ႏိုင္ငံေရး သခ်ၤာ

ရုံးထဲက သခ်ၤာ

Smart boss+smart employee=profit.
Smart boss+dumb employee=production.
Dumb boss+smart employee=promotion
Dumb boss+dumb employee=overtime.

ႏိုင္ငံေရး သခ်ၤာ

ပါးနပ္တဲ႔ အစိုးရ+ ပါးနပ္တဲ႔ ျပည္သူ=ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္။
ပါးနပ္တဲ႔ အစိုးရ+ ခပ္ၫံ႔ၫံ႔ ျပည္သူ=ဘုရားတည္၊ ခ်ပ္ေက်ာင္းေဆာက္၊ ဗလီေဆာက္ျပျပီး ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္။
ခပ္ၫံ႔ၫံ႔ အစိုးရ+ ပါးနပ္တဲ႔ ျပည္သူ=လူေတာ္ေတြထြက္ေျပး၊ တခ်ိဳ႕ ေထာင္ထဲေရာက္။
ခပ္ၫံ႔ၫံ႔ အစိုးရ+ခပ္ၫံ႔ၫံ႔ ျပည္သူ=အငတ္ခံၿပီး ညီညီၫြတ္ၫြတ္ အႏုျမဴဗုံးလုပ္ၾက။

 ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ရပ္သတင္း ရြာသတင္း

မေန႔ ညကေတာ႔ သတင္းထူးတစ္ပုဒ္ကို ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္။ အက္ဖ္ေအဖလား ဗိုလ္လုပြဲမွာ ဝီဂန္က မန္စီးတီးကို တစ္ဂိုး ဂိုးမရွိနဲ႔ႏိုင္ၿပီး အက္ဖ္ေအဖလား ယူသြားတယ္။
ဒီေန႔မနက္ စထရိတ္တိုင္းမွာေတာ႔ ပထမဆုံး ျမန္မာအမ်ိဳးသား အိမ္ေဖာ္ တစ္ေယာက္ စကၤာပူေရာက္လာတဲ႔အေၾကာင္း တခန္းတနား ေဖာ္ျပ ထား တာ ေတြ႔ရျပန္တယ္။
လစာက ဆင္းေဒၚလာ ၅၀၀ တဲ႔။ တေလာေလးကပဲ "စကၤာပူက ဖြင္႔လာ မယ္ ႔တံခါး" ေဆာင္းပါး ေရးခဲ႔မိတယ္။ အခု တကယ္ပဲ ဖြင္႔လာေလၿပီ။

ျပည္တြင္းမွာကလည္း လမ္းေတြမွာ ကားေတြၾကပ္ေနသလို အလုပ္အကိုင္နဲ႔ စားဝတ္ေနေရးကလည္း ၾကပ္ေနၾကတယ္။
အက်င္႔ပ်က္ လာဘ္စားမႈကလည္း ပုံစံတမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္တည္ေနတယ္ဆိုတာ ခပ္ ပါးပါး ေလ႔လာမိတယ္။
ေန႔စဥ္ထုတ္ ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြ ဆက္တိုက္ အရွဳံးျပေနေပမဲ႔( သန္း ၆၀ လူဦးေရမွာ သတင္းစာ သိန္းဂဏန္းမရိွေသး) ေဒၚစုမ်က္ႏွာဖုံး နဲ႔စာအုပ္ေ တြ ေရာင္းအားလိုက္ေနတယ္။
စာအုပ္ေတြကလည္း တစ္ခါ ႏွစ္ခါကိုင္ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ စာရြက္ေတြ ေဖာင္ လိုက္ျပဳတ္က်လာတယ္။
လူငယ္ေတြ စာဖတ္အားနည္းလို႔ဆိုၿပီး စည္း႐ုံးလႈံ႕ေဆာ္ပြဲေတြ လုပ္ေနၾကေပ မဲ႔ ဒီပြဲေတြကို တက္ေရာက္လာတာက လူလတ္ပိုင္းနဲ႔ လူႀကီးပိုင္းေတြပါ။
အြန္လိုင္းမွာေတာ႔ စာဖတ္အားေကာင္းတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။
ေနာက္မွ အက်ယ္ ေရးရဦးမယ္။

 ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more

ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင္႔မ်ား ( ေနေက်ာ္တဲ႔ ပဲႀကီးေလွာ္မွ)

"ဒီပြဲကုိ ဒီဇင္ဘာလကတည္းက စလုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီမလာခင္မွာ ဖတ္ရတဲ့ ဦးဇင္ေဝေသာ္ ေရးထားတဲ့အထဲမွာ "ဦးေအာင္မင္းက တ႐ုတ္ကုိ ေၾကာက္ေနရတယ္" လုိ႔ ေျပာတဲ့အတြက္ အ စည္းအေဝးကုိ ေရႊ႕ရတယ္ဆုိတာလည္း သိရပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဘာ ပါလဲဆုိေတာ့
"ဦးေအာင္မင္းစကားေၾကာင့္ ရင္ကြဲခဲ့ရတယ္"
ဆုိတဲ့ စားသားေလးကုိ ဖတ္လုိက္ရတဲ့အခါမွာ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ တ႐ုတ္ကုိ ေၾကာက္ တဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားတဲ့ ဗကပေတြ နဲ႔ တုိက္ခဲ့ရတဲ့ စစ္ပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္ ရခဲ့ပါတယ္။ မေသလုိ႔ က်န္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။"
(ဦးေအာင္မင္း)

ဒီတစ္ခါ ျပန္ရမယ္႔ ကြန္မင္႔က ဝန္ႀကီးကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေတာ႔ နည္းနည္း တာဝန္ ႀကီးတယ္။
"ဒါေပမဲ႔ "တ႐ုတ္ကို ေၾကာက္ေနရတယ္" စကားနဲ႔ ဦးေအာင္မင္းက ျပည္သူ႕ အ သည္းကို ခြဲလိုက္ေတာ႔ ဘာနဲ႔ ကုစားရမွန္းမသိျဖစ္ၿပီး ဒီပြဲကို ရက္ေရႊ႕ လိုက္ ရတယ္"
ဆိုတာ က်ေနာ္ေရးခဲ႔တဲ႔ဝါက်ပါ။

ဒါက ဦးေအာင္မင္းပါးစပ္ထဲမွာက်ေတာ႔
"ဦးေအာင္မင္းစကားေၾကာင့္ ရင္ကြဲခဲ့ရတယ္" လို႔ျဖစ္သြားတယ္။
သူ တ႐ုတ္ကို မေၾကာက္ဘူးဆိုတာ သက္ေသထူသြားပုံကလည္း ဗကပေတြ နဲ႔ တုိက္ခဲ့ရတဲ့ စစ္ပြဲျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တ႐ုတ္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားတယ္ ဆိုေပမဲ႔ တကယ္ တိုက္ ခိုက္ေနရတာက တိုင္းရင္းသားေတြပါ။ တ႐ုတ္မဟုတ္ပါဘူး။
ဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားအေခ်အတင္ေျပာရတဲ႔ကိစၥက မမိုက္လွပါဘူး။

ဒီမွာ ေရႊေရာင္အနားကြတ္ေလး ေတြ႔လိုက္ရတာက လူႀကီးေတြ ျပည္သူ႔ အသံကို တကယ္ နားေထာင္လာၿပီ၊ မွားေနတယ္ထင္ရင္ ရွင္းျပလာၿပီ ဆို တာပါ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ကဆို လုံးဝေမ်ွာ္လင္႔လို႔မရတဲ႔ ကိစၥပါ။

ဒါနဲ႔ မဆိုင္လွေပမဲ႔ သတိရလို႔ ေျပာခ်င္မိတယ္။ ဆရာေမာင္စိမ္းနီရယ္၊ ဆရာ သစၥာနီရယ္ ကားေပၚမွာရိုေနစဥ္ ဆရာေမာင္စိမ္းနီက
" ဒီ အစိုးရက လုပ္ေတာ႔ လုပ္ရွာတယ္" လို႔ သူ႔ဘာသာသူ ေျပာေနရင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ႔မွ သူ႔ဝါက်သူ အဆုံးသပ္ တယ္။
"တလြဲေတြ" တဲ႔။

သူေျပာတာကို ရယ္မိၾကရင္း ကားေမာင္းေနတဲ႔ မင္းမင္းသန္႔က
"နည္းနည္းေလးေတာ႔ လြဲေနတယ္၊ လြဲလြဲေလးပဲ ေကာင္းပါတယ္" ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေလးကို ေကာက္ဆိုလိုက္တယ္။

