ဒြိဟကာရန္

က်ေနာ္႔ကိုထားခဲ႔ပါေတာ႔ ေဝႏွင္း ေရ။
က်ေနာ္သြားပါရေစေတာ႔။

မ်က္ႏွာအဆီျပန္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္႐ုံနဲ႔
က်ေနာ့္ဘဝထဲက ေမာ႔ေသာက္ခြင္႔မရခဲ႔တဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မႈတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ
အပ်ိဳရည္ပ်က္မသြားခဲ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒါေတြဟာ အခြင္႔သင္႔တဲ႔
ညတစ္ညမွာ မက္ဖို႔ဆိုၿပီး ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းထားတဲ႔ အိပ္မက္တစ္္ခ်ိဳ႕ပါ။

က်ေနာ္ အိပ္မက္ မမက္တာၾကေပါ့ ေဝႏွင္းေရ။
ခုတေလာ ေဝႏွင္းေရာ အိပ္မက္ေတြ ပုံမွန္မက္ျဖစ္ေသးလား။
ေျခလက္ဆင္းထိုင္ေနတဲ႔ ကံၾကမၼာကို ဆြဲမထူျဖစ္ခဲ႔တာကလြဲရင္
က်ေနာ္႔ ပခုံးေပၚက ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ေတြကလည္း က်ားကိုးစီးစားလို႔ မကုန္ပါဘူး။

 


ဒါနဲ႔ ေဝႏွင္း၊ ျမစ္ကမ္းနေဘးမွ ေျခတြဲေလာင္းခ် ထိုင္ရင္းနဲ႔
ျဖတ္စီးသြားတဲ႔ေရေတြကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ၿပီးေဆာ႔ကစားဖူးသလား။
ေပ်ာ္စရာေကာင္းသေလာက္ အခန္႔မသင္႔ရင္ ေတာ႔ ဖ်ားတတ္တာေပါ႔။

လူေတြက ေျမညႇိဖို႔ပဲ ႀကိဳစားေနၾကတယ္၊
ညီေနတဲ႔ေျမေပၚမွာ ဘယ္သူေျခ တြဲေလာင္းခ်
ထိုင္လို႔ရမွာလဲ လို႔ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ေျပာဖူးတယ္။
ဟင့္အင္း၊ က်ေနာ္ဟာ ေျမညွိတဲ႔စက္ တစ္လုံးျဖစ္ဖို႔ အိပ္မက္ မမက္ခဲ႔ဖူးပါဘူး။

အဲဒါ မဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ္႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အတြက္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္
က်ေနာ္ မငိုခဲ႔ပါဘူး။ တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေတာ႔ ငိုေနခဲ႔တယ္ဆိုရင္
အဲဒါ က်ေနာ္႔အဖိုးပါ။ သူေပ်ာ္လြန္းလို႔ငိုမိတာပါလို႔ သူ ေျပာဖူးတာမွတ္မိပါတယ္။
ငိုတာကိုေတာ႔ က်ေနာ္မမွတ္မိဘူး။


မငိုပါနဲ႔ ေဝႏွင္းရယ္။
ငိုရင္ မ်က္ရည္အျပင္ ႏွာရည္ေတြပါက်တတ္လို႔ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ ငိုတယ္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး။ ဝမ္းသာလို႔ငိုရင္
ႏွာရည္ေတြ ညာဖက္က က်တာ မ်ား သတဲ႔။ ဟုတ္ခ်င္မွေတာ႔ ဟုတ္မွာေပါ႔ေလ၊
ဒါေပမယ္႔ မၾကာမၾကာ ငိုတတ္တဲ႔အဖိုးစကားမို႔ မယုံၾကည္ဘဲ ေနဖို႔ကလည္း အခက္သားလား။

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးထားတာကို ေဝႏွင္းမေျဖရေသးဘူးေနာ္။

ထားလိုက္ပါအုံး ေဝႏွင္းရယ္။
ဘုရားကိုယ္တိုင္မေျဖခဲ႔တဲ႔ ေမးခြန္းေတာင္ ဆယ္ခုေလာက္ရွိသတဲ႔။
ေမးခြန္းတိုင္းအေျဖရွိရမယ္လို႔ ဘယ္ပညာရွင္မွ ဆိုမထားပါဘူး။
က်ေနာ္ တကယ္ေရာ ေမးျဖစ္ခဲ႔သလားမသိဘူးေနာ္။ က်ေနာ္ ေမးဖို႔ ေမ႔ေန ခဲ႔တာလည္း
ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ေမးဖို႔ သတိရခဲ႔ရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာမသိရင္ ေမးလို႔ဘယ္ရမလဲ ေနာ္။

ဟဲမင္ေဝးက မာက္တြိဳင္းကို အေၾကာင္းသုံးခ်က္ေၾကာင္႔ ႀကိဳက္တယ္တဲ႔။
တစ္က စာေရးေကာင္းလု႔ိ။ ႏွစ္က သူ႕ကို ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ေပးႏိုင္လို႔။ သုံးကေတာ႔
မာက္တိြဳင္းက ေသသြားၿပီ မို႔ တဲ႔။ သူေျပာသလုိဆိုရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္ဖိ႔ု
ေသေပးဖို႔ မ်ား လိုသလားလို႔ စဥ္းစားစရာပဲေပါ့။ က်ေနာ္႔ကို ထားခဲ႔ပါ ေဝႏွင္းေရ။
ဟဲမင္ေဝး ႀကိဳက္ေအာင္ က်ေနာ္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ မေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူး။

