ေမး။ ။ အစာေၾကခ်က္ျခင္း စစ္စတန္ကို ရွင္းျပပါ။
ေျဖ။ ။ အရွတိုက္တြင္ ညာလက္ျဖင္႔စတင္ၿပီး ဘယ္လက္ျဖင္႔ အဆုံးသတ္ေပးရသည့္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါ သည္။(အျခား တိုက္ေတြမွာေတာ႔မသိပါ)
အရွတိုက္တြင္ ညာလက္ျဖင္႔စတင္ၿပီး
ေမး။ ။ အစာေၾကခ်က္ျခင္း စစ္စတန္ကို ရွင္းျပပါ။
ေျဖ။ ။ အရွတိုက္တြင္ ညာလက္ျဖင္႔စတင္ၿပီး ဘယ္လက္ျဖင္႔ အဆုံးသတ္ေပးရသည့္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါ သည္။(အျခား တိုက္ေတြမွာေတာ႔မသိပါ)
ကြန္စတီက်ဴးရွင္းဟူသည္ ျပင္လို႔ရ၏
ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္မတူေသာ္လည္း အနည္းငယ္ေရးၾကည့္ခ်င္ သည္။ ယခု သီဟနာဒေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးလုပ္ေနသည့္ မဂၤလ ဝိဟာ ရေက်ာင္းမွာ ယခင္က ရွိသည့္ ကြန္စတီက်ဴးရွင္းအရဆိုလ်ွင္ သီရိလကၤာဘုန္း ႀကီး မဟုတ္ပါက ေက်ာင္းထိုင္းဘုန္းႀကီး ျဖစ္ခြင္႔မရွိေပ။ ၂၀၀၈၊ ၂၀၀၉ ဝန္းက်င္က ဤကိစၥႀကဳံေတြ႔ခဲ႔ရသည္။ ေကာ္မတီအေနနဲ႔ ေက်ာင္းထိုင္တင္လို
သည့္ရဟန္းက သီဟနာဒျဖစ္ေနၿပီး သီဟနာဒက ျမန္မာရဟန္းျဖစ္ေနသည္။
အက်ိဳးအျမတ္ရမည္ထင္လ်င္ စလုံးတို႔က ေျပာင္းလဲဖို႔ လက္မတြန္႔ၾက။ ေျပာင္း လဲေရးဆြဲၾက၏၊ သို႔ျဖင္႔ သီဟနာဒလည္း ေက်ာင္းထိုင္းဘုန္းႀကီး ျဖစ္ခြင္႔ ရသြားေတာ႔ သည္။ သီဟိုဠ္သံဃာထုကို အားနာစရာေတာ႔ ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းဒကာ၊ ဒကာမမ်ားနဲ႔ ေကာ္မတီမ်ားကေတာ႔ ဤ ကိစၥအတြက္ ေနာင္တရၾကဟန္ မတူပါ။
သီဟနာဒ ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္ၿပီး တရုတ္မင္ဒရင္းလိုသင္မည့္ ဘာသာေရး သင္ တန္းမ်ားကို (ကိုယ္က တရုတ္စာမတတ္ေစဦး) အားတက္သေရာ အားေပးခဲ႔ သည္။ ထိုသင္တန္းမ်ား ေအာင္ျမင္သည္ဟု ထင္ပါသည္။
အကယ္၍ သီရိလကၤာဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းထိုင္ပါက ဤသင္တန္းမ်ိဳးေတြ ခြင္႔မွ ျပဳပါ႔မလားဆိုသည့္အေတြး စလုံးေတြဆီမွာ ေသခ်ာေပါက္ရွိေနႏိုင္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္အေနနဲ႔ကေတာ႔ ဘာမွ မွတ္ခ်က္မေပးအပ္ပါ။
ထိုစဥ္ သီဟနာဒ၏မူက ဘယ္ဘာသာစကားနဲ႔ပဲ သင္သင္ ေထရဝါဒ အဆုံး အမျဖစ္လ်င္ လက္ကမ္းႀကိဳဆိုရမည္ဟုျဖစ္သည္။ ထိုမူ အတည္ျဖစ္သြားသည့္ အခါ ျမန္မာလို ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းမ်ားလည္း သင္ခြင္႔ရသြားေတာ႔သည္။ အေရႊ႕ မွန္သြားသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ေက်ာင္းက ပို၍စည္ကားလာ၏။
