ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင္႔မ်ား

Facebook Link
Ko Wun Tho (၁) သူကအလယ္အလတ္လူတန္းစား။ အုုပ္ခ်ဳပ္သူလုူတန္းစားနဲ႕ ဝင္ထြက္ရင္းနွီးနိုုင္ခဲ႕ လိုု ့ ျပန္လြမ္းတာျဖစ္မွာပါ။
က်ြန္ေတာ္တိုု ့ တိုုင္းျပည္လိုုေပါ့ ။ အလယ္လတ္တန္းစားေတြက ဒီတိုုင္းေလးေနျခင္ျကတာပဲ ။ သူ မွမထိခိုုက္တာကိုုး။
ထိခိုုက္တဲ႕ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ ။ လူမဆန္ ျပဳမူခံရတာေတြ က်ကိုုယ္ခ်င္းမစာနိုုင္ခဲ႕ဘူး။
(၂) ဥပမာတခုုေျပာရရင္ နာဂစ္မွာ ေရငတ္အစာငတ္လိုု ့ ေသတဲ႕ သူေတြက သန္းေရႊေျကာင့္ ။
ကယ္ဆယ္ေရးေတြ ေပးဝင္ရင္ေသစရာအေျကာင္းမရွိ။
သူတိုု ့ ေဂါက္လိုု ့ေသရ တာေလ။
ဒါမ်ိဳး ေတြေနမယ္ေပါ့ ။ဟဲဟဲ လ်ွာရွည္ျကည့္တာ။
Unlike · Reply · 5 · 2 hours ago

ကိုဝန္းသိုကြန္မင္႔က ႏွစ္ပိုင္း၊ ပထမပိုင္းကို သေဘာတူတယ္၊ ဦးဆက္ဒန္ဟူစိန္နဲ႔ သန္းေရႊ ႏိႈင္းယွဥ္တာကိုေတာ႔ သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ ဦးဟူစိန္ဘက္က နာတယ္။ အမ်ိဳးသားေရးမွာ ဦးဆက္ဒန္ဟူစိန္နဲ႔ ႏိႈင္းလို႔ရမွာက အာဏာသိမ္းစ ဦးေနဝင္းပဲ၊ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္စိတ္လို႔ ေခၚၾကမယ္ထင္တယ္။ အမ်ိဳးသားေရး အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ေတြပါတယ္။
သန္းေရႊလုပ္ရပ္က ဘာအတြက္မွကို မပါတာ။ ဦးဟူစိန္ကို သူ႔မ်ိဳးႏြယ္စုေတြက တကယ္ခ်စ္တာ။ သန္းေရႊသာ ဦးဟူစိန္အဆင္႔ရွိရင္ တိုင္းရင္းသားေတြကသာ မုန္းၿပီး ျမန္မာေတြက ႀကိတ္ၿပီးခ်စ္ေနစရာပဲ။ ျမန္မာေတြ ခ်စ္ဖို႔အသားထား သူ႔ကို ေက်ာက္ဆယ္သားေတြကေတာင္ မခ်စ္ဘူး။ သူ႔ကိုခ်စ္တာက မယ္ႀကိဳင္နဲ႔ ဦးေႏွာက္ေဆးမဂၤလာအျပဳခံလိုက္ရတဲ႔ အခု ေခါင္းေပါင္းစေထာင္ေထာင္ လက္ တစ္ဆုပ္စာ ေျမးေလးေတြပဲ ရွိတယ္။

က်ေနာ္နားလည္သလို ဘာသာျပန္ရရင္...
ဦးဆက္ဒန္ဟူစိန္က မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္။
သန္းေရႊက မ်က္ျမင္ အာဏာရူး အတၱသမား။

အမွာ။ ။ ခင္ဗ်ား "ဦး"မတတ္လို႔ က်ေနာ္လည္း "ဦး"မတတ္ေတာ႔ဘူး။ "ဦး"မတတ္လို႔ "ေဟ႔ေကာင္႔ မင္း မိုက္ရိုက္းလွပါလား" လို႔ ဆဲသံလည္း မၾကာဘူးေသးဘူး ေလ။ အဲသေလာက္ ခ်စ္ၾကတာ။