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္း မေျဖရေသးဘူးေနာ္။
က်ေနာ္ဟာ ေနာက္ဆုံးက လူပါ။ အဲ ေနာက္ဆုံးက လူလည္း
က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္ေနခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတာက ေနာက္ဆုံးက လူဟာ
ေနာက္က ေခ်ာင္းရုိက္တာ မခံရဘူး တဲ႔။
ေဝႏွင္းလည္း ေဝစရာ ရိွရင္ေတာင္ ေနာက္ဆုံးမွ
ေဝၾကည့္ပါလား။ ႏွင္းေတြက လူေတြလို ေနာက္က ေခ်ာင္းရုိက္တာ ရိွသလားေတာ႔ မသိဘူးေပါ့ေလ။

သူတိ႔ုကို လူေတြက ၾကၫ႔္လို႔မရဘူးဆိုတာကို
ေနာက္ဆံုးမွ ယံုၾကည္သူေတြက ႏိုင္ငံေရး သမားေတြတဲ႔ ေဝႏွင္းေရ၊
သားမက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မူကို ေနာက္ဆံုးမွ ယံုၾကည္သူေတြက သူ႕ေယာကၡမေတြ တ႔ဲ။
သူတို႔ဟာ အုန္းလီး ဖူး ရပ္႐ွင္းကို ကိုးကြယ္ၾကသူေတြ ျဖစ္လို႔ေနမွာေပါ့။
ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ေရွ႕က ပန္းဝင္ရင္ေတာင္ ဆုမရ တတ္ဘူးမဟုတ္လား။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္းမေျဖေသးဘူးေနာ္။

အဲ....က်ေနာ္ ေမးဖို႔ေမ႔ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေရာ။
ေမးဖို႔ေမ႔မေနဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာ ေမ႔ေနရင္ ေမးလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္။
က်ေနာ္ ေဝႏွင္းကို တစ္ခုခု ေမးမိသလား။ မေမးဘဲ ေျဖလို႔ရတာေတြရွိေနတတ္ေတာ႔
ေမးခြန္းဆိုတာ အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ႔ အရာ ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာျပန္ေတာ႔ဘူး။


ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ သားမက္လည္းမ႐ွိဘဲ
က်ေနာ္႔ယံုၾကည္မူေတြ ေနာက္က်ေနတတ္လို႔ က်ေနာ္႔ကို ခ်န္ထားခဲ႔ပါ။
က်ေနာ္တိ႔ု ႏိုင္ငံက ပူေတာ႔ က်ေနာ္႔ အိပ္မက္ေတြကလည္း ေခၽြးေတြနဲ႔။
ဒါနဲ႔ ေရဆင္းေသာက္မိတာပါ။ ဆားငန္ေရ ျဖစ္ေနေတာ႔ ေဟာ္တယ္ခ က တစ္ည ကို ေျခာက္ေသာင္း တဲ႔။
က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြ ခ်ိန္းထားတဲ႔ သမင္ကို ပီဠိယကၡက အရင္ ပစ္ယူသြားလို႔ အဲဒီေန႔က သုဝဏၰသာမ ျမားဒဏ္ မထိခဲ႔ဘူး။
ဒီတစ္ခါ ပီဠိယကၡက သုဝဏၰသာမ လူဆိုတာ ခြဲျခားတတ္တယ္။ အရင္ ပီဠိယကၡထက္ လူကဲခတ္ သာတာေပါ႔ေနာ္။

ဟုတ္တယ္ ေဝႏွင္း ေရ၊
ဒီေခတ္ လူေတြက လူကဲခတ္ ပုိေကာင္းတယ္။
ယံုေအာင္ မလိမ္တတ္ရင္ အမွန္အတိုင္းေျပာတာက ကုသိုလ္ ရတာေပ့ါ။
ျမားဒဏ္ မထိလည္း သူတို႔မိသားစုကေတာ႔ ခ်စ္ခ်စ္ ခင္ခင္ပါပဲ တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ
ျမားဒဏ္နဲ႔ မဆိုင္သလို ဟဲမင္ေဝး ေျပာသလို ေသျခင္းတရားနဲ႔လည္း မဆိုင္ျပန္ဘူး။

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္းမေျဖေသးဘူးေနာ္။
အဲ....က်ေနာ္ ေမးဖို႔ေမ႔ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေရာ။
ေမးဖို႔ေမ႔မေနဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာ ေမ႔ေနရင္ ေမးလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္။

က်ေနာ္ ေဝႏွင္းကို တစ္ခုခု ေမးမိသလား!


ဇင္ေ၀ေသာ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

အိႏၵိယမွာဆို အသံက်ယ္မွ

အိႏၵိယမွာေရာင္းမယ့္ကားေတြအတြက္ ကားဟြန္းအမာစား၊ အေကာင္းေတြအထူးျပင္ဆင္ထားရေၾကာင္း၊ အိႏၵိယကားေမာင္းသမားေတြဟာ ႐ွဳပ္ေထြးေနတဲ႔ကားလမ္းေၾကာင့္ လမ္းေၾကာင္းရဖို႔ ကားဟြန္းကို အသည္းအသန္ တီးေနရေၾကာင္း ဂ်ာမန္ကားကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေအာ္ဒီ ကားကုမၸဏီဒါ႐ိုက္တာက ေျပာၾကားသြားပါတယ္။

"အထူးသျဖင္႔ အိႏၵိယအတြက္ ကားဟြန္းတစ္မ်ိဳးတီထြင္ထားရပါတယ္" လို႔ကားကုမၸဏီဒါ႐ိုက္တာ Michael Perchke ကသတင္းစာမွာ မေန႔ကေျပာ ၾကားသြားခဲ႔ပါတယ္။

