ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ အဘိုး မဟုတ္ (၂ )


ေမး ။ ။ အခ်စ္ဆုိတာ မစၥတာလီ ယုံသလား။ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္ ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့။

ေျဖ ။ ။ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့အခ်စ္ကုိ ငါ မယုံဘူး။ အဲ့ဒါ အႀကီး အ က်ယ္ အမွားလုိ႔ ငါ ထင္တယ္။ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာနဲ႔ ဖမ္းစားတာ ခံလုိက္ရတာ၊ ေနာက္ပုိင္း ေနာင္တ ရလိမ့္မယ္။

ေမး ။ ။ ေသခ်ာရဲ႕လား။

ေျဖ ။ ။ ေသခ်ာတယ္။ ငါ့ဇနီးဆုိရင္ ငါ သူ႔ကုိ သိလာတာ အၾကာႀကီးပဲ။ ရပ္ ဖဲ(လ္) ေကာလိပ္မွာ ငါနဲ႔ အတူ ေက်ာင္းတက္ေနေတာ့ သူ႔ကုိ လုံးဝ စိတ္ မ ဝင္စားခဲ့ဘူး။ သိပ္ငယ္ေသးေတာ့ ငါ့ေက်ာင္းစာနဲ႔ငါ ပိေနတာလည္း ျဖစ္ မွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔ေတာ့ သူက ငါ့ကုိ စိတ္ဝင္စားတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ အဲ့ဒါ စစ္အတြင္းမွာ။ ငါက Yong Nyuk ကုိ ေတြ႔ဖုိ႔ စက္ဘီးနဲ႔ သူ႔အိမ္ အသြား မွာ သူ႔ကုိ ေတြ႔ခဲ့တာ။ အခ်ိန္လည္း နည္းနည္းရွိတာနဲ႔ သူ႔ကုိ ေျပာမိတယ္။ ဒီေကာင္မေလးက မဆုိးဘူးပဲလုိ႔။

အဲ့ဒီေနာက္ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္လာၾကတာ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပုိပုိၿပီး ရင္းႏွီး လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီကိစၥကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ငါ စဥ္းစားတယ္။ မွန္ခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ အဲ့ဒီက စၿပီး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ နားလည္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာ။ အခုဆုိရင္ ငါတုိ႔ ဝါသနာကအစ အတူတူပဲ။

လူေတြ လက္ထပ္ႏႈန္း တုိးျမွင့္ဖုိ႔ စည္းေဝးပြဲမွာ ေတာ္ေတာ္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား တဲ့ အိႏၵိယန္းေရွ႕ေန တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ သူ႔နာမည္ေတာ့ ေမ့ေန တယ္ကြာ။ ဘြဲ႔ရအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ အိမ္ေထာင္ မျပဳၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ငါ မိန္႔ ခြန္းေျပာခဲ့တယ္။ ၁၉၈၀ - ခုဆီကလုိ႔ ထင္တာပဲ။ အဲ့ဒီေရွ႕ေန ေျပာတာ က ေတာ္ေတာ္ မွတ္သားထုိက္တယ္။ အေနာက္တုိင္းမွာ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းမ ကုိ ယူတယ္ဆုိၿပီး ခဏေနေတာ့ မခ်စ္ေတာ့ဘူး။ အိႏၵိယမွာေတာ့ ကုိယ္ လက္ထပ္တဲ့ မိန္းမကုိ ကုိယ္ခ်စ္လုိက္ၾကတာပဲ။ လက္မထပ္ခင္မွာ အဲ့ဒီ မိန္းကေလးက ဘယ္သူဆုိတာေတာင္ မသိၾကဘူးတဲ့။ မဆုိးဘူးပဲကြ။

ဇယကုမာရ္ကလည္း သူလက္ထပ္ခဲ့တာလည္း အဲ့ဒီအတုိင္းပဲလုိ႔ ေျပာတယ္။ မိဘေပးစားလုိ႔ ယူခဲ့ၾကေပမဲ့ သူတုိ႔ဘဝက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ။ သူကေရွ႕ေန၊ သူ႔မိန္းမက ေဒါက္တာ။
သူတုိ႔က ၿဂိဳလ္နင္းၿဂိဳလ္စီးကအစ မိသားစုေနာက္ခံသမုိင္း၊ လူမႈေရးေနာက္ ခံသမုိင္း၊ ေငြေၾကးၾကြယ္ဝမႈေတြအထိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၾကတာ။ ဒီေတာ့ … အင္း … ေရွ႕သြားေနာက္လုိက္ ညီတယ္ေပါ့ကြာ။ ဒီလုိ စီစဥ္တာ က “ဟာ … ဒီေကာင္မေလးက ေခ်ာတယ္” ဆုိတာထက္ ပုိေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ( ဇယကုမာရ္ - အႀကီးတန္းဝန္ႀကီးနဲ႔ အမ်ိဳးသားလုံၿခံဳေရး ပူးတြဲ ဝန္ႀကီး)

ေကာင္မေလးကေတာ့ အပ်ံစားပဲ။ သူ႔ကုိပဲ လက္ထပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ မင္း ေနာက္တရမွာပဲ။ အလွအပဆုိတာ အေရျပားေပၚမွာပဲ ရွိတယ္။ လက္ထပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္လည္း ၾကာေရာ “အုိး … ငါေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ မွားၿပီ” ဆုိတာ ျဖစ္လာမွာပဲ (ရီလွ်က္)။ ဟုိေကာင္မေလးကလည္း အဲ့သလုိ ေတြးမွာပဲ။
ဒါနဲ႔ပဲ မင္းတုိ႔ ဘဝေတြကလည္း ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေလွ်ာက္ ျဖစ္ကေရာ။

