အတင္းတုပ္သည့္ သင္းအုပ္

ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ စင္ကာပူတစ္ကြ်န္းလံုး အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အေၾကာင္းကား ခရစ္ယာန္သင္းအုပ္ဆရာတစ္ေယာက္က ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရအဆံုးအမမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ကမၼဝါဒ၊ သံသရာဝါဒ၊ နိဗၺာန္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေဒသနာတို႔ကို သူ၏ပိုင္နက္တရားေဟာခန္းမထဲ၌ ပ်က္ရယ္ျပဳေလွာင္ေျပာင္ေနခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္ႀကီးကား ေျပာသတိ၊ ဆိုသတိ၊ ေရးသတိ အေရးႀကီးလွေပသည္။

ထိုအတင္းတုပ္ေသာ သင္းအုပ္ဆရာ၏ ဗြီဒီယိုမ်ား ယူက်ဳေပၚေရာက္သြားၿပီး ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ႏွလံုးသားကို ထိရိုက္သြားေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အစိုးရပိုင္သတင္းစာမွာပင္ အသံေတြဆူညံသြားေလေတာ့သည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသာမက အျခားေသာဘာသာဝင္မ်ားကလည္း သူတပါး၏ယံုၾကည္ေလးျမတ္မႈကို သေရာ္ရဲေသာ ထိုဆရာကို ဝိုင္းဝန္းေဝဖန္ၾကေလေတာ့သည္။ ထိုအခါေရာက္မွ ထိုအတင္းတုပ္သင္းအုပ္ဆရာ ပါးစပ္ဗရိတ္အုပ္သြားေလေတာ့သည္။

ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ အြန္လိုင္းေပၚမွ တုံု႔ျပန္ၾကသူမ်ားတြင္ စကၤာအမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔မွ ေက်ာင္းသားမ်ား အမ်ားစုပါဝင္ၾကေလသည္။

ၾကြားသည္ဟုမထင္လွ်င္ ေျပာခ်င္၏။ သီဟနာဒကား ထိုစကၤာပူအမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေထရဝါဒဗုုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ Spiritual Adviser ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔မွ ေကာ္မတီမ်ား တစ္စုတစ္ေဝးတည္း ေရာက္လာၿပီး ၾသဝါဒခံယူၾကသည္။

အတင္းတုပ္ေသာ သင္းအုပ္၏ေတာ့ပစ္က ေဟာ့ျဖစ္ေနေသာကာလတည္း။ ကိုယ္တိုင္က သည္းခံတတ္ေသာ အမ်ိဳးအစားတြင္သိပ္မပါဝင္ေသာ္လည္း Spiritual Adviser ဟူေသာ ေခါင္းစည္းႀကီးေအာက္၌ကား ထုၾကကြာ၊ ႏွက္ၾကကြာဟုကား ၾသဝါဒေပး၍မရေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ -

စာလာေပလာအတုိင္း (ကိုယ္တိုင္မလိုက္နာႏိုင္ေသးဆိုေစ) ျမတ္စြာဘုရားကား သည္းခံ၏။ သည္းခံျခင္းကို တန္ဖိုးထား၏။ ခ်စ္သားတို႔- ငါဘုရားကိုျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဒသနာေတာ္တို႔ကိုျဖစ္ေစ၊ ရဟန္းသံဃာအဖြဲ႔အစည္းကိုျဖစ္ေစ ၊ မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္က စိတ္တိုစိတ္ပ်က္ရန္မလို။ မဟုတ္က မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဟုတ္က ဟုတ္ေၾကာင္းသာ ရွင္းျပၾက၊ အစခ်ီေသာ ေခါက္ရိုးႀကိဳး ၾသဝါဒကိုေပးမိ၏။

ထိုအခါ ႏႈတ္သြက္ေသာ ေက်ာင္းသူေလးက “ဘေႏၲ ၊ ဒါဆို ငံု႔ခံေနၾကရေတာ့မွာလား” ဟုေမး၏။ ေမးထိုက္ပါေပ၏။ သူတို႔အားလံုးအမွန္ပင္ နာၾကည္းေနၾကသည္။

ငံု႔ခံဟု မဆိုလို၊ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးတုံ႔ျပန္ဟုသာ ဆိုလိုသည္။ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးတံု႔ျပန္ရန္ကား ခ်က္ခ်င္းမရ။ ကိုယ္က ၿပံဳးႏိုင္မွ တုံု႔ျပန္မႈကလည္း အၿပံဳးတံု႔ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ၿပံဳးရန္ကလည္း အီမိုးရွင္းနည္းမွ ျဖစ္မည္။ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ၿပီး ေဒါသသံမပါေသာ တုံ႔ျပန္မႈမ်ားျဖင့္ ထိုအတင္းတုပ္သင္းအုပ္ဆရာကို ပညာေပးမွ ဗုဒၶဘာသာကို လူအထင္ႀကီးေပလိမ့္မည္ဟု ဆက္ေျပာရ၏။ ပညာတတ္ကေလးမ်ားျဖစ္သျဖင့္ နားေထာင္ၾက၏။ သေဘာေပါက္ၾက၏။

