¸.•♥• ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အျမင္ •♥•.¸

၁။ တာရာမင္းေဝ
"တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားစိုက္တဲ႔ ပန္းကေလး ပြင္႔လာတာ" လု႔ိ တာရာမင္းေဝက ေျပာဖူးတယ္။

၂။ Lance Morrow
"သမၼာ က်မ္းစာထဲမွာေတာ႔ မစားအပ္တဲ႔ အသီးကို စားမိၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္သြားၾကလို႔ ထာဝရ ဘုရားရွင္က ဒဏ္ခတ္တဲ႔အေနနဲ႔ အာဒမ္ နဲ႔ ဧဝ ကို အလုပ္လုပ္ ခိုင္းတယ္။ အလုပ္ကို ဒဏ္ခတ္တဲ႔ အေနနဲ႔ ခိုင္းတာ၊ ဆုေပးတဲ႔ အေနနဲ႔ ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ ကမာၻဦး ကတည္းက အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ႔ အဓိပၸါယ္ မေဆာင္ဘူး" လို႔ Lance Morrow က တိုင္း မဂၢဇင္း မွာ ေရးခဲ႔ျပန္ေရာ။

၃။ ဇင္ေဝေသာ္
ဘာပဲေျပာေျပာ ဘုရားစိုက္တဲ႔ ပန္းကေလး ပြင္႔ မလာခင္အလုပ္ရိွမွ ဆိုတဲ႔သေဘာကိုေတာ႔ သမၼာက်မ္းစာက ဆိုလိုခ်င္ဟန္တူပါတယ္။ "ဒါေၾကာင္႔ အလုပ္လက္မဲ႔ေတြ မ်ားလာတာဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ေခါင္းပါးလာလို႔" - လို႔ ( ဒီ စာၫႊန္းႏွစ္ခုကို ၾကည့္ၿပီး) က်ေနာ္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။

(အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ အလုပ္မ႐ိွျဖစ္ေနသူေတြ သမၼာ က်မ္းစာထဲက အတိုင္း ခ်စ္သူ ရွာၾကဖို႔ အႀကံျပဳလိုပါတယ္။)

အဲ ခ်စ္သူရွာတဲ႔အခါ မ်က္စိမွတ္ၿပီးရွာရင္ ေတြ႔ဖို႔ ပိုျမန္သလို ႏွလုံးသားနဲ႔ ပို နီးစပ္သတဲ႔။ ၾကားဖူးနားဝပါ။ အလုပ္ျဖစ္လို ျဖစ္ျငား ေပါ႔။ သူကလည္း မ်က္စိမွိတ္ ရွာမယ္႕သူ ျဖစ္ေနရင္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ တာဝန္ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။


ဇင္ေ၀ေသာ္
Zin Wai Thaw







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေဒၚစုကို အာရွအေရးေလာက္နဲ႔ ကန္႔သတ္တာ မွားတယ္

ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခပ္ခ်ာခ်ာ ေဆာင္းပါး စထရိတ္တိုင္းမွာ ေဖာ္ျပတာ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီသေရြ႕ ဒီဟာက ဒုတိယ အႀကိမ္ပါ။ ပထမ အႀကိမ္က ေ႐ႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးပါ။ အဲဒီတုန္းက မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ တြဲၿပီး က်ေနာ္တို႔ တုန္႔ျပန္ခဲ႔ၾကဖူးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီတုန္းက သတင္းစာ လြတ္လပ္ခြင္႔ ဒီေလာက္မရိွေသးပါဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ သက္ဆိုင္သူေတြကိုသာ ေဆာရီးေျပာၿပီး သူတို႔ အားနည္းခ်က္ကိုေတာ႔ လူထုေရွ႕ ခ်မျပခဲ႔ၾကဘူး။

ဒီတစ္ခါ ပိုလွသြားတယ္၊ မေက်နပ္လို႔ တုန္႔ျပန္တာက ျမန္မာ မဟုတ္ဘဲ အျဖဴျဖစ္ေနတယ္။ ေဆာရီးရံုနဲ႔ မရေတာ႔ဘူး။ ဒီေကာင္က အျခား သတင္းစာကေန ျပန္ေဆာ္လိုက္ရင္ အေျခအေန ပိုဆိုးသြားႏိုင္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ Michael J.Montesano ကို ေက်းဇူးစကား ဆိုလိုက္ပါတယ္။
Thank you Mr.Michael J Montesano for your standing point, time and efforts.

အဂၤလိပ္လို ဖတ္ရတာ ပ်င္းသူေတြအတြက္ ခပ္ပါးပါး ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေဒၚစု ကို အာရွအေရးေလာက္နဲ႔ ကန္႔သတ္တာ မွားတယ္
ပါေမာကၡ Kishore Mahbubani ရဲ႕ ေဆာင္ပါးကိုပဲ ဖတ္မိမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚစုဟာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံကီု ေရာက္ခဲ႔ၿပီးၿပီ ဆိုတာ လုံးဝ မသိႏုိင္ဘူး။ အိမ္နီးခ်င္း အာဆီယံ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ႔ ထိုင္း ႏိုင္ငံကို အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အတြင္း ပထမဆံုး အႀကိမ္ေရာက္ၿပီး World Economic Forum ကို တက္ေရာက္ခဲ႔တယ္ ဆိုတာလည္း သူ႕ ေဆာင္းပါးဖတ္ရုံနဲ႔ မသိႏုိင္ဘူး။

သူမ တက္ေရာက္လာျခင္းဟာ အာရွ စီးပြားေရး တက္လာမႈကို သက္ေသထူလိုက္သလိုပါ၊ စေနေန႔က ေအာ္စလိုၿမိဳ႕မွာ ႏိုဘယ္လ္ဆု ယူစဥ္က ေျပာခဲ႔တဲ႔ သူမရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲမွာလည္း သူမကို အကူအညီ ေပးခဲ႔တဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံတက္ ျပည္နယ္အစိုးရကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ႔ပါေသးတယ္။