ေမး ။ ။ ကြ်န္မ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာကုိ ေျပာခြင့္ျပဳရင္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္ျပဳ ျဖစ္တာက မစၥတာလီရဲ႕ ကုိယ္ေရးအတၳဳပၸတၱိက အားေပးခဲ့လုိ႔ပါ။

ေျဖ ။ ။ ၾကားရတာ ဝမ္းသာတယ္ကြာ။ စာအုပ္ထဲက ဘယ္အပုိင္းလဲ။

ေမး ။ ။ စထရက္ဖုိ႔မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္လက္ထပ္ျခင္းဆုိတဲ့ အပုိင္းပါ။

ေျဖ ။ ။ သူမက ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့ မိသားစုထဲက အုိး(လ္)ဖက္ရွင္ မိန္းကေလး။ ငါကလည္း အတူတူပဲ။ မွားေကာင္း မွားမယ္။ ငါတုိ႔ လက္ထပ္လုိက္ၾကတယ္။ သူကလည္း ပညာသင္ဆုယူၿပီး ပညာ သင္ေနတာ။ ငါ့က်ဴတာကလည္း လက္ထပ္လုိက္ၿပီဆုိတာ သိရင္ သိပ္ သေဘာက်မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ငါတုိ႔လည္း လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားလုိက္ၾကတယ္။

သူက လက္ထပ္လက္စြပ္ကုိ ဆြဲႀကိဳးနဲ႔တြဲၿပီး ဆြဲထားတယ္။ ငါ ေပးႏုိင္တာက လည္း အဲ့ဒီလက္စြပ္ေလး တစ္ကြင္းပဲ။ အဲ့ဒီလက္စြပ္ကေလးက ေန႔ရက္ေတြကအစ အရင္အတုိင္း မေပ်ာက္မပ်က္ ရွိဆဲပဲ။ ငါ မွန္ခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္တာပဲ။

ဒီႏွစ္ေတြမွာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးအဖြဲ႔ေတြက ထုတ္တဲ့သတင္းေတြကုိ ဖတ္ရတယ္။ တုိ႔ဆီက (၇) ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြ လိင္ဆက္ဆံၾကသတဲ့။ သိပ္ မေကာင္းလွဘူး။ ငါ့ေျမးေတြသာ အဲ့သလုိဆုိရင္ စိတ္မေကာင္း ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္မိမယ္။

ေမး ။ ။ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆုံး ႐ုပ္ရွင္ကားေရာ ရွိလား။

ေျဖ ။ ။ အခုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ မသြားေတာ့သလုိ ၾကည့္လည္း မၾကည့္ျဖစ္ေ တာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္တယ္ကြ။ ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ဟာသကားတစ္ကားကုိေတာ့ သတိရတယ္။ မင္းသားက Danny Kaye တဲ့။ လန္ဒန္မွာ ၾကည့္ခဲ့တာ။ ဇာတ္ကားနာမည္ေတာ့ ေမ့ေနၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္။ ရီရတယ္။ သူက သ႐ုပ္ေဆာင္တတ္၊ သီခ်င္းဆုိတတ္ရယ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ျပႏုိင္တယ္။ ဟာသမဟုတ္တဲ့ ကားေတြထဲကဆုိရင္ Pygmalion ပဲ။ ေနာက္ သူတုိ႔ ျပန္႐ုိက္ၾကေသးတယ္။ နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဂီတကုိ အေျခခံ ႐ုိက္ထားတဲ့ကား။ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြက Rex Harrison နဲ႔ Audrey Hepburn။

ေမး ။ ။ My Fair Lady လား။

ေျဖ ။ ။ ေအး … ဟုတ္တယ္။ ဒီဇာတ္ကားက စိတ္ထဲမွာ စြဲေနတာ။ ငါ့ စိတ္ထဲမွာ အစြဲဆုံးကေတာ့ Gone with Wind ပဲ။ အေမရိကန္ စစ္တြင္း ဇာတ္ကား။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြ မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ စာအုပ္ေတြ ဖတ္လာတဲ့ အခါမွာ ႐ုပ္ရွင္ကရတဲ့ ခံစားမႈက ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့သလုိပဲ။

ေမး ။ ။ အႏွစ္ၿခိဳက္ဆုံး စာေရးဆရာ၊ အေတြးအေခၚဆရာတုိ႔ေရာ ရွိပါ သလား။ စကၤာပူရီယန္းေတြ ဖတ္သင့္တယ္လုိ႔ ထင္တဲ့ စာအုပ္မ်ိဳး ရွိရင္ ေျပာျပေပး ပါလား။

ေျဖ ။ ။ မင္းက ဘယ္လုိစာေပမ်ိဳးကုိ စိတ္ဝင္စားတာလဲ။ ဂႏၴဝင္ကုိ စိတ္ ဝင္စားရင္ေတာ့ ရွိတ္စပီးယား ဖတ္ေပ့ါ။ စီးပြားေရးကုိ စိတ္ဝင္စားရင္ Hayek ကုိဖတ္။ တစ္ခုခုလုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားရင္ သူ႔စာေတြ ဖတ္သင့္တယ္။ သူေျပာတာ မွန္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးကို စိတ္ဝင္စားရင္ေတာ့ အဲ့သလုိ စာအုပ္ တစ္အုပ္ႏွစ္ အုပ္ကုိ ညႊန္း႐ုံနဲ႔ မရဘူး ထင္တယ္။ ခက္ခက္ခဲခဲ ေလ့လာယူရတဲ့ သခၤန္းစာ မ်ိဳးပဲ။ ကေနဒီရဲ႕ Profiles in Courage တုိ႔၊ အုိဗားမားရဲ႕ သူ႔ဘဝအေၾကာင္း စတုိရီေတြ ဖတ္ၿပီး ေလ့လာလုိ႔ေတာ့ ရတာေပါ့။