"ဥေရာပမွာသုံးတဲ႔ကားဟြန္းကိုသာတပ္လို႔ကေတာ႔ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္ဆုိပ်က္ၿပီ။ အိႏၵိယမွာ တစ္ရက္ကားဟြန္းတီးတဲ႔ အႀကိမ္ေရဟာ ဂ်ာမနီက တစ္ႏွစ္နဲ႔ ညီပါတယ္"

အိႏၵိယလူခ်မ္းသာေတြအတြက္ ႏိုင္ငံျခားလုပ္ကားေတြ ေဈးကြက္ၿပဳိင္ရာမွာ အဆင္ေျပဖို႔ ကားဟြန္းအထူးတီထြင္ထားရေၾကာင္း သူကေျပာပါတယ္။

"ႏွစ္ပတ္ေလာက္ဆက္တိုက္တီးလို႔ရတဲ႔ ကားဟြန္းမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔ အထူးစမ္းသပ္တီထြင္ခဲ႔ပါတယ္။ ကားဟြန္းတည္ေဆာက္ပုံ မတူသလို ဆပ္ပလိုင္ယားေတြ လည္းမတူပါဘူး"

အိႏၵိယ ေအာ္ဒီကားပိုင္႐ွင္ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင႔္ ဒ႐ိုက္ဗာမ်ားရွိၾကေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင္႔ ကားေနာက္ခုံကေနအမိ္န္႔ေပးလို႔ရေအာင္ ဒီဇိုင္းအသစ္ထြင္ထားေၾကာင္းလည္း သူကေျပာၾကားခဲ႔ပါတယ္။

အိႏၵိယကားလမ္းေတြဟာ သိပ္မေခ်ာေမြ႔၊ အေပါက္အၿပဲအေဝးေျပးလမ္းမ၊ ရႊံ႔ႏြံေတြနဲ႕ၿမိဳ႕တြင္းလမ္း ၊ဒီၾကားထဲ ႏြားလွည္းေတြ၊ ႏြားေတြ၊ဆိုက္ကားေတြ၊ စက္ဘီးေတြကလည္း လမ္းေၾကာင္းရဖို႔အတင္းတိုးဝင္ သြားလာေနၾကေၾကာင္းသိရပါတယ္။

သကၠရာဇ္ 2010 မွာ ကားတိုက္မႈေၾကာင္႔လူ 133,938 ဦးေသဆုံးခဲ႔ရပါတယ္၊ National Crime Records Bureau အရ တစ္ရက္မွာ လူေပါင္း 366 ေယာက္ေသဆုံးရပါသတဲ႔။



Slice of life.S,T
AGENCE FRANCE-PRESSE
(အရင္ႏွစ္ပိုင္းေလးကပဲ ဗုဒၶဂယာကို ဘုရားဖူးႂကြေတာ္မူတဲ႔ဆရာေတာ္တစ္ပါး ကားတိုက္မႈေၾကာင႔္ ပ်ံေတာ္မူခဲ႔ရတာရယ္၊ ၿမိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မီးပြိဳင့္ေတာင္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးရွာမေတြခဲ႔တာရယ္ေၾကာင္႔ ဒါေလးကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဗုဒၶဂယာကို ဘုရားဖူးသြားၾကမယ့္ ရဟန္း႐ွင္လူေတြအတြက္ ဂ႐ုစိုက္မိၾကေစဖို႔ပါ။)


ဆုထားမ်က္ခ်ယ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ت ေဈးကြက္႐ွာသူ ت

ဟယ္လုိ... မဃေဒဝမင္းႀကီး
ဆံပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းျဖဴ႐ံုနဲ႔
ေတာထြက္ေတာ္မူမလို႔ ဆို

ဒါနဲ႔..
ေတာထြက္ပါၿပီတဲ႔
ျဖဴတ႔ဲဆံပင္က ျပန္မည္းလာမလား
ဒီ ဆိုးေဆးေလး သုံးၾကည့္ပါလား။

ဆံပင္ နီတာတြတ္ ဆိုးတဲ႔
မင္းသားမင္းသမီးေလးေတြကိုသာမဆူနဲ႔
က်ဳပ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာဘူး။




ဇင္ေ၀ေသာ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးေပၚ ျဖန္႔ခင္းေနမိသည့္ လူေျပာသူေျပာ ဒီမုိကေရစီ

က်ေနာ္တို႔ ဘေလာ႔ဂ္မွာ တင္ဖ႔ုိ ေ႐ြးထားတဲ႔ ကမ္းလက္ရဲ႕ ပင္တိုင္စာေရးဆရာမ်ားထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဆရာဇင္ေ၀ေသာ္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဒီစာမူက The Voice Weekly မွာ ပါလာေတာ႔ ဂ်ာနယ္လစ္ဇ္ သိကၡာကို ေစာင္႔စည္းတဲ႔ အေနနဲ႔ Perspective လင္႔ ကိုပဲ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္။ (The Voice ရဲ႕ Link ကအလုပ္မလုပ္ေတာ့တဲ့အတြက္ ဒီမွာပဲတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။)
ေနျပည္ေတာ္ဘဝက စ်ာန္ေလ်ာခဲ့ရတဲ့ ရန္ကုန္ကေန သရဖူေဆာင္းထားတဲ့ ေနျပည္ေတာ္အသစ္နဲ႔ ကုန္းေဘာင္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဆီ ျမင္းျဖဴႀကီးတစ္ေကာင္လို ထြက္ေျပးသြားတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးနဲ႔ ေရစက္ဆံုရဖို႔ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္က ဖန္တီးေပးလုိက္တယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ဖို႔ မွတ္ပံုတင္႐ုတ္တရက္ ရွာလို႔မေတြ႔တာရယ္၊ ျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း သူ႔ကားကုိ ႀကိဳက္သလို၊ ႀကိဳက္သေလာက္သံုးဆိုတဲ့ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရက္ေရာမႈရယ္ေၾကာင့္ပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ (၇) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေဝးကြာေနရသူအဖို႔ ရန္ကုန္=မႏၱေလးလမ္းမႀကီးရဲ့ ဝဲယာ႐ွဳခင္းေတြကို တစ္ဝႀကီးၾကည့္႐ွဳခြင့္ရဖို႔ အခြင့္ထူးႀကီးတစ္ခုပါပဲ။