 ဇင္ေဝေသာ္

Read more

၂၁-ရာစု ငါးသံုးေကာင္ပံုျပင္ (နယူးဗားရွင္း)

ညီမေလး…ေရ

(၂၁) ရာစု ငါးသံုးေကာင္ဟာ တံငါသည္ရဲ႕ ၿမံႇဳးထဲမွာ မိေနၾကသတဲ့။ အဲဒီငါးသံုးေကာင္ကလည္း ပံုျပင္ေဟာင္းထဲမွာပါတဲ့ ငါးေတြပါဘဲ။ 

ပညာတတ္ဘြဲ႔ရ ငါးရယ္။

ဝီရိယေကာင္းတဲ့ ငါးရယ္။

ေအးေဆးလြန္းၿပီး ထံုေပေပျဖစ္ေနတဲ့ငါးရယ္။ 

 ပညာတတ္ငါးကေတာ့ မ်က္မွန္ပါဝါထူထူနဲ႔တဲ့။ သူက ပံုျပင္ေဟာင္းကိုလည္း ဖတ္ဖူးထားေတာ့ သူ႔အတြက္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔လမ္းပဲ ရွာေနတာေပါ့။ ခပ္တည္တည္ေပါ့ေလ။ ပညာတတ္ကိုး။ 

 တံငါသည္ကလည္း ပံုျပင္ေဟာင္းကို ဖတ္ဖူးထားေတာ့ သူေၾကာက္တာက ပညာရိွငါးပဲ။ လြတ္စရာရွိ ဒီေကာင္ပဲလြတ္သြားမွာ။ ဒါတင္မကဘူး ျပႆနာရွာရင္ ဒီပညာရွိရွာတာက ပိုရွင္းရခက္တယ္ဆိုၿပီး မ်က္မွန္ပါဝါထူထူနဲ႔ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ငါးကို အရင္ဆံုး ထုသတ္လိုက္သတဲ့ကြယ္။ အႏၱရယ္ရွိတာကိုး ေခတ္သစ္ငါးသံုးေကာင္ပံုျပင္မွာေတာ့ နံပါတ္တစ္ ကံဆိုးသူက ပညာတတ္ငါးတဲ့ကြယ္။ 

 ဝီရိယေကာင္းတဲ့ ငါးကလည္း ပံုျပင္ေဟာင္းကို ဖတ္ဖူးထားေတာ့ သိပ္ၿပီး ထထၾကြၾကြေတာ့ မလုပ္ဘူးတဲ့ကြယ္။ ဝါသနာက မေဖ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေတာ့ လုပ္ေနတာပဲ ။ 

 တံငါသည္ကလည္း ပံုျပင္ေဟာင္းကို ဖတ္ဖူးေတာ့ ဘယ္ေကာင္ကဝီရိယေကာင္းတဲ့ ငါးျဖစ္မလည္းလို႔ အကဲခတ္ေနသတဲ့။ သူကသာ မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔။ အၿမီးေလး တနန္႔နန္႔နဲ႔ လူမသိဘူးထင္ၿပီး လုပ္ေနတာ။ တံငါသည္က သေဘာက္ေပါက္ၿပီး တစ္ခုခုဆို ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးေတြက ေရွ႕ကထြက္ထြက္လာတာဆိုၿပီး ထုရိုက္လိုက္ျပန္ေရာတဲ့ကြယ္ ။ 

 

ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘာေတြပဲ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ သူအိပ္ေရးပ်က္မွာပဲ စိုးရိမ္ေနတဲ့ ငါးပ်င္းကေတာ့ တုတ္တုတ္ကို မလႈပ္ဘူးတဲ့။ စာဖတ္ရမွာအထိပ်င္းေတာ့ ဒီငါးက ပံုျပင္ေဟာင္းေလးကိုေတာင္ မဖတ္ဖူးဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူကေတာ့ ထံုေပေပနဲ႔ပဲ မိွန္းေနတယ္ ။ 

တံငါသည္ကေတာ့ ပံုျပင္ကိုဖတ္ဖူးထားတဲ့အတြက္ ငါးပ်င္းကေတာ့ ခါးပိုက္ထဲက ဖားဆိုၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးပဲေနသတဲ့။ 

