သုဓမၼာနဲ႔ ေရႊက်င္
မႏၱေလး စာသင္သား သာမေဏဘဝက ေရႊက်င္ဂိုဏ္း၊ သုဓမၼာဂိုဏ္း အယူ အဆျပင္းျပင္းထန္ထန္ရွိခဲ႔သည္။ ယေန႔ အဲသေလာက္မရွိေတာ႔ဟု သကၤန္း ဝတ္႐ုံေသာအေရာင္ကို ၾကည္႔ၿပီး မွတ္ခ်က္ခ်ၾကည္႔မိသည္။ ထို ေရႊက်င္ ဂိုဏ္း၊ သုဓမၼာဂိုဏ္း အယူအဆက မိမိမွာသာမက မိမိတို႔ႏွင္႔ ေခတ္ၿပိဳင္ သာ မေဏတိုင္းမွာလိုလို ရွိၾကပါသည္။ ၿပဳံးရႊင္စဖႊယ္ ဥပမာတစ္ခု ေျပာခ်င္ပါ သည္။ သာမေဏငယ္ေတြပဲဟူသည္႔ ေယာနိေသာ မနသိကာရျဖင္႔ ဖတ္ရွဳ ၾကေစလိုပါ၏။
သုဓမၼာဂိုဏ္း စာသင္တိုက္အမ်ားစုက ပညာေရးကို ဦးစားေပးသည္။ က်က္ မွတ္ရမည္႔စာရလ်ွင္ လြတ္လပ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ဥပုသ္ေန႔မ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ကို ေလ်ွာက္ထာၿပီး အျပင္ထြက္ခြင္႔လည္းရွိသည္။ဥပုသ္ေန႔မ်ား တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သြားတတ္သည္က ဦးပိန္တံတားကိုျဖတ္ၿပီး ထိုထိုေက်းရြာ မ်ားရွိ ေဘာလုံးကြင္းမ်ားဆီသို႔ျဖစ္သည္။ ႏွစ္သင္းခြဲၿပီး ေဘာလုံးကန္ၾကသည္။ ေျပာရပါဦးမည္။ အမရပူရၿမိဳ႕သို႔သြားသည္႔အခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သာမေဏအဖြဲ႔က သကၤန္းအၫိုေရာင္မ်ားကိုသာ ဝတ္ၾကသည္။ အဓိပၸါယ္က ေဘာလုံးကန္ေနၾကသည္႔ သာမေဏမ်ားသည္ မဟာဂႏၶာရုံေ က်ာင္းတိုက္က သာမေဏမ်ားဟု ထင္ေစလိုေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဤသို႔ ျပဳလုပ္ၾကသနည္းဆိုလ်င္ ေရႊက်င္ဂိုဏ္းမွ သာမေဏ မ်ားကလည္း ၿမိဳ႕ထဲလာလ်င္ သူတို႔သကၤန္းအေရာင္ျဖစ္သည္႔ အၫိုေရာင္ကို မဝတ္ဘဲ သုဓမၼာသကၤန္းအေရာင္ျဖစ္သည္႔ နီၫိုေရႊေရာင္ကို ဝတ္ၾကသည္ ဟု ၾကားသိရေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥ မွန္ မမွန္မသိပါ။ သို႔ေသာ္ကၽြႏု္ပ္တို႔ကေတာ႔ ဦးပိန္တံတားသြားတိုင္း အၫိုေရာင္ေလး မ်ားႏွင္႔ျဖစ္သည္။
မသိမသာ ေရႊက်င္မုန္းတီးေရးစိတ္ရွိခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး မႏၱေလး သာသနာတကၠသိုလ္ေရာက္သည္မွစ၍ ဤ ေရႊက်င္မုန္းတီးေရးစိတ္ဓာတ္ လုံးဝေပ်ာက္ခဲ႔ေတာ႔သည္။ သာသနာတကၠသိုလ္ဆိုသည္႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေရႊက်င္၊ သုဓမၼာ မရွိေ တာ႔ပါ။ ထိုမ်ွမက မိမိႏွင္႔ အရင္းႏွီဆုံး၊ သေဘာထား အတိုက္ဆိုင္ဆုံး ရဟန္း မိတ္ေဆြမ်ားတြင္ ေရႊက်င္ေက်ာင္းထြက္က ပိုမ်ားေနသည္ကိုေတြ႔ျမင္လာရ သည္။ ထိုအခါ ငယ္စဥ္ကအေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္ေျပာရင္း ရယ္ေမာၾကရပါ၏။