အဲဒီအေဝးေျပးလမ္းမႀကီးကုိ တစ္ခ်ိဳ႕က အေဝးေျပးအျမန္လမ္းမႀကီးလို႔လည္း ေခၚၾကတယ္။ တကယ္ဆို ကားကျမန္လို႔ရေပမယ့္ လမ္းမႀကီးကေတာ့ ျမန္လို႔မရပါဘူးလို႔ ကပ္သီးကပ္သပ္စဥ္းစားမိရင္း Express Way ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကုိ သတိရမိလို႔ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒီလမ္းမႀကီးက တကယ့္ကို အျမန္္လမ္းမႀကီးပါ။

ဒီလမ္းမႀကီးကို ကန္႔သတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္း အျမန္ၿပီးေအာင္ ခင္းထားရပံုလည္းရတယ္။ ကားလမ္းမတစ္ခုမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ေျမတစ္ထပ္၊ ေက်ာက္ၾကမ္းတစ္ထပ္၊ သဲတစ္ထပ္၊ ေက်ာက္ေခ်ာ ကတၱရာတစ္ထပ္ ဆိုတာေတြ မေတြ႔မိဘူး။ ကားလမ္းမႀကီးရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အရြယ္မတိုင္မီ ဇရာဝင္လာလို႔ ေပါက္ျပဲစျပဳေနၾကၿပီ။ အခ်ိန္နဲ႔အမွီ ၿပီးစီးေအာင္ အျမန္ခင္းထားရလို႔ ဒီလမ္းကို အျမန္လမ္းလို႔ ေခၚရင္လည္း ရႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္။

ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ၊ အျမန္ခင္းထားတဲ့အတိုင္း အျမန္လည္း ေပါက္ျပဲေနတာမို႔ အျမန္လမ္းလို႔ ေခၚမယ္ဆိုရင္ ေခၚလို႔ရႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုပဲ အဓိပၸါယ္ေကာက္ေကာက္ ဒီလမ္းမႀကီးဟာ အေဝးေျပး အျမန္လမ္းမႀကီးပါ။

လမ္းမႀကီးက ေျဖာင့္ျဖဴးေနရံုတင္မကဘူး၊ သစ္ပင္ဝါးပင္ႀကီးေတြပါ ရွင္းေနေတာ့ (နဂိုက မရွိတာလား၊ ခုတ္လွဲပစ္ထားတာလားေတာ့ မသိဘူး) ဝဲယာကိုသာမက ေရွ႕ေနာက္ကိုလည္း မ်က္ေစ့တစ္ဆံုး လွည့္ၾကည့္ရတယ္။ ကားတစ္စီးနဲ႔တစ္စီး ေတာ္ေတာ္အဆက္က်ဲေနတာ သတိထားမိလုိ႔ ကားဆရာကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ ေမာင္းခြင့္မၿပဳဘူးတဲ့။ အေၾကာင္းကေတာ့ အျမန္လမ္းမႀကီးပ်က္စီးမွာ စိုးရိမ္ရလို႔တဲ့။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတဲ့သတင္း ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီလမ္းမႀကီးရဲ့ ဥပေဒအရ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြဟာ ႏြားလွည္း၊ ျမင္းလွည္းစာရင္းထဲ ပါသြားေတာ့တယ္။ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြက ငါတို႔မသြားလည္း မင္းတို႔လမ္းက ပ်က္ေနပါၿပီကြာလို႔ စကားမ်ားေျပာတတ္ရင္ ေျပာေလမလားလို႔ စဥ္းစားမိရင္း ၿပံဳးမိေသးတယ္။

ဒါတင္မကပါဘူး၊ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ တစ္ဝီဝီေျပးေနတဲ့ စကၤာပူ-မေလးရွား အေဝးေျပးလမ္းမေတြ၊ မေလးရွား၊ ထိုင္းတို႔မွာရွိတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေတြကုို မဆီမဆိုင္ေျပးလို႔ ျမင္မိေသးတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လမ္းမႀကီးရဲ့ ထူးျခားခ်က္က ကြန္ကရစ္ေတြ အျပည့္ခင္းထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ကားတာယာေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ ႏိုင္ငံေပပဲလို႔ ေတြးမိျပန္ေသးတယ္။ ဒီအေတြးဟာ သိပ္ၿပီး ယုတၱိမရွိလွေၾကာင္း စကၤာပူျပန္ေရာက္မွ သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္ကထုတ္တဲ့ ဘိလပ္ေျမေတြ သံုးစြဲခြင့္ရေအာင္ ဘိလပ္ေျမပဲ ခင္းထားရသတဲ့။ ျပည္တြင္းျဖစ္ကို အားေပးရမွာေပါ့ေလလို႔ပဲ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ေယာနိေသာမနသိကာရ ပြားလိုက္မိပါတယ္။ ျပည္တြင္းျဖစ္ ဘိလပ္ေျမကို အားေပးသလို ကားတာယာေတြပါ ျပည္တြင္းမွာထုတ္ေပးႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ မဆီမဆိုင္ေတြးမိျပန္ေသးတယ္။ အဲဒီ ကားတာယာေတြက ဘိလပ္ေျမေတြထက္ အရည္အေသြး ပိုေကာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္ အလြန္ပဲေပါ့။