ေမး ။ ။ ကြ်န္မဆီကုိ သူမ်ားက ေပးလုိက္တဲ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေမးခြန္း တစ္ခု ပါလာတယ္။ “လက္ေတြ႔ဘဝနဲ႔ အႀကံဳးမဝင္တဲ့ ရွားေလာ့ဟုမ္းလုိ စာမ်ိဳးကုိ မစၥတာလီ တစ္သက္လုံး မဖတ္ခဲ့ဖူးဘူးဆုိတာ ဟုတ္ပါသလား” တဲ့။

ေျဖ ။ ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ မဖတ္ဖူးဘူးလုိ႔ ေျဖရမွာပဲ။ ဖတ္စရာ အခ်ိန္မွ မရွိတာ။ ဘာသာျပန္ အသစ္ထြက္လာေတာ့ “Don Quixote” ကုိေတာ့ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတဲ့ ဘာသာျပန္ပဲ။ ငါ စပိန္ ကုိ ေရာက္ေနတုန္းက အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္စာအုပ္ ရခဲ့တာ။ ငါ့အလုပ္နဲ႔ မဆုိင္ေပမဲ့ အပန္းေျဖတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဖတ္တာေပါ့။ အဲ့ဒီစာအုပ္က ရာစုႏွစ္ေ ပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္ျပန္ေခၚသြားတယ္။စိတ္ဝင္စားစရာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္။

ေမး ။ ။ သခၤန္းစာယူစရာ တစ္ခုခုမ်ား ရခဲ့သလား။

ေျဖ ။ ။ မင္းက ရန္သူအတုကုိ အစစ္ထင္ၿပီး တုိက္ေနတာလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာ ထင္တယ္။ အခ်ိန္ ကုန္ေအာင္ကြာ။ အဲ့ဒါက ဟာသစာအုပ္ပဲ။ ငါက ရန္သူ အတုကုိ တုိက္စရာ မလုိပါဘူး။ ငါ့မွာ ရန္ဖက္ အစစ္ေတြကုိ ျပည့္လုိ႔။ (Don Quixote စာအုပ္က (၁၇) ရာစုက စပိန္စာေရးဆရာ Migruel De Cervantes ေရးတဲ့ စာအုပ္ပါ။ အဲ့ဒီစာအုပ္ထဲက အဓိကဇာတ္ေဆာင္ Don Quixo က ေရပန္းေတြ ျဖာက်ေနတာကုိ ရန္သူလုိ႔ ထင္ၿပီး တုိက္ခုိက္ခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ “Tilting at windmills” ဆုိတဲ့စကား ေပၚလာၿပီး တကယ္မဟုတ္ တဲ့ ရန္သူေတြကုိ တုိက္တဲ့ေနရာမွာ အသုံးျပဳပါတယ္)


ေမး ။ ။ ေနာက္ထပ္ ကြ်န္မကုိ အေမးခုိင္းလုိက္တဲ့ ေမးခြန္း ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေမးခြန္းကုိ ေမးသူက goth တီးဝုိင္းရဲ႕ အဖြဲ႔ဝင္ပါ။
ေျဖ ။ ။ နင္ ေျပာလုိက္တာ ဘာရယ္။

ေမး ။ ။ A goth Music Band ပါ။
ေျဖ ။ ။ အဲ့ဒါက ဘာတုန္း။

ေမး ။ ။ ဒါက အားလုံး အနက္ေရာင္ေတြ ဆင္တူဝတ္ဆင္ၿပီး အလြန္ စိတ္ေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းတဲ့ ျမဴးဇစ္ေတြကုိ တီးခက္ၾကတာပါ။
ေျဖ ။ ။ ဘာ့ေၾကာင့္ goth လုိ႔ ေခၚတာလဲ။

ေမး ။ ။ goth က gothic ကုိ ရည္ညႊန္းပါတယ္။ Victorian gothic လုိေပါ့။
ေျဖ ။ ။ ဟုတ္ၿပီ။ goth။ ရၿပီ။ ဒီေတာ့ …

ေမး ။ ။ သူတုိ႔တီးဝုိင္းက ဒီမွာ မွတ္ပုံတင္ျဖစ္ဖုိ႔ ခက္ေနတာ။ သူတုိ႔ အဖြဲ႔ ဝင္ ေတြက ေျခာက္ေယာက္ အထက္မွာ ရွိမယ္။ လုိအပ္တဲ့ စာရြက္ စာ တမ္းေတြအားလုံးကုိလည္း သက္ဆုိင္ရာကုိ တင္ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ မွတ္ပုံတင္ ရၿပီ ဆုိေတာ့မွ သူတုိ႔က တရားဝင္ ပြဲေတြမွာ တီးခတ္လုိ႔ ရၾကမွာ မဟုတ္လား။ မဂၢဇင္းေတြ ဘာေတြကေန ေၾကာ္ျငာၿပီး လူထုသိေအာင္လည္း လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔တီးဝုိင္းအတြက္ သုံးစြဲထားတဲ့ ပုံေတြကုိ ေအဂ်င္စီေတြက ဆင္ ဆာျဖတ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ သူတုိ႔ပုံေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ မေက် မနပ္ေတာင္ ျဖစ္ၾကတာ။