သီရိလကၤာအေရာင္နဲ႔ ျမန္မာအေရာင္
သကၤန္းအေရာင္ႏွင္႔ ပတ္သက္သည္႔ ေနာက္တစ္ခု ကို ေျပာျပခ်င္ပါေသး သည္။ စကာၤပူေရာက္စ ႏွစ္မ်ားမွာ တခါတခါ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ တစ္ ပါးႏွင္႔အတူ၊ တခါတခါ တစ္ပါးတည္းသီတင္းသုံးရသည္႔ကာလ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိခဲ႔သည္။ စကာၤပူမွာက ေနရာတကာ စီစီတီဗြီမ်ားႏွင္႔၊ အေန အထိုင္လည္း အေတာ္ႀကီးပင္ ဂ႐ုစိုက္ရသည္။ ကိုယ္႔အတြက္ဆိုသည္ထက္ ကိုယ္႔ေနာက္မွာရွိသည္႔ ျမန္မာသံဃာထုႏွင္႔ ဒကာ၊ ဒကာမတိုအတြက္ ဟုဆို က ပိုမွန္ပါလိမ္႔မည္။
ဤကိစၥျဖစ္လာခဲ႔သည္။ အတူေန သီရိလကၤာဆရာေတာ္က (ဆရာေတာ္က ရာမည၊ အမရပူရ ဂိုဏ္းမွ မဟုတ္ပါ) သကၤန္းအေရာင္ႏွစ္မ်ိဳးဝတ္တတ္သည္။ သီရိလကၤာအေရာင္ႏွင္႔ ျမန္မာအေရာင္ျဖစ္သည္။ ထူးထူးခ်ားခ်ား သတိထား မိသည္က ပြဲသဘင္မ်ားတြင္ သီရိလကၤာအေရာင္ကို ဝတ္ရုံတတ္ၿပီး သာမန္အျပင္ထြက္ေသာအခါမ်ားတြင္ ျမန္မာအေရာင္ကို ဝတ္ရုံတတ္သည္။ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ကေတာ႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ ရွိဟန္မတူပါ၊ ေနာင္ တြင္ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိဟုလည္း ဖြင္႔ေျပာပါသည္။ ဤကိစၥကို ကိုယ္ တိုင္လုံးဝသေဘာမက်မိပါ။ တရားေဟာ၊ ပရိတ္ရြတ္ႂကြေတာ႔ သီရိလကၤာ အေရာင္၊ ေရွာ႔ပင္းထြက္ေတာ႔ ျမန္မာအေရာင္ျဖစ္ေနသည္။
အခ်ိန္ၾကာၾကာ ၿငိမ္မေနတတ္သည္႔အက်င္႔က ရွိေနေတာ႔ ဤကိစၥႏွင္႔ပတ္ သက္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးခဲ႔ရသည္။ ျမန္မာသံဃာထုကို ေလးစားေ သာ အားျဖင္႔ ဘယ္ေနရာပဲ သြားသြား ကိုယ္႔အေရာင္ကိုပဲ ဝတ္ေပးပါ ၊ ႏိုင္ ငံျခားသား ဗုဒၶဘာသာမ်ားက သကၤန္းအေရာင္ကိုၾကည္႔ကာ သီရိလကၤာ ရဟန္း၊ ျမန္မာရဟန္း၊ ထိုင္းရဟန္းဟု ခြဲျခားတတ္ၾကသည္ဟု ေျပာရာ ဆရာေတာ္က လက္ခံသည္။ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္သည္႔ကိစၥဟု ေျပာလို ကေျပာႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ငယ္စဥ္က ခံစားခ်က္ ခိုးဝင္လာေသာေၾကာင္႔ လားမသိ၊ သိပ္ၿပီးသေဘာမေတြ႔ခဲ႔ပါ။