ဒါဆို ဘာလုပ္သင့္သနည္း။
မဟာယာနဖက္၊ တိဗက္တန္ဖက္၊ ဇင္ဂ်ပန္ဗုဒၶဘာသာဘက္မွ ဆရာေတာ္မ်ားထံမွလည္း ၾသဝါဒေတာင္းခံၿပီးမွ တစ္ခုခုလုပ္ၾကရန္ အေရးႀကီးသည္။ မဟာယာနဘက္မွ ၾသဝါဒကိုေတာ့ရၿပီးျဖစ္၏။ အလြန္ေကာင္းေသာ တံု႔ျပန္မႈတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ယင္းကား စာအုပ္ပါးပါးေလးတစ္အုပ္ တရားဝင္ထုတ္ျပန္ရန္ျဖစ္သည္။ စကၤာပူဗုဒၶဘာသာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္(Buddhist Federation) က ထုတ္ေဝမည္ျဖစ္သည္။ NUS, NTU ႏွင့္ ပိုလီဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔တို႔က ပံ့ပိုးမည္ျဖစ္သည္။

ၿပံဳးစိစိတုံ႔ျပန္ၾကရန္ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။
ေနာက္တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ NUS ေက်ာင္းသားေဟာင္း၊ လတ္တေလာ လက္ေတြ႔ဗုဒၶဘာသာတစ္ဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္ၿပီး အေတာ္အတန္လူဖတ္မ်ားသည့္ ဘာသာေရး ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပန္သည္။ (အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္)

ဘာသာေရးကို ႏွ႔ံႏွ႔ံစပ္စပ္သိသူပင္ျဖစ္သည္။
ဘေႏၲ ၊ ဒီကိစၥကေတာ့ ပုဏၰမေထရ္ရဲ႕ထံုး ႏွလံုးမူလို႔ေတာ့ ရမယ္မထင္ဟု သူကပင္စကားစေလေတာ့၏။
အခ်ိဳ႕သိ၍ အခ်ိဳ႕ကမသိေသးဟုထင္၏။

ၾကမ္းတမ္းေသာေဒသသို႔ သာသနာၿပဳၾကြမည့္ ပုဏၰမေထရ္ကို ဘုရားရွင္က သတိေပးျခင္း အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္သည္။ သူတို႔က ႏႈတ္ၾကမ္း၏၊ ဆဲေရးတိုင္းထြာလိမ့္မည္ဟုမိန္႔ရာ မေထရ္က ကိုယ္ထိလက္ေရာက္မွ မေစာ္ကားေသးဘဲဟု ႏွလံုးပိုက္ပါမည္ဟု ေျဖ၏။ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားလွ်င္ေရာဟု ဗုဒၶကေမးျပန္ရာ မေထရ္က ငါ့အသက္ကုိမွ ရန္မရွာေသးဘဲဟု ႏွလံုးပိုက္ပါမည္ဟု ေျဖျပန္၏။ အသက္ကို ရန္ရွာလာလွ်င္ေကာဟု ဘုရားရွင္ကေမးျပန္ရာ မေထရ္က ေသေန႔ေစ့က ေသရမည္။ ငါ့ေသျခင္းအတြက္ သူတို႔က အကူအညီပင္ေပးေသးသည္ဟု ႏွလုံးသြင္းပါမည္ဟု ေျဖေတာ္မူ၏။ ထိုအခါမွသာ ဘုရားရွင္က ပုဏၰမေထရ္ကို မီးစိမ္းျပလိုုက္ေတာ့သည္။

ထိုဒကာက ဤအျဖစ္အပ်က္ကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္၏။
ထိုပုဏၰမေထရ္ကား ကိေလသာဟူသမွ် ပရိုတြန္၊ ႏ်ဴထရြန္ပင္မက်န္ေအာင္ ပယ္သတ္ၿပီးေသာ ရဟႏၱာမေထရ္ႀကီးတည္း။ ယခု မိမိတို႔ကား ကိေလသာမ်ား မူလေအာ္ရဂ်င္နယ္အတိုင္း ရွိေနေသးေသာ ပုထုဇဥ္အရိုင္းတံုးႀကီးမ်ားသာ။ ပုဏၰမေထရ္လိုေတာ့ သည္းမခံႏိုင္။ ဟန္လုပ္၍လည္း သည္းမခံ။

ယင္းဒကာက ထိုလႈပ္ရွားမႈကို စ၏။
အြန္လိုင္းက စ၏။ ပတ္ဗလစ္ရွ္လည္းလုပ္၏။ Workshop ေတြးလည္းလုပ္၏။ ယင္းစာအုပ္ကေလးကား Agree to Disagree ပင္ျဖစ္သည္။ မဖတ္ၾကရေသးလွ်င္ ရွာ၍ဖတ္ၾကည့္သင့္ပါ၏။ သိမ္ေမြ႔ေသာ တံု႔ျပန္မႈ ျဖစ္သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာလည္း အျခားဘာသာမ်ားအလယ္ မ်က္ႏွာထည္ပါ၏။

