United Front for Reforms in Myanmar
By- Bridget Welsh
ဘာသာျပန္ဆိုသူ - ဇင္ေ၀ေသာ္
သူတို႔ႏုိင္ငံ အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲလာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပဳရန္ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္မ်ား အရင္တစ္ပတ္က ကမာၻ႕ဇာတ္ခံုေပၚတက္လာရင္း ျပသခဲ့ၾကသည္။
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ သမိုင္းဝင္အေမရိကခရီးကို သြားေနၾကခ်ိန္ ပါလီမန္ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ သူရဦးေရႊမန္းက စင္ကာပူႏွင့္ ၾသစေတးလ်တို႔သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။သူတို႔ခ်န္ထားခဲ့ေသာ မက္ေဆ့ခ်္ကတစ္ေသြးတစ္ေရာင္တည္း ျဖစ္၏။ ျမန္မာေျပာင္းလဲလာေနၿပီ။ ေျပာင္းလဲမႈကအစစ္အမွန္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ။ ျမန္မာတို႔ ေျပာင္းလဲမႈ ပံုသ႑ာန္သည္ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲမည္ဟု ျဖစ္ေလသည္။
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနျဖင့္ ကမၻာ့ဇာတ္ခံုေပၚသို႔တက္လာရင္း ျမန္မာ၏ ပံုရိပ္ကိုလည္း ထိုးျပသြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မည္သူက ပို၍အေရးႀကီးသည္ဆိုသည့္သေဘာ မသက္ေရာက္ရေအာင္ ဂရုတစုိက္ေျပာခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သံုးေယာက္စလံုး တညီတညြတ္တည္း ေျပာသြားခဲ့ေသာစကားမ်ားမွာ “ ျမန္မာႏိုင္ငံေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံမ်ားက အကူအညီေပးၾကရန္၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး လူထုအတြက္အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တည္းေပးၾကရန္ႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ထားေသာ စီးပြါးေရးတံခါးမ်ား ဖြင့္ေပးရန္၊ နည္းပညာအကူအညီမ်ား ေပးၾကရန္တို႔ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္သံုုးေယာက္စလံုး ကမၻာထဲသို႔ တၿပိဳင္နက္ ဝင္ေရာက္လာျခင္းသည္ မႀကံဳစဖူးအထူးတလည္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴႀကီးေဟာင္း ဦးသန္းေရႊ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈရွိသည္ဟူေသာ သံသယမ်ားၾကားမွ ဤအမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို စနစ္တက်ျပဳလုပ္လာတာကို ေတြ႔ရွိရသည္။ ဤေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္သည္ လြယ္ကူလွေသာကိစၥမဟုတ္၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းမွာပင္ အေလ်ာ့ေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။ ကာလလည္း အတန္ၾကာေအာင္ ညွိႏွိဳင္းယူခဲ့ၾကရသည္။
ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို သက္ေသျပလိုက္ေသာအခ်က္က ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝေရး ဆင္ဆာဥပေဒကို ရုတ္သိမ္းျခင္းႏွင့္ ဧၿပီလေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးဆက္လက္လႊတ္ေပးလာေနေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားကိစၥတို႔ျဖစ္သည္။စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ေဖာင္းပြေနေသာ ေငြေၾကးစနစ္ကို ကိုင္တြယ္ရန္ ဧၿပီလက စတင္စီမံကိန္းခ် ႀကိဳးစားလာခဲ့ျခင္းက သက္ေသခံလွ်က္ရွိသည္။
အျခားကိစၥမ်ားက မၿပီးဆံုးေသးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပန္းခ်ီကားမ်ား ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈပင္ ျဖစ္၏။ ယင္းဥပေဒကို ပါလီမန္က အတည္ျပဳခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ ထိုဥပေဒကို ျပန္လည္စစ္ေဆးရန္ ရွိေနေသးသည္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ားအျငင္းပြါးဖြယ္ျဖစ္ေနၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္၏ ပင္မစီးပြါးေရးအခန္းက႑လည္းျဖစ္ေသာ စုိက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အခ်က္အလက္တို႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔သံုးေယာက္စလံုး တညီတညြတ္တည္း ထြက္ဆိုခဲ့ေသာအသံသည္ ေျပာင္းလဲမွဳလမ္းစဥ္ေပၚသို႔ သူတို႔ေရာက္ေနၿပီဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။