မွန္ပါတယ္၊ အာစီယံ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းအာရွ ႏိုင္ငံ ေတြဟာ ျမန္မာ႔ အနာဂတ္အတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ႔္ ေဒၚစု သူမကိုယ္သူမ ပံုသြင္းထားတာကကို သူမႏိုင္ငံ အတြက္သာမက ကမာၻနဲ႔ဆိုင္တဲ႔ လူ႕အခြင္႔အေရး နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ တန္ဖုိးေတြ အတြက္ေရာပါ။

ျမန္မာေတြ အတြက္ ဒီတန္ဖိုးေတြ ရရိွဖို႔ တစိုက္မတ္မတ္ ႀကိဳးစား ေထာက္ပံ႔ၾကရာမွာ အာစီယံ ႏိုင္ငံေတြထက္ ဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြက ပိုၿပီး အသံက်ယ္ခဲ႔တယ္ ဆိုတဲ႔ လတ္တေလာ သမိုင္းကိုေတာ႔ ပါေမာကၡ Kishore Mahbubani ျငင္းႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥေရာပနဲ႔ အာရွ ႏုိင္ငံေတြၾကား ျမန္မာႏုိင္ငံ ဗ်ာမ်ားၿပီး အေရြးမွားေအာင္ အလံရူးလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး လို႔ေတာ႔ ထင္လုိက္ရပါတယ္။

ႏိုဘယ္လ္ဆု ယူစဥ္က ေျပာခဲ႔တဲ႔ သူမရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ ဟန္ခ်က္ညီေရးသာမက ကမာၻ႕အတြက္ပါ ပါဝင္တယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ေျပာခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဥေရာပဘာသာ စကားတစ္ခု ျဖစ္တဲ႔ အဂၤလိပ္စကား မွာလည္း အာရွ ဘာသာ စကားတစ္ခု ျဖစ္တဲ႔ ျမန္မာစကားထက္ မညံ႕ေအာင္ ေျပာႏိုင္တယ္ဆိုတာကလည္း ဥေရာပေရာ အာရွဟာ သူမရဲ႕ အိမ္ေတြ ဆိုတာ ျပေနပါတယ္။

သူမ႐ဲ႕ ရက္ေရာမႈ၊ ပြင္႔လင္းမႈေတြနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူထုအတြက္ ႀကိဳးစားရာမွာ အာရွနဲ႔ ဥေရာပတို႔ ဆီက အေကာင္းဆုံးေတြ ရေအာင္ယူႏိုင္လိမ္႔လု႔ိ ယံုၾကည္ရပါတယ္။


မူရင္းအတိုင္းဖတ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္
The Lady should look to Asia not Europe By KishorexMahbubani
Wrong to restrict Suu Kyi to Asian concerns By Michael J Montesano



ဇင္ေ၀ေသာ္
Zin Wai Thaw







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေတာ္ေတာ္ ခ်ာ တဲ႔ Dean


ဥေရာပ တစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ ေနတဲ႔ ခရီးကို အာရွသား အိႏၵိယန္း မ်ဳိဆက္ပီပီ ၾကည့္လု႔ိမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ က်ေနာ္ေျပာေနတာ လီကြမ္းယု စကူးလ္ က ဒိန္း အေၾကာင္းပါ။ Kishore Mahbubani တဲ့။ ဒီေန႔ စထရိတ္တိုင္းမွာ ေပၚလာတဲ႔ ေဆာင္းပါး ေရးသူ။

သူေျပာမသြားတဲ႔ အခ်က္က ဂုိေခ်ာက္ေထာင္ တို႕အုပ္စုကေရာ ေဒၚစု ဥေရာပ ခရီးစဥ္နဲ႔ ကိုက္ၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္ကို သြားခဲ႔ၾကတာလဲ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွ လို႔ လြဲသြားတာပါ လို႔ ေျပာမလားမသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ အဲသေလာက္ မ အ ၾကဘူး။

ကမာၻ႕အေနာက္ျခမ္းက ေဒၚစုနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ အေဝးႀကီးက လာေနၾကခ်ိန္မွာ အာရွ (စင္ကာပူ) က ဆရာႀကီးေတြကေတာ့ ေဒၚစု မ႐ိွခ်ိန္ ျမန္မာျပည္ကုိ သြားခဲ႔ၾကတယ္။

ဥေရာပကို ေဒၚစု ဘာကိစၥနဲ႔ သြားရသလဲ ဆိုတာ ပညာရွိပီပီ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တယ္။ ႏိုဘယ္လ္ ဆုယူဖို႔(စီးပြားေရး အျမတ္အစြန္းပဲ ၾကည့္တတ္သူေတြနဲ႔ေတာ႔ ေဝးတဲ႔ ဆုေပါ႔။) သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ဘဝတစ္ခုလုံး ေသသည္အထိ အားေပးသြားတ႔ဲ လင္သား႐ဲ႕ ေခါင္းခ်ရာ၊ အသက္ရွိေနေသးတဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ ရိွရာ။ ေမာင္းထုတ္ခံရစဥ္ ထမင္းေကၽြး ပညာေပးခဲ႔တဲ႔ ေနရာ။ ဘဝတစ္ခု ခဏအေမာေျဖဖိ႔ု ဒီေနရာကို မသြားရင္ ဘယ္ကို သြားမွာတုန္း မစၥတာဒိန္း ရယ္။ ခ်ာလွခ်ည့္။

ေဒၚစု ထိုင္းကိုေရာက္ခဲ႔ပါၿပီ။ မေရွာင္ခဲ႔ရင္ စ လံုးေတြ ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႕မွာပါ။ ဂုိေခ်ာက္ေထာင္လို မလုပ္ရင္ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ထိုင္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ကကို သူ႕ထက္ သာေနတဲ႔ ေဒၚစုကို အမ်ိဳးသမီး အခ်င္းခ်င္း သိပ္ၾကည္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူမ ေျပာတာေတြၾကၫ္႔ရင္ မ႐ူးတဲ့သူတိုင္း သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါက အိမ္နီးခ်င္းေတြ႐ဲ႕ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ေဒၚစု အေပၚထားတဲ႔ သေဘာထား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါ။