ေနာက္ၿပီး လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတိုင္းမွာ အေပ်ာ႔၊ အမာ ပါဝါရွိပါသည္။ ဒါက ႏိုင္ငံေရးစကားသာ မဟုတ္၊ လူမႈေရး စကားလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ ငံေရးအရဆိုလ်င္ အစိုးရဆီမွာ အမာ ပါဝါရွိၿပီး ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆီမွာ အေပ်ာ႔ပါဝါရွိသည္။ ဤမဂၤလဝိဟာရေက်ာင္းဆိုလ်င္ ေကာ္မတီဆီမွာ အမာ ပါဝါရွိေနၿပီး သီဟနာဒဆီမွာ အေပ်ာ႔ပါဝါရွိေနသည္။ ထိုႏွစ္ခု ဟန္ခ်က္ မ်ွေနဖို႔လိုသည္။ ငါတေကာ ေကာလို႔မရ။ ငါ ဘုန္းႀကီးပဲ၊ ငါ ဥကၠ႒ပဲ မျဖစ္သင္႔။ ဥကၠ႒က ဘုန္းႀကီးကို ေမာင္းထုတ္ႏိုင္သလို (စကၤပူဥပေဒအရ) ဘုန္းႀကီးက လည္း ဥကၠ႒ကို လြင္႔သြားေအာင္ အေပ်ာ႔ပါဝါသုံးႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းက လူထုနဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆက္ဆံေနသည္က ေက်ာင္းထိုင္ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနေသာေ ၾကာင္႔ပင္။
ဤ၌ အက်ိဳးတူပူးေပါင္းေရး ( ႏိုင္ငံေရးစကား) ဆရာဒကာလက္တြဲညီေရး (ဘာသာေရးစကား) ကိစၥက အေရးပါလာေတာ႔သည္။ ယင္းအတြက္ အေရးအပါဆုံး မဟာဗ်ဴဟာက အာဏာခြဲေဝမႈဆိုသည့္ မူကို စနစ္တက် လိုက္နာျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘာသာေရး ပုံသ႑ာန္ အကူးအေျပာင္း ကာလကို ျမန္မာျပည္ ရင္မဆိုင္ရေသးဟု မေန႔က စေတးတပ္အတို တင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မည္သို႔ျဖစ္ေစ ယေန႔မနက္ေျပာလိုသည့္စကားက အက်ိဳးရွိမည္ထင္လ်င္ ကြန္စတီးက်ဴးရွင္းကို ျပင္သင္႔၏ ဆိုတာသာ ျဖစ္ပါသည္။
သီဟနာဒ
ကမၻာ႔သမိုင္း မမွားဘူးဆိုရင္ေပါ႔ေလ
ျမန္မာျပည္က ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ကူးေျပာင္းဆဲ (ထရန္ဇစ္ရွင္း) ကာလထဲမွာ။
လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး အကူးအေျပာင္းကို ရင္မဆိုင္ရေသးဘူး။
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အကူးအေျပာင္းေအာင္ျမင္သြားရင္ ပထမဆုံး
တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားမွာက ဘာသာေရးပုံသ႑ာန္ အကူးအေျပာင္းျဖစ္မယ္။
(ကမၻာ႔သမိုင္း မမွားဘူးဆိုရင္ေပါ႔ေလ)
အရွင္စကၠပါလနဲ႔ ပြဲဦးထြက္ မဂၤလာေမာင္မယ္အသင္းတို႔ရဲ႕ အဘိဓမၼာသင္တန္း
အရွင္စကၠပါလနဲ႔ ပြဲဦးထြက္ မဂၤလာေမာင္မယ္အသင္းတို႔ရဲ႕ အဘိဓမၼာသင္တန္း။
(အဘိဓမၼာအသင္းႀကီး (စကၤာပူ) နဲ႔ ပညာပါရမီအသင္းတို႔ရဲ႕ ပံ႔ပိုးမႈနဲ႔အတူ)
ေက်ာင္းသား ၁၆၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾက။
ေရွးေဟာင္းမဂၤလာမ်ားနဲ႔ ေခတ္သစ္ လူမႈဒိုင္မင္းရွင္း (၃)
တကယ္ေတာ့ မတူတာကို အတင္းဆြဲညွိေနျခင္း အားျဖင့္ တန္ဖိုးမတက္ လာတဲ့ အျပင္ တန္ဖိုးေတာင္ က်ႏိုင္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာရသလဲ?