သူတို႔ သံုးဦးအနက္ မည္သူက အနာဂတ္ျမန္မာကို ဦးေဆာင္မည္နည္းဆိုေသာအခ်က္သည္ ကမၻာႏွင့္မဆိုင္၊ သူတုိ႔အိမ္တြင္းေရး ရွင္းရမည့္အခက္အခဲသာျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ဆိုရမူ သူတို႔သံုးေယာက္စလံုးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ သမၼတရာထူးကို ရည္စူးထားၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ဦးသိန္းစိန္ကမူ သမၼတသက္တမ္းတစ္ခုၿပီးလွ်င္ ရာထူးမွႏွဳတ္ထြက္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရသည္။ မည္သူ႔ကို သူ႔ေနရာအတြက္ လ်ာထားမည္နည္းဆိုေသာကိစၥက မည္သူမွ်မသိေပ။ သူရဦးေရႊမန္း သမၼတရာထူးကို မွန္းေနသည္ဆိုေသာအခ်က္ကေတာ့ သိသာထင္ရွားသည္။
သူမ၏သားႏွစ္ေယာက္ ၿဗိတိသွ်လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမအတြက္ အဟန္႔အတားသဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေဒၚစုၾကည္ သမၼတျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟုေတာ့ လူအမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ထားေနၾကသည္။ ဤျပႆနာမ်ား ဟန္ခ်က္ညီညြတ္ဖို႔ေတာ့ လိုေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာသည့္အခ်ိန္ေရာက္မွသာ ဤျပႆနာက တက္လာစရာရွိေပသည္။ ထို႔အတူ ေဒၚစုၾကည္၏ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လြႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားႏွင့္ အျခားလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအၾကား ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျမန္မာဟုေခၚေရး၊ ဘားမားဟုေခၚေရး ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ မဲဆႏၵနယ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း သူတို႔ၾကား၌ မေျပမလည္ျဖစ္ေနေသာကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ဤအခ်က္ကို ႏိုင္ငံေတာ္တရားရံုးခ်ဳပ္က သမၼတဦးသိန္းစိန္ထံ အစီရင္ခံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ တရားရံုးခ်ဳပ္က အတည္ျပဳခဲ့ေသာဥပေဒက ပါလီမန္အဖြဲ႔၏ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္အခ်ိဳ႕ကို ကန္႕သတ္ထားလွ်က္ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ပါလီမန္အေနႏွင့္ သမၼတႏွင့္ သမၼတရံုးအေပၚ ေျပာေရးဆိုခြင့္တို႔ျဖစ္သည္။ထိုျပႆနာကို ရွင္းရမည့္အစား တရားသူႀကီးက ဤဥပေဒကို တဖန္လက္မွတ္ထိုး အတည္ျပဳေပးခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ သူရဦးေရႊမန္းတို႔အၾကား အာဏာခြဲေဝမႈ မညီမမွ် မည္မွ်ျဖစ္ခဲ့ေလသနည္းဟူေသာအခ်က္က မရွင္းမလင္း ရွိေနဆဲသာ ျဖစ္သည္။
ဤကိစၥႏွင့္အလားတူ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ျပႆနာလည္း ယမန္ႏွစ္က ရွိခဲ့ဖူးသည္။ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီက သူတို႔အမွန္တကယ္လိုအပ္ေသာ ေငြေၾကးပံ့ပိုးမႈ အလံုအေလာက္မရရွိခဲ့ဟု ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္ကလည္း ပါလီမန္၏ေထာက္ခံမႈျဖင့္ သူရဦးေရႊမန္းက သမၼတရံုးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ၿပီး သူ႔အယူအဆအေပၚ သူူရပ္တည္ခဲ့ဖူးသည္။
ေဒၚစု၏ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ပါလီမန္အမတ္မ်ားႏွင့္ ယခင္စစ္တပ္မွ ပါလီမန္အမတ္မ်ားအၾကား သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားက ယခုအသံတိတ္ဆိတ္ေန၏။ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အစိုးရစစ္စစ္ျဖစ္ေရးႏွင့္ စစ္တပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းမ်ားက စီးပြါးေရး၌ အႀကီးအက်ယ္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနမႈတို႔ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥမ်ားကလည္း တဖန္ေျပာစမွတ္ ျဖစ္လာႏိုင္သည္။
သူရဦးေရႊမန္းက လစ္ဘရယ္စီးပြါးေရးစနစ္ကို အားသန္ပံုရသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေပၚမွာလည္း ႏိုင္ငံတြင္း စီးပြါးေရးသမားတို႔၏ ဖိအားတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနျပန္သည္။ ေဒၚစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီမိုကေရစီအတြက္ သူမေတာင္းဆိုခဲ့သည္ႏွင့္အညီ ျပဳမူရန္ ဖိအားတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိေနႏိုင္ျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ ေခါင္းေဆာင္သံုးဦး၏ မတူညီေသာ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးႏွင့္ လိုက္(ဖ္) စတိုင္က ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေနႏိုင္ျပန္သည္။