သူသိခ်င္တာက အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စကၤာပူမွာ ဒီထက္ပုိၿပီး လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ ဖန္တီးခြင့္ ရွိမလား ဆုိတာပါပဲ။

ေျဖ ။ ။ လူထု နားမကေလာဘူးဆုိရင္ေတာ့ ငါ့သေဘာကေတာ့ ရွိပါေစ ပါပဲ။ အမည္းေရာင္ ဝတ္ခ်င္ဝတ္၊ ေျခာက္ျခားစရာေတြ တီးခ်င္ရင္ တီးေပါ့။ ငါ့သေဘာကုိ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါက လူထုႀကီးကုိ ထိပါးလာေစႏုိင္တယ္၊ လူထုႀကီးနဲ႔ မသင့္ျမတ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဒါကုိ ဆုိင္းထားရမယ္လုိ႔ ငါေတာ့ ေျပာမွာပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ လူထုကုိ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ေနမလဲကြာ။

ငါ့ကုိ နားလည္မႈ မလြဲနဲ႔ေနာ္။ ငါက လစ္ဘရယ္မဟုတ္သလုိ ကြန္ဆာေဗး တစ္ လည္း မဟုတ္ဘူး။ အရာအားလုံးကုိ လက္ေတြ႔က်က်ပဲ ေတြးတယ္၊ လုပ္တယ္။


 ဇင္ေဝေသာ္

ေကာင္းကင္ထဲ ေသာင္တင္ေနေတာ႔မွာပဲ


သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေရာမၿမိဳ႕ကို ေဟာလီးေဒးခရီးထြက္ခဲေတာ႔ ေလယာဥ္ စီးလို႔ တစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာ ေလယာဥ္မယ္ဆီက ေၾကျငာသံ ထြက္ လာတယ္။
" ခရီးသည္မ်ားရွင္ က်မတို႔ ေလယာဥ္စက္ေလးလုံးမွာ တစ္လုံး ပ်က္သြားခဲ႔ပါ တယ္၊ စိတ္မပူၾကပါနဲ႔၊ စက္သုံးလုံး ေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခုရွိတာက ေလ ယာဥ္ဆိုက္ခ်ိန္ တစ္နာရီေတာ႔ ေနာက္က်ပါလိမ္႔မယ္ရွင္"

ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ႔ ေၾကျငာသံ ထြက္လာျပန္တယ္
"ခရီးသည္မ်ားရွင္ ေနာက္ ေလယာဥ္စက္တစ္လုံး ထပ္ပ်က္ျပန္ပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ႔ က်န္တဲ႔ စက္ႏွစ္လုံးစလုံးက ေဒါင္ေဒါင္မည္မို႔ ပူစရာမရွိပါ။ ေနာက္ထပ္ တစ္ခုရွိတာက ေလယာဥ္ဆိုက္ခ်ိန္ ႏွစ္နာရီ ေနာက္က်ပါလိမ္႔မယ္ရွင္"

ဒီေတာ႔ ခရီးသည္တစ္ေယာက္က သူ႕သူငယ္ခ်င္းဖက္လွည္႔ၿပီး
"ကိုယ္႔လူေရ၊ ေနာက္စက္ႏွစ္လုံးသာဆက္ပ်က္လို႔ကေတာ႔ တို႔ေတာ႔ ေကာင္း ကင္ထဲ ေသာင္တင္ေနေတာ႔မွာပဲ" တဲ႔။

Chris Lochete,
RD, Apr,2005

 ဇင္ေဝေသာ္

ကိုယ္႔ ႏိုင္ငံသား ပဓာနဝါဒ (သုိ႔) ႏုိင္ငံတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေဖာရိန္းအလုပ္သမား ကန္႔သက္ခ်က္မ်ား( ၃ )


၄ ။ ထုိင္ဝမ္

ထုိင္ဝမ္ရဲ႕ အလုပ္သမားေရးရာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ ‘ေဒသခံမ်ား ခန္႔အပ္ေရးသည္ ပထမ’ (Locals over foreigners) ဆုိတဲ့ စာတန္းကုိပါ ထင္ထင္ရွားရွား ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အလုပ္သမား ခန္႔ထားေရး အက္ဥပေဒ ၄၂ - အရ “ဘယ္ႏုိင္ငံျခား သားေ ၾကာင့္မွ ျပည္တြင္း အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အလုပ္ကုိ ထိပါးမႈ မရွိေစရ” ဆုိတာ တိတိက်က် ေဖာ္ျပထားတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီဥပေဒအရ ႏွစ္စဥ္ ထုိင္ဝမ္ေငြ ဆယ္ဘီလ်ံထက္ေက်ာ္ၿပီး လည္ပတ္ႏုိင္တဲ့ ကုမၸဏီေတြကသာ ပညာရွင္ ႏုိင္ငံျခားသား အရာရွိကုိ ငွါးလုိ႔ ရပါေတာ့တယ္။ ဒီႏုိင္ငံျခားသားကလည္း အနည္းဆုံး အသိအမွတ္ျပဳ ဘာခ်လာဒီဂရီဘြဲ႔ (B.A ဘြဲ႔) ရထားၿပီး လုပ္သက္ ႏွစ္ႏွစ္ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိၿပီး ျဖစ္ေနရပါမယ္။ ဒီ အထဲ မွာ စက္မႈဆုိင္ရာ သုေတသနပညာရွင္ေတြ၊ သိပၸံဌာနအတြက္ အင္ဂ်င္နီ ယာေတြေတာ့ မပါဝင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီဥပေဒကုိပဲ ၂၀၀၄ - ခုႏွစ္ကစလုိ႔ ျပင္ ဆင္ရဖုိ႔ အေျခအေနနဲ႔ ဖိအားေတြလည္း တုိးလာေနပါတယ္။