မည္သုိ႔ဆိုေစ၊ ထိုအတင္းတုပ္ေသာ သင္းအုပ္၏ပါးစပ္က ၿငိမ္သြား၏။ ၿငိမ္လည္း ၿငိမ္ရေပမည္။ ဤကား စကၤာပူ၏ ႏိုိင္ငံေတာ္မူဝါဒႏွင့္ပင္ မညီ။ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္း၏။ သူ႔အတြက္၊ ဗုဒၶဘာသာအတြက္၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ေရာ ဝမ္းနည္းစရာတည္း။ အမွန္မူ ထိုဓမၼဆရာကလည္း ပညာတတ္တစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။

မည္သုိ႔ဆိုေစ-
အတင္းတုပ္ေသာ သင္းအုပ္ကားၿငိမ္သြားၿပီ။ သို႔ေသာ္ အတင္းတုပ္မည့္သူကေတာ့ သင္းအုပ္ဆရာတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္တန္ရာ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၍ ပံုစံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔ေပၚလာႏိုင္ေသး၏။

ထိုအခါ NUS က ကေလးမ်ားကဲ့သို႔ ဗုဒၶဘာသာ၏ သည္းခံျခင္းဟူေသာဓါးအိမ္ထဲမွ သိုသိပ္စြာ မ်က္ရွေနေသာ ဓါးကေလးမ်ား အနာဂတ္တြင္လိုေနမည္ျဖစ္သည္။

ပုဏၰမေထရ္ကဲ့သို႔ ရဟႏၱာတစ္ပါး၏က်င့္စဥ္ကို ပုထုဇဥ္ရဟန္းမ်ား၊ လူပုဂၢဳိလ္ဗုဒၶဘာသာမ်ားက ဟန္ေဆာင္၍လိုက္ေနရန္မလို။ ဘာသာႏွင့္ ေဒသနာအတြက္လိုအပ္လွ်င္ ဓါးတစ္လက္ပင္ျဖစ္သင့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုဓါးကို သည္းခံျခင္းဓါးအိမ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားသင့္သည္။ အေရးမႀကီးဘဲ ဓားအိမ္ထဲမွ ထြက္မလာသင့္။ ။



သီဟနာဒ







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

လက္မေဆးခင္ သန္႔ရွင္းေရး အကုန္လုပ္သင္႔ၿပီ !

အမိႈက္ပံု တစ္

ဒီကိစၥက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္အစိတ္ေက်ာ္ေက်ာ္က စတင္ခဲ႔ၿပီး မေအာင္ျမင္ခဲ႔တဲ႔ စီမံကိန္းတစ္ခုျဖစ္တယ္။ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာ စစ္ဆင္ေရး အၿပီး လူသူမ႐ိွတဲ႔ အဲဒီေဒသကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ အေျခခ် ေနႏိုင္ဖို႔ ႒ာန ဆိုင္ရာက ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္ခဲ႔ဘူး။

မေအာင္ျမင္တာက လူထုက ျပႆနာကို ေျခေျခ ျမစ္ျမစ္ သေဘာမေပါက္သလို အစိုးရဘက္က ျဖၫ္႔ဆည္းေပးရမယ့္ ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္ေပးမႈ စနစ္မက်၊ အဆင္႔မမီတာလည္းပါတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ အပါအဝင္ ျမန္မာေတြက အဲသေလာက္ေခါင္တဲ႔ေနရာကို မေနလိုၾက၊ မေနႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက ရိုဟိန္ဂ်ာကိစၥက စိုးရိမ္ေရမွတ္မွာ ရိွေနပါၿပီ။

ၫႊန္ၾကားေရးမႉးတစ္ေယာက္ ေျပာတာကိုသတိရမိတယ္။ အစိုးရက ရြာတည္ေထာင္ေပးတယ္၊ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ဖို႔ အရင္းအႏွီး ေပးတယ္။ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ ပူးတြဲလႊတ္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သူမွ အေျခတည္၊ အေျခက်ေအာင္ မေနၾကဘူး တဲ႔။

သူ႕အျမင္က တစ္ဖက္သက္ နည္းနည္းဆန္တယ္။ အဓိက ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး နဲ႔ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး အဆင္မေျပဘဲ ဘယ္သူမွ ေရရွည္ေနႏိုင္မႇာ မဟုတ္ဘူး။

ဒီေန႔ ရိုဟိန္ဂ်ာက မေန႔က သီရိလကၤာက တမီးလ္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားထဲမပါ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ကလည္း အသိအမွတ္မျပဳ၊ အိမ္မ႐ိွတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြ။ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ သယ္လာေတာ႔မယ္။ သီရိလကၤာနဲ႔ တမီးလ္ ျပႆနာက ၿငိမ္ေနတာ၊ ၿပီးသြားတာမဟုတ္ေသးဘူး။ ဘာသာေရးဖက္က ၾကည့္ရင္ သီဟိုဠ္ေတြေရာ ျမန္မာေတြပါ စိတ္ေပ်ာ႔ၾက၊ စိတ္ႏုၾကတယ္။ သနား ကရုဏာစိတ္ မ်ားတယ္။

