ေနပူပူေအာက္က သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ကြမ္းမျပတ္ ဝါးတတ္သူ နဲ႔ ေကာ္ဖီ စြဲသူတို႔ဟာ ႀကံရည္ခဏထိုင္ေသာက္ရင္း သူတို႔ရဲ႕ ဒႆနေတြကို လူ႔ဘဝနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္။
ကြမ္းႀကဳိက္သူ။ ။ လူ႔ဘဝမွာ ဝန္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္မႈက သိပ္အေရးပါ တယ္ဗ်။ ကြမ္းယာေလးတစ္ယာမွာေတာင္ ကြမ္းရြက္၊ ထုံး၊ ေဆး၊ ကြမ္းသီး အခ်ိဳးညီမွ စားလို႔ေကာင္းတယ္။
ေကာ္ဖီႀကဳိက္သူ။ ။ ဒါကေတာ႔ အျငင္းပြားစရာ မရွိပါဘူးဗ်ာ၊ ကြမ္းမွ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာလည္း ေကာ္ဖီ၊ သၾကား၊ ႏြားႏို႔၊ ေရေႏြးထည့္မႈ ပမာဏ အားလုံးအခ်ိဳးညီမွ ေသာက္လို႔ေကာင္းတာပါ။
သူလုပ္ေနရတဲ႔အလုပ္ကို အေျခခံၿပီး သူတို႔ေျပာေနတာေတြကို ႀကံရည္ေရာင္းသူက နားမလည္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ သူတို႔မွာထားတဲ႔ ႀကံရည္ႏွစ္ခြက္ကိုလာခ်ရင္း
"ဆရာတို႔ေဆြးေႏြးေနတဲ႔ ဒႆနေတြက သိပ္ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ႔ ႀကံရည္တစ္ခြက္မွာေတာ႔ ဝန္းက်င္အဲသေလာက္ က်ယ္စရာမလိုဘူး ထင္ တယ္ဗ်။ ႀကံရည္ခ်ိဳ၊ မခ်ိဳက ဘာနဲ႔မွ ညွိေန၊ ညီေနစရာမလိုပါဘူး။ ႀကံရင္႔ရင္၊ ႀကံမ်ိဳးေကာင္းရင္ ခ်ိဳတယ္၊ ႀကံ မရင္႔၊ ႀကံ မ်ိဳးမေကာင္းရင္ မခ်ိဳဘူး။ က်ေနာ္႔ ဆိုင္က ႀကံရင္႔ပဲ သုံးပါတယ္။ သုံးေဆာင္ၾကည့္ၾကပါအုံး"
အေရွ႕တိုင္းရဲ႕ Collectivism (သမဂၢဝါဒ)နဲ႔ အေနာက္တိုင္းရဲ႕ Individualism(ပုဂၢလိကဝါဒ) ဝါဒႏွစ္ခုကို ခံစားပုံေဖာ္မႈမ်ွသာပါ။
Post a Comment