Read more

**ခ်စ္တဲ႔အီရတ္ ငိုလိုက္စမ္း**

(အေမရိကန္ေရာက္ အီရတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေဆာင္းပါးပါ။ ရင္ကို ထိသြားလို႔)

(အာဏာရွင္စနစ္က်ဆုံး
မႏူးမနပ္နဲ႔
အစြန္းေရာက္ဘာသာေရးေပၚ ေခ်ာ္လဲ
ဒီမိုကေရစီ သေႏၶလည္း ပ်က္က်ခဲ႔ေရာ။ ။) ဇင္ေဝေသာ္။

လူေတြက က်ေနာ္ဘယ္လိုခံစားရသလဲ ေမးၾကတယ္၊ ဝမ္းနည္းတာေပါ့။ ၂၀၀၃ ခုကစလို႔ ေသလိုက္တဲ႔ အေမရိကန္နဲ႔အီရတ္ေတြ။ အခု အစၥလမ္လမ္ႏိုင္ငံေတာ္ ဆိုတာႀကီးေပၚလာေတာ႔ အီရတ္ဟာ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပုံလဲ သြားခဲ႔ေတာ႔တယ္။

ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕က အလတ္တန္းစားမိသားစုမွာ က်ေနာ္ေမြးဖြားခဲ႔တယ္၊ အေဖက ေလတပ္စစ္သား၊ အေမက သခ်ၤာဆရာမ၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အ တူ ေက်ာင္းသြား၊ စူပါမဲန္း၊ ဘက္တ္မန္း ဗြီဒီယိုေတြၾကည့္၊ မိဘေတြနဲ႔ ေရကူးကန္ မွာ ေရကူးေပါ႔။
၁၉၉၀ ပင္လယ္ေကြ႔စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္ေတာ႔ က်ေနာ္က ၁၂ ႏွစ္သား။ ဗလီေတြက ဝတ္ျပဳ ဆုေတာင္းဖို႔ ေအာ္ေခၚသံေတြ တစ္ခါမွ မၾကားခဲ႔ရဘူး။ ဘယ္အမ်ိဳးသမီးမွ ေခါင္းကို ပုဝါမၿခဳံ၊ က်ေနာ္႔အေမ မိတ္ကပ္လူးတယ္၊ စကတ္ ဝတ္တယ္၊ ဘေလာက္(စ္)ဝတ္တယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ဘာျမဴဒါ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔။ ၂၀၀၉ ခု က်ေနာ္ အေမရိကေရာက္ေတာ႔ "အီရတ္ဟာ အေနာက္ဆန္ခဲ႔တယ္၊ ပညာေရးေကာင္းခဲ႔တယ္၊ က်န္းမာေရး ေစာင္႔ေရွာက္မွဳေကာင္းခဲ႔တယ္၊ ဘာသာေရး အစြန္းမေရာက္ခဲ႔ဘူး" စတာေတြ အေမရိကန္ေတြ နားမလည္ၾက မွန္း သိခဲ႔ရတယ္၊ အခ်မ္းသာႀကီးမဟုတ္ေပမဲ႔ အီရတ္ဟာ မဆင္းရဲဘူး။
ဒီေန႔ အီရတ္လား။ ဆီနဲ႔ေရေပါ႔ဗ်ာ။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂၄ ႏွစ္က အီရတ္က ကူဝိတ္ကို က်ဴးေက်ာ္၊ အေမရိကန္က အီရတ္ကို ဒဏ္ခတ္၊ တံတား၊ ပါဝါစေတးရွင္း၊ ေရေျမာင္းနဲ႔ ေရနံစက္ရုံေတြ ဖ်က္ဆီးခဲ႔ တယ္။ ေရပိုက္ကိုလွည့္ေပမယ့္ ေရမလာေတာ႔ဘူ။ မီးမရွိ ေရမလာ၊ သန္းေခါင္ယံ ပူအိုက္လို႔ အိပ္ယာကႏိုး။ စီးပြားေရး ဒဏ္ခတ္ေတာ႔ လူေတြရဲ႕ဘဝေတြ၊ ကိုယ္ က်င္႔တန္ဖိုးေတြ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားခဲ႔ေတာ႔တယ္။
လုယက္မႈေတြ ထူေျပာ၊ ၃ မိနစ္ၾကာေအာင္ ကားရပ္ထားလို႔ မရ။
အေမရိကန္ေတြေမ်ွာ္မွန္းထားသလို စစ္ပြဲက အီရတ္ေတြရဲ႕ဘဝကို ေျပာင္း မေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ အီရတ္ေတြက ဆက္ဒန္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ အေမရိကန္ေတြက ေမ်ွာ္လင္႔ ဟန္တူပါတယ္၊ ဒါက ျဖစ္လာမယ္မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဟာ မ်ိဳးဆက္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကီးသူရိုေသယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေနလာခဲ႔ၾကတာ။