ႏိုဘယ္ဆု ယူဖို႔သြားတာ၊ သားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖု႔ိ၊ သူမ ခ်စ္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ သြားတာကို ဒီေန႔ ဥေရာပ စီးပြားေရးက ေလးဖက္ေထာက္ေနၿပီ လိ႔ု မဆိုင္တဲ႔ အစ္ရွဴးကို ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ေမႊထၫ္႔သြားေသးတယ္။ ဂရိ၊ စပိန္၊ အီတလီ ေတြ အေႂကြးတင္တာနဲ႔ ေနာ္ေဝး၊ ဒိန္းမတ္ တိ႔ု ဆက္စပ္လို႔ မရပါဘူး။ ေနာ္ေဝးမွာ က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ႐ိွတယ္။ သူတို႔ကို သူတို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ရေအာင္ ႀကိဳးစားဖိ႔ု ေနာ္ေဝက ထမင္းေကၽြးပညာသင္ ေပးထားတာ။ ခ်ာလွတဲ႔ ပတ္ဘလစ္ ေပၚလစီ ပါေမာကၡ။

အေၾကာင္ဆုံးကိစၥက ယူတူး က ဘိုႏို န႔ဲ အန္ပေလး ပီယာႏို ဆိုခဲ႔သူ ဒယ္မီယံ ရုိက္စ္ တို႔က ေမြးေန႔ႀကိဳ ဂုဏ္ျပဳမယ့္ဂီတပူေဇာ္ပြဲ။ ဟ်ဴးမင္း႐ိုက္ ေခါင္းေဆာင္၊ သူထင္ရာ သူလုပ္တတ္တဲ႔ ဘိုႏိုလို ေကာင္က ဘယ္လိုအာရွေခါင္းေဆာင္ကို ယူတူး နဲ႔ ဂီတပူေဇာ္ ဖူးလု႔ိတုန္း။ မစၥတာ ဒိန္း ေမ႔ေနတဲ႔ကိစၥက ဒၚစု အက်ဥ္းက်ေနစဥ္မွာ ဂီတ နဲ႔ ကမာၻ႕မ်က္စိေတြ ျပဴးလာေအာင္ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားရင္း ဆြဲဖြင္႔ခဲ႔တာ ဘိုႏို တို႔ ဒယ္မီယံ ရုိက္စ္ တို႔ပါ။ စီးပြားေရး တစ္ခုဘဲ သိသူကို အႏုပညာအေၾကာင္း ေျပာရတာ လက္ေပါက္ေတာ႔ မ်ားမ်ား ကတ္တာေပါ႔။

ေဒၚစု ေထာင္က်စဥ္က အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း ဆုိလု႔ိ အာရွက ဂ်ပန္ပဲ ရိွခ႔ဲတယ္။ က်န္သူေတြကေတာ႔ ၁၉၆၂ က က်ားႀကီးတစ္ေကာင္ ေထာင္ေျခာက္ေတြ ေဖာက္ထြက္လာမွာကို စိုးတထိတ္ထိတ္ပါဘဲ။ သူ႕ သယံဇာတနဲ႔ သူ႕ဦးေႏွာက္ေတြ ေပါေခ်ာေကာင္း မရႏိုင္ေတာ႔ဘူး မဟုတ္လား။ တရားမွ်တ ပါတယ္။

အမ်ိဳးဆိုတာ မေခၚလို႔ရတယ္၊ မေတာ္လို႔ မရဘူး ဆိုသလိုေပါ့။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ေဒၚစု စိတ္ကူးေပါက္ရင္ အာရွကို လာမွာပါ။ သားေတြနဲ႔ေတြ႔ဖု႔ိ သြားတဲ႔ ခရီးကို ရိုဟိ္န္ဂ်ာ ေတြ၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာေတြနဲ႔ ေရာ မေမႊေၾကးေပါ႔။

တကယ္ေတာ႔ ဥေရာပ ဆိုတာ ေဒၚစုရဲ႕ ေနခဲ႔ရတဲ႔အိမ္ပါ၊ျမန္မာနဲ႔ အာရွ က ဆယ္စုႏွစ္ မ်ားစြာ သူမ႐ဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ပါ။ ဒါကိုေတာ႔ ဆိုရွယ္ ပတ္ဘလစ္ ဆရာႀကီးက ျမင္ေအာင္ မၾကၫ္႔ႏိုင္ခဲ႔ရွာဘူး။ သူမ အိမ္ ခဏျပန္ပါေစ ဗ်ာ။

ပါးပါး ၊ ထူထူ လီွး တတ္တဲ႔ တရုတ္၊ အိႏြိယ၊ စင္ကာပူ တို႔နဲ႔ လည္း ကင္းလိ႔ု မရဘူး ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ ေဒၚစု မေျပာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္လည္း သိပါတယ္။ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္။
လာရင္ေတာ႔ ထြက္မေျပးနဲ႔ ေနာ္ မစၥခ်ာ ကီေရွာ မဘုဘာဏီ။



ဇင္ေ၀ေသာ္   
Zin Wai Thaw







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ရြာအေနာက္ျခမ္းက အသံမ်ား (၂)

Pre-Buddhist Background
ဗုဒၶဘာသာကို ေလ့လာၾကရာမွာ ဗုဒၶဝင္ကစၾကတာမ်ားေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဗုဒၶ မေပၚမီ ေခတ္ကို ျပန္သြားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုေလ့လာမႈဟာ ဗုဒၶဝင္နဲ႔ ဗုဒၶရဲ့အဆံုးအမေတြကို ပိုၿပီး သေဘာက် ေစမယ္လို႔ ယံုၾကည္ၿပီး သမိုင္းနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈဆက္သြယ္ခ်က္ေတြကို ပိုၿပီးက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔႔ သိနားလည္ လာေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ဗုဒၶေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ အိႏၵိယရဲ႕ ဒႆနအျမင္နဲ႔ ကိုးကြယ္မႈကို အေျခခံလိုက္ႏိုင္မွာပါ။