ဒီႏွစ္ ဇန္နဝါရီလကုန္စာရင္းအရ ထုိင္ဝမ္မွာ ႏုိင္ငံျခားသားေပါင္း (၂၇၀၀၀) အလုပ္ ခန္႔အပ္ထားရပါတယ္။ ဒီအေရအတြက္ထဲမွာ ရွစ္ေထာင္ေက်ာ္က အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြပါ။ ထုိင္ဝမ္ရဲ႕ လူဦးေရနဲ႔ ႏႈိင္း စာၾကည့္ရင္ ထုိင္ဝမ္မွာ ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမား အေရအတြက္ဟာ (၀.၂၅) ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ ရွိပါတယ္။ ေအဆာ (Acer) ကုမၸဏီ တည္ေထာင္ခဲ့သူ စတန္ရွီး (Stan Shih) လုိ လူမ်ိဳးေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ပညာရွင္ေတြ ကမၻာပတ္ရွာခြင့္ မရေလေအာင္ ဒီဥပေဒက အဟန္႔အတား တစ္ခုျဖစ္ေနသ လို ေအဆာကလည္း ဒီအတြက္ ေစာဒကေတြ တက္ေနဆဲပါပဲ။

၅ ။ ထုိင္း

ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ထုိင္းႏုိင္ငံထဲမွာ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ စာရြက္ထဲမွာကေတာ့ အ ခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ၁၉၇၃ - ခုႏွစ္က စတင္ အတည္ျပဳခဲ့ၿပီး မၾကာ မၾကာ ျပင္ဆင္ေပးေနရတဲ့ အလုပ္သမား ဥပေဒအရ ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္ လုပ္ခြင့္ မရွိတဲ့ အလုပ္အကုိင္ အေရအတြက္ဟာ (၃၉) ခုေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဆံပင္ညွပ္တာ၊ ႐ႈးဖိနပ္လုပ္တာေတြေတာင္ ပါဝင္ပါတယ္။ တုိးရစ္ဂုိက္နဲ႔ ေရွ႕ေန အလုပ္အမ်ိဳးေတြအတြက္ ဘယ္လုိ ႏုိင္ငံျခားသားမွ လုပ္ပုိင္ခြင့္ မရွိပါဘူး။

ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လုိအပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ေဆးဝါး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဌာနေတြမွာေတာ့ ဥပေဒက ဒီေလာက္ မတင္းၾကပ္လွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လုိင္စင္ ရရွိဖုိ႔ ဆုိတာက်ေတာ့ အခက္အခဲေတြက ရွိေနဆဲပါ။ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ဟာ ထုိင္းႏုိင္ငံထဲမွာ ေဆးကုသခြင့္လုိင္စင္ရဖုိ႔ ထုိင္းဘာသာနဲ႔ ေမး၊ ေျဖရတဲ့ လုိင္စင္စာေမးပြဲ ေျဖဆုိရပါတယ္။

ႏုိင္ငံျခားသား ပညာရွင္ ငွါးရမ္းလုိတဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခုဟာ အနည္းဆုံး ထုိင္း အလုပ္သမား (၄) ဦး ခန္႔ထားရမယ္။ အနည္းဆုံး ထုိင္းဘက္ေငြ ႏွစ္သန္းနဲ႔ လည္ပတ္ေနရပါမယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားရဲ႕ အလုပ္လုပ္ခြင့္ျပဳမိန္႔ရဖုိ႔ အလုပ္ရွင္ က အဲဒီအလုပ္သမားရဲ႕ ေနာက္ခံသမုိင္း၊ ပညာအရည္အခ်င္း၊ ဒီလုပ္ငန္း အ တြက္ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီွေၾကာင္း အေထာက္အထားေတြကုိ အစုိးရထံ တင္ျပရပါတယ္။

လုိအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္း အေထာက္အထားက “ေတာင္ ေသးေသးေလး တစ္လုံးစာေလာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္” လုိ႔ Bangkok International Associates ဆုိတဲ့ ဥပေဒေရးရာ ကုမၸဏီရဲ႕ ဒါ႐ုိက္တာ မစၥတာ စတီဖင္ ဖေရာ့(တ္) က ဆုိပါတယ္။

ေရွ႕ေန လုပ္ခြင့္မရဘူး ဆုိေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ဟာ ထုိင္း ကုမၸဏီေတြမွာ အႀကံေပးအေနနဲ႔ေတာ့ လုပ္ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။

မႏွစ္က ဇြန္လစာရင္းအရေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံထဲမွာ ပညာရွင္ ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမားဦးေရ (၈၃၀၀၀) ရွိခဲ့ပါတယ္။

ႏုိင္ငံျခားသား ငွါးရမ္းခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ထုိင္းကုမၸဏီေတြမွာ ျပႆနာ မရွိ လွသလုိ သူတုိ႔ကလည္း သိပ္ၿပီး ဂ႐ုမစုိက္ပါဘူး။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာက ႏုိင္ငံျခား သားကုိ ေပးရတဲ့ လစာထက္ ထုိင္းလူမ်ိဳးကုိ ေပးရတဲ့ လစာက ပုိၿပီး နည္းေန တယ္ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ထုိင္းလူမ်ိဳးက ထုိင္းစကား မတက္မွာလည္း ပူ စရာ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့။

