တစ္ေန႔မွာေပါ႔ဗ်ာ(ဘယ္ေန႔လဲေတာ႔မမွတ္မိဘူး)ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘြရွင္သာလြန္ မင္းတ်ားႀကီး စစ္ကိုင္းဖက္ကိုဆင္စီးၿပီး ခရီးထြက္စဥ္ကေပါ႔။ စစ္ကိုင္းကိုေရာက္ တယ္ဆိုရင္ပဲ သူဆင္းရဲမတစ္ေယာက္ ထမင္းေရငွဲ႔ေနတာကိုေတြ႔ရၿပီး သူမ ငွဲ႔ လိုက္တဲ႔ထမင္းရည္ေတြကလည္း လမ္းေပၚအထိ စီးက်ေနတယ္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းဘြရွင္မင္းတ်ားႀကီးနဲ႔အတူရွိေနခဲ႔တယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိထားမိတာက သူဆင္းရဲမခ်က္ေနတဲ႔ထမင္းအိုးက ေပါင္းအိုးမဟုတ္ဘူးဗ်၊ ဒါက သတိထားသင္႔တဲ႔အခ်က္ပဲ၊ တကယ္လို႔ ေပါင္းအိုးနဲ႔ခ်က္မယ္ဆိုရင္ ထမင္း ရည္ ငွဲ႔ေနစရာမလိုတဲ႔အတြက္ ဗီတာမင္အေလအလြင္႔မရွိႏိုင္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ဗ်ာ။
ဒါကိုျမင္တဲ႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြရွိေပမဲ႔ ဘယ္သူမွ ဘာမွဝင္မေျပာၾကဘူး။ သူဆင္းရဲမက ရန္ေတြ႔မွာေၾကာက္လို႔လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြ၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကိုဆိုရင္ ရန္ေတြ႔မယ္မထင္ပါဘူး။ သူတို႔ကလည္း ဘာမွဝင္မေျပာၾကဘူး။ ထားပါေတာ႔ေလ။
ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဘြရွင္မင္းတ်ားႀကီးက ဆင္ေပၚ္ကေနဆင္းၿပီး "ဟယ္သူဆင္းရဲမ၊ သင္လုပ္ပုံက ဗီတာမင္အေလအလြင္႔ေတြျဖစ္ေစသည္၊ ထမင္ေပါင္းအိုးေလးနဲ႔ခ်က္ေသာ္ ဤျပသနာကို ေရွာင္ရွားႏိုင္သည္။ သင္တို႔က ဘာမွမျဖစ္ေလာက္သည့္ ေတာျပဳန္း၊ ေတာင္ျပဳန္း၊ ျမစ္ျပဳန္း၊ လယ္ယာေျမျပဳန္း၊ ဂက္စ္ျပဳန္း၊ ေရနံျပဳန္း၊ သယံဇာတျပဳန္း၊ အစစအရရာျပဳန္ေတြကို ပိုႀကီးခ်ဲ႔ေန ၾကေပမဲ႔ ဤမ်ွ အလြန္တရာ အေရးႀကီးေသာ ဗီတာမင္အေလအလြင္႔ကိစၥကို အေသးအမႊားဟုထင္တတ္ၾက၏၊ ယခုလို မုဗင္း ေဖာ္ဝါ႔ဒ္ ေခတ္ႀကီးမွာ ငါတို႔ႏိုင္ ငံရဲ႕ ကက္ပစီတီ လက္ကင္းျဖစ္ေနမႈကို သင္တို႔ သိဖို႔ေကာင္းသည္၊ ယခုလို ရီေဖာင္းမင္းကာလ၌ ထမင္းရည္တက္စက္သည္လည္း ကၽြန္းေတာအုပ္ ႀကီးတစ္ အုပ္၊ ေတာင္ႀကီးတစ္လုံး၊ ျမစ္ႀကီးတစ္စီးမ်ွ တန္ဖိုးရွိေလ၏"
စသျဖင္႔ စသျဖင္႔ဆုံးမလိုက္လို႔ သူဆင္းရဲမ အျမင္မွန္ရသြားတယ္ဗ်ာ။
ဒါဘာဘဲ ဂ်ာ၊ ခ်င္ခ်င္ခ်ယာေလးေတြ ခ်င္ခ်င္ႏိုင္ေအာင္ တားတားက(အူးအူးက) မ်ွေဝတာပါ။
ေျမးရဲထြဋ္
ဘြရွင္သာလြန္မင္းတ်ားႀကီး၏ ေျပာေရးဆိုခြင္႔ရွိသူ
ေနျပည္ေတာ္