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကြန္ပစ္ဖို႔ ကြန္အခ်မွာ တံငါသည္ ေျခေခ်ာ္ၿပီး ေလွေမွာက္သြားပါေရာတဲ့။ အဲဒီမွာ ပ်င္းလို႔အိပ္ေနတဲ့ ငါးလည္း အိပ္ရာကလန္႔ႏိုးၿပီး ထြက္ေျပးသြားပါေလေရာတဲ့။ 

အဲဒီပံုျပင္ၾကားရၿပီးတဲ့ေနာက္ ပ်င္းတဲ့ငါး အသက္ရွည္ဆိုၿပီး လူေတြဟာ ထံုေပေပနဲ႔ပဲ ေနၾကေတာ့သတဲ့။  ပညာတတ္မလုပ္ရဲသလို ရွဳပ္ရွဳပ္ယွက္ယွက္လည္း မလုပ္ၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ အသက္တိုတတ္ကိုးကြဲ႔ ။ 

ဒါပါဘဲ ...ညီမေလးရယ္။

ဇင္ေဝေသာ္

 Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ငါဘုရားေတာင္ ေက်ာေကာ့ေတာ္မူရတယ္

တစ္ခါက ဘုရားရူးရူးေနတဲ့ စိတ္မႏွ႔ံရွာတဲ့ ကိုရင္ႀကီး တစ္ပါးရွိသတဲ့။ ဦးေဏွာက္က သိပ္မျပည့္ရွာေပမယ့္ စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့အတြက္ ကိုရင္ႀကီး ကိုရင္ေလးေတြ ေက်ာင္းသားေတြက ေလးစားၾကပါတယ္။ 

တစ္ေန႔ သူ႔ေရာဂါ ဗုဒၶမေနးယား ထလာေတာ့ ကိုရင္ငါးပါးကိုေခၚ၊ သူ႔ေဘးမွာ အထိုင္ခိုင္းၿပီး ဓမၼစၾကာေဟာတမ္း ကစားတယ္။ သူက ဘုရား၊ ကိုရင္ငါးပါးကေတာ့ ပၪၥဝဂၢီေတြေပါ့။ နာမည္ ေတြေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာေပးတာ။ ဘယ္သူက ေကာ႑ည၊ ဘယ္သူက ဝပၸ စသျဖင့္ေပါ့။

ဒါကို ဆရာေတာ္ျမင္သြားေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသတဲ့။ ဒီျပင့္ ကစားနည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။ ကစားပါေတာ့လား။ ခုေတာ့ ဘုရားလုပ္တမ္းမ်ား ကစားရတယ္လို႔ ဆိုၿပီး ကိုရင္ႀကီး ( ဘုရား ) နဲ႔ ကိုရင္ငယ္ငါးပါး ( ပၪၥဝဂၢီ ) တို႔ကို ႀကိမ္နဲ႔ ရိုက္သတဲ့။ ကိုရင္ႀကီးကိုေတာ့ ငါးခ်က္၊ ကိုရင္ငယ္ငါးပါးကိုေတာ့ တစ္ခ်က္စီ။

ေက်ာင္းေအာက္ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုရင္ႀကီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားကိုၾကားလိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေနာက္ဆိုမရိုက္ေတာ့ပါဘူးကြာလို႔ ဆရာေတာ္က တိုးတိုးေလး ရြတ္လိုက္သတဲ့။ ကိုရင္ႀကီးေျပာလိုက္တာက

“သာဝကတို႔… ဒုကၡသစၥာကို သိၾကၿပီေနာ္။ ဆရာေတာ္က လက္သံျပင္းသကြဲ႔။ သာဝကတို႔က ေတာ္ပါေသး သကြယ္။ ဒုကၡတစ္ခ်က္စီပဲရလိုက္တယ္။ ငါဘုရားရွင္မွာေတာ့ ဒုကၡ ငါးခ်က္မို႔ ေက်ာေကာ့ေအာင္ခံစားေတာ္မူလိုက္ရသကြဲ႕“ ။

(ၾကားဖူးနားဝပံုျပင္)

ဦးကိုေမာင္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.                                                                          

Read more