ထို တစ္ႀကိမ္သာ အႀကီးအက်ယ္ေဆြးေႏြးလိုက္ရၿပီး ထိုဆရာေတာ္ႏွင္႔ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိၾကသည္။ ပို၍ပင္ နားလည္လာသလို ခံစား ရပါသည္။
လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီးစိတ္
မႏၱေလးမွာေန၊ စာေတြဖတ္ရင္း ငယ္စဥ္ကပါလာသည္႔ ေနာက္ထပ္ အမုန္း တရားက တ႐ုတ္မုန္းတီးေရးျဖစ္သည္။ သူတို႔ ခ်မ္းသာတာကို မုန္းတီးျခင္းဟု ထင္ပါသည္။ စကာၤပူေရာက္ျခင္းက ဤ လူမ်ိဳးစြဲအမုန္းကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ ျဖစ္လာ ဟန္ တူပါသည္။
ဘုမသိဘသိျဖင္႔ ရာႏႉံးျပည္႔ တရုတ္ဗုဒၶဘာသာမ်ားၾကား ေရာက္ရွိေန လ်က္ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔ စီးပြားေရးေဇာႀကီးပုံ၊ ဘာသာေရးကိုင္းရွိဳင္းပုံ၊ စီးပြားေရးက စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရးက ဘာသာေရး သီးသန္႔ရွိေနပုံ တို႔ ကို ေတြ႔ရွိလာရသည္။ လူမ်ိဳးမစြဲ၊ ရဟန္းမစြဲ၊ ေထရဝါဒဆို အတူတူပဲဟု ပါး စပ္ကသာမက လက္ေတြ႔ တန္းတူကိုးကြယ္ၾကသည္။ ႂကြားသည္မထင္ေစ လိုပါ။ သီရိလကၤာေက်ာင္းမွာ ျမန္မာရဟန္းလူႀကီးတင္ျခင္းကို တရုတ္ဗုဒၶဘာ သာမ်ားသာလုပ္ႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။ ျမန္မာဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္ေထာင္ သည္႔ ေက်ာင္းမွာ သီရိလကၤာဆရာေတာ္တစ္ပါးကိုသာ ေက်ာင္းထိုင္ တင္ လိုက္မည္ဆိုလ်င္ ျမန္မာေတြ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လာေလမလဲ ဟုလည္း ေတြး မိသည္။
မိမိမ်က္ေစ႔ထဲမွာ စီးပြားေရးဆန္လြန္းသည္ဟု ထင္မွတ္မိေသာ ဒကာႀကီး တစ္ေယာက္က ႐ြာကိုေရာက္စဥ္ ဒီလိုေနရာေရာက္ၿပီး ငါ႔ ပစၥည္းေတြကို စကၤာပူျပန္ယူလာဦးမယ္ဆိုရင္ ငါ႔ကိုယ္ငါ ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေျပာရမွာ ရွက္စရာ ဟုဆိုကာ သူယူလာမ်ွ အေကာင္းစားအဝတ္အစားမ်ားႏွင္႔ ရြာသားမ်ား အသုံးျပဳလို႔ရသမ်ွ နာရီပါမခ်န္ ေပးထားခဲ႔ေလသည္။
ထိုမွေနာက္ တရုတ္ဆို ျမင္ျမင္သမ်ွမုန္းခဲ႔မိသည္႔ မိမိ၏အကုသိုလ္စိတ္ကို ရွက္ရွက္ႏွင္႔ ျပန္ၾကည္႔ခြင္႔ရေလေတာ႔သည္။
တခ်ိဳ႕အမုန္းတရားတို႔က ဘာေၾကာင္႔ဟု မယ္မယ္ရရအေၾကာင္းမရွိတတ္ဘဲ လူေျပာသူေျပာ၊ ၾကားဖူးနားဝျဖင္႔ မုန္းတီးေနတတ္ျခင္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။
ႏွစ္ဖက္နာ နာ၏။
