လီကြမ္းယု နဲ႔ မင္ဒဲလား ( သို႔ ) မီးနဲ႔ ေရ


မီးဖုိေဘးမွာ မီလ်ွံေတြ တရဲရဲနဲ႔ ဓားပံုသြင္းေနတဲ႔ လီကြမ္းယု ရဲ႕ စာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ေနရင္း မထင္မွတ္ဘဲ၂၀၀၅ ခု က ရီးဒါး ဒိုင္ဂ်က္ အေဟာင္းေလး ကို ျပန္ကိုင္မိေတာ႔ မင္ဒဲလားရဲ႕ အင္တာျဗဴးေလးကို ထပ္ေတြ႔ရျပန္တယ္။ သူကေတာ႔ ပူေနတဲ႔ ဓားတစ္ေခ်ာင္းကို ေရေပါက္ေလးေတြ ျဖန္း ရင္း ျဖန္း ရင္း.....ပဲ။ သူ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြ ၾကားမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ တ႐ွဲ႐ွဲ မည္ေနသလိုလို၊ ၾကားပဲ ၾကားေန ရသလိုလို မို႔ ..........

( R.D )အခု ႏွစ္ေတြအတြင္း ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခ်ိန္ အေတာ္ သုံးခဲ႔တယ္ေနာ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ရာမွာ ဘယ္ အ ခ်က္ဟာ မိဘေတြ အတြက္ အေရး အႀကီးဆုံးပါလဲ။

( Mandela ) ပညာေရး မပါဘဲ ဘဝမွာ ရင္ဆိုင္ရမယ္႔ အခက္အခဲ ေတြ ကို ေက်ာ္လႊားဖို႔ မလြယ္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ ကေလးကို ပညာေပးဖို႔နဲ႔ လူ႕ အဖြဲ႔ အစည္းထဲမွာ ကိုယ္စြမ္းတဲ႔ ဖက္က ပါဝင္ႏိုင္ဖို႔ ပညာေပးသင္႔ပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကေလးေတြ ေျမးေတြကို မၾကာ မၾကာ ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာမိ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ႔္ ေျမးေတြက တခါတခါ ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ ေတာ္ေန တာ ေတြ႔ရတယ္။

( R.D ) ကေလးေတြဆီက ဘာေတြ ေလ႔လာခဲ႔ရဖူးပါ သလဲ။

( Mandela ) ကိုယ္က ဘဝင္ျမင္႔ေနရင္ သူတို႔က ပုံမွန္ ေနရာမွန္ ျပန္ေ ရာက္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္။ သူတို႔က ဘြင္းဘြင္းပဲ ေျပာတတ္ေ တာ႔ ကိုယ္႔ အမွားလုပ္ခဲ႔တာေတြကို သိတာေပါ႔။ သူတို႔က သတိေပး ေနသ လိုပဲ။

( R.D ) အၾကမ္းမဖက္ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ မရေတာ႔ ခင္ဗ်ားကိုယ္တုိင္ အာဖရိ ကန္ အမ်ိဳးသား ကြန္ဂရက္ စစ္တပ္ဖြဲ႔ၿပီး ဦးေဆာင္ခဲ႔တယ္။ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ တရားမ်ွတတဲ႔ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ရိွႏိုင္ပါေသးသလား။

( Mandela ) အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ြန္ေတာ္တို႔ဖက္ က ေဆြးေႏြးဖို႔ ကမ္းလွမ္းတာကုိ အစိုးရက လုံးဝ တြန္႔ျပန္မႈ မ႐ိွခ႔ဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေဆြေႏြးလို႔ရေအာင္ ဒီနည္းကို သုံးခဲ႔ရတာပါ။ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဆိုတာ လက္ရိွ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔ ျပႆနာကို အေျခခံၿပီး ခ်ရတတ္ပါတယ္။

( R.D ) အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးၾကားက ျခားနားခ်က္က ဘာပါလဲ။

( Mandela ) မူ အရ လုပ္ခဲ႔ရတာပါ။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔ လတ္တေလာ ျပႆနာေတြကို အေျခခံၿပီး သဘာဝ က်တဲ႔ အေျဖထုတ္ႏိုင္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရားကို ျမတ္ႏိုး ယံုၾကည္ပါတယ္။