လတ္တေလာ ကရုဏာက အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ကို ျပည္တြင္းစစ္ လက္ေဆာင္ ေပးခဲ႔လိမ္႔မယ္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ၾကဘူး။ ဒီေန႔ ရေအာင္မရွင္းရင္ ရုိဟိန္ဂ်ာဟာ အနာဂတ္ျပည္တြင္းစစ္ မီးပြားဘဲ။လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာေထာက္ထားတယ္ ဆိုေစဦးေတာ႔ ျမန္မာျပည္က သူတို႔ကို လက္ခံသင္႔တာက ရဖ်ဴးဂ်ီး ေတြအေနနဲ႔ပါပဲ။ႏိုင္ငံေရး အရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္ေရးအရပဲျဖစ္ျဖစ္ မညွာတမ္းရွင္းထားမွ ရလိမ္႔မယ္။

ဘယ္လို ရွင္းရမလဲ ဆိုတာမသိရင္ ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားတု႔ိကို ေမးရမယ္။ ဒီမုိကေရစီ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္သြားရင္ အက်ိဳးတကယ္ ခံစားသြားၾကရမွာက ျမန္မာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြမဟုတ္ဘဲ လူမ်ိဳးျခားေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ လက္ စင္ေအာင္ မေဆးခင္ ဒီအမိႈက္က အရင္ရွင္းထားမွရမယ္။


အမိႈက္ပံု ႏွစ္

ရိုဟိန္ဂ်ာၿပီးရင္ ရွဳပ္လာမဲ႔ အမိႈက္ပံုက ဘိန္း အေရာင္းအဝယ္လုပ္ၿပီး ခ်မ္းသာ။ ႏိုင္ငံသား ကဒ္ျပားေတြ ေငြေပးဝယ္ေနၾကတဲ႔ ဝ ေတြ။ အတြင္းေရးမႈးတစ္ ဦးခင္ၫြန္႔ ရေအာင္ယူခဲ႔တဲ႔ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေပါ့။

စပါး စိုက္တဲ႔ ျမန္မာက ဘိ္န္းစိုက္တဲ႔ ဝ ကို စီးပြားေရးအရ ဘယ္နည္းနဲ႔မွယွဥ္ႏိုင္မႇာ မဟုတ္ဘူး။ ေျခာက္လံုးျပဴးနဲ႔ ဝ ကို ေလးခြနဲ႔ ျမန္မာက မႏိုင္ဘူး။ ပါဂ်ဲရိုးေပၚက ဝ ကို ႏြားလႇည္း နဲ႔ ျမန္မာက မွီေအာင္ လုိက္လို႔ မ႐ဘူး။ ျပည္ပထြက္ ေငြလာရွာတဲ႔ ျမန္မာေတြ ျပည္းတြင္းက ဝ ေတြရဲ႕ ကား၊ အိမ္၊ၿခံ ေျမ ေဈးကြက္ထဲ မတိုးႏိုင္ဘူး။ တစ္လ ေဒၚလာ ငါးေထာင္ဆိုတဲ႔ ဝင္ေငြမ်ိဳးကို အက်င္႔ပ်က္ အရာရိွနဲ႔ ေပါင္းရွာရင္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ အတြင္း ရွာလို႔ရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာပညာတတ္ေတြဆုံး၊ ၿမိဳ႕တြင္းက ျမန္မာေတြ ၿမိဳ႕ျပင္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားၾကေရာ။ ဘာသာေရး ရွဳေထာင္႔က ၾကၫ္႔ရင္ သူတို႔ ျပႆနာက ရိုဟိန္ဂ်ာေလာက္မႀကီးဘူး။ သူတို႔က ပိုေကာင္း၊ ပိုခ်မ္းသာတဲ႔ ဘဝကို လိုခ်င္တာ။ ဘာသာေရး အယူမသည္းဘူး၊ ကိုးကြယ္မႈ ျပႆနာ မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ႏိုင္ငံသား မဟုတ္တာေတာ႔ မဟုတ္တာပဲ။ ဒီကိစၥကလည္း လက္မေဆးခင္ ရွင္းထားမွရလိမ္႔မယ္။

သူတို႔ေၾကာင္႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း မညီမၫြတ္ ျဖစ္ရာက အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲႏိုင္တယ္။ ရက္စက္ေကာင္း ရက္စက္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီ အမိႈက္ပံု ႏွစ္ပုံ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ႔ တိက်တ႔ဲ ေပၚလစီ ရိွမွကိုရလိမ္႔မယ္။

လက္ကို စင္ေအာင္ ေဆးၿပီးရင္လည္း သန္႔သန္႕ေလးေနမွ၊ ႏု႔ိမို႔ သိသာလြန္းတယ္။
အခုေန လုပ္စရာေတြ လုပ္ထားလို႔ရေသးတယ္။ လုပ္ ၿပီးေတာ႔မွ လက္ေဆး၊ ေမာင့္က်က္သေရ စြပ္။