သိပၸံဟာ ဘာသာေရးဆန္ဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မႀကိဳးစားခဲ့လုိ႔ပါ။ ဒါဆိုရင္ ဘာသာေရးကလည္း သိပၸံဆန္ဖို႔ ႀကိဳးစားမေနသင့္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔အတိုင္း၊ သူတို႔ တန္ဖိုးနဲ႔ သူတို႔ရွိေနၾကရင္ တစ္ခါတစ္ခါ သမၸယုတၱပစၥည္း၊ တစ္ခါတစ္ခါ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္းမို႔ အဓိပၸါယ္ပိုရွိပါတယ္။
ဘယ္ဟာက တန္ဖိုးပိုရွိသလဲ?
တူညီတဲ့ အေျဖဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ပါ။ သိပၸံက ထမင္းနဲ႔လူေနမႈ အဆင့္ အတန္းကိုေပးၿပီး ဘာသာေရးက စိတ္ေက်နပ္ၾကည္ႏူးမႈကို ေပးပါတယ္။ (နိဗၺာန္နဲ႔ ထာ၀ရေကာင္းကင္ဘံု ဆုိတာေတြက အဆံုးသတ္ေအာင္ျမင္ မႈေတြေပါ့။)
ဘာသာေရး အားသန္သူ (ဘာသာေရးစည္း႐ံုးသူ) က သိပၸံမဆန္လို႔ ဒီ တစ္ ဘ၀ပဲ ဆင္းရဲမယ္၊ ဘာသာေရး မဆန္ရင္ တစ္သံသရာလံုး ဆင္းရဲမယ္ လို႔ ေျဖပါလိမ့္မယ္။ သိပၸံဆန္သြားသူကလည္း ဒီဘ၀မွ လူေမႊးလူေတာင္ မေျပာင္တဲ့လူက အခုေျပာတဲ့ သံသရာမွာ (ရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္) ဘယ္လိုလုပ္ ခ်မ္းသာ ဦးမွာလဲလို႔ (ေမးခြန္းျပန္မထုတ္ရင္ေတာင္) ယံုၾကည္ထားပါတယ္။
ဒီေတာ့ "သိပၸံနဲ႔ ကိုးကြယ္မႈ" "Fact နဲ႔ Belief" ကို တစ္ျခားစီထာ၊ သူတို႔ျခင္း တိုက္ဆိုင္မႈေတြကို တိုက္ဆိုင္မႈအေနနဲ႔ ထား၊ မတိုက္ဆိုင္မႈေတြကို ကြဲလြဲမႈ အေနနဲ႔ထားရင္ လက္ေတြ႕ ပိုက်ႏိုင္ပါတယ္။
သိပၸံကလည္း ဘာသာေရးဆန္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔ ။ ဒါေတြဟာေတြ႔ရွိမႈကို သစၥာေဖာက္ျခင္းပါ။
ဘာသာေရးကလည္း သိပၸံဆန္ဖို႔ (အလြန္အမင္း) မႀကိဳးစားပါနဲ႔ ၊ ဒါဟာ ရယ္စရာေကာင္းပါတယ္။
ေခတ္သစ္ကမာၻမွာ သိပၸံရဲ႕တိုး၀င္လာမႈေၾကာင့္ အရာခပ္သိမ္း ေျပာင္းလဲ လာေနပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ လူထုၾကားက ဆက္ဆံေရး၊ ဘ၀ကို ပံုေဖာ္ဖို႔ တန္ဖိုး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကတာကေတာ့ အပိတ္ေဒသနာ တခ်ိဳ႕ကို ယံုၾကည္မႈ (Belief) ထဲမွာထားခဲ့ၿပီး အဖြင့္ေဒသနာေတြကို လက္ရွိဘ၀ထဲ ေပါင္းစပ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဖြင့္ ေဒသနာလို႔ ယံုၾကည္တဲ့ မဂၤလသုတ္ဆီ ဒုတိယမၸိ ေျခဦး လွည့္လိုက္မိပါတယ္။
(ေမာင္ငယ္ရင္ေသြး နာဘိေသးေလာ့ - ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ၊ ေစာေနလတ္ (မဟာသႏၲိသုခ) ဆိုတဲ့ ကေလာင္နဲ႔ ဘာသာေသြးမဂၢဇင္းမွာ အခန္းဆက္ေရးၿပီး သကၠရာဇ္ (၂၀၀၀) ေက်ာ္စက စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။)
ဆက္ရန္
ဇင္ေဝေသာ္