( R.D )ေတာင္ အာဖရိက သမၼတအေနနဲ႔ သက္တန္းတစ္ခုပဲ ထမ္းေဆာင္ ခဲ႔တယ္၊ ၿပီးေတာ႔ " ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္ အာဏာလက္ လတ္လႊတ္ရမလဲ ဆိုတာ မသိၾကဘူး " လို႔လည္း မွတ္ခ်က္ေပးခဲ႔တယ္ ။ ေရာဘတ္ မူဂါဘီ ဆိုရင္ ဇင္ဘာေဘြကို အုပ္ခ်ဳပ္ခ႔ဲတာ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ သူ လက္လႊဲေပးသင္႔ၿပီလား။

( Mandela ) တစ္ေယာက္တည္းက အာဏာ အၾကာႀကီးယူထားရင္ ဘယ္ လို ဒီမိုကေရစီ အတြက္မွ မေကာင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒါက သူ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ လူထုက ဆုံးျဖတ္ရမယ္႔ ကိစၥပါ။

( R.D ) ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔လိုတဲ႔ ဆႏၵ ရိွပါလ်ွက္ အခုထိ မေတြ႔ရေသးတဲ႔ ကမၻာ သိ လူမ်ိဳးေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ရိွပါသလား။

( Mandela ) လူ႕ အဖြဲ႔အစည္းကို ေကာင္က်ိဳး အႀကီးအက်ယ္ျပဳၿပီး ကမၻာက သိဖို႔ မေျပာနဲ႔ သူ႕ ႏိုင္ငံကေတာင္ မသိတဲ႔ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား လူစြမ္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲသလို ပဂၢိဳလ္ေတြ ေတြ႔ရၿပီဆိုရင္ေတာ႔ သူတို႔ကို မေမ႔ႏိုင္ေတာ႔သလို အထင္ႀကီး အားက် စိတ္ကလည္း တာမရ ဆီးမရ ျဖစ္ရပါတယ္။
( အင္တာျဗဴး အကုန္မဟုတ္ပါ )

Reader's Digest, April, 2005


 ဇင္ေဝေသာ္

အပ်ံ သင္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္


ပစ္မွတ္က တကယ္ ရဲ ေတာ႔
က်ည္ဆံလည္း နည္းနည္းရြံ႕တာပဲ

ပင္လယ္က အဲသေလာက္ လႈိင္းၿငိမ္ရင္
ေကာင္းကင္လည္း
အပ်ံ သင္ေနတတ္တယ္။ ။


ဇင္ေဝေသာ္

စကၤာပူ ဖြင့္လာမယ့္တံခါး


ဦးေနဝင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္က သူေ႒းတခ်ိဳ႕ စကၤာပူ ေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္း အရင္ ေဆာင္းပါးထဲမွာ အစခ်ီခဲ့ပါတယ္။ ပစၥည္းေတြကုိ ျပည္သူပုိင္ သိမ္းတဲ့ေခတ္မုိ႔လုိ႔ ယူဆစရာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စကၤာပူက တံခါးဖြင့္ဝါဒကုိ စတင္က်င့္သုံးခုိက္ဆုိေတာ့ လူမ်ိဳးစြဲ၊ ႏုိင္ငံစြဲ သိပ္မရွိတဲ့ သူေ႒းေတြ ဒီဘက္ကုိ ေရွာင္ထြက္လာၾကတာလုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ၂၀၀၂ - ခု မတုိင္မီ ျမန္မာ့အဲယားေဝးရဲ႕ ရွယ္ယာ ရာခုိင္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပုိင္တဲ့သူေ႒းက ျမန္မာျပည္ကေန စကၤာပူ ေရာက္လာတဲ့ စကၤာပူရီးယန္း တစ္ေယာက္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ သိပ္ၿပီး အလွမ္းေဝး၊ သမုိင္းကုိလည္း စိတ္မဝင္စားလုိ႔ ဒီကိစၥ ဒီမွာပဲ ရပ္ပါေတာ့မယ္။

ေနာက္ပုိင္းကာလမွာေတာ့ တံငါရြာကေန ကုန္းထလာေနတဲ့ စကၤာပူအတြက္ ျမန္မာ အင္ဂ်င္နီယာေတြ အစုလုိက္၊ အဖြဲ႔လုိက္ ေရာက္လာၾကျပန္ပါတယ္။