ဦးသိန္းစိန္က စကားနည္းသည္။ စီမံကိန္းျပတ္ျပတ္သားသား မရွိလွဟု ဆိုရန္ရွိေသာ္လည္း ခ်မွတ္ထားေသာမူကိုေတာ့ တေသြမတိမ္း လိုက္တတ္သည့္သေဘာ ေတြ႔ရသည္။ ေဒၚစုၾကည္က လူထုသိ၊ ကမၻာသိျဖစ္ၿပီး ျမန္မာလူထုႏွင့္ ကမၻာကလည္း သူမထံမွ အမ်ားအျပား ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။ ပါလီမန္အမတ္ေတြထဲမွာပင္ သူမက အျခားအမတ္ေတြထက္ ေခါင္းတစ္လံုးပိုျမင့္ေနသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ေဒၚစုၾကည္သည္ ဥပေဒကို ေဝဖန္သူထက္ ကိုယ္တိုင္ဥပေဒေရးဆြဲသူအျဖစ္ ပါဝင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ဤအကူးအေျပာင္းကား ခက္ခဲေသာ အကူးအေျပာင္းတစ္ခုျဖစ္၏။
သူရဦးေရႊမန္းက ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အႀကံဳ ရင့္က်က္သူျဖစ္၏။ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ စစ္တပ္ကို ေနာက္ကြယ္မွ ႀကိဳးကိုင္လွဳပ္ရွားခဲ့သူျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ၌ သူကိုယ္တိုင္ လူထုေမတၱာကို ရရွိေရး၊ လူထုေထာက္ခံေရးအတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လွ်က္ရွိသည္။ စစ္တပ္ထဲ၌ အဓိကပါဝင္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ ပါလီမန္အမတ္တို႔၏ ေထာက္ခံမႈရရွိေရးကလည္း သူ႔အတြက္ ႀကီးက်ယ္ေသာစိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း၌ မတူညီေသာ စရုိက္မ်ားရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၌ကား တူညီေသာအျမင္ႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္မ်ား ရွိေနၾကသည္။ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈတို႔ကိုလည္္း ေတြ႔ျမင္လာရသည္။ သူတို႔ခ်င္း ကြဲျပားျခားနားမႈ မည္မွ်ပင္ရွိေစ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပဳျပင္ေရးကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစႏိုင္ေလာက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးျပႆနာမ်ား သူတို႔ထံတြင္ မေတြ႔ရေပ။ သူတို႔၏ ညီညြတ္ေသာ တြဲလက္မ်ားကို အရင္တစ္ပတ္အတြင္း ကမၻာကို ျပသႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။
သူရဦးေရႊမန္းက စင္ကာပူႏွင့္ ၾသစေတးလ်ေရာက္စဥ္ စီးပြါးေရးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ နည္းပညာအကူအညီရရွိေရးကို ထပ္ေလာင္းေျပာခဲ့သည္။ စီးပြါးေရးသမားမ်ားအတြက္ တံခါးမ်ား ဆက္လက္ဖြင့္လွစ္ေပးမည္စသျဖင့္ ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
အေမရိကဖက္ကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ပိတ္ပင္ခဲ့ေသာ ျပည္ဝင္ခြင့္၊ ျမန္မာျပည္ထုတ္ပစၥည္းမ်ားအား အေမရိကသို႔ တင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ဆို႔ျခင္းမ်ား ရုတ္သိမ္းခဲ့သည္။ ဤအခ်က္တို႔သည္ အေမရိကန္တို႔၏ အလုပ္ကို အလုပ္ႏွင့္ သက္ေသျပ (Action for action) ေပၚလစီပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေျပာင္းလဲလာေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ သမၼတ အိုဗားမား၏ ေပၚလစီမွန္ကန္သည္ဟု သက္ေသျပရာလည္းေရာက္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီကူးေျပာင္းေရးအတြက္ စစ္တပ္ကိုေရာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုပါ မတူညီေသာ ေပၚလစီတို႔ျဖင့္ သူတို႔ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၾကသည္။ ဆုေပး၊ ဒဏ္ေပးစနစ္မွန္သည္ဟု ယူဆရန္ရွိသည္။
ေျပာင္းလဲလာေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကမၻာေပၚထင္ဟပ္ေသာ ပံုရိပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဤေခါင္းေဆာင္သံုးဦးစလံုးကို ခ်ီးက်ဴးရေပလိမ့္မည္။ သူတို႔သံုးဦး လက္တြဲညီညီ ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ပို၍ေတာက္ပေသာ အနာဂတ္ကို ျမန္မာတို႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။သူတို႔သံုးဦးေရွ႕ခရီးကိုဘယ္လိုဆက္ၾကမလဲဆိုေသာအေျဖသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္ကံၾကမၼာျဖစ္ေနသည္။ လတ္တေလာ အေနအထားကို သံုးသပ္ရာမွာေတာ့ သူတို႔သံုးဦး၏ စီးေျမာေနေသာရစ္သမ္သည္ ဟန္ခ်က္ညီေနသည္ဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။
***(The writer is an Associate Professor in Political Science at Singapore Management University)
မူရင္းေဆာင္းပါး