ႏွစ္လမ္းၿပိဳင္ကားလမ္းေတြသာ ခင္းထားေပမယ့္ လမ္းမႀကီးကို ၾကည့္ရတာကေတာ့ ေလးလမ္းၿပိဳင္ လမ္းမႀကီးအသြင္ကို ေဆာင္ေနပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ကားအသြားအလာ၊ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ မေမာင္းရဆိုတဲ့ ဥပေဒနဲ႔သာဆိုရင္ေတာ့ ေလးလမ္းၿပိဳင္စရာ မလိုေသးပါဘူး။ ႏွစ္လမ္းဆိုရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ေလး လံုေလာက္ေနပါၿပီ။



ေလးလမ္းခင္းမယ္ဆိုရင္လည္း သိပ္မဆိုးလွတဲ့စိတ္ကူးလို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ အခုေမာင္းေနတဲ့ လမ္းေတြပ်က္ေနတုန္း အသစ္္ခင္းမယ့္လမ္းေတြေပၚ ေျပာင္းၿပီးေမာင္းလို႔ရတာေပါ့။ ဒီအႀကံက အင္တာေနရွင္နယ္ေတာ့ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ အင္တာေနရွင္နယ္မျဖစ္လည္း ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး။ ဒီလမ္းမရဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းနဲ႔ ဘိလပ္ေျမေတြကလည္း အင္တာေနရွင္နယ္မွ မဟုတ္တာပဲ။ ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးရဲ့ဝဲယာမွာ ေပါက္တူးေလးေတြနဲ႔ ဘာလုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ လက္ေမာင္းပိန္ပိန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ခ်ဳိ႕ကိုလည္း မၾကာမၾကာ ေတြရတတ္တယ္။ သူမတို႔က ျမက္ပင္ကို ေပါက္ေနၾကတာလား၊ ေျမညွိေနၾကတာလားဆုိတာ မရွင္းလွေပမယ့္ မိုင္ငါးရာေက်ာ္ရွည္တဲ့ လမ္းမႀကီးကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ေတာ့ အဲဒီလက္ေမာင္းေလးေတြရဲ့ ခြန္အားနဲ႔ မလံုေလာက္ႏိုင္ဘူး။

စိတ္မေကာင္းစရာေကာင္းတာက လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့ဲ့တဲ့ ကားအက္ဆီးဒင့္ကိစၥေတြပါပဲ။ ကားသမားေတြကို ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သတိေပးဖို႔ အာဏာပိုင္ေတြက ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ပံုတူကားခ်ပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ထင္သာျမင္သာေအာင္ ျပထားတတ္တယ္။ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းဘူး။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ လမ္းမေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ မထိုက္တန္ေသးဘူး။ တဒုန္းဒုန္း ခုန္ေနတဲ့ လမ္းေပၚကေန ညက္ေညာတဲ့လမ္းေပၚ တင္ေပးလိုက္ေတာ့ ေပါ့ေလ်ာ့မႈ၊ ငိုက္ျမည္းမႈေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရင္ဆိုင္တိုက္စရာ ကားမရွိတာေတာင္ သစ္ပင္ကို ဝင္တိုက္သူက တိုက္၊ အုတ္ခံုကို ဝင္ေဆာင့္သူက ေဆာင့္၊ ေခ်ာက္ထဲကို ေမာင္းခ်သူက ေမာင္းခ်။

ကားသမားတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ လမ္းေျဖာင့္လမ္းေကာင္းန႔ဲ မထိုက္တန္ေသးဘူး။ သေဘာမတူရင္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကေရာ။

ကြ်န္ေတာ္ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္း အခုမွပဲ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေရးသားခြင့္၊ ေတာင္းဆိုခြင့္စတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာေတြကို ျပည္သူကေတာင္းလို႔ အစိုးရကေပးရင္ ရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အႏွစ္သာရကေတာ့ ဘယ္အစိုးရဆီမွာမွ မရွိလို႔ ဘယ္အစိုးရကမွလည္း ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ပံုေဆာင္မႈဆိုတဲ့ ဆရာႀကီးဆိုကေရးတီးကို ႀကိမ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိန္းေၾကာင္းေပးေနတဲ့ စကၤာပူရဲ့ ဒီမိုကေရစီပံုသ႑ာန္က ခပ္ဟဟ ပ်က္ရယ္ျပဳေနပါတယ္။

တစ္ခါက သမုိင္းနဲ႔ အေနာက္တကၠသုိလ္ႀကီးတစ္ခုက ဘြဲ႔ရထားတဲ့ ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ခ်ာကုိ မွတ္သားခဲ့ရဖူးတယ္။ သူဆြဲလုိက္တဲ့ ေကာက္ခ်က္က ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ကူးေျပာင္းတဲ့အခါမွာ အာရွႏုိင္ငံေတြဟာ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြေလာက္ အခ်ိန္မၾကာဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ စကၤာပူတုိ႔ကုိ ေထာက္ျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ အေမရိကတုိ႔ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ အကူးအေျပာင္းကာလကုိ ေထာက္ျပတယ္။ အေမရိကရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက ႏွစ္ရာခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့ေပမယ့္ စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ ကူးေျပာင္းေရးကေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာပဲ အလုပ္ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အာရွတုိက္ရဲ႕ မိသားစုဗဟုိျပဳယဥ္ေက်းမႈ (Family oriented culture) ေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္းေျပာရင္ အိမ္နီးခ်င္း အိႏၵိယကလည္း စြာက်ယ္စြာက်ယ္ ထလုပ္တတ္တယ္။ ပထမဆုံး ဒီမုိကေရစီက်င့္သုံးတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႔ေပါ့။