အိႏိၵယရဲ့ ဒႆနနဲ႔ ကိုးကြယ္မႈဖြ႔႔ံျဖိဳးလာပံုကို ပထဝီအေနအထားေပၚ အေျခခံၿပီး သံုးသပ္ၾကည့္ လိုပါတယ္။ အိႏိၵယမွာ ဂဂၤ ါနဲ႔ ယမံုနာဆိုတဲ့ ျမစ္ႀကီးႏွစ္စင္းရွိတယ္။ ဟိမဝႏၱာကေန အစခ်ီၿပီး ဒီျမစ္ႀကီးႏွစ္စင္းက နယ္ေျမေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ခြဲထားေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ တျဖည္းျဖည္းနီးလာၿပီး အိႏိၵယလြင္ျပင္ အလဟာဘတ္ၿမိဳ႕နားကိုေရာက္မွ ဒီျမစ္ႀကီးႏွစ္စင္း ေပါင္းဆံုသြားတယ္။

ဒီျမစ္ႀကီးႏွစ္စင္းဟာ အိႏိၵယဖေလာ္ေဆာ္ဖီန႔ဲ ဘာသာေရးအစျပဳပံုနဲ႔ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ပံုေတြကို ညႊန္ျပေနတယ္။ ပထဝီ အေနအထားအရ ျခားနားသလို အဲဒီျမစ္ႀကီးေတြအေပၚမွာ အမွီျပဳေနထိုင္ေနၾကတဲ့ လူေတြရဲ့ စရိုက္လကၡဏာေတြကလည္း မတူကြဲဲျပားေနၾကပါတယ္။ ဒီယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတူကြဲျပားရာကေန တျဖည္းျဖည္းနီးစပ္လာခဲ့ၿပီး ယေန႔ဆိုရင္ ခြဲျခားလုိ႔ေတာင္မရေတာ့ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးႏွစ္စင္းကြဲျပားရာကေန ေနာက္ဆံုးပင္လယ္ထဲကို အတူစီးဝင္သြားသလုိမ်ိဳးလို႔ေျပာရင္ ရႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

အိႏိၵယသမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဘီစီတတိယေထာင္စုႏွစ္ေတြကတည္းကပဲ အလြန္ဖြ႔ံၿဖိဳးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဒီယဥ္ေက်းမႈဟာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပုခက္လို႔ေခၚရမယ့္ အီဂ်စ္၊ ေဘဘီလံုတို႔နဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ပါ။ ဘီစီ ၂၈၀၀ ခန္႔ကေန ၁၈၀၀ အထိ ဖြံ႕ၿဖိဳးခဲ့တဲ့ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းယဥ္ေက်းမႈပါ။ ဟရပၸန္စီဗီ လိုက္ေဇးရွင္းလို႔လည္း ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈဟာ ဒီေန႔ပါကစၥတန္အေနာက္ပိုင္းကေန ဘံုေဘအထိ ျပန္႔ခဲ့ၿပီး အေရွ႕ဖက္ဆိုရင္ ရွင္းမလကေန ဟိမဝႏၱာေတာင္ေျခအထိ ျပန္႔ႏွ႔ံခဲ့တယ္။

ဒီေန႔ေျမပံုကိုျပန္ၾကည့္ရင္ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းယဥ္ေက်းမႈရဲ့ ခမ္းနားခဲ့ပံုကိုသိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီယဥ္ေက်းမႈဟာ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီၿပီးတည္တံ့ခဲ့ရံုသာမက ရုပ္ပိုင္းေရာ၊ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းပါ အမ်ားႀကီးတိုးတက္ေနခဲ့ပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ဆည္ေျမာင္းမ်ားနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပအိမ္ရာစနစ္ေတြပါ။ အဲဒီေခတ္ကလူေတြဟာ ဒီေန႔ကြန္ပ်ဴတာမွာသံုးေနတဲ့ binary model သခ်ၤာစနစ္ကို သံုးစြဲတတ္ေနၿပီဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။

သူတို႔ဟာ စာေပတတ္ေျမာက္ခဲ့ရံုသာမက ေရးသားမႈပင္ရွိေနခဲ့ၿပီး အဲဒီအကၡရာေတြ ကို အခုအထိ ဘာသာ မျပန္ဆိုႏိုင္ေသးပါဘူး။ (အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းမွတ္တမ္းကကိုပဲ ဘာသာေဗဒအရ ေျဖရွင္းလို႔မရေသးတဲ့ ပေဟဠိတစ္ခုရွိေနဆဲပါ) ။ ဒါ့အျပင္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာမွာလည္း အမ်ားႀကီးဖြ႔ံၿဖိဳးေနၿပီဆိုတာ Mohenjo-daro နဲ႔ Harappa တို႔က သက္ေသခံေနပါတယ္။

အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေရွးေဟာင္းလူ႔ယဥ္ေက်းမႈဟာ ဘီစီ ၁၈၀၀ နဲ႔ ၁၅၀၀ ၾကားမွာေတာ့ သဘာဝ အႏၱရာယ္နဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕သူအႏၱရာယ္တို႔ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္အထိနာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕သူေတြဟာ အာရီးယန္း ေတြလို႔ ဆိုစမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ သူတို႔မူလေနရပ္က အေရွ႕ဥေရာပကျဖစ္ႏိုင္ၿပီး ယေန႔ ပိုလန္နဲ႔ ယူကရိန္း ႏိုင္ငံတို႔လို႔ဆိုရင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ အရီးယန္းေတြဟာ ေဒသခံအိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းကလူေတြနဲ႔ လံုးဝမတူ ျခားနားပါတယ္။ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြက စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးနဲ႔ အေျခခ်ေနထိုင္တတ္ၿပီး အရီးယန္းေတြက လွည့္လည္က်င္လည္ က်က္စားတတ္ၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပစနစ္ကို အထာမက်ၾကေသးပါဘူူး။