ဇင္ေ၀ေသာ္   
Zin Wai Thaw










Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

အေျပးျမန္တဲ႔ ေသာတာပန္

မိတ္ေဆြရဟန္းတစ္ပါးႏွင္႔အတူ သူ၏ရဟန္းဒကာ၊ဒကာမမ်ားေနထိုင္ရာ တာေမြကို အလည္လိုက္ခဲ႔ဖူးသည္။ အတန္ၾကာ စကားေျပာၿပီးတဲ႔ေနာက္ ယင္း ရဟန္းဒကာသည္ ေသာတာပန္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း(သူ႕ေျပာစကားမ်ားအရ)သိလိုက္ရသည္။


ဘု႐ားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ပရစိတၱဝိဇာနန ဉာဏ္ ရေနၿပီးေသာ ဒကာမႀကီးေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးေနရရွာေသာ ရဟန္းမ်ားကဲ႔သို႔ျဖစ္ခ်ိမ္႔မည္ ဟုေတြးမိကာ မိတ္ေဆြ ပုထုဇဥ္ရဟန္းအတြက္ ( မလြယ္ေၾကာပဲ ) ဟုေတြးမိသည္။


ဆြမ္းစားၿပီး ျမိဳ႕ပတ္ရထားစီးၿပန္ရန္ ထြက္ခဲ႔ၾကသည္။ ထိုဒကာႀကီးက ဘူတာကို လိုက္ပို႔သည္။ ထိုစဥ္ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားကလည္း အလ်င္အျမန္ေရာက္လာသည္။


ဒကာႀကီးက ရထားလြတ္မွာ စိုးရိမ္သည့္အတြက္ ရဟန္းႏွစ္ပါးကိုျဖည္းျဖည္းသာႂကြလာခဲ႔ၾကရန္ မွာထားခဲ႔ၿပီး လက္မွတ္ျဖတ္ရန္ အျမန္ေျပးေလေတာ႔သည္။ သူ႕ရဟန္းက ခပ္ေနာက္ေနာက္ တိုးတိုးေလးေျပာသည္။


"ေသာတာပန္ ဒကာက အေျပးေတာ႔သန္သားဘဲ"
သူေျပာသည့္စကားကိုၿပဳံးမိၿပီး
"အင္းေလ ရထားလြတ္မွာ စိုးရိမ္႐႐င္ေတာ႔ ေသာတာပန္လည္း ေျခသြက္ရေတာ႔တာေပါ႔။
သူက အာပတ္သင္႔စရာမွ မ႐ွိတာေပပဲ"။




(ကမ္းလက္၊ သီဟနာဒ)







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

“ စားသံုးသူအႀကိဳက္…ဘာသာေရး(သို႔) ေရွာ့ပင္းစင္တာဆန္လာေသာ ဘာသာေရးစင္တာမ်ား” (၂)

လူထုအႀကိဳက္ႏွင့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ

ဤကိစၥလည္း မဟာယာနက အလြန္ေရွးက်သည္။ အဓိကအားျဖင့္ ပခံုးတစ္ဖက္ေပၚေနျခင္း၊ သကၤန္းခ်ဳပ္လုပ္မႈ စည္းစနစ္၊ သကၤန္းအေရာင္တို႔ပင္ ျဖစ္သည္။

ဘာသာေရး၌ မဟာယာနက ရီေဗာ္လူးရွင္းနစ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ဤသကၤန္းအသြင္အျပင္ႏွင့္ အေရာင္ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ အရင္အခ်က္ေတြေလာက္ ထိေရာက္မႈမရွိလွဟု ထင္သည္။ သူတို႔အဆိုအရ အဝါေရာင္သကၤန္းက ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ ေတာက္ပလြန္းသည္။ ဘုရားရွင္ကလည္း လက္ေကာက္ဝတ္တို႔ကို ဖံုးလႊမ္းထားရမည္ဟု မိန္႔သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ခါအျပင္ထြက္တိုင္းတစ္ခါ ျပင္ဆင္ဝတ္ရံုေနရျခင္းထက္ အဆင္သင့္ခ်ဳပ္လုပ္ထားေသာ ဝတ္ရံုကို ဝတ္ဆင္ျခင္းက ပို၍ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ရွိၿပီး အခ်ိန္ကုန္သက္သာသည္ဟု ယူဆကာ “တန္” မင္းဆက္ကတည္းက တရုတ္တို႔ ေျပာင္းလဲဝတ္ရံုခဲ့ၾကသည္ဟု အဆိုရွိေလသည္။