မႏၱေလး စာသင္သား သာမေဏဘဝက ေရႊက်င္ဂိုဏ္း၊ သုဓမၼာဂိုဏ္း အယူ အဆျပင္းျပင္းထန္ထန္ရွိခဲ႔သည္။ ယေန႔ အဲသေလာက္မရွိေတာ႔ဟု သကၤန္း ဝတ္႐ုံေသာအေရာင္ကို ၾကည္႔ၿပီး မွတ္ခ်က္ခ်ၾကည္႔မိသည္။ ထို ေရႊက်င္ ဂိုဏ္း၊ သုဓမၼာဂိုဏ္း အယူအဆက မိမိမွာသာမက မိမိတို႔ႏွင္႔ ေခတ္ၿပိဳင္ သာ မေဏတိုင္းမွာလိုလို ရွိၾကပါသည္။ ၿပဳံးရႊင္စဖႊယ္ ဥပမာတစ္ခု ေျပာခ်င္ပါ သည္။ သာမေဏငယ္ေတြပဲဟူသည္႔ ေယာနိေသာ မနသိကာရျဖင္႔ ဖတ္ရွဳ ၾကေစလိုပါ၏။
သုဓမၼာဂိုဏ္း စာသင္တိုက္အမ်ားစုက ပညာေရးကို ဦးစားေပးသည္။ က်က္ မွတ္ရမည္႔စာရလ်ွင္ လြတ္လပ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ဥပုသ္ေန႔မ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ကို ေလ်ွာက္ထာၿပီး အျပင္ထြက္ခြင္႔လည္းရွိသည္။ဥပုသ္ေန႔မ်ား တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သြားတတ္သည္က ဦးပိန္တံတားကိုျဖတ္ၿပီး ထိုထိုေက်းရြာ မ်ားရွိ ေဘာလုံးကြင္းမ်ားဆီသို႔ျဖစ္သည္။ ႏွစ္သင္းခြဲၿပီး ေဘာလုံးကန္ၾကသည္။ ေျပာရပါဦးမည္။ အမရပူရၿမိဳ႕သို႔သြားသည္႔အခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သာမေဏအဖြဲ႔က သကၤန္းအၫိုေရာင္မ်ားကိုသာ ဝတ္ၾကသည္။ အဓိပၸါယ္က ေဘာလုံးကန္ေနၾကသည္႔ သာမေဏမ်ားသည္ မဟာဂႏၶာရုံေ က်ာင္းတိုက္က သာမေဏမ်ားဟု ထင္ေစလိုေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဤသို႔ ျပဳလုပ္ၾကသနည္းဆိုလ်င္ ေရႊက်င္ဂိုဏ္းမွ သာမေဏ မ်ားကလည္း ၿမိဳ႕ထဲလာလ်င္ သူတို႔သကၤန္းအေရာင္ျဖစ္သည္႔ အၫိုေရာင္ကို မဝတ္ဘဲ သုဓမၼာသကၤန္းအေရာင္ျဖစ္သည္႔ နီၫိုေရႊေရာင္ကို ဝတ္ၾကသည္ ဟု ၾကားသိရေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥ မွန္ မမွန္မသိပါ။ သို႔ေသာ္ကၽြႏု္ပ္တို႔ကေတာ႔ ဦးပိန္တံတားသြားတိုင္း အၫိုေရာင္ေလး မ်ားႏွင္႔ျဖစ္သည္။
မသိမသာ ေရႊက်င္မုန္းတီးေရးစိတ္ရွိခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး မႏၱေလး သာသနာတကၠသိုလ္ေရာက္သည္မွစ၍ ဤ ေရႊက်င္မုန္းတီးေရးစိတ္ဓာတ္ လုံးဝေပ်ာက္ခဲ႔ေတာ႔သည္။ သာသနာတကၠသိုလ္ဆိုသည္႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေရႊက်င္၊ သုဓမၼာ မရွိေ တာ႔ပါ။ ထိုမ်ွမက မိမိႏွင္႔ အရင္းႏွီဆုံး၊ သေဘာထား အတိုက္ဆိုင္ဆုံး ရဟန္း မိတ္ေဆြမ်ားတြင္ ေရႊက်င္ေက်ာင္းထြက္က ပိုမ်ားေနသည္ကိုေတြ႔ျမင္လာရ သည္။ ထိုအခါ ငယ္စဥ္ကအေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္ေျပာရင္း ရယ္ေမာၾကရပါ၏။