အာရီးယန္းေတြေရာက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူတို႔ယဥ္ေက်းမႈေတြ လႊမ္းမိုးလာခဲ့ၿပီး ဒုတိယေထာင္စုတစ္ဝက္ေလာက္လည္းေရာက္ေရာ အိႏၵိယျပည္ႀကီးဟာ အာရီးယန္းယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ လႊမ္းၿခံဳ သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြနဲ႔ အာရီးယန္းေတြရဲ့ ဘာသာေရးအျမင္ကို ၾကည့္ၾကပါဦးစို႔။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြဆီမွာ ဒီေန႔အထိ ဘာသာျပန္ဆိုလို႔မရေသးတဲ့ စာေပေရးသားမႈ ရွိေနခဲ့ပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သိထားခဲ့တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းဟာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမႈအေထာက္အထားႏွစ္ခုနဲ႔ အနည္းငယ္ေသြဖီေနပါတယ္။ မိုဟိန္ဂ်ိဳဒါဇိုနဲ႔ ဟရပၸမွာ တူးေဖာ္ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြအရ ဒီစာေပေရးသားမႈေတြဟာ အာရီးယန္းေတြရဲ႕ အကၡရာေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေအာင္ႏိုင္သိမ္းပိုက္လိုက္တဲ့ လူေတြရဲ့ ဘာသာေရး ယံုၾကည္မႈ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေရးသားထားတာလို႔ ဆိုပါတယ္။

တူးေဖာ္ေတြ႔ရွိမႈေတြအရ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ့ အေရးႀကီးတဲ့သေကၤတ အမွတ္အသားေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆိုတာ သိရျပန္တယ္။ ဒါေတြက ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သေကၤတေတြျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာက အထြက္အျမတ္ ထားတဲ့ သေကၤတေတြျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ဥပမာ ေဗာဓိပင္၊ ဆင္၊ သမင္ စတာေတြပါ။ အေရးႀကီးဆံုးလို႔ ဆိုရင္ ရႏိုင္တာက လူတစ္ေယာက္ တင္ပလႅင္ေခြ၊ လက္ႏွစ္ဖက္ေပါင္ေပၚတင္၊ မ်က္စိကို ခပ္ေရးေရးမွိတ္ထားတဲ့ တရားထိုင္ေနတဲ့ ပံုမ်ိဳးပါပဲ။

ဒီလို တူးေဖာ္ေတြ႔ရွိမႈေတြ၊ အေထာက္အထားေတြကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ႕ ေယာဂနဲ႔ တရားထုိင္ျခင္းေတြကို ေျခရာခံႏိုင္တယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက သံုးသပ္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အာရီးယန္းေတြေရးသားထားတဲ့ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြအေၾကာင္း ေဖာ္ျပတဲ့ ေဝဒက်မ္း ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ အတည္တက်မရွိ ေလွ်ာက္သြားတတ္တဲ့ ရေသ့သူေတာ္စင္ ေတြအေၾကာင္းလည္း ေတြ႔ရျပန္တယ္။ သူတို႔ဟာ စိတ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈက်င့္စဥ္ေတြကိုက်င့္ၿပီး တစ္ေယာက္ တည္းေန၊ အဝတ္အစားမပါ၊ (သို႔) ႀကီးမားတဲ့ဝတ္ရံုေတြကို ဝတ္ရံုထားတဲ့လကၡဏာေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေမြးျခင္း၊ ေသျခင္းရဲ့လြတ္ေျမာက္ရာတရားေတြကို လိုက္လံေဟာၾကားေနတတ္ၾကတယ္။

အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တူးေဖာ္ေတြ႔ရွိမႈေတြ၊ အရီးယန္းေတြ ေရးသားထားတဲ့ ကနဦးပိုင္း အေထာက္အထားေတြကို ေပါင္းစပ္ၾကည့္ရင္ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ႕ ဘာသာေရးအယူအဆနဲ႔ က်င့္သံုးမႈေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး မဟုတ္တန္ေစ အေရးႀကီးတဲ့အပိုင္းေတြကိုေတာ့ အေတာ္အတန္ ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ရပါၿပီ။

သူတို႔ဘာသာေရးမွာ အေရးႀကီးတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။

ပထမဆံုး တရားထုိင္ျခင္း(သို႔) စိတ္က်င့္စဥ္အေၾကာင္း။
ဒုတိယ - ေတာရိပ္မွီခိုတဲ့ အေလ့အက်င့္ စတာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေယဘုယ်ဆန္တဲ့ ဓေလ့စရိုက္ေတြပါ။
တတိယကေတာ့ သံသရာဝါဒနဲ႔
စတုတၳကေတာ့ ဒီေန႔ကမၼလို႔ေျပာရမယ့္ ေသတဲ့ေနာက္ပါလာတဲ့ နာမ္သတၱိသေဘာတရားေတြပါ။
ေနာက္ဆံုးကေတာ့ ေသျခင္းတရားမွ လြတ္ေျမာက္ရာ ဝိမုတၱိဆိုတဲ့ အႀကီးမားဆံုးပန္းတိုင္ပါပဲ။

ဒါေတြဟာ အံ့ဘနန္း အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ့ ေရွးအက်ဆံုးပံုရိပ္ေတြပါ။

ယခု အာရီးယန္းေတြရဲ့ ဘာသာေရးကို ၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ ေတာ္ေတာ္ေလး ျခားနားပါတယ္။ ေရွးဦး အာရီးယန္းေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈက ရွင္းလင္းတယ္။ သူတုိ႔မူလေနရပ္က အေရွ႕ဥေရာပက ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း ေရွးေဟာင္း ဂရိယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆင္တူတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဂရိနတ္ ေမာ္ကြန္းေတြကိုၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ သဘာဝကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့နတ္ေတြ အမ်ားႀကီး အာရီးယန္းေတြရဲ့ ကိုးကြယ္မႈမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဥပမာ ဣႏၵရ(မုိးနတ္) ၊ အဂၢိ( မီးနတ္)၊ ဝရုဏ(ေရနတ္) စတာေတြပါ။

အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြအတြက္ ရေသ့ရဟန္းဟာ ဘာသာေရး သေကၤတတစ္ခုမွ်သာျဖစ္ေပမယ့္ အာရီးယန္းေတြရဲ့ တရားေဟာဆရာက ဒီထက္အမ်ားႀကီး ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။

အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ့ အထြက္အျမတ္ဘာသာေရးအက်င့္က ကာမဂုဏ္ကိုစြန္႔ကာ ေတာထြက္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အာရီးယန္းေတြအတြက္ကေတာ့ တူတူတန္တန္မိသားစုေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဖို႔ပါ။

မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြမွာ ထူးထူးျခားျခားယံုၾကည္မႈ မေတြ႔ရေပမယ့္ အာရီးယန္း ေတြအတြက္ကေတာ့ “သား” ေမြးဖြားမႈဟာ အႀကီးမားဆံုးဆုလာဒ္ပါ။

အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြက တရားရႈမွတ္ျခင္းကို အေလးအနက္ထားေပမယ့္ အာရီးယန္းေတြကေတာ့ ယဇ္ပူေဇာ္မႈကို အေလးထားတယ္။

အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြက ကမၼနဲ႔ သံသရာဝါဒကို ယံုၾကည္ၾကေပမယ့္ ဒီလိုယံုၾကည္မႈမ်ိဳး အာရီးယန္း ေတြဆီမွာ မေတြရျပန္ပါဘူး။

တမလြန္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အယူအဆေတြ၊ ကံတရားေတြ အာရီးယန္းေတြဆီမွာ မေတြ႔ရပါဘူး။ သူတို႔ရဲ့ အျမင့္ျမတ္ဆံုးကိုယ္က်င့္တန္ဖိုးက အဖြဲ႔အစည္းကို သစၥာေစာင့္သိဖို႔၊ လူမ်ိဳးစုၾကားထဲမွာ သပၸါယျဖစ္ဖို႔၊ လူမ်ိဳး ကိုျပန္လည္အက်ိဳးျပဳဖုိ႔ စတာေတြနဲ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားတို႔ရဲ့ ေနာက္ဆံုးဘဝပန္းတုိင္ဟာ လြတ္ေျမာက္ေရးျဖစ္ၿပီး အာရီးယန္း ေတြအတြက္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ရွိေရးပါ။

အားလံုးကိုျပန္ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားတို႔က ေတာထြက္ျခင္း၊ တရားအားထုတ္ျခင္း၊ သံသရာ၊ ကံ၊ ဝိမုတၱိတို႔ကို အေလးထားၿပီး အာရီးယန္းေတြကေတာ့ ယဇ္နတ္ပူေဇာ္ျခင္း၊ သစၥာရွိျခင္း၊ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝျခင္း၊ အာဏာရွိျခင္းနဲ႔ ေကာင္းကင္ဘံုတို႔ုကို အေလးထားပါတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ ဒီယံုၾကည္မႈ ႏွစ္ခုဟာ လံုးဝမတူကြဲျပားခဲ့ၿပီး ေနာက္ရာစုႏွစ္မ်ားစြာၾကာတ့ဲအခါမွာေတာ့ ခြဲျခားလို႔မရေအာင္ တစ္သားတည္း ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အရီးယန္းေတြဆီမွာ ေဒသခံေတြလံုးဝမၾကားဖူးတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခုရွိေနျပန္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဇာတ္ခြဲျခားမႈနဲ႔ နတ္ေဒဝတာတို႔က သတင္းေပးျခင္းဆိုတာေတြပါ။

ဘီစီ ၁၅၀၀ နဲ႔ ဘီစီေျခာက္ရာစု (ျမတ္စြာဘုရားေပၚထြန္းခ်ိန္) ၾကားကာလဟာ မတူကြဲျပားတဲ့ ဒီယဥ္ေက်းမႈႏွစ္ခု အျပန္အလွန္ႏွီးေႏွာတဲ့ကာလ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အာရီးယန္းေတြက အိႏိၵယအေရွ႕ေတာင္ပိုင္း ဆီကို တျဖည္းျဖည္းေရြလ်ားခဲ့ၾကၿပီး ၿမိဳ႕ျပအိမ္ယာတည္ေထာင္မႈစနစ္ေတြက တျဖည္းျဖည္း ေမြးစားက်င့္သံုး လာခဲ့ၾကတယ္။ ေရွးေရွးကေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ ျမစ္ႀကီးႏွစ္စင္း ေပါင္းဆံုသြားသလို ဒီယဥ္ေက်းမႈႏွစ္ခုလည္း ေပါင္းစပ္သြားေတာ့တယ္။

ဘုရားရွင္ပြင့္ထြန္းတဲ့ကာလလည္းေရာက္ေရာ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ လံုးဝဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့ ပါေတာ့ တယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ့ျဖစ္ေတာ္စဥ္ထဲမွာကိုပဲ ဒီယဥ္ေက်းမႈေတြ ေတြ႔လာခဲ့ရေတာ့တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဘုရား အေလာင္းေမြးဖြားၿပီးၿပီးခ်င္း အေလာင္းေတာ္ရဲ့ ျမင့္ျမတ္လာမယ့္ အနာဂတ္နိမိတ္ကို ပညာရွင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ဖတ္ၾကားၾကတယ္။

ပထမဆံုးနိမိတ္ဖတ္သူက အသိတပါ။ သူက ေတာေတာင္ထဲမွာေနတဲ့ ရေသ့တစ္ပါးျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဝင္အရ သူဟာ ျဗဟၼာလို႔အခိုင္အမာဆိုထားေပမယ့္ သူဟာ အာရီးယန္းမ်ိဳးဆက္အဖြဲ႔ဝင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဒီယဥ္ေက်းမႈႏွစ္ခု ဘယ္ေလာက္အထိ ထပ္တူက်ေနၿပီလဲဆိုတာ ေျပာေနတဲ့အခ်က္ပါ။