သကၤန္းအသြင္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေထရဝါဒအတြင္း၌လည္း ယခုကြဲျပားစျပဳလာၿပီ ျဖစ္သည္။ သီရိလကၤာမွ ရဟန္းေတာ္တစ္ခ်ိဳ႕ ညာဖက္ပခံုးကို ဖံုးမိေစရန္ အက်ႌလက္ရွည္မ်ား စတင္ဝတ္ဆင္လာၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆရာေတာ္အခ်ိဳ႕လည္း ခ်မ္းေအးေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ပို၍ေႏြးေထြးေသာ အေႏြးထည္ထူထူမ်ား စတင္ဝတ္ဆင္လာခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္တစ္ခ်ိဳ႕ကား ခ်မ္းေအးေသာေၾကာင့္ မဟုတ္၊ အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈ၌ ပခံုးတစ္ဖက္ေပၚေနက မယဥ္ေက်းေသာသေဘာ ရွိတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သကၤန္းအေရာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ကား ေျပာရပိုခက္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ (၃၀) ေက်ာ္ (၄၀) ခန္႔က အုတ္ခဲေရာင္ႏွင့္ ၾကက္ေသြးေရာင္မ်ားသာ ေခတ္စားခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက အုတ္ခဲေရာင္ကို အမ်ားအားျဖင့္ ဝတ္ရံုေတာ္မူၾကၿပီး ရဟန္းငယ္တို႔က ၾကက္ေသြးေရာင္လြင္လြင္ကို ဝတ္ရံုၾကသည္။ ယေန႔ ထိုအေရာင္မ်ားပင္ သိပ္မေတြ႔ရေတာ့။ အညိဳေရာင္မ်ား လႊမ္းလွ်က္ရွိေတာ့သည္။ ယေန႔ ကမၻာက ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား၏ သကၤန္းအေရာင္ကို အညိဳေရာင္ဟု သိထားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ရာစုႏွစ္တစ္ခုအတြင္း အေရာင္၏ ေျပာင္းလဲသြားမႈပင္ျဖစ္သည္။

ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀- က သကၤန္းအေရာင္သည္ မည္သည့္အေရာင္ ျဖစ္ေလမည္နည္း။ ပညာရွင္မ်ား ဆံုးျဖတ္ရန္သာ ခ်န္ထားခဲ႔ရေပဦးေတာ့မည္။

ထိုင္းကလည္း သူတို႔သကၤန္းအေရာင္သာ မွန္၏၊ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္ ညီ၏ဟုၾက၏။ သီရိလကၤာကလည္း သူတို႔အေရာင္သာ မွန္၏ဟု ဆိုၾက၏။ ျမန္မာတို႔ကလည္း လက္ေလွ်ာ့လိမ့္မည္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ေထရဝါဒထဲမွာပင္ အေရာင္ကိစၥက ညႈိႏႈိင္းမရေတာ့။

သကၤန္းအေရာင္ကိစၥက လူထုႏွင့္တိုက္ရိုက္မပတ္သက္ေသာ္လည္း ဝတ္ရံုပံု၊ အက်ၤ ီ လက္ရွည္ခံၿပီး ဝတ္ရံုျခင္းတုိ႔က လူထု၏ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လွ်က္ရွိသည္။ လာမည့္ႏွစ္ငါးဆယ္အတြင္း ရဟန္းေတာ္တိုင္း ပခံုးမေပၚေအာင္ အက်ႌမ်ားခံမဝတ္ဟု မည္သူအာမခံႏိုင္ပါမည္နည္း။ အေရးေတာ့ မႀကီးလွဟုထင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္ထင္သည္။

ဘာသာေရးစင္တာမ်ားႏွင့္ မားကက္တင္းစနစ္

ယေန႔ေခတ္ ေရွာ့ပင္းစင္တာမ်ား၌ ကားတစ္စီးဝယ္လုိ႔ရသလို ကန္စြန္းရြက္တစ္စီးလည္း ဝယ္လို႔ရႏုိင္သည္။ ေရေမႊးဘူးဝယ္လို႔ရသလုိ အိမ္သာသံုးစကၠဴလည္း ဝယ္ယူႏို္င္သည္။ တစ္ေနရာထဲ၌ လိုေသာပစၥည္းမ်ား အားလံုးရေအာင္ စီစဥ္ထားမႈေၾကာင့္ ဝယ္ယူသံုးစြဲသူတို႔အတြက္ လြယ္ကူသက္သာေစ၊ အခ်ိန္ကုန္မႈ နည္းပါးေစသည္။ တိုးတက္လာေသာ စီးပြါးေရးအျမင္ျဖစ္သည္။

ယေန႔ မဟာယာနစင္တာမ်ားလည္း ဤစနစ္ကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အသံုးျပဳေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္တစ္ပါးဖြင့္ထားေသာေက်ာင္း၌ လိုအပ္ေသာ ကိစၥမ်ား အကုန္ၿပီးစီးေအာင္ စီမံထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဘုရားရွိခိုး၍ ရသည္။ တရားထိုင္၍ ရသည္။ ဗိုက္ဆာလွ်င္ ေကာ္ဖီဆိုင္၊ ထမင္းဆိုင္ရွိသည္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းလွ်င္ ေဆးခန္းရွိသည္။ အလကားေတာ့မရေပ၊ တန္ရာတန္ေၾကးကို အလွဴေငြသေဘာျဖင့္ ျပန္ေပးရသည္။