သီရိလကၤာအေရာင္နဲ႔ ျမန္မာအေရာင္
သကၤန္းအေရာင္ႏွင္႔ ပတ္သက္သည္႔ ေနာက္တစ္ခု ကို ေျပာျပခ်င္ပါေသး သည္။ စကာၤပူေရာက္စ ႏွစ္မ်ားမွာ တခါတခါ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ တစ္ ပါးႏွင္႔အတူ၊ တခါတခါ တစ္ပါးတည္းသီတင္းသုံးရသည္႔ကာလ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိခဲ႔သည္။ စကာၤပူမွာက ေနရာတကာ စီစီတီဗြီမ်ားႏွင္႔၊ အေန အထိုင္လည္း အေတာ္ႀကီးပင္ ဂ႐ုစိုက္ရသည္။ ကိုယ္႔အတြက္ဆိုသည္ထက္ ကိုယ္႔ေနာက္မွာရွိသည္႔ ျမန္မာသံဃာထုႏွင္႔ ဒကာ၊ ဒကာမတိုအတြက္ ဟုဆို က ပိုမွန္ပါလိမ္႔မည္။
ဤကိစၥျဖစ္လာခဲ႔သည္။ အတူေန သီရိလကၤာဆရာေတာ္က (ဆရာေတာ္က ရာမည၊ အမရပူရ ဂိုဏ္းမွ မဟုတ္ပါ) သကၤန္းအေရာင္ႏွစ္မ်ိဳးဝတ္တတ္သည္။ သီရိလကၤာအေရာင္ႏွင္႔ ျမန္မာအေရာင္ျဖစ္သည္။ ထူးထူးခ်ားခ်ား သတိထား မိသည္က ပြဲသဘင္မ်ားတြင္ သီရိလကၤာအေရာင္ကို ဝတ္ရုံတတ္ၿပီး သာမန္အျပင္ထြက္ေသာအခါမ်ားတြင္ ျမန္မာအေရာင္ကို ဝတ္ရုံတတ္သည္။ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ကေတာ႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ ရွိဟန္မတူပါ၊ ေနာင္ တြင္ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိဟုလည္း ဖြင္႔ေျပာပါသည္။ ဤကိစၥကို ကိုယ္ တိုင္လုံးဝသေဘာမက်မိပါ။ တရားေဟာ၊ ပရိတ္ရြတ္ႂကြေတာ႔ သီရိလကၤာ အေရာင္၊ ေရွာ႔ပင္းထြက္ေတာ႔ ျမန္မာအေရာင္ျဖစ္ေနသည္။
အခ်ိန္ၾကာၾကာ ၿငိမ္မေနတတ္သည္႔အက်င္႔က ရွိေနေတာ႔ ဤကိစၥႏွင္႔ပတ္ သက္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးခဲ႔ရသည္။ ျမန္မာသံဃာထုကို ေလးစားေ သာ အားျဖင္႔ ဘယ္ေနရာပဲ သြားသြား ကိုယ္႔အေရာင္ကိုပဲ ဝတ္ေပးပါ ၊ ႏိုင္ ငံျခားသား ဗုဒၶဘာသာမ်ားက သကၤန္းအေရာင္ကိုၾကည္႔ကာ သီရိလကၤာ ရဟန္း၊ ျမန္မာရဟန္း၊ ထိုင္းရဟန္းဟု ခြဲျခားတတ္ၾကသည္ဟု ေျပာရာ ဆရာေတာ္က လက္ခံသည္။ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္သည္႔ကိစၥဟု ေျပာလို ကေျပာႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ငယ္စဥ္က ခံစားခ်က္ ခိုးဝင္လာေသာေၾကာင္႔ လားမသိ၊ သိပ္ၿပီးသေဘာမေတြ႔ခဲ႔ပါ။