၆ ။ အင္ဒုိနီးရွား

အင္ဒုိနီးရွားရဲ႕ အလုပ္သမား ဥပေဒကလည္း ပညာရွင္ ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္ သမားေတြအတြက္ တင္းၾကပ္တာပါပဲ။ သူတုိ႔ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္ဟာ ႏွစ္ စဥ္ သက္တမ္းတုိးၾကရပါတယ္။ အလုပ္အကုိင္ အမ်ိဳးအစားအေန နဲ႔ ေဖ်ာ္ေျ ဖေရး ၊ အားကစားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြပါ ပါဝင္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံျခားသားကို အလုပ္လုပ္ခြင့္ျပဳတဲ့ စာရြက္ထဲမွာကုိပဲ အလုပ္သမား ဝန္ ႀကီးဌာနက အလုပ္ရွင္ကုိ မွာၾကားထားတာေတြ အတိအက် ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံျခားသားနဲ႔အတူ အင္ဒုိနီးရွန္းေတြကုိ တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ေစရမယ္။ တစ္ ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီႏုိင္ငံျခားသား ေနရာကုိ အင္ဒုိနီးရွန္းနဲ႔ အစားထုိးဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။

မႏွစ္က အင္ဒုိနီးရွားမွာ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ အဲဒီအထက္က ရာထူးေတြအတြက္ ႏုိင္ ငံျခားသားေတြ အမ်ားႀကီး ဝင္လာခဲ့လုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္လုပ္ခြင့္ မရွိတဲ့ အလုပ္အကုိင္ (၁၉) မ်ိဳးကုိ အလုပ္သမား ဝန္ႀကီးဌာနက အသစ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ ပါတယ္။

“အလယ္အလတ္ ရာထူးေနရာေတြကုိ ႏုိင္ငံျခားသားေတြကခ်ည္းပဲ ဝင္ယူေန ၾကမယ္ဆုိရင္ ျပည္သူက ဘယ္ ၾကည္ျဖဴေတာ့မွာလဲ” လုိ႔ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးက ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဥပေဒဟာ အင္ဒုိနီးရွား ပုိင္ ကုမၸဏီေတြနဲ႔သာ သက္ဆုိင္ၿပီး ႏုိင္ငံျခားသားပုိင္ ကုမၸဏီေတြ အေနနဲ႔ ကေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ ငွါးရမ္းခြင့္ ရွိပါတယ္။

အင္ဒုိနီးရွားရဲ႕ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာန စာရင္းအရ ၂၀၁၀ - ခုႏွစ္တုန္း က ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမားဦးေရ (၄၉၀၀၀) ရွိၿပီး ၂၀၁၁ - ခုႏွစ္မွာ (၅၅၀၀၀) ရွိတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီအလုပ္သမားေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးနဲ႔ မုိင္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္ၾကရသူေတြ ျဖစ္ ၾကပါတယ္။
.............................................................................................

မတ္လ (၁၈) ရက္ထုတ္ စထရိတ္တုိင္းေဆာင္းပါးကုိ မူတည္ၿပီး ေရးထား တာပါ။ ဂလုိဘယ္ ျဖစ္လာတဲ့ ကမၻာမွာ ဒီကလူက ဟုိသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ သလုိ ဟုိကလူကလည္း ဒီလာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾက ပါေတာ့တယ္။

ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ နည္းေသးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ ဒီျပႆနာက သိပ္မႀကီးေသး ပါဘူး ။ ေဒသခံလူထုကုိ ေပးရတဲ့ လစာက ႏုိင္ငံျခားသားကုိ ေပးရတဲ့လစာေအာက္ ပုိနည္းေနေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ တစ္ခါတေလမွာ တစ္ဦးခ်င္းနဲ႔ ဆက္စပ္မႈ ေတာ္ေတာ္ နည္းပါတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ တုိးတက္လာတယ္ ဆုိေပမဲ့ ငတ္မြတ္ဆဲ၊ ဆင္းရဲဆဲ တ႐ုတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲသလုိပဲ အိႏၵိယမွာကလည္း အဲသလုိလူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ။ ျမန္မာျပည္ထဲ တစ္ခုခုဆုိ တရားဝင္၊ မဝင္ ဝင္ေရာက္လာမွာကလည္း လူဦးေရ မဆန္႔မၿပဲနဲ႔ အဲဒီႏွစ္ႏုိင္ငံကပဲ ျဖစ္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္။
ဒီႏွစ္ႏိုင္ငံၾကားမွာ Dark horse က ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ေပါ႔။ ဒီေန႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ႔ ဘဂၤါလီေတြဟာ တစ္ခ်ိန္က မေသသပ္ခဲ့တဲ့ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဝန္ႀကီးဌာန ရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ “အစုိးရဟာ ကုိယ့္လူမ်ိဳးသာ ပထမ” ဝါဒကုိေတာ့ ရွိေနၾက ရပါတယ္။ ထုိင္ဝမ္လုိ စာနဲ႔ ေရးတာ၊ မေရးတာက လြဲရင္ေပါ့။

( ၿပီး)