ဤျမင္ကြင္းမ်ားႏွင့္ အသားမက်ေသးေသာ ျမန္မာတို႔က ဘာသာေရးက စီးပြါးေရးဆန္သြားသည္ဟု ျမင္ၾကေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သူတို႔မ်က္စိထဲမွာလည္း ေထရဝါဒေက်ာင္းမ်ား၌ ေငြေၾကးကိစၥသြယ္ဝိုက္၍ ပတ္သက္ေနသည္တို႔ကို (ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္ေန၍သာ သြယ္ဝိုက္၍ဟု သံုးလိုက္ရသည္) ေတြ႔ၾကရသည္။

အထင္ရွားဆံုးသာဓကမွာ မဂၤလာေဆာင္မ်ား၊ ေမြးေန႔႔ပြဲမ်ား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ၌ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။
အစပထမကေတာ့ သံဃာေတာ္တို႔ကို ဆြမ္းကပ္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ခဲ့ပံုရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဖိတ္ၾကားေသာဧည့္သည္အနည္းငယ္ကို ဧည့္ခံေကြ်းေမြးလာၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္း၌မူ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ဖိတ္၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ပင္ ဧည့္ခံၾကေတာ့သည္။ စကားမွားသြားလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ၾကေစခ်င္ပါသည္။ ထိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားသည္ ဟိုတယ္၊ ရက္စေတာရင့္ရွိ ခန္းမမ်ားထဲသို႔ တစစေနရာဝင္ယူလာၿပီ ျဖစ္သည္။

ဟိုတယ္၊ ရက္စေတာရင့္ငွားလွ်င္ ေစ်းပိုႀကီးသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းခန္းမ (ဓမၼာရံုထဲမွာပင္ တစ္ခ်ိဳ႕က ဧည့္ခံၾကသည္) က ေစ်းခ်ဳိသည္။ ဟုိတယ္ကိုေပးရျခင္းက ကုသိုလ္ရသည္ဟုေျပာရန္ ခက္ေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းခန္းမကိုသံုးၿပီး သံုးခေပးလွ်င္ (လွဴဒါန္းလွ်င္ဟု ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းသံုးလိုက သံုးႏိုင္ပါသည္) ကုသိုလ္ပါရႏိုင္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေငြေၾကးကိစၥ တနည္းမဟုတ္ တနည္းပတ္သက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဇြတ္ျငင္း၍ မရေတာ့ပါ။

ဤေဆာင္းပါးသည္ ေဝဖန္ေရးေဆာင္းပါး မဟုတ္သည့္အတြက္ ေဝဖန္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ လူထုအႀကိဳက္ကိုလိုက္ၿပီး ဘာသာေရးပံုသ႑ာန္ မသိမသာမွ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာပံုကို ေျခရာခံျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အျပစ္ဆိုစရာ ဘာမွမရွိပါ။ တင္းခံ၍လည္း မရပါ။

ဤကိစၥ၌ ေထရဝါဒထဲမွာပင္ ယဥ္ေက်းမႈမတူၾကေပ။ သီရိလကၤာအမ်ားစုက ဓမၼာရံုကို ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကသည္။ ဓမၼာရံုထဲ၌ စားေသာက္ျခင္း လံုးဝခြင့္မျပဳ၊ ျမန္မာတို႔က ဓမၼာရံုထဲ ဆြမ္းကပ္ျခင္း၊ ဧည့္သည္မ်ား ဧည့္္ခံျခင္းကို တစ္စံုတစ္ရာ မခံစားၾကရေပ။ ဤသည္မွာ ယဥ္ေက်းမႈသာျဖစ္ၿပီး ဘာသာေရးဟုုေျပာရန္ခက္ပါသည္။

ဘာသာေရးစင္တာထဲ၌ ဤသို႔ေသာ လူမႈေရးကိစၥမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းကို မဟာယာနတို႔က စတင္ခဲ့ၾကသည္။ ယေန႔ ေထရဝါဒထဲသို႔ သိုသိုသိပ္သိပ္စိမ့္ဝင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ျငင္းဆန္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ားရွိမည္။ လက္ခံက်င့္သံုးေသာ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း ရိွမည္။ သို႔ေသာ္ ေနာင္တြင္လက္ခံေသာရဟန္းေတာ္မ်ား ပိုမ်ားလာမည္က ေသခ်ာပါသည္။

အခ်ိဳ႕ ဘာသာေရးစင္တာမ်ားက ဤမွ်ျဖင့္ပင္ မကေတာ့ပါ။ ယဥ္ေက်းမႈမတူသူအားလံုး တစ္ေနရာထဲ၌ ကိုယ္ကိုးကြယ္ေသာဘုရားကို အလြယ္တကူၾကည္ညိဳ၍ရေစရန္ပင္ စီမံေပးလာၾကသည္။ ခ်ဲ႕ပါဦးအံ့။ ထိုစင္တာထဲ ဝင္သြားၿပီဆိုလွ်င္ သင္ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လိုေသာ ဘုရားဆင္းတု အစံုရွိေလသည္။