ထို တစ္ႀကိမ္သာ အႀကီးအက်ယ္ေဆြးေႏြးလိုက္ရၿပီး ထိုဆရာေတာ္ႏွင္႔ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိၾကသည္။ ပို၍ပင္ နားလည္လာသလို ခံစား ရပါသည္။
လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီးစိတ္
မႏၱေလးမွာေန၊ စာေတြဖတ္ရင္း ငယ္စဥ္ကပါလာသည္႔ ေနာက္ထပ္ အမုန္း တရားက တ႐ုတ္မုန္းတီးေရးျဖစ္သည္။ သူတို႔ ခ်မ္းသာတာကို မုန္းတီးျခင္းဟု ထင္ပါသည္။ စကာၤပူေရာက္ျခင္းက ဤ လူမ်ိဳးစြဲအမုန္းကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ ျဖစ္လာ ဟန္ တူပါသည္။
ဘုမသိဘသိျဖင္႔ ရာႏႉံးျပည္႔ တရုတ္ဗုဒၶဘာသာမ်ားၾကား ေရာက္ရွိေန လ်က္ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔ စီးပြားေရးေဇာႀကီးပုံ၊ ဘာသာေရးကိုင္းရွိဳင္းပုံ၊ စီးပြားေရးက စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရးက ဘာသာေရး သီးသန္႔ရွိေနပုံ တို႔ ကို ေတြ႔ရွိလာရသည္။ လူမ်ိဳးမစြဲ၊ ရဟန္းမစြဲ၊ ေထရဝါဒဆို အတူတူပဲဟု ပါး စပ္ကသာမက လက္ေတြ႔ တန္းတူကိုးကြယ္ၾကသည္။ ႂကြားသည္မထင္ေစ လိုပါ။ သီရိလကၤာေက်ာင္းမွာ ျမန္မာရဟန္းလူႀကီးတင္ျခင္းကို တရုတ္ဗုဒၶဘာ သာမ်ားသာလုပ္ႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။ ျမန္မာဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္ေထာင္ သည္႔ ေက်ာင္းမွာ သီရိလကၤာဆရာေတာ္တစ္ပါးကိုသာ ေက်ာင္းထိုင္ တင္ လိုက္မည္ဆိုလ်င္ ျမန္မာေတြ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လာေလမလဲ ဟုလည္း ေတြး မိသည္။
မိမိမ်က္ေစ႔ထဲမွာ စီးပြားေရးဆန္လြန္းသည္ဟု ထင္မွတ္မိေသာ ဒကာႀကီး တစ္ေယာက္က ႐ြာကိုေရာက္စဥ္ ဒီလိုေနရာေရာက္ၿပီး ငါ႔ ပစၥည္းေတြကို စကၤာပူျပန္ယူလာဦးမယ္ဆိုရင္ ငါ႔ကိုယ္ငါ ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေျပာရမွာ ရွက္စရာ ဟုဆိုကာ သူယူလာမ်ွ အေကာင္းစားအဝတ္အစားမ်ားႏွင္႔ ရြာသားမ်ား အသုံးျပဳလို႔ရသမ်ွ နာရီပါမခ်န္ ေပးထားခဲ႔ေလသည္။
ထိုမွေနာက္ တရုတ္ဆို ျမင္ျမင္သမ်ွမုန္းခဲ႔မိသည္႔ မိမိ၏အကုသိုလ္စိတ္ကို ရွက္ရွက္ႏွင္႔ ျပန္ၾကည္႔ခြင္႔ရေလေတာ႔သည္။
တခ်ိဳ႕အမုန္းတရားတို႔က ဘာေၾကာင္႔ဟု မယ္မယ္ရရအေၾကာင္းမရွိတတ္ဘဲ လူေျပာသူေျပာ၊ ၾကားဖူးနားဝျဖင္႔ မုန္းတီးေနတတ္ျခင္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။
ႏွစ္ဖက္နာ နာ၏။
Post a Comment