လြတ္လပ္သြားတဲ႔ အီရတ္ဟာ ေအာက္ေျခလည္းလြတ္သြားတယ္၊ ဒီမိုကေရစီမျဖစ္တဲ႔အျပင္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ ေျခစုံေျပးဝင္သြား ၾကတယ္။ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ က်ရွဳံးမႈ၊ အေမရိကန္ က်ရွဳံးမႈ။ စီပြားေရး ပိတ္ဆို႔ လိုက္ေတာ႔ အီရတ္ကို ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္မယ္႔ အီရတ္ပညာတတ္ေတြ၊ အႏုပညာ ရွင္ေတြ၊ အလယ္အလတ္ဝါဒီေတြက ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ေျပာင္းသြားၾကတယ္။

၂၀၀၃ ခုအထိ အျခားဆရာဝန္ေတြ၊ ေဆးဝါးပညာရွင္ေတြနဲ႔အတူတူ ခရီးထြက္ခြင္႔ က်ေနာ္မရခဲ႔ဘူး။
သူငယ္ခ်င္း၊ မိဘ မိသားစုက ဆီးရီးယား၊ ဆီးရီးယားကေန ေဂ်ာ္ဒန္ကို ဆက္ကူး သြားၾကတယ္။
က်ေနာ္လည္းထြက္သြားခဲ႔ခ်င္တာပဲ၊ ဒါေပမဲ႔ အီရတ္ပတ္စပို႔နဲ႔ ဝင္လို႔ရတဲ႔ႏိုင္ငံက လက္ခ်ိဳးလို႔ရတယ္။
၂၀၀၉ ခုေရာက္မွ အေမရိကကို ထြက္လာႏုိင္ခဲ႔တယ္။ အီရတ္ကေန ထြက္ခဲ႔ ရတာကို ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီေန႔ အေနအထားေလာက္ မဆိုးဝါးလွဘူး။

ဝမ္းနည္းစရာအေကာင္းဆုံးက အီရတ္လိုႏိုင္ငံထဲမွာ ISIS ကို ေထာက္ခံမႈ ရွိေနေသးျခင္းပါ။ ေျပာရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ အဲဒါ ဆက္ဒန္ဟူစိန္မရွိလို႔ပါ။
က်ေနာ္လည္း ဆက္ဒန္ဟူစိန္ကို မုန္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ သူရွိေနရင္ ဒီအေနအထား မ်ိဳး ေရာက္မလာႏိုင္ပါဘူး။ ဆက္ဒန္ဟူစိန္မရွိလို႔ ေသရတဲ႔ လူအေရအတြက္ဟာ ဆက္ဒန္ဟူစိန္ သတ္လို႔ေသရတဲ႔ လူအေရအတြက္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုမ်ားတယ္။

အစေတာ႔ တီဗြီၾကည့္၊ သတင္းနားေထာင္၊ ေနာက္ပိုင္းစိတ္ညစ္လို႔ အားလုံးျဖတ္ ပစ္လိုက္တယ္။