၁၈ - ႏွစ္သားေလာက္က ၾကားဖူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္မာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး က်န္းမာေရးအတြက္ ခြဲစိတ္ကုသဖုိ႔ စကၤာပူ ေရာက္လာခ်ိန္ သူ႔ကုိ ခြဲစိတ္မယ့္ ဆရာဝန္က ျမန္မာဆရာဝန္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ တကယ္ပဲလား၊ ႀကံဖန္ေျပာၾကတာလားဆုိတာ မေရရာလုိ႔ ဒီကိစၥကုိလည္း ဒီမွာပဲ ရပ္ရပါလိမ့္ဦးမယ္။ ( လတ္တေလာ စာရင္းအရေတာ႔ စကၤာပူကိုလာျပီး ေဆးကုသမႈခံယူတဲ႔ ေတာ႔ပ္ ဖိုက္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြထဲမွာ ျမန္မာပါေနတယ္ )

အခု စကၤာပူက ျမန္မာတခ်ိဳ႕အတြက္ တံခါးဖြင့္ေပး လာျပန္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳ (သုိ႔မဟုတ္) ထားလုိ အမ်ိဳးသားေတြ အတြက္ပါပဲ။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ကြန္ပလိန္း ထူေပမဲ့ အစုိးရက ျပည္သူကုိ ေတာ္ေတာ္ ဂ႐ုစုိက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက လမ္းကူး ပလက္ေဖာင္းတုိင္း ဝွီးခ်ဲယား တြန္းသြားလုိ႔ရေအာင္ ဆင္ေျခေလွ်ာ လုပ္ေပးေနတယ္။ တစ္ၿမိဳ႕လုံး အႏွံ႔ပဲ။
ဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ခဏေနမွ သတင္းစာမွာ ဖတ္လုိက္ရတာက လာမယ့္ ၂၀၂၀၊ ၂၀၃၀ - မွာ ဝွီးခ်ဲယားေပၚ ေရာက္လာမယ့္ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ ပုိမ်ားလာမယ္ဆုိတာ ႀကိဳတြက္ခ်က္မိလုိ႔ သူတုိ႔အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တာလုိ႔ သိလုိက္ရပါတယ္။ ေလးစားစရာ စီမံကိန္းပါ။
သူ႔လူမ်ိဳးေတြ အသက္ႀကီးရင့္လာတာရယ္၊ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္း က်ဆင္းလာတာရယ္ကုိ အေျခခံၿပီး  ဒီေန႔ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ စကၠဴျဖဴစီမံကိန္း စခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္က ဒီအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးဖုိ႔ ေျပာေပမဲ့ ကုိယ့္လူမ်ိဳးနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ႀကီး ပတ္သက္ေနတာ မဟုတ္လုိ႔ အာ႐ုံ မက်မိဘူး။

ကုိယ္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတာက အဲဒီ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳကိစၥပါ။ အမ်ိဳးသမီးဆုိေတာ့ လူနာကုိ ေပြ႔ရာခ်ီရာမွာ အား သိပ္မရွိဘူးေပါ့။ ဒါတင္ မကပါဘူး၊ တျခား လူမႈေရးျပႆနာအခ်ိဳ႕လည္း မေစာင့္စည္းရင္ ျဖစ္လာႏုိင္ျပန္ပါတယ္။ သူနာျပဳ ဆုိေပမဲ့ ေဆး႐ုံံသူနာျပဳမွ မဟုတ္တာ။ အိမ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အဘုိးႀကီး၊ အဘြားႀကီးေတြကုိ သီးသန္႔ ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ ကိစၥပဲ။
အခုေတာ့ အကြက္ျမင္တဲ့ ေအဂ်င္စီေတြက အမ်ိဳးသား သူနာျပဳေတြကုိ ေခၚယူၿပီး သင္တန္းေတြ ေပးေနၾကတယ္လုိ႔ သတင္းစာမွာ ဖတ္လုိက္ရျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြဖက္က ၾကည့္ရင္လည္း ကုိယ့္ႏုိင္ငံထက္ေတာ့ ဝင္ေငြေကာင္းေနေတာ့ မလာခ်င္လွေပမဲ့ လာရမယ့္ ခရီးမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး သက္ႀကီးရြယ္အုိ တစ္ေယာက္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရတာဟာ စိတ္အခန္႔မသင့္တာ၊ အိပ္ေရး ပ်က္ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိႏုိင္ေပမဲ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲ အလုပ္လုပ္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္သလုိ အဲဒီလစာထက္လည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ပုိေနမွာပဲေလ။