 ဇင္ေဝေသာ္

ေခြးဆြဲခံရမွ အျမန္ဆုံးေျပးတယ္


မူလတန္းေက်ာင္းသား ကေလးဘဝက အေျပးအလႊား ဇာတ္လမ္းေတြ ကို ျပန္စဥ္းစားေတာ႔ လြတ္လပ္ေရးၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပးေျပး အျမန္ဆုံးေျပးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ဟာ ေခြးလိုက္ဆြဲစဥ္က ျဖစ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ သိခဲ႔ရ တယ္။ လူဟာ အက်ပ္းအတည္းေရာက္မွ စြမ္းရည္ အကုန္ထြက္တယ္။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၅ႏွစ္ အႏွစ္ ၂၀ တုန္းက ဂ်ပန္လူႀကီးပိုင္းေတြနဲ႔ ႀကဳံလို႔ စကားေျ ပာမိတိုင္း ဒီေခတ္ ဂ်ပန္လူငယ္ေတြ သူတို႔လို မႀကိဳးစားၾကဘူး ဆိုတဲ႔ ေဝဖန္ တဲ႔အသံ ၾကားရတတ္တယ္။ တူၾကမယ္ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုေခတ္ ဂ်ပန္ရဲ႕ အေနအထားနဲ႔ ဒီေခတ္ ဂ်ပန္ရဲ႕ အေနအထားကလည္း တူမွ မတူတာပဲ။ အႏုျမဴျပာပုံထဲကေန ကုန္းထေနရတဲ႔ ဂ်ပန္မ်ိဳးဆက္ဟာ ေခြးအလိုက္ခံရတဲ႔ မ်ိဳးဆက္ပါ။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ သူတို႔ေျပာတိုင္း ကိုယ္တိုင္ကလည္း လူငယ္ဆိုေတာ႔ လူငယ္ေတြ ဖက္က ရပ္ၿပီး ဒါဟာ ပ်င္းလို႔မဟုတ္ႏိုင္ဘူး၊ ေခတ္ရဲ႕အေနအထား မတူတာ သာျဖစ္မယ္။ ဒီေခတ္ ဂ်ပန္မ်ိဳးဆက္ကို အဲဒီေခတ္ ေျပာင္းပို႔ေပးလိုက္ရင္ သူ တို႔လည္း အဲဒီေခတ္က ဂ်ပန္ေတြလိုပဲ မေနမနား ႀကိဳးစာၾကလိမ္႔မယ္ လို႔ ျပန္ေျပာမိတယ္။ ယုံၾကည္တာကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ဒီေခတ္ဂ်ပန္မ်ိဳးဆက္ဟာ အေျပးၿပိဳင္ပြဲမွာဝင္ေျပးသူေတြနဲ႔ဆင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ပဲ ေျပးေျပး အျမန္ဆုံးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

လတ္တေလာ စကၤာပူရဲ႕ ပထမ နဲ႔ ဒုတိယ ဂ်င္နေရးွရွင္းေတြကလည္း တတိယဂ်င္နေရးွရွင္းေတြကို အဲသလို ေလသံေတြ ေျပာလာေနၾကၿပီ။ တံငါရြာက ကုန္းထရတဲ႔ စကၤာပူရီယန္းနဲ႔ ဂလိုဘယ္လ္စီးတီး ( သူတို႔ ဘာသာ ေခၚတာ ) စကၤာပူရီယန္း တူခ်င္လို႔ မရႏိုင္ဘူး။

လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကအစ ႏိုင္ငံလိုက္အထိ ႀကီးမားတဲ႔ မိုတီေဗးရွင္း ( တြန္းအား ) လိုကိုလိုတယ္။ ႏို႔မို႔ေတာ႔ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားႀကိဳးစား အား အကုန္ မထြက္လာဘူး။

အခု ေျခစြာလွတဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယားလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ဂ်ပန္ကို ေက်ာ္ တက္ႏိုင္ဖို႔
ဘာလုပ္ရမလဲ?
ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ?
ဘယ္ႏွနာရီ အလုပ္လုပ္ရမလဲ?
ေျပာသာေျပာ၊ နဖူး အမာရြတ္မေျပာက္ေသးတဲ႔ ကိုရီးသားအမ်ားစုဟာ ဒါကို လုပ္ဖို႔ အဆင္သင္႔ပဲ။

ျမန္မာေတြေရာ ဒီလို မိုတီေဗးရွင္း ( တြန္းအား ) ဘယ္ကရွာမလဲ။ အနီးဆုံး က ထိုင္းပဲ။ ေဘာလုံးကအစ ထိုင္းက ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ႏွိပ္ကြပ္ေန တာေတြ ျပေပးရမယ္။ အရွဳံးေတြဆုိ ထပ္တလဲလဲ ျပေပးေနသင္႔တယ္။ အခု ဟာက ႏိုင္တာေလးပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ေနရေတာ႔ ဘာမွမရွိဘဲ " တရံေရာအခါက " ေတြနဲ႔ အဟုတ္ထင္ေနၾကရတယ္။
လူငယ္ေတြ ႏိုင္ငံျခား ထြက္သင္႔တယ္။ အနီေရာင္ ပတ္စ္ပို႔ရဲ႕ လူပုံအလယ္ မ်က္ႏွာငယ္ရပုံေတြ နက္နက္ႀကီး ခံစားေနေစရမယ္။ သတၱိရွိသူေတြ၊ အရွဳံး ကို လက္ခံရဲသူေတြျဖစ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ေပးရမယ္။ ဒါမွ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ သူဟာ သူ႕ႏိုင္ငံနဲ႔ ခြဲမရဘူးဆိုတာ ေၾကေၾကကြဲကြဲ နားလည္မယ္။ ဒီအထဲ ေဖာက္ထြက္သြားတဲ႔ ပတ္စ္ပို႔ အကူးအေျပာင္းေတြလည္း ရွိမွာေပါ႔။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မေျပာင္းသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ေျပာင္းသြားေတာ႔ေရာ အေၾကာင္းလား။ ဒါက ဂလိုဘယ္လ္ ကမၻာရဲ႕ လက္ခ်က္ပဲ။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အျမန္ဆုံးေျပးတာလို႔ ထင္ခဲ႔ေပမယ္႔ တကယ္က ဧရာမေခြးႀကီး လိုက္ဆြဲမွ ေသေရး ရွင္ေရး တကယ္ေျပးမိတာ သတိရမိလို႔ပါ။
လူဟာ၊ ႏိုင္ငံဟာ အရည္အေသြး၊ အားမာန္၊ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ေတြ အစြမ္းကုန္ ထြက္လာဖို႔ ေခြးလိုက္ဆြဲတာ ခံဖူးမွလို႔ ႏွစ္ျပားတန္ အေတြး ေခါင္းထဲ ေရာက္ လာလို႔။