ဒါေပမယ့္ နာမည္တူ “ဒီမုိကေရစီ” ေအာက္မွာ ကြဲျပားေနတဲ့ အေသြးအေရာင္ေတြ ရွိေနပါတယ္။

စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက ေျပာလုိ႔မရရင္ ႀကိမ္နဲ႔႐ုိက္တယ္။ ဘာသာတရားေတြကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ျပတဲ့ Religious Comparison သင္ခြင့္မရွိဘူး။ လမ္းေပၚမွာ ဆႏၵျပခြင့္ မရွိဘူး။ ဆႏၵျပခ်င္ရင္ ခြင့္ျပဳမိန္႔ ယူရတယ္။ သက္မွတ္ေပးထားတဲ့ ေနရာမွာပဲ ဆႏၵျပၾကရတယ္။

အိႏၵိယရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက လူကုိ မေျပာနဲ႔ ႏြားကုိေတာင္ ႀကိမ္နဲ႔႐ုိက္ခြင့္ မရွိဘူး။ ကမာၻေပၚ ရွိရွိသမွ် ဘာသာတရားေတြအားလုံး အိႏၵိယမွာ အစပ်ိဳးတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ထားၾကေတာ့ ဘာမွ ျပႆနာမရွိဘူး။ အခ်ိန္မေ႐ြး ေၾကျငာၿပီး ဆႏၵျပခြင့္ ရွိၾကတယ္။ အႀကီးအေသးပဲ ကြာမယ္၊ ေန႔တုိင္း ေနရာတုိင္းမွာလုိလုိ ဆႏၵျပမႈေတြ ရွိေနတတ္တယ္။

အိႏၵိယရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက ပုိၿပီး လြတ္လပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းေပၚမွာ သြားလာေနတဲ့ ႏြားေတြက ယဥ္ေၾကာကုိ ပိတ္စုိ႔ေစတယ္။ ႏြားေခ်းေတြနဲ႔ လမ္းကုိ ညစ္ေပေစတယ္။ ထစ္ကနဲဆုိ လမ္းေပၚထြက္ထြက္ၿပီး ဆႏၵျပေနၾကေတာ့ (တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ဘာမွ မေျပာပေလာက္ဘူး) ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေတြကုိ ထိခုိက္ေစ၊ ေႏြးေကြးေစတယ္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ဆရာႀကီးရဲ႕ အယူအဆကုိ သေဘာမေတြ႔မိေတာ့ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္ေတြရဲ႕ အယူအဆအရ ဘယ္ႏုိင္ငံက က်င့္သုံးတဲ့ ဒီမုိကေရစီမွ မျပည့္စုံဘူး။ လုိအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်င့္သုံးရင္း၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြတ္ရင္းနဲ႔ ပုိၿပီး ရင့္က်က္တဲ့ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ေအာင္ တစ္ျဖည္းျဖည္းပဲ သြားလုိ႔ ရမယ္။ လူေထာက္ျပတဲ့ စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ အေမရိကရဲ႕ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ တန္ဖုိးျခားနားခ်က္ေတြဟာ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ နာမည္တူ႐ုံနဲ႔ တန္ဖုိးတူမသြားပါဘူး။

အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမမွာ ဆင္းရဲသားဦးေရေတြ၊ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ၊ အေျခခံပညာ သင္ခြင့္မရတဲ့ ကေလးေတြ တုိးပြားလာတာနဲ႔ ဆုိကေရးတီးတုိ႔ ပေလတုိတုိ႔ရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမႏုိင္ငံႀကီး ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ၿပိဳလဲေနပုံကုိ ၾကည့္ရင္း ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိတာလည္း လြတ္လပ္တာကလြဲလုိ႔ လုိတရ မႏၲာန္တစ္ခု မဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ သေဘာေပါက္ထားႏုိင္ပါတယ္။ အိႏၵိယရဲ႕ ဒီမုိကေရစီပုံစံက မ်က္စိေနာက္စရာ ေကာင္းသလုိ စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီပုံစံကလည္း မလြတ္မလပ္နဲ႔ ခပ္က်ပ္က်ပ္ပါပဲ။ အေမရိကရဲ႕ ဒမုိကေရစီမ်ိဳးဆုိရင္လည္း အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚက ကားအက္ဆီးဒင့္ေတြက ခပ္တုိးတုိး သတိေပးေနျပန္ပါေရာ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္မယ့္ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ ပုံသ႑ာန္က ဘယ္လုိမ်ား ျဖစ္လာမွာပါလိမ့္။ က်င့္သုံးရင္း၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြတ္ရင္းနဲ႔ပဲ ပုံေပၚလာမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

အာဏာရွင္ေတြ အ႐ႈံးေပးရတာက ဒီမုိကေရစီ။
ဒီမုိကေရစီ အ႐ႈံးေပးရတာက ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ။
ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အ႐ႈံးေပးရတာက ဂလုိဘယ္ ဆန္လာမႈ။

ႏုႏုနယ္နယ္ ဒီမုိကေရစီလမ္းမနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စုိးရိမ္မိတာကေတာ့ …
၁။ ေဖာင္ေဒးရွင္းမေကာင္းတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးလုိျဖစ္မွာ
၂။ အဆင့္မွီသည္ျဖစ္ေစ၊ မမွီသည္ျဖစ္ေစ ျပည္တြင္းျဖစ္ ဘိလပ္ေျမကုိပဲ သုံးရမယ္ဆုိတဲ့ သဘာဝမက်တဲ့ အမိန္႔ေတြ
၃။ ကားလမ္းမေပၚမွာ ကုန္တင္ကားေတြ မေမာင္းရဆုိတဲ့ အဆင့္ခြဲျခားတဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဥပေဒေတြ
၄။ လြတ္လပ္မႈရေလေလ ထိမ္းခ်ဳပ္စရာေတြ ပုိမ်ားေလေလဆုိတဲ့ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ တန္ဖုိးကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ လြတ္လပ္မႈကုိ အလြဲသုံးစားလုပ္ရင္း ႀကံဳေတြ႔ရလာႏုိင္တဲ့ ကားအက္ဆီးဒင့္လုိ ဟာေတြ …

