"တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ဆန္း" က ဆိုရိုးစကားျဖစ္ေခ် သည္။ ယေန႔ ေခတ္စကားျဖင္႔ လစ္ဘရယ္ျဖစ္သည္ကို ဆိုျခင္းလား၊ ၫွိႏႈိင္း လို႔ မရသည္ကိုဆိုျခင္းလား ကြဲကြဲျပားျပားေတာ႔ မသိေပ။ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ ဆန္းကို မဆိုလိုခ်င္ေသာ္လည္း တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာကိုေတာ႔ျဖင္႔ တို႔ ထိ ၾကည္႔ခ်င္သည္။
ဘာသာေရး ပြဲလမ္းမ်ား စတင္ရာ၍ ဩကာသ ကန္ေတာ႔ခ်ိဳးက စ၍ ၫွိႏိႈင္း လို႔ မရေတာ႔။ ဩကာသကန္ေတာ႔ခ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနၾက၏။ သူ႕ဟာနဲ႔သူ မွန္ၾကသည္ခ်ည္းသာ၊ ျပႆနာက ႏွစ္သံ သုံးသံ ကြဲေနျခင္းသာ ျဖစ္၏။ သာသနာကြယ္မည္႔ ကိစၥေတာ႔ မဟုတ္။
ထို႔ေနာက္ သံဃာေတာ္မ်ား ပရိတ္ရြတ္ရာ၌ ဤ ဇာတိ႐ုပ္က တဖန္ ေပၚ လာျပန္၏။ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္းသံဃာေတာ္မ်ား ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ရာ၌ မည္မၽွ သံဃာမ်ားမ်ား တညီတၫြတ္ရွိလွသည္။ အထူးသျဖင္႔ ထိုင္းသံဃာတို႔က အညီၫြတ္ဆုံး ျဖစ္သည္၊ တစ္ေသာင္းရြတ္လည္း တစ္သံထဲ ထြက္၏။ ေတာင္ပိုင္းထိုင္း၊ ေျမာက္ပိုင္းထိုင္း အတူတူျဖစ္သည္။ ေမတၱာစိတ္သာ ပဓာနဟု ဆိုရန္ေတာ႔ရွိသည္၊ သို႔ေသာ္ သံဃာအမ်ားႀကီး အျဖတ္ အရပ္ ညီညီ ရြတ္ဖတ္ေတာ္မူၾကလ်ွင္ ပို၍ ၾကည္ၫို ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းသည္ကို ဇြတ္မျငင္းၾကသင္႔။ အသံထြက္မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔က တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ ဆန္လြန္းလွ၏။
ထို႔ေနာက္ ေရစက္ခ်ၾက၏။ အားလုံး ကိုယ္႔မူနဲ႔ကိုယ္ ခ်ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေရစက္ခ် အမ်ိဳးမ်ိဳးဟူသည္႔ စာအုပ္ေတြလည္း ရွိလာရေတာ႔ သည္။ သီရိလကၤာတို႔က တိုသည္၊ ရွင္းသည္၊ ထိမိသည္၊ ရစက္ခ် အမ်ိဳးမ်ိဳး စာအုပ္ေတြမလို။ တို၊ ရွင္း၊ ထိမိေပမေပါ႔၊ မူရင္းကို ကိုင္လိုက္သည္ကိုး။ မူရင္းဘုရားေဟာျဖစ္သည္႔ တိေရာကု႗သုတ္လာ "ဣဒံ ေနာ ဉာတီနံ ေဟာ တု၊ သုခိတာ ေဟာႏၱဳ ဉာတေယာ" ကို ရြတ္လိုက္ၾကသည္။
မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီး ေမြးရပ္ရြာေရာက္ခိုက္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင္႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ကို ေရစက္ခ်အမ်ွေဝရာ၌
"ဣဒံ ေနာ ဉာတီနံ ေဟာတု၊ သုခိတာ ေဟာႏၱဳ ဉာတေယာ" ကိုသာ တူျဖစ္ သူကို ရြတ္ဆိုေစေၾကာင္း ရွားရွားပါးပါး မွတ္သားလိုက္ရသည္။ ဆရာေတာ္ ႀကီး၏ ၾကည္ၫိုဖြယ္မ်ားတြင္ ဤသို႔ ဘုရားေဟာကို နံပါတ္တစ္ထားျခင္းမ်ား ပါဝင္သည္။
ရြတ္ဖတ္သရစၨ်ာယ္လွ်င္ အက်ိဳးမ်ားစြာရႏိုင္သည္႔ ဘုရားေဟာ ဂါထာေတာ္ မ်ား ပိဋကတ္ေတာ္မွာ အလြန္မ်ားျပားလွပါလ်က္ သမၺဳေဒၶ ဂါထာမ်ား ေပၚျပဴ လာျဖစ္ေနျခင္းက "တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ" ၏ အစြမ္းကို ျပသလ်က္ ရွိ သည္။
ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင္႔ ပရိတ္ရြတ္ရာ၌ပင္ အျခားသံဃာမ်ားလို ညီၫြတ္ေအာင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မရြတ္တတ္ၾကေတာ႔။ ျဖတ္ခ်င္ရာ ျဖတ္၊ ရပ္ခ်င္ရာ ရပ္္၏။ မွန္ မမွန္က ရြတ္ဖတ္နည္း (စည္းကမ္း) ထက္ မိုက္က႐ိုဖုန္းႏွင္႔ အနီး ဆုံးဆရာေတာ္ႏွင္႔သာ ဆိုင္ေလေတာ႔သတည္း။
"တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ဆန္း" ဟူသတတ္။ ။
ဘာသာေရး ပြဲလမ္းမ်ား စတင္ရာ၍ ဩကာသ ကန္ေတာ႔ခ်ိဳးက စ၍ ၫွိႏိႈင္း လို႔ မရေတာ႔။ ဩကာသကန္ေတာ႔ခ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနၾက၏။ သူ႕ဟာနဲ႔သူ မွန္ၾကသည္ခ်ည္းသာ၊ ျပႆနာက ႏွစ္သံ သုံးသံ ကြဲေနျခင္းသာ ျဖစ္၏။ သာသနာကြယ္မည္႔ ကိစၥေတာ႔ မဟုတ္။
ထို႔ေနာက္ သံဃာေတာ္မ်ား ပရိတ္ရြတ္ရာ၌ ဤ ဇာတိ႐ုပ္က တဖန္ ေပၚ လာျပန္၏။ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္းသံဃာေတာ္မ်ား ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ရာ၌ မည္မၽွ သံဃာမ်ားမ်ား တညီတၫြတ္ရွိလွသည္။ အထူးသျဖင္႔ ထိုင္းသံဃာတို႔က အညီၫြတ္ဆုံး ျဖစ္သည္၊ တစ္ေသာင္းရြတ္လည္း တစ္သံထဲ ထြက္၏။ ေတာင္ပိုင္းထိုင္း၊ ေျမာက္ပိုင္းထိုင္း အတူတူျဖစ္သည္။ ေမတၱာစိတ္သာ ပဓာနဟု ဆိုရန္ေတာ႔ရွိသည္၊ သို႔ေသာ္ သံဃာအမ်ားႀကီး အျဖတ္ အရပ္ ညီညီ ရြတ္ဖတ္ေတာ္မူၾကလ်ွင္ ပို၍ ၾကည္ၫို ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းသည္ကို ဇြတ္မျငင္းၾကသင္႔။ အသံထြက္မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔က တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ ဆန္လြန္းလွ၏။
ထို႔ေနာက္ ေရစက္ခ်ၾက၏။ အားလုံး ကိုယ္႔မူနဲ႔ကိုယ္ ခ်ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေရစက္ခ် အမ်ိဳးမ်ိဳးဟူသည္႔ စာအုပ္ေတြလည္း ရွိလာရေတာ႔ သည္။ သီရိလကၤာတို႔က တိုသည္၊ ရွင္းသည္၊ ထိမိသည္၊ ရစက္ခ် အမ်ိဳးမ်ိဳး စာအုပ္ေတြမလို။ တို၊ ရွင္း၊ ထိမိေပမေပါ႔၊ မူရင္းကို ကိုင္လိုက္သည္ကိုး။ မူရင္းဘုရားေဟာျဖစ္သည္႔ တိေရာကု႗သုတ္လာ "ဣဒံ ေနာ ဉာတီနံ ေဟာ တု၊ သုခိတာ ေဟာႏၱဳ ဉာတေယာ" ကို ရြတ္လိုက္ၾကသည္။
မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီး ေမြးရပ္ရြာေရာက္ခိုက္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင္႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ကို ေရစက္ခ်အမ်ွေဝရာ၌
"ဣဒံ ေနာ ဉာတီနံ ေဟာတု၊ သုခိတာ ေဟာႏၱဳ ဉာတေယာ" ကိုသာ တူျဖစ္ သူကို ရြတ္ဆိုေစေၾကာင္း ရွားရွားပါးပါး မွတ္သားလိုက္ရသည္။ ဆရာေတာ္ ႀကီး၏ ၾကည္ၫိုဖြယ္မ်ားတြင္ ဤသို႔ ဘုရားေဟာကို နံပါတ္တစ္ထားျခင္းမ်ား ပါဝင္သည္။
ရြတ္ဖတ္သရစၨ်ာယ္လွ်င္ အက်ိဳးမ်ားစြာရႏိုင္သည္႔ ဘုရားေဟာ ဂါထာေတာ္ မ်ား ပိဋကတ္ေတာ္မွာ အလြန္မ်ားျပားလွပါလ်က္ သမၺဳေဒၶ ဂါထာမ်ား ေပၚျပဴ လာျဖစ္ေနျခင္းက "တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ" ၏ အစြမ္းကို ျပသလ်က္ ရွိ သည္။
ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင္႔ ပရိတ္ရြတ္ရာ၌ပင္ အျခားသံဃာမ်ားလို ညီၫြတ္ေအာင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မရြတ္တတ္ၾကေတာ႔။ ျဖတ္ခ်င္ရာ ျဖတ္၊ ရပ္ခ်င္ရာ ရပ္္၏။ မွန္ မမွန္က ရြတ္ဖတ္နည္း (စည္းကမ္း) ထက္ မိုက္က႐ိုဖုန္းႏွင္႔ အနီး ဆုံးဆရာေတာ္ႏွင္႔သာ ဆိုင္ေလေတာ႔သတည္း။
"တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ဆန္း" ဟူသတတ္။ ။