စကၤာပူမွာ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ တုိးပြားလာတာ တုိ႔ႏုိင္ငံနဲ႔ မဆုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္စရာ ရွိေပမဲ့ ကမၻာႀကီးက ဂလုိဘယ္ျဖစ္ေနေတာ့ ဆုိင္ေတာ့ ဆုိင္ေနတာပဲ။ လာမယ့္ႏွစ္ေတြမွာ S-pass ကုိင္ထားတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ အနာဂတ္က သိပ္ မေသခ်ာလွေပမဲ့ သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ လုိအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳေတြရဲ႕ တံခါးကုိေတာ့ စကၤာပူက ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ ဖြင့္ေပးလာေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

တခ်ိန္က ျမန္မာ (၁၀) ေယာက္မွာ (၈) ေယာက္က အင္ဂ်င္နီယာ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္မာ (၁၀) ေယာက္မွာ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳက (၅) ေယာက္ ဆုိတာမ်ား ျဖစ္လာေလဦးမလား။

တံခါးဖြင္႔ စီပြားေရးစနစ္အစမွာ သူေဌးတခ်ိဳ႕ရလိုက္သလို.....
တံငါရြာကေန ၿမိဳ႕ျပအကူးမွာ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ရလိုက္သလို......
ဇရာတရားနဲ႔ စကၤာပူဟာ ျမန္မာသူနာျပဳေတြကို အရယူမယ္႔သေဘာေတာ႔ ရိွေနတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ႔ဘဝေတြ အဆင္ေျပသြားၾကရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ သာဓုေခၚၾကရမွာပါပဲ။
အဲ … တခ်ိန္က မဂၤလာဒုံေလဆိပ္ေတြ၊ သမၼတ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြ၊ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြနဲ႔ ခန္းနားခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံဟာ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳေတြ ထုတ္ေပးႏုိင္႐ုံံနဲ႔ေတာ့ ေက်နပ္စရာ မေကာင္းလွေတာ့ဘူးေလ။
ျပဳျပင္စရာ၊ ႀကိဳးစားစရာ မ်ားစြာနဲ႔ … ျမန္မာ။


ဇင္ေဝေသာ္
 

ဝါက်မ်ား စုစည္းမႈ


( မင္းတို႔လိုေကာင္မ်ိဳးေတြဆို ဘယ္ေနရာ ေတြ႔ေတြ႔ မင္းတို႔က စၿပီး မေခၚရင္ မေခၚႏိုင္ဘူး လို႔ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း သို႔ )

-စိတ္ထင္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊တစ္ခုခုကို ေမ်ွာ္လင္႔မထားရင္ နာရီတိုင္းရဲ႕ အသြားႏႈန္းဟာလည္း အတူတူပဲေနမွာပါ။
-ဘယ္သူ အႀကီးဆုံးလည္း မေမးခင္အထိ လူသားအားလုံးဟာ ညီအကိုပဲလို႔ ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား။
-ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး၊ လမ္းမေလ်ွာက္တာ ၾကာလို႔ လမ္းေလ်ွာက္ ၾကည္႔တာ ပါ။
-တကယ္က လမ္းေလ်ွာက္တာထက္ စိတ္ေလ်ွာက္ေနတာက ပိုျမန္ပါတယ္။
-စိတ္တကယ္ေလ်ွာက္ေနရင္ ေျခလွမ္းတိုင္း၊ အသက္ရွဴမႈတိုင္းဟာလည္း အတူတူူျဖစ္သြားတယ္။
-အေႏွးအျမန္ဆိုတာလည္း မရွိေတာ႔ပါဘူး။

