ဤပုံျပင္က အသစ္မဟုတ္။ Silk Road ပုံျပင္ဟု လူသိမ်ားၿပီး အိႏၵိယႏွင္႔ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈစာေပမွာ ပံုစံကြဲမ်ားႏွင္႔လည္း ရွိေနတတ္သည္။
ကုန္သည္ဖခင္သူေဌးႀကီး ခရီးထြက္ရာမွ ျပန္အလာ သူ႕အိမ္ မီးေလာင္ေန သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ႕ကေလးမ်ားက အိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး မီးေလာင္ေန သည္ကို သိပင္ မသိၾက။ ထိုအခါ စိတ္ပူတႀကီးႏွင္႔ သူ႕ကေလးေတြကို အျပင္ထြက္လာခဲ႔ၾကဖို႔ ေအာ္ေခၚသည္။ ကေလးတို႔က မီးကို မျမင္ရသျဖင္႔ သူတို႔ဖခင္ႀကီးေျပာတာကို မယုံၾကည္ၾက။ မီးစေလာင္သည္႔ေနရာကလည္း သူတို႔ မျမင္ရေသးသည္႔ ေနရာမွာျဖစ္ေနသည္။ ထိုေၾကာင္႔ ေၾကာက္စိတ္ မ ဝင္၊ ေဘးကင္းရာ ထြက္ေျပးလာဖို႔လည္း စိတ္မကူးၾက။
ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ကလည္း ႏွစ္ေပါက္သာ ရွိသည္ဟုဆို၏။ မယုံၾကည္ လ်ွင္ အားလုံး ဒုကၡေရာက္ၾကရေတာ႔မည္။ ထိုအခါ ဖခင္က နည္းဗ်ဴဟာေျ ပာင္းလိုက္သည္။ မီးေလာင္ေနသည္ဟု ေျပာၿပီး ေခၚေနမည္႔အစား သူတို႔ အတြက္ ခရီးျပန္လက္ေဆာင္ေတြပါသည္၊ ထြက္လာခဲ႔ၾက ဟု ေအာ္ေခၚ သည္။
ထိုအခါေရာက္မွ ကေလးေတြအားလုံးထြက္လာၿပီး ေဘးရန္ကင္းေတာ႔သည္။ သူတိုကိုယ္တိုင္ အိမ္အျပင္ေရာက္ေတာ႔မွ သူတို႔ေနသည္႔ အိမ္ႀကီး၏ အျခား တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ အမွန္တကယ္ မီးေလာင္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိလာၾကရ သည္။
ပုံျပင္အခ်ဳပ္က ဤမ်ွသာျဖစ္သည္။
မဟာယာန ယဥ္ေက်းမႈမွာေတာ႔ သတၱဝါေတြကို ကေလးေတြႏွင႔္တင္စားၿပီး ဘုရားရွင္ကို ကုန္သည္ဖခင္သူေဌးႀကီးႏွင္႔ တင္စားသည္။
ဤ၌..
၁။ ဖခင္သူေဌးႀကီးေျပာေသာစကားသည္ မုသာဝါဒ ဟုတ္ မဟုတ္ ( မဟုတ္ ဟူလို) ႏွင္႔
၂။ ကေလးကို ေျခာက္လို႔မရလ်ွင္ ေခ်ာ႔ရသည္ဆိုသည္႔ ေမာ္ရယ္ကို ေပးလို ရင္း ျဖစ္ေပသည္။
အကယ္၍ အရြယ္ေရာက္ၿပီးကေလးမ်ားဆိုလ်