ေထရဝါဒတစ္ေယာက္ျဖစ္လွ်င္ ေထရဝါဒဆင္းတုကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ႏိုင္သည္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတို႔အတြက္ ျမန္မာဆင္းတုရွိသည္။ သီရိလကၤာဗုဒၶဘာသာတို႔အတြက္ သီရိလကၤာဘုရားဆင္းတုရွိသည္။ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ မဟာယာနဆင္းတုေတာ္္ အစံုရွိေလသည္။ မလြယ္ကူေပဘူးလား။ ထုိစင္တာမ်ားက သင့္အလုိက်ေအာင္ အားလုံးစီစဥ္ေပးထားေလသည္။

အမွန္ပင္ စူပါမားကက္ႏွင့္ တူၿပီျဖစ္သည္။ One Stop. Get All You Need ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ထုိသို႕႔ေသာ စင္တာမ်ား ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနသည္။
သို႔ျဖစ္လွ်င္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွာေရာ ဤသို႔ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလား။ ပညာရွင္မ်ား ေဆြးေႏြးဖို႔ ခ်န္ထားခဲ့ရေပဦးေတာ့မည္။ တရုတ္အမ်ားစုက ေထာက္ပံ့ေနလွ်င္ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ ရုပ္တုကိုေတာ့ ထားရေတာ့မည့္သေဘာ ရွိေနေပလိမ့္မည္။ ကြမ္ရင္ မရွိလွ်င္သာ ရွိမည္၊ ၿဂိဳဟ္တိုင္၊ ၿဂိဳလ္ဘုရားမ်ားကေတာ့ ရွိေနတတ္သည္။ (၇) ရက္သားသမီးမ်ား ကုသိုလ္ျပဳႏိုင္္ရန္ျဖစ္သည္။ ထိုၿဂိဳဟ္တိုင္ဘုရားမ်ားသည္ လူထုလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးထားသည့္ မားကက္တင္းသေဘာသာျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေနရာထဲ ကိစၥၿပီးသြားေအာင္ စီမံေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္ေတာ့ ဒီေက်ာင္း၊ ေမြးနံ႔ဘုရားကို ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ဟုိေက်ာင္းျဖစ္စရာမလိုေတာ့ေပ။

ထိုထက္ ေခတ္မွီေသာ မဟာယာနတစ္ခ်ိဳ႕က အသုဘရွိလွ်င္ပင္ တစ္ခ်က္တည္းၿပီးေအာင္ စီမံေပးၾကသည္။

အသုဘကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ေပးမည့္ ကုမၸဏီႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္
ဘုန္းႀကီးပင့္ေပးရန္
သုသာန္သို႔ကား ဘတ္(စ္) စသည္ စီမံေပးရန္

ကာယကံရွွင္က ျဖစ္လိုေသာဆႏၵကိုသာ ေျပာဖို႔လိုသည္။ ဘုန္းႀကီးပင့္ရာတြင္ပင္ ေထရဝါဒကို ပင့္လိုသလား၊ မဟာယာနကို ပင့္လိုသလား။ လုိတာရေအာင္ စီမံေပးၾကသည္။ ထိုအဖြဲ႔အစည္းမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေခတ္စားလာသည္။ လြယ္ကူသက္သာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သင္ႏွစ္သက္ပါသလား။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ လူသည္ လြယ္ကူသက္သာေသာ စနစ္ကိုႀကိဳက္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သင္မႏွစ္သက္လွ်င္ပင္ ဤယဥ္ေက်းမႈက ကြယ္ေပ်ာက္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။




သီဟနာဒ







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ဆရာပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ စက္မွဳတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ေတြ႕ဆံုပြဲအခမ္းအနား (ရန္ကုန္္္ -၂၀၁၂)





ကမာၻ႕တတိယလွိဳင္းကဘယ္မွာလဲ! ကၽြန္ေတာ္တို႕တိတိက်က် မသိဘူး ။
R.I.T ရဲ႕တတိယ ၊ စတုတၳလွိဳင္းေတြကေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္
ကမာၻ႕တတိယလွိဳင္းထဲမွာ ကူးခတ္ေနၾကတယ္။

တကၠသိုလ္ႀကီးရဲ႕ ပထမ ၊ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ ဆရာ့ ဆရာေတြကို
တတိယ၊ စတုတၳမ်ိဳးဆက္ေတြက “ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ” ဖို႕အတြြက္…..

ေန႕ရက္ း ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၃၀ရက္
အခ်ိန္ း ထပ္မံေၾကျငာေပးပါမည္။
ေနရာရန္ကုန္နည္းပညာတကၠသိုလ္(ယခင္ ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္)၊ အင္းစိန္၊ ႀကိဳ႕ကုန္း။

Website ~ www.sayapzpygn.com
Facebook ~ Saya Puzawpwe and Gathering of Engineering Alumni, Yangon 2012




(တတိယလွိဳင္းထဲမွာ ကူးခတ္ေနသူတစ္ဦး)







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.