ္ေလွာင္ရယ္သံကို လည္း ၾကားလိုက္ရသည္။
သူတို႔ထံမွသာမက မႏၲေလး " လ " ကပင္ ထိုညက ခပ္ဖြဖြ ရယ္ေနသလိုလို။

မိမိေလာက္ အရပ္မရွည္၊ အသားက ျဖဴျဖဴ၊ သကၤန္းအဝါေရာင္ ဝတ္ေလ႔ရိွေ သာ ရထားထိမ္းက ထိုညက သူ သရုပ္ေဆာင္ရမည္႔ ဆရာေလးတစ္ပါး အခန္းကို လရိပ္ေအာက္၌ ပိုင္ပိုင္ႀကီး သရုပ္ေဆာင္သြားႏိုင္ခဲ႔သည္။ မိမိလည္း သိပ္ေတာ႔ မၫံ႔လွဟု ထင္မိ၏။
ဆယ္စုႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ႔ေလျပီ။သို႔ေသာ္ ထို ညကိုမူ ထူးထူးျခားျခား ယေန႔ အမွတ္ ရေနသျဖင္႔ ဤစာကို ေရးလိုက္မိ၏။
ၾကာၿပီဆိုေသာ္လည္း ထိုလရိပ္ရယ္သံက ယခုတိုင္ ခပ္ၫွင္းၫွင္းေတာ႔ ၾကားရ ဆဲဟု ေဝတဝါး ထင္ေနဆဲပင္။

( ေရးလိုက္ၿပီ သုနႏၵ၊ရထားထိမ္းေရ )


သီဟနာဒ