ဘီစီေျခာက္ရာစုမွာ ျဗဟၼဏတို႔ကိုယ္တိုင္ကပင္ ေတာထြက္ၿပီး အိမ္ယာမေထာင္ ရေသ့ရဟန္းေဘာင္ ကို ယူေနၾကပါၿပီ။ ေစာေစာပိုင္းကဆို ဒါမ်ိဳးကိစၥက ၾကားပင္မၾကားဖူးတဲ့ကိစၥပါ။ ခဏၾကာေတာ့ ၁၀၈- ပါးေသာ ျဗဟၼဏတို႔ကို သိဒၶတၳမင္းသားရဲ့ ကင္ပြန္းတပ္မဂၤလာအတြက္ ဖိတ္ၾကားခဲ့တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ဟာ အိမ္ယာေထာင္မႈကို မစြန္႔လႊတ္ပဲ အာရီးယန္းေတြက်င့္သံုးတဲ့ ဓေလ့၊ စရိုက္ေတြကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ေလ့က်င့္ၾကတဲ့ ျဗဟၼဏေတြပါ။

ဒီလိုကြဲျပားတဲ့ယဥ္ေက်းမႈႏွစ္ခု ဘာေၾကာင့္ တစ္သားတည္းျဖစ္သြားရတာလဲ။

အာရီးယန္းေတြရဲ့ နယ္ခ်ဲ႕မႈဟာ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ အဆံုးသတ္သြားခဲ့တယ္။ လူမ်ိဳးျခင္း ေပါင္းစည္းသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ လူမႈေရး၊ စီးပြါးေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေတြ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။

အစပထမကေတာ့ လူဦးေရအမ်ားစုဟာ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြနားမွာေနၿပီး သဘာဝအႏၱရာယ္ေတြရဲ့ ႏွိပ္စက္မႈေတြကို အလူးအလဲခံခဲ့ၾကရတယ္။ ဒီသဘာဝေတြကိုပဲ အာရီးယန္းတို႔က နတ္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳ တယ္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒုတိယအေနနဲ႔ စီးပြါးေရးအခ်က္အျခာ ျဖစ္လာျခင္းသေဘာပါ။ ကနဦး အာရီးယန္းေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမွာ ရေသ့၊ ရဟန္း(သမဏ၊ ျဗဟၼဏ) နဲ႔ စစ္သား(ခတၱိယ) တို႔သာ လႊမ္းမိုးထားခဲ့တယ္။ ရေသ့၊ ရဟန္းက နတ္ေဒဝတာေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးတယ္။ စစ္သားက နီးစပ္ရာလူမ်ိဳးစုေတြဆီသြားၿပီး စစ္တိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံမြဲေတလာမွာေပါ့။ အဲဒီကေနတဆင့္ စီးပြါးေရးပံုသ႑ာန္ေပၚလာၿပီး ကုန္သည္၊ ပြဲစားေတြ အေရးပါလာေတာ့တာပါ။ ဘုရားရွင္ရဲ့ သာဝကျဖစ္တဲ့ အနာထပိဏၰိကဆိုရင္ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကတစ္ခုပါ။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ လူမ်ိဳးစုကြဲေလးေတြအားလံုး တစ္စုတစ္ေဝးတည္းျဖစ္လာတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ဟာ လူမ်ိဳးနဲ႔မသတ္မွတ္ေတာ့ပဲ၊ ပထဝီနယ္နိမိတ္နဲ႔ သတ္မွတ္လာၾကတယ္။ လူမ်ိဳးစုကြဲေတြ စုေပါင္းေနထိုင္ လာၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ့ သာဝကျဖစ္တဲ့ မဂဓတိုင္းသခင္ ဘုရင္ဗိမၺိသာရ မဂဓႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ဒီအတြက္ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကတစ္ခုပါပဲ။

စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြဟာ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားတို႔က်င့္သံုးတဲ့ ဘာသာေရးဓေလ့စရိုက္ေတြကို အာရီးယန္းေတြ လက္ခံလာဖို႔တြန္းပို႔လိုက္တဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အာရီးယန္းေတြက အစပိုင္းမွာ ရုပ္ဝတၱဳေတြနဲ႔ လြႊမ္းမိုးထားႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္လည္း ၾကာေရာ အိႏိၵယဟာ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ့ ဘာသာေရးအယူအဆ၊ အက်င့့္တရားေတြနဲ႔ လံုးဝႀကီးလႊမ္းမိုး သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြနဲ႔ အာရီးယန္းေတြၾကားက ျခားနားခ်က္ဆိုတာ ရွာမေတြ႕ေတာ့ေလာက္ေအာင္ တသားတည္းျဖစ္သြားေတာ့တယ္။

ဒီသမိုင္းအေထာက္အထားကိုၾကည့္ရင္ ဗုဒၶဘာသာက ျဗဟၼဏဘာသာကို ဆန္႔က်င္တယ္ဆိုတဲ့စကား လံုးဝအဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ပါဘူး။

ဗုဒၶဘာသာထဲမွာ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြယံုၾကည္တဲ့၊ က်င့္သံုးတဲ့ ဘာသာေရးအယူအဆ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေမြးစားယူခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာ ေတာထြက္ျခင္း၊ ကမၼ၊ ဝိမုတၱိ ဆိုတာေတြပါ။ ဗုဒၶဘာသာ မေပၚမီ ကတည္းက ဒါေတြရွိေနခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဘာသာေပၚလာတဲ့ ေနာက္မွာလည္း ဒါေတြက ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္လာခဲ့့ပါတယ္။