တစ္ခါတစ္ခါ အရင္က ေရႊေရာင္ အီရတ္ရဲ႕ ဗြီဒီယိုေလးေတြကိုပဲ ျပန္ၾကည့္ေန မိတယ္။
အီရတ္ ေျပာင္းလဲလာဦးမွာလား။ ဒီပုံစံနဲ႔ က်ေနာ္႔တစ္သက္ေတာ႔ မထင္မိဘူး။

Read more

တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လူထုက မမွတ္မိလို႔ ဖဲခ်ပ္ေပၚ ပုံတင္ေပးရသတဲ႔။

တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လူထုက မမွတ္မိလို႔ ဖဲခ်ပ္ေပၚ ပုံတင္ေပးရသတဲ႔။
သေရာ္တာမဟုတ္ ေအာ္ဖစ္ရွယ္ပါ။ ထိေရာက္မႈ ရွိသေလာက္ ရွိဆိုပဲ။
ကဲ ျမန္မာ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုရင္ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္ေနရာထားၾကမလဲ။
လူေတြက တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ေတြေပမဲ႔ စကားေျပာလိုက္ရင္ ေလသံက ဂ်ိဳကာလိုေတြခ်ည္းပဲ။ ရယ္ရတယ္။

Read more

သာသနာပိုင္

မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ႔ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး၊ တစ္သာ သနာလုံးကိုပိုင္တဲ႔ သာသနာပိုင္ဆိုရင္ေတာ႔ လုပ္ခ်င္တယ္။ သာသနာတစ္ခုလုံး ကို ျပဳျပင္ခ်င္လို႔ တဲ႔။ ဆရာေတာ္ႀကီး သာသနာပိုင္ျဖစ္မသြားခဲ႔ရွာဘူး။
ေျပာမေကာင္းလို႔ အက်ယ္မေျပာေတာ႔ဘူး။ ေတာင္ထိေျမာက္ ထိေတြျဖစ္ကုန္ မယ္။ ဒါေပမဲ႔ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတိုက္ကေတာ႔မႏၱေလးေရာက္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား တိုင္းလိုလို (ဒီေန႔အထိ) ေရာက္ေအာင္သြားၾကတယ္။

Read more

ဦးသိန္းစိန္ အီးယားဖုန္းတပ္တတ္သြားရင္

လက္ရွိအစိုးရက ခပ္ခ်ာခ်ာ။ ဘာမွမသိေတာ႔ ခရိုနီအားကိုး၊ ခရိုနီစကား အဟုတ္ ထင္ေနရ၊ ခရိုနီနဲ႔တရုတ္က ေဒၚစုကိုမလိုခ်င္၊ အေနာက္ကလည္း ဒီမိုကေရစီျဖစ္ သြားတဲ႔ေနာက္ အစြန္းခပ္ေရာက္ေရာက္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒဆီ ေျခဦး လွည့္သြား တတ္တဲ႔ အာရွ သမိုင္းေၾကာင္႔ ခပ္တြန္႔တြန္႔။ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ သက္ဆင္ကို အတုယူသင္႔တယ္။

ဟုတ္သလားေတာ႔မသိဘူး၊ ေဖ႔စ္ဘုတ္မွာ ေျပာၾကတာကေတာ႔ ဦးသိန္းစိန္က ကမၻာပတ္ၿပီး ပိုက္ဆံေခ်းေနသတဲ႔။
ရၾကပါ႔မလား။ ရပ္ကြက္ထဲ၊ ရြာထဲမွာေတာ႔ အသုံးမက်လို႔မြဲတာမ်ိဳးဆိုရင္ ပတ္ဝန္း က်င္က ေစတနာမရွိလွဘူး။
ဦးသိန္းစိန္အရင္ဆုံးလုပ္ရမွာက အိပ္ေပါက္ဖာရမွာ။
အက်င္႔ပ်က္ဆဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လူထြက္ႀကီးေတြအေၾကာင္း ကမၻာက မသိမွာမဟုတ္ဘူး။

အကူအညီေပးေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအိပ္ထဲေရာက္။
အလုပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ စီးပြားေရးနဲ႔ဝင္မယ္ဆိုေတာ႔ ခရုိနီေတြနဲ႔ တပ္လန္ျပန္ၾကရ။
ဂ်ပန္ကဆိုရင္ မစ္စူဘီရွီအပါအဝင္ ခရိုနီနဲ႔ကို ရွင္းမၿပီးႏိုင္လို႔ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ ၾကသတဲ႔။
လက္ရွိျမန္မာ႔အႀကီးစားစီးပြားေရးက ခရိုနီလက္ထဲမွာမို႔ သူတို႔ကို အျမစ္ျဖတ္ လို႔ေတာ႔ မရဘူး။
ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ကို တင္းၾကပ္မွရမယ္။
သူတို႔နဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးလူထြက္ေတြရဲ႕ အာဏာကိုကန္႔သတ္ရဲမွရမယ္။
လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ အထိုက္အေလ်ာက္ အတုခိုးရမွာက ထိုင္းဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္ျဖစ္မယ္။
ဘန္ေကာက္ခရိုနီေတြကို သက္ဆင္ကိုင္တြယ္ခဲ႔ပုံ ေကာင္းတယ္။ လူထုအက်ိဳးရွိတယ္။
ခက္တာက အကဲခတ္လို႔ရသေလာက္ ဦးသိန္းစိန္က သက္ဆင္ေလာက္ စီးပြားေရးအျမင္ရွိဟန္မတူဘူး။
စီးပြားေရးအျမင္ရွိတဲ႔သမၼတမဟုတ္ရင္ ျမန္မာခရိုနီကလည္း ေၾကာက္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဒီအခ်က္က ေဒၚစုကို ပိုၿပီးအခက္ေတြ႔ေစတယ္။
အာဏာရွိၿပီး စီးပြားေရး ဘာမွနားမလည္တဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ခရိုနီစကားကို နားေထာင္ေနရတယ္။ လုံးဝမေကာင္းတဲ႔အခ်က္။

ထိုင္းသမိုင္းကိုၾကည့္ရင္ ေဒၚစုလိုပုဂၢိဳလ္သမၼတျဖစ္မွာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြထက္ ခရိုနီေတြကေတာင္ ပိုလန္႔ေကာင္းလန္႔ေနႏိုင္တယ္။ တရုတ္ကလည္း ေဒၚစု ဆိုရင္ လက္ရွိလူႀကီးေတြနဲ႔ဆက္ဆံရတာေလာက္ စားေပါက္ေခ်ာင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ လိုလိုခ်င္ခ်င္ရွိလွမယ္မဟုတ္ဘူး။
ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ လက္ရွိအစိုးရက ခပ္ခ်ာခ်ာ။ ဘာမွမသိေတာ႔ ခရိုနီအားကိုး၊ ခရိုနီစကားအဟုတ္ထင္ေနရ၊ ခရိုနီနဲ႔တရုတ္က ေဒၚစုကိုမလိုခ်င္၊ အေနာက္ကလည္း ဒီမိုကေရစီျဖစ္သြားတဲ႔ေနာက္ အစြန္းခပ္ေရာက္ေရာက္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒဆီ ေျခဦးလွည့္သြားတတ္တဲ႔ အာရွသမိုင္းေၾကာင္႔ ခပ္တြန္႔တြန္႔။ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ သက္ဆင္ကို အတုယူသင္႔တယ္။
ဦးသိန္းစိန္ အီးယားဖုန္းတပ္တတ္သြားရင္ေတာ႔ အသံေတြ ပိုၾကည္ၾကည္ လင္လင္ ၾကားႏိုင္သြားေကာင္းပါရဲ႕။
ဂ်ာမန္အဓိပတိမႀကီးကို အားကိုးရေတာ႔မွာပဲ။

Read more