ဝတၳဳတို ႏွစ္ပုဒ္

ၾကည္ညိုဖြယ္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး
မႏၱေလးမွာ ဒကာတစ္ေယာက္က ဆြမ္းေလာင္းေနရင္း ကိုရင္ေလးကို အားေပးစကားမ်ား ေလွ်ာက္ထားေနသည္။
" ကိုရင္ေလး ႀကီးလာရင္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးလို ျဖစ္ေအာင္ အခုကတည္း စာေတြ ႀကိဳးစားၿပီး လိုက္ထား ဘုရား၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးက ၾကည္ၫိုဖို႔ သိပ္ ေကာင္းတာပဲ "

" ဟုတ္တယ္ ဒကာႀကီး မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးက ၾကည္ၫိုဖို႔ သိပ္ ေကာင္းတာ "

" ကိုရင္  မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး အတၳဳပၸတၱိကို သိသလား၊ ဘာျဖစ္လို႔ ၾကည္ၫိုဖို႔ သိပ္ ေကာင္းတာပဲ လို႔ ေျပာတာလဲ ဘုရား "

"  မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးက ကိုရင္ေလးေတြ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည္႔ခ်င္ရင္ ၾကည္႔ပါေစ။ ဘုန္းႀကီးတို႔ အ႐ြယ္ေရာက္ရင္ သူတိ႔ု မၾကည္႔ေတာ႔ပါဘူး တဲ႔။ ဆရာေတာ္ႀကီး ေၾကာင္႔ ကုိရင္တိူ႔ အခု ေဘာလံုးပြဲ ၾကည္႔ေနရတာပါ "
လိ႔ု မိန္႔ရင္း သပိတ္ကိုပုိက္ ၾကြသြားေလေတာ႕သည္။

ယင္း ဒကာကား ေအာ္ ကိုရင္ေလး မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးကို ၾကည္ၫိုတာက သူ႕ အေၾကာင္း နဲ႔ သူေပကိုး ဟုသာ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရေလေတာ႔သည္။

( သီဟနာဒ )


ကိုေ႐ႊဘ ခ်ထားဗ်
႐ြာသားေတြ ေ႐ႊဘရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ကား ၾကည္႔ေနၾကတယ္၊ ေ႐ႊဘလည္း လူဆိုးေတြနဲ႔ ဖိုက္တဲ႔အခန္းေရာက္ေရာ ေ႐ွ႕က ႐ြာသားက အားပါးတရ အားေပးေနတယ္
" ေ႐ႊဘတဲ႔ကြ၊ ခ်ထား၊ လူဆိုးႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္။ ေဟး ဒါမွ  ေ႐ႊဘကြ "

  ေနာက္ကလူ သည္းမခံႏိုင္ေတာဘူး၊၊ ဒါနဲ႔
" ေဟ႔လူ၊ မိုက္႐ိုင္းလွပါလား။ မင္း ဘယ္႐ြာသားလဲ။ ကိုေ႐ႊဘ လို႔ ေခၚပါကြ "

ဒီေတာ႔မွ
" ကိုေ႐ႊဘတဲ႔ ခ်ထားဗ် "

^ ဇင္ေဝေသာ္  ^


ကမ္းလက္

Post a Comment