ဒါေတြ ျဖစ္လာမွာကုိေတာ့ စုိးရိမ္မိတယ္။

ကားလမ္းမႀကီးက ျပင္လုိ႔ လြယ္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ မူဝါဒနဲ႔ လူထုရဲ႕ စိတ္ေနစ႐ုိတ္နဲ႔ အျပဳအမူက ျပင္ဖုိ႔ ခက္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာေတြ ေျပာေျပာေနတတ္တဲ့ “ငါတုိ႔ ျမန္မာေတြ မညံ့ဘူး” ဆုိတာကုိ ယုံၾကည္ထားမိတယ္။

အဲ … ဒီမုိကေရစီ၊ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ေကာက္႐ုိးပုံေဘး ေဆးလိပ္ထုိင္ေသာက္တာေတာ့ မမုိက္လွဘူးေပါ့ဗ်ာ။


ဇင္ေ၀ေသာ္




Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

⚑ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းနဲ႔ ဟုိေရာက္ ဒီေရာက္ ⚑

Ref- Sung With National Pride
By Alex Marshall
New York Time Syndicate.

“ကမၻာမေၾက၊ ဗမာျပည္” ဆိုတဲ့စာသားေလးကို ၾကည္ျ့ခင္းအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းရွိလာတာ သိပ္မၾကာလွေသးဘူးလို႔ ထင္မိတယ္။ ႏိုင္ငံ့သမိုင္းရွည္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြ သိပ္မၾကာေသးတာ ဘာမွမထူးဆန္းေပမယ့္ ရွည္လ်ားတဲ့သမိုင္းရွိပါလွ်က္ ဒီလုိျဖစ္ေနရတာက စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ထားပါေတာ့။

လတ္တေလာမွာ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သေဘာထားကြဲလြဲေနတာေလးေတြ ေတြ႔ျမင္ေနရတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ အေနာက္ဥေရာပႏုိင္ငံေတြက ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြအေပၚ အေလးအနက္မထားရံုသာမကဘဲ ပ်က္ရယ္ေျပာင္ေလွာင္လာႀကတဲ့ အမူအယာေတြေတာင္ ေတြ႔ျမင္ေနရတယ္။ အေနာက္ဥေရာပကလြဲရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏိုင္ငံေတြက ဒီအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ကို အေလးအနက္ထားၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာပါ။

အရင္လကပဲ ကာဇက္စတန္အစိုးရက ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို မေလးမစားလုပ္ရင္ ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္အထိ အျပစ္ေပးဖို႔ ဥပေဒထုတ္လိုက္တယ္။ ထုတ္မယ္ဆိုရင္လည္း ထုတ္ေလာက္တဲ့အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္က ခိုင္ခိုင္မာမာႀကီး ရွိေနခဲ့ပါသတဲ့။

မတ္လက ကာဇက္စတန္ႏိုင္ငံ Kostany မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ စကိတ္ပြဲေတာ္ဖြင့္ပြဲမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ဖြင့္ရမဲ့အစား ဖြင့္လိုက္တဲ့သီခ်င္းက Ricky Martin ရဲ့ Livin la Vida Loca ျဖစ္ေနပါတယ္။ (အဓိပၸါယ္က Living the Crazy Life ပါတဲ့)။ ဒါကို ယူက်ဳကဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။ တာဝန္ရွိလူႀကီးေတြအားလံုး ထိန္းမရ သိမ္းမရ တခြီးခြီးရယ္ေနၾကရတဲ့ ဗြီဒီယိုကလစ္နဲ႔ပါ။

ေနာက္ႏွစ္ပတ္ၾကာေတာ့ ကူဝိတ္မွာက်င္းပခဲ့တဲ့ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမွာ ကာဇက္စတန္အားကစားသမားက ဆုရလို႔ ဆုယူဖို႔ စင္ျမင့္ေပၚကိုတက္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ဆိုမယ္လည္းလုပ္ေရာ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းမဟုတ္ဘဲ ေျပာင္ေလွာင္ထားတဲ့ “Borat” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ သီခ်င္းရဲ့ အဓိပၸါယ္က ပိုၿပီးရယ္စရာေကာင္းေနေသးတယ္။ “Greatest country in the World, all other countries are run by little girls” တဲ့။

ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြ သီကံုးခဲ့တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဒီေန႔က အေတာ္ပင္ကြာဟေနၿပီမို႔လို႔ အခ်ိဳ႕အဓိပၸါယ္ေတြက ဒီေခတ္လူေတြခံစားလို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီကိစၥကို အနည္းႏွင့္္အမ်ား ပ်က္ရယ္ျပဳၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ တကယ့္ကို အေလးအနက္ပါ။

ဒီအခ်က္ကို ေထာက္ဆေတာ့ “ကမာၻမေၾက” ဆုိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းက သီခ်င္းသက္ႏုေပမယ့္ လူထုကခံစားလို႔ရပါေသးတယ္လို႔ အေကာင္းဖက္က ေတြးလို႔ရသြားပါတယ္။