-အေႏွးအျမန္ မရိွလည္း လူက ေ႐ြ႕ေနတယ္။ေျခလွမ္းေတြက လွမ္းေနဆဲ ထင္တယ္။
-ရြာဘက္မွာ ( ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္းမွာ ) ငလ်င္လႈပ္လို႔တဲ႔။ ဟုတ္လား။ ဘယ္ေလာက္ စေကးအထိ လႈပ္တာလဲ။
-ဒါေတာ႕ မသိဘူး။ ရြာကလူေတြအတြက္ မစိုးရိမ္မိဘူးလား။
- မစိုးရိမ္လွပါဘူး။ ရြာမွာ ငလ်င္လႈပ္လို႔ တိုက္ၿပိဳက်ၿပီး လူေပၚပိ ေသရေအာင္ တိုက္ျမင္႔ျမင္႔ေတြ မရွိဘူး။
-ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိုးေတာ႔ စိုးရိမ္သင္႔တာေပါ႔။ အင္း ဟုတ္တယ္။ စိုးရိမ္သင္႔တယ္။
- ငလ်င္လႈပ္လို႔ အိမ္ေပၚက ဝါးလုံးအခ်င္ေတြ ဘာေတြ ျပဳတ္က်ရင္ေတာ႔ ေခါင္းေလာက္ေတာ႔ ေပါက္ႏိုင္တယ္။
- ေသေလာက္ေအာင္ေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
-မဟုတ္ဘူး၊ ဒီႏွစ္ ငလ်င္လႈပ္ေတာ႔ ေျမဩဇာေတြ ဟာသြားလို႔ ေျပာင္းဖူးေတြက မခ်ိဳဘူး။
-ဟုတ္သလား။ ဒါမ်ိဳးေတြ ရိွသလား၊ ရွိတယ္။ စားၾကည္႔၊ တကယ္ မခ်ိဳဘူး။ ခ်ိဳပါတယ္။
-ငလ်င္လႈပ္ေတာ႔ ဒီႏွစ္ ထန္းေရခ်ိဳလည္း မရွိေလာက္ဘူး။ ထန္းေရခ်ိဳေတြေရာ အခ်ိဳေပါ႔သလား။
-ထန္းေရေတြမခ်ိဳေတာ႔ရင္ ထန္းလ်က္ေတြလည္း ခ်ိဳမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး ေနာ္။
-မဆိုင္ဘူးထင္တယ္။ စကား ကပ္ၿပီး မေမးနဲ႔။
-ေမးေတာ႔ ေမးရဦးမယ္။အမွားတစ္ခုရဲ႕ အေျခက ကိုယ့္ေၾကာင့္စတာ၊
-ဒါေပမယ့္ အဲဒီအမွားကို အေျခခံၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ ဆုိရင္ အဲဒီ အမွားကို ၀န္ခံၿပီး ေျပာျပသင့္လား။
- ေျပာျပသင္႔တယ္။
- ေျပာျပလုိက္ရင္ နွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႔ အေပ်ာ္ေတြ ရပ္တန္႔သြားၾကလိမ့္မယ္။
-တကယ္ ရပ္သြားမွာလား။ ထင္တယ္။ မရပ္ေသးဘူး၊ဆက္ေလ်ာမယ္ေလ။
- ဒီအတုိင္း ထားရင္လည္း ဘယ္သူ႕မွေတာ့ မထိခုိက္ဘူး။
-အင္းေလ။ တိုက္ ျမင္႔ျမင္႔ႀကီးေတြမွ မရွိတာ။ အလြန္ဆုံးျဖစ္လွ အခ်င္ေတြ ဘာေတြ ျပဳတ္က်လို႔ ေခါင္းေပါက္႐ုံေပါ႔။
- ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ အခုေျပာေနတာ ( စဥ္းစားေနတာ ) ငလ်င္အေၾကာင္း မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ေအာ္ ဟုတ္လား။ ရုတ္တရက္ႀကီး။
-ရုတ္တရက္ႀကီး ကုိယ့္နာမည္ေတြ႔လုိက္ေတာ့ ဒိန္းခနဲ လန္႔သြားတာေပါ႔။
-ဟုတ္လား။ နာမည္က အဲလို ေၾကာက္စရာေကာင္းသလား၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းရင္ နာမည္ မမွည္႔နဲ႔ေတာ႔ေလ။
-ဘာဆိုင္လို႔လဲ၊ ေမ်ာ္လင္႔ မထားတဲ႔ေနရာမွာ ေမ်ာ္လင္႔ မထားတာေတြ႔ရင္ လန္႔တတ္တာပဲ၊ ဘာေတြ႔တာနဲ႔ ဆိုင္ဘူး။
-ဟုတ္လား၊စာေမးပြဲ ေဂဇက္ထဲမွာ ကိုယ္႔နာမည္ ေတြ႔လိုက္ရသလိုလား။ မေနာက္နဲ႔၊ မတူဘူး၊
-အင္း ဟုတ္တယ္၊ မတူဘူး။
-တူတယ္၊ တူတာကိုမဟုတ္ဘူး၊ သူမွ သူ ရယ္၊ အခု နည္းနည္းဝေနလို႔။ လွမ္းေခၚလိုက္ရေအာင္ေလ။
-မေခၚပါဘူး၊ စကၤာပူေရာက္သြားၿပီး ဘဝင္ကိုင္ေနလို႔ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္သြားတာေနမွာ။
-မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး၊ အရင္ကလည္း သူျမင္ခ်င္မွ ျမင္တတ္တာ၊ အဲလိုစိတ္ မရွိေလာက္ပါဘူး။
-ရွိရွိ မရွိရွိ သူတို႔လိုလူကို ကိုယ္ကစၿပီးေတာ႔ ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္ပါဘူး၊ လက္ေဆာင္လိုခ်င္လို႔၊ တစ္ခုခု အေကၽြးခိုင္းမလို႔ ႏႈတ္ဆက္တယ္ထင္မွ ဟုတ္ေပ႔။