သူသင္ျပမယ့္တရားေတြဟာ ေရွးေဟာင္းတရားျဖစ္တယ္၊ ပန္းတိုင္ကလည္း ေရွးကရွိခဲ့တဲ့ ပန္းတိုင္ (သူထြင္တာ မဟုတ္- တထာဂတကို ဘာသာျပန္သည္ဟုထင္- စာေရးသူ) သာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ စကားဟာ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ့ အက်င့္ေဟာင္း၊ ပန္းတိုင္ေဟာင္းကိုပဲ အေျခခံတယ္လို႔ မိန္႔ဆိုဟန္ရွိပါတယ္။ (သမိုင္းကို ေလ့လာရာမွာ ေရွးဘုရားရွင္ေတြမပါဘူးဆိုတာေလး စိတ္ထဲမွာထားၿပီး သဒၶါတရားခိုင္ခိုင္နဲ႔ ဖတ္ၾက ေစခ်င္ပါတယ္)။

ဒါတင္မကပါဘူး။ ေဂါတမဗုဒၶ မပြင့္ခင္ကတည္းက ေရွးေရွးဘုရားရွင္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္း သားတို႔ရဲ့ ယံုၾကည္မႈကိုလည္း ဗုဒၶဘာသာက ဆက္လက္ယံုၾကည္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဟိႏၵဴဘာသာကိုေလ့လာရင္း ဘာသာေရးယံုၾကည္မႈေတြဟာ အနည္းႏွင့္အမ်ား ကူးလူး ဆက္ဆံေနတာကို ေတြ႔႔ရပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားတို႔ရဲ့ ယံုၾကည္မႈကို အမ်ားစု လက္ခံခဲ့ၿပီး အာရီးယန္းေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈအနည္းငယ္ကိုသာ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ နတ္ေဒဝတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ တာနဲ႔ နိမိတ္ဖတ္တာစတဲ့ ေဝဒပညာတစ္ခ်ိဳ႕ေလာက္ပါ။

ဟိႏၵဴေတြကေတာ့ အာရီးယန္းေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈကို အမ်ားစုအေျခခံၿပီး အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းသားေတြရဲ့ ယံုၾကည္မႈကို အနည္းငယ္သာ လက္ခံခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟိႏၵဴအမ်ားစုဟာ ဇာတ္စနစ္ရွိတယ္၊ ေဝဒရွိတယ္၊ နတ္ရွိတယ္၊ ယဇ္ပူေဇာ္မႈရွိတယ္။ ဒါေတြဟာ အာရီးယန္းေတြရဲ့ အက်င့္ေဟာင္းေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ အိႏၵဳသားတို႔ရဲ့ ယံုၾကည္မႈျဖစ္တဲ့ ေတာထြက္ျခင္း၊ တရားထိုင္ျခင္း၊ သံသရာ၊ ကမၼ၊ ဝိမုတၱိတို႔ကိုလည္း ေနရာေတာ့ေပးထားတာ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။



ဆုထားမ်က္ခ်ယ္









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.


သိပၸံနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အျမင္

၁။ တာရာမင္းေဝ
တာရာမင္းေဝကေတာ႔ လူငယ္ဆန္ဆန္ လူငယ္ႀကိဳက္ပဲ ေျပာခဲ႔တယ္။
"သိပၸံပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္ တိုးတက္ ကြဲေနတဲ႔ အသည္းကုိေတာ႔ ျပန္ဆက္ေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ေသးပါဘူး" တဲ႔။

၂။ စတန္နီ
သူကေတာ႔ သိပၸံပညာကို သေရာ္သံ စြက္စြက္နဲ႔ ၾကည့္တယ္။
"သိပၸံပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္ တိုးတက္ ႐ိုး႐ိုးေလွကားထက္ စက္ေလႇကားက ပ်က္တာ ပိုမ်ားတယ္" တဲ႔။

၃။ ေဂ်ာ႔ ဘားနတ္ေရွာ
သူကေတာ႔ ပိုၿပီးေတာင္ သေရာ္သံ စြက္ေနပါေသးတယ္၊ သိပၸံပညာကို လူနဲ႔ေရာၿပီးေတာင္ သေရာ္လိုက္ေသးတယ္။
ႏြားႏို႔ၫႇစ္စက္ တီထြင္ႏိုင္တဲ႔ သူ႕တပည့္ေတြက သူ႕ကို လာႂကြားၾကတယ္။
"ဆရာႀကီး ဒီေန႔ကစလို႔ လူကိုယ္တိုင္ ႏြားႏို႔ၫွစ္စ႐ာမလိုေတာ႔ဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ ႏြားႏို႔ၫႇစ္စက္ကို တီထြင္ႏိုင္ၿပီ။"
"ဒါနဲ႔ မင္းတို႔စက္ကလူကို အစားထိုးတာလား၊ ႏြားမကို အစားထိုးတာလား"
"လူကိုေပါ႔ ဆရာႀကီးကလည္း"
"ႏြားမကိုေရာ အစားထိုးလို႔ မရဘူးလား"
"ဘယ္ရမလဲ ဆရာႀကီးကလည္း"
"ဟင္ လူကိုေတာ႔ စက္နဲ႔အစားထိုးလို႔ရတယ္၊ ႏြားမကိုေတာ႔ မရဘူး၊ ဒါဆို လူက ႏြားမေလာက္ေတာင္ အသုံးမက်၊ မ႐ိွမျဖစ္ မဟုတ္လို႔ေပါ႔ ကြာ" တဲ႔။

၄။ ဇင္ေဝေသာ္
ဆုိပါေတာ႔ သိပၸံပညာက ကြဲေနတဲ႔ အသည္းကုိ ျပန္ဆက္ေပးႏိုင္တယ္၊ ႏြားမကိုလည္း စက္နဲ႔ အစားထိုးေပးႏိုင္တယ္။
ဒါဆိုရင္ အသည္း နဲ႔ ႏြားမက စက္ေလႇကားလို ခဏ ခဏ ပ်က္သြားႏိုင္တာေပါ႔။


(ဇင္ေ၀ေသာ္ ၊ ကမ္းလက္)







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.