ေရွးသေရာအခါ (အမည္မေဖာ္လိုေသာ ေဘာင္းဘီဝတ္) လူတစ္စုရွိေလ သည္။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းဖို႔ အခက္ပိုေတြ႔ေတြ႔ လာရေသာအခါ ဘာလုပ္ၾကရင္ေကာင္းမလဲဟု သူတို႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ေဆြးေႏြး ၾကေတာ႔သည္။
လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားလို ေခါင္းေပါင္းစ၊ ပုဆိုး၊ တိုက္ပုံ၊ ညွပ္ဖိနပ္မ်ား ေျပာင္းလဲ ဝတ္ဆင္လိုက္လ်င္ လူအမ်ားက ေလးစားၾကည္ညိုလာလိမ္႔မည္၊ ထိုအခါ အ သက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းဖို႔လည္း လြယ္ကူသြားႏိုင္သည္၊ ထိုေၾကာင္႔ အဝတ္ အစား ေျပာင္းလဲဝတ္ဆင္ၾကရမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကေလသည္။ သူတို႔အေတြး မွန္သြားေလသည္။ သူတို႔ အဝတ္အစား ေျပာင္းလဲ ဝတ္ဆင္ ၾကေသာအခါ လူအမ်ားက ေလးစားၾကည္ညိုလာၿပီး သူတို႔အတြက္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းဖို႔လည္း လြယ္ကူသြားေတာ႔သည္။
ထိုအခါ ထိုလူတစ္စုေခါင္းေဆာင္က
"ကိုယ္က်င္႔တရားအားျဖင္႔ လူႀကီးလူေကာင္းမျဖစ္ေသးဘဲ လူႀကီးလူေကာင္း မ်ားလို အဝတ္အစားေျပာင္းလဲဝတ္ကာမ်ွျဖင္႔ပင္ လူထုက ဤမ်ွ ေလးစား ၾကည္ညိုလာၾကသည္။ ကိုယ္က်င္႔တရားအားျဖင္႔ပါ လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္လာ ပါက ဆိုဖြယ္ပင္ ရွိလိမ္႔မည္မဟုတ္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ယေန႔မွစ၍ ကိုယ္က်င္႔တရား အားျဖင္႔လည္း လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္လာရန္ ႀကိဳးစားၾကရမည္"
ဟု ဆိုေလသည္။ ဆိုသည့္အတိုင္း ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္လာၾကရာ ေနာက္ဆုံး အဝတ္အစား အားျဖင္႔ေရာ ကိုယ္က်င္႔တရားအားျဖင္႔ပါ လူႀကီးလူေကာင္း မ်ား ျဖစ္သြားၾကေလေတာ႔သတည္း။
စကားခ်ပ္။ ။ ဓမၼပဒဝတၳဳကို မွီျငမ္းထားေသာပုံျပင္ျဖစ္သျဖင္႔ တကယ္ျဖစ္လာ၊ မလာကိစၥက ပုံေျပာသူႏွင္႔ လုံးဝမသက္ဆိုင္ပါေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္ ယခု ပုံေျပာသူသည္ မဲေပးခြင္႔ရွိသူလည္း မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
Post a Comment