-အရင္က တစ္ေယာက္က မျမင္ရင္ တစ္ေယာက္က လွမ္း ေခၚတယ္။ အခု.......


ဇင္ေဝေသာ္ 

စားၾကမယ္ေဟ႔ ေကာင္းေကာင္း ( တနဂၤေႏြ အပ်င္းေျပ )


ငါးမန္းသားအဖ ပင္လယ္ထဲမွာ အစာရွာထြက္ၾကတယ္။ သူတို႔ေဘးမွာ ဝဝ ၿဖိဳးၿဖိဳးငါးေလးေတြလည္း ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ ဟိုေျပး ဒီေျပး ျဖစ္ေနၾက တာေပါ႔။ သား ငါးမန္းက လ်ွာတျပင္ျပင္နဲ႔ စားခ်င္လွၿပီ။
အေဖငါးမန္းက
" မစားနဲ႔ဦး ငါ႔သား၊ ဒီထက္အရသာရိွတဲ႔ ငါးေတြကိုေတြ႔မွ စားရေအာင္။ အခုေတာ႔ ငါတို႔ ငါးမန္းေတာင္၊ ငါးမန္းစြယ္ေတြကို အသားကုန္ထုတ္ျပျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ကူးၾကဦးစုိ႔ " ဆိုျပီး ပင္လယ္ထဲဆက္ကူးေနၾကတယ္။

တစ္ပတ္ျပည္႔ေတာ႔မွ
" စားခ်င္ရင္ စားလို႔ရျပီ၊ ငါးအားလုံးဟာ ေစာေစာကထက္ အရသာပိုရိွသြားျပီ " လို႔ အေဖငါးမန္းက ေျပာတယ္။
" ေဖေဖကလည္း ဒီငါးေတြက အတူတူပဲဥစၥာ၊ သားတို႔ေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ငါးေတြပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ အရသာပိုရိွသြားရတာလဲ "
" မတူဘူး သားရဲ႕။ ငါတို႔ ငါးမန္းေတာင္၊ ငါးမန္းစြယ္ေတြကိုျမင္ျပီး သူတို႔ ေၾကာက္ေခ်း၊႔ ေၾကာက္ေသးေတြပါျပီးၾကျပီးျပီ။ ဒီေတာ႔ ပိုသန္႔ရွင္း၊ ပိုလည္းအရသာရိွသြားတာေပ႔ါ " တဲ႔။

သား ငါးမန္းအတြက္ ငါးေကာင္းေကာင္းစားရေရး ပညာတစ္ခု ရသြားတာေပါ႔။

( R.D, July,2012 )


ဇင္ေဝေသာ္