ဆူဇန္ဆိုတာက အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အရြယ္ရွိ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္။ အပ်ိဳႀကီး၊ ေအာင္ျမင္ဟန္တူတဲ႔ စီးပြားေရး ရွိသူ၊ အနက္ေရာင္ BMW ကိုေမာင္းတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္၊ ေက်ာင္းကို မၾကာမၾကာလာတတ္တယ္။ သြက္တယ္၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳတယ္၊ မာနႀကီးဟန္ေတာ႔ရွိတယ္။
ပပဆိုတာက ဧရာဝတီတိုင္းသူ၊ အသက္ျပည့္ဟန္မတူေသးဘဲ အိမ္ေဖာ္လာ လုပ္ေနတဲ႔ ျဖဴျဖဴညွပ္ညွပ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ သူ႔အသက္ေမးရင္ ၂၂ ႏွစ္လို႔ေျပာတတ္ၿပီး ငါ႔ကို လာမလိမ္နဲ႔ဆိုေတာ႔မွ အမွန္ကိုေျပာတတ္သူ။
အျခားအိမ္ေဖာ္မေလး တစ္ေယာက္လည္းရွိေသးတယ္။ စိုးစိုးဆိုပါေတာ႔။ သူမကေတာ႔ ကံထူးသူ၊ ဗုဒၶဘာသာ အပ်ိဳႀကီးေက်ာင္းဆရာမႀကီးက သမီးလို၊ သူငယ္ခ်င္းလိုဆက္ဆံတယ္။ ေသရင္ အေမြေတြမ်ား ရေနမလားလို႔ေတာင္ အခ်င္းခ်င္း စမိေသးတယ္။
ထားေတာ႔။ သူမကို လီကြမ္းယုစာအုပ္ေပးၿပီး ဖတ္လို႔ေျပာတယ္။ အပ်ိဳႀကီးေက်ာင္းဆရာမႀကီးကလည္းဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းေပးတယ္။ ဖတ္ဟန္တူပါတယ္။ အခ်က္တခ်ိဳ႕ သူေျပာျပႏိုင္တယ္။
သူ႔ေပးၿပီး တစ္လေလာက္အၾကာမွာ ပပကိုလည္း ေပးဦးမွ၊ သူတို႔ခ်င္း စကားစပ္မိ လို႔ သိသြားရင္ မေကာင္းဘူး။ ေပးမယ္ဆိုေတာ႔မွ ေအာက္မွာ စာအုပ္က ျပတ္ေန တယ္။
"ေနာက္တစ္ပတ္မွ ယူဟာ ေအာက္မွာ စာအုပ္မရွိဘူး၊ အေပၚတက္ယူေန ရမွာ"ဆိုေတာ႔
"ဘုန္းဘုန္းကလည္း သမီးက သူေခၚမွ လိုက္ရတာ၊ ေနာက္တစ္ပတ္ သူက ေခၚခ်င္မွ ေခၚမွာ၊ အခုေပးပါ" ဆိုလို႔ ဟုတ္သားပဲေလဆိုၿပီး တက္ယူေပး လိုက္တယ္။ သူမအေနနဲ႔ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြအားလုံးကို နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ဘူးဆိုတာေတာ႔ သိတာေပါ႔။
ေနာက္တစ္ပတ္ေရာက္ေတာ႔ ပပေျပာသလိုပဲ၊ ပပ ပါမလာဘူး။ ဆူဇန္က
"ဘေႏၲကသာ စာအုပ္ေပးတာ၊ ပပက မ်က္ႏွာဖုံးကပုံေတာင္ ဘယ္သူ႔ပုံမွန္း မသိဘူး" ေျပာတယ္။
"မသိပဲဖတ္ေတာ႔ ေလာင္းရိပ္ကင္းၿပီး ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္၊ ဖတ္ေန တာ ေတြ႔သလား၊ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ နာရီဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ ေပးေပး ပါ" ေျပာေတာ႔ ေပးပါမယ္လို႔ ကတိေပးတယ္၊ သူလာရင္ ဖတ္မဖတ္ စစ္ေဆးၾကည့္ပါလို႔လည္းေျပာတယ္။
ဒီေတာ႔မွ
"ဆူဇန္ရယ္၊ လီကြမ္းယုလိုလူတစ္ေယာက္ေျပာထားတာေတြကို အိမ္ေဖာ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလုပ္ လုံးေစ႔ပတ္ေစ႔နားလည္ႏိုင္ပါ႔မလဲ၊ ငါလည္း မေမ်ွာ္လင္႔ပါဘူး။ ငါက စာေရးသူ၊ ဖတ္ မဖတ္ မသခ်ာရင္ ဘယ္ေလာက္ ရင္းရင္း မေပးတတ္သူပါ၊ ဒါေပမဲ႔ သူ႔တို႔ကိုက် တစ္မ်ိဳးဆက္ဆံရတယ္။ သူတို႔ကို လည္း တူတူတန္တန္ဆက္ဆံတယ္ဆိုတာ ျပရတယ္၊ စိတ္ဓာတ္အားေပးရတယ္။ အနည္းဆုံး ဒီနယ္နမိတ္ထဲဝင္လာရင္ သူ႔ အေနနဲ႔ ရဲတင္းေနရမယ္၊ ယုံၾကည္မႈ ရွိေနရမယ္၊ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ထက္ ဗုဒၶ ဘာသာတစ္ေယာက္လို ခံစားရေစခ်င္တယ္၊ ေနာက္ၿပီး ကံမလွတဲ႔ ငါတို႔ကေလးေတြအတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဖးမဖို႔ ငါတို႔မွာ တာဝန္ရွိေနယ္" လို႔ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ရွင္းျပမိတယ္။ သူ နားလည္ဟန္ပါ။
ေနာက္ ပပနဲ႔ေတြ႔လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ႔ သူ႔အိမ္ရွင္ရဲ႕ ဆက္ဆံမႈက ပိုေႏြးေထြးလာတယ္လို႔ သိလိုက္ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ႔လည္း ဒီစာအုပ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာက ပပနားလည္ဖို႔ထက္ ဆူဇန္နားလည္ဖို႔မိုု႔ ေပးရက်ိဳး နပ္တယ္၊ ပစ္မွတ္ကို ထိတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ စာအုပ္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ႔သမ်ွေတြထဲမွာ ပပကိုေပးလိုက္ရတဲ႔ ေက်နပ္ၾကည္ႏူး မႈက တစ္သီးတစ္ျခားဆန္ဆန္ ႏူးညံ့ေနသလိုလိုပဲ။