 ဇင္ေဝေသာ္

အေရွ႕ေတာင္အာရွက က်ဴပီအာမ်ား


အိပ္ေရးတစ္ညလုံးပ်က္တာေတာင္ သတင္းစာလာေတာ႔ ျမန္မာ႔သတင္းနဲ႔ အားကစားစာမ်က္ႏွာဆီ မ်က္ေစ႔ေရာက္သြားတယ္။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္း ကလည္း အခုတေလာ " No news is good news " ျဖစ္ေနတာကိုး။ စထရိတ္တိုင္းမ္ သတင္းေထာက္ကေတာ႔ ဦးဝီရသူ ေလသံေျပာင္းသြားၿပီ လို႔ ေခါင္းစည္းတင္ ေရးထားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခု ေျပာခ်င္တာက အဲ႔ဒီကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္လုံး ဇယားေအာက္ဆုံးမွာေနခဲ႔တဲ႔ က်ဴပီအာက ဇယား မွာ တစ္ဆင္႔တက္သြားတဲ႔ ကိစၥပါ။ အိပ္ခ်င္စိတ္ နည္းနည္းေျပသြားတယ္ ။ ေခတ္ စကားနဲ႔ ဘိုႀကီးလဲေပါ႔။ အဲ ေရးခ်င္တာက ေဘာလုံးကိစၥလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။

က်ဴပီအာ ဇယားမွာ တစ္ဆင္႔တက္သြားပုံ။ ႏိုင္သြားလို႔မ်ားလား ေအာက္ေမ႔ တယ္။ မဟုတ္ရွာဘူး။ ဒီအသင္းက ဒီတပတ္ပြဲစဥ္ မကန္ရေသးေတာ႔ အရွဳံး မရွိ၊ အႏိုင္မရွိ၊ သေရမရွိ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ဆင္႔တက္သြားတယ္။ သူေတာ္လို႔ မ ဟုတ္ဘူး၊ သူ႕အထက္က Reading ရွံဳးသြားလို႔။
ၿပဳံးမိတယ္။

စကၤာပူကေနထိုင္ၿပီး ကိုယ္႔ႏိုင္ငံအေပၚ ေက်ာ္တက္သြားတယ္ဆိုတဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံေတြကို ၾကည္႔မိတယ္။ စကၤာပူကလြဲရင္ အားလုံး က်ဴပီအာေတြခ်ည္းပဲ။ ထိုင္း၊ အင္ဒို၊ မေလး၊ ဖိလစ္ပိုင္ စတာေတြ ေပါ႔။ ထိုင္းကိုၾကည္႔၊ ကမၻာစစ္ဒဏ္မခံရ၊ ကိုလိုနီလုပ္မခံရနဲ႔ လုံးျခာလိုက္ေနလိုက္ တာ တခါတခါ ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ ဆင္းလို႔မ႐ဘူး။
အင္ဒိုလား။ ဆူဟာတိုရွိတုန္းက တစ္ေယာက္ကို လာဘ္ထိုးလိုက္ရင္ ၿပီးၿပီ၊ အခု ဘယ္႔သူ႕ကိုလာဘ္ထိုးရမွန္းမသိလို႔ လူတကာကိုေပးေနရသတဲ႔။ မေလးၾကည္႔အုံး။ တရုတ္၊ ကုလားစည္းပြားေရးဖယ္လိုက္ရင္ စားအုန္းဆီ ၿခံေတြနဲ႔ လုံးျခာလိုက္ေနတုန္း။ ၿမိဳ႕ႀကီးသား ပီသဖိုုဆိုတာ ခဏထားပါအုံး။

စကၤာပူကေတာ႔ ကိုလိုနီစနစ္လက္က်န္ ပညာေရးစတာေတြရယ္၊ လီကြမ္းယု သံလက္သီးရယ္ေၾကာင္႔ လုံးဝ ပုံစံက်ေနတယ္။ ေရွ႕က ေျပးေနလိမ္႔ဦးမယ္။
အဲဒါ ေျပာတာ။ က်န္တဲ႔ႏိုင္ငံေတြက ေတာ္လို႔မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ကကို မစြံလြန္း မက မစြံလြန္းလို႔ က်န္ခဲ႔ရတာ။ သူတို႔ဆီေတြ ေရာက္ခဲ႔ဖူးတယ္၊
အထင္ႀကီးေလးစားစရာ၊ အတုခိုးစရာ႐ယ္လို႔ကို ( ကိုယ္ ၫံ႔လို႔လည္း ျဖစ္မယ္ ) မေတြ႔ မိဘူး။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံအလိုက္ ၾကည္႔ရင္ေတာ႔ စကၤာပူကလြဲရင္ အားလုံး က်ဴပီ အာေတြခ်ည္းပဲ။ လိုက္လို႔ ရကိုရတယ္။
အဲ..... အခ်င္းခ်င္း အိမ္မီးရွိဳ႕တမ္း ကစား မေနၾကရဘူးဆိုရင္ေပါ႔။



 ဇင္ေဝေသာ္