ဒီကိစၥက အစၥေရးမွာလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို လက္ရွိ အစၥေရး- အာရဗီဘာသာစကားနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ အေျခအတင္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုရမယ့္အခ်ိန္မွာ အစၥေရးတရားသူႀကီးခ်ဳပ္က အဓိပၸါယ္ဆက္စပ္လို႔မရဘူးဆိုၿပီး “Jewish soul still yearns” ဆိုတဲ့အပိုဒ္ကို လိုက္မဆိုခဲ့ဘူး။

ဒါကို အခဲမေၾကႏိုင္တဲ့ သတင္းစာေတြက တရားသူႀကီးကို ရာထူးကထြက္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၀- ေက်ာ္က ေရးထားတဲ့ “Hatikvah” ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို အသစ္ျပန္ေရးသင့္တယ္လို႔ အဆိုျပဳလာၾကတယ္။

ဂ်ပန္မွာလည္း ဒီျပႆနာက ရွိေနဆဲပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုစဥ္ မတ္တပ္မရပ္လို႔ဆိုၿပီး ေခၚသတိေပးခံရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေပါင္း (၅၀၀) ေက်ာ္ရွိခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္ရဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းျဖစ္တဲ့ “kimigayo” ကလည္း ဂ်ပန္အင္ပါယာေခတ္က သီကံုးထားခဲ့တဲ့သီခ်င္းပါ။

ဆာဗီးယားမွာလည္း ဒီျပႆနာက ႀကံဳခဲ့ရျပန္တယ္။ လူနည္းစုျဖစ္တဲ့ မြတ္ဆလင္ေဘာလံုးသမားေတြက ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို လိုက္မဆိုၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အသင္းကေနထုတ္ပယ္တာ ခံခဲ့ၾကရတယ္။

ဒါေတြကို ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဟာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးပါ အခြန္လြတ္ေနတဲ့အတြက္ လူတိုင္းလိုက္ဆိုလို႔ ရေနပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခါက ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဟာ စကားလံုးေတြၾကမ္းတယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။ အဲဒီအထင္က အခုမွားၿပီဆိုတာ သိရပါတယ္။

ဥပမာ အေမရိကန္ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုရင္ စစ္ပြဲအတြင္း ေရးစပ္ခဲ့တာမို႔ စကားလံုးေတြက ႏူးညံ့မေနပါဘူး။

အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းပါ။ “Marseillaise” လို႔ေခၚပါတယ္။ သီခ်င္းသြားက ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းရွိသလို စကားလံုးေတြကလည္း ေဂ်းန႔ံေတြ ေထာင္းေနပါတယ္။ “ ……the soldiers of France to water the fields with invaders’ impure blood.. ” တဲ့။

ျပင္သစ္ရဲ့ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တို႔ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းက စကားလံုးေတြ သိမ္ေမြ႔ေနလိုက္တာလို႔ ေတြးမိလိုက္ပါေတာ့တယ္။

မၿပီးေသးပါဘူး။ အီရတ္ဘက္ကို ဆက္ၾကပါဦးစုိ႔။

အီရတ္အစိုးရကလည္း ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ေခတ္ကုန္သြားတဲ့ေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းအသစ္ သတ္မွတ္ျပဌာန္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတာ့ မရေသးဘူး။ အဓိက အတားအဆီးက ဘာသာစကားပါ။ ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ အာရဗီဘာသာစကားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အာရဗီဘာသာနဲ႔ဆုိရင္ အီရတ္ ကာ့(ဒ္) လူမ်ိဳးေတြရဲ့စကားကို အားနည္းသြားေစလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အာရဗီဘာသာနဲ႔သီခ်င္းအဆံုးမွာ ကာ့(ဒ္)လူမ်ိဳးတို႔ ဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ ကာဒစ္ရွိဘာသာ တစ္ေၾကာင္းစႏွစ္ေၾကာင္းစနဲ႔ အဆံုးသတ္ဖို႔ အႀကံျပဳၾကတယ္။ အဲသလိုဆိုေတာ့ အျခားလူမ်ိဳးကြဲေတြကလည္း သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကား တစ္ေၾကာင္းစႏွစ္ေၾကာင္းစ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းထဲ ထည့္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာၾကျပန္တယ္။

သူတို႔ေတာင္းဆိုတာေတြကိုသာ ခြင့္ျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အီရတ္ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းဟာ “အရွည္ဆံုးႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း” အေနနဲ႔ သမိုင္းတြင္သြားပါလိမ့္မယ္။

ဒီအခ်က္ကိုေတြ႔ရေတာ့ နည္းနည္းေက်ာခ်မ္းသြားမိတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းထဲကိုပါ တိုင္းရင္းသားတိုင္းရဲ့ ဘာသာစကားတစ္ေၾကာင္းစီ ထည့္လိုက္ရင္ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုခ်ိန္ဟာ မိနစ္ကိုးဆယ္ေလာက္ ၾကာသြားႏိုင္လို႔ပါ။ အီရတ္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းရဲ့ ရက္ေကာ့ကို “ကမာၻမေၾက” က ေသခ်ာေပါက္ ခ်ိဳးသြားပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆံုး အဂၤလန္က ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းပါ။
“God save the Queen” တဲ့။

ဒီသီခ်င္းကိုလည္း အဂၤလိပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သိပ္သေဘာမေတြ႔ၾကေတာ့ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ သေရာ္စာထဲမွာေတာင္ ထည့္ေရးတတ္ၾကပါတယ္။

သူတို႔က သေဘာမတူရံု၊ ခံစားလို႔ မရရံုတင္ပါ။

တကယ္လို႔ “God save the Queen ” သာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ သီခ်င္းျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီသီခ်င္းကိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေျပာင္းပစ္လိုက္ၾကမွာပဲ..လို႔ စဥ္းစားမိရင္း…

သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္မိပါတယ္။


ဇင္ေ၀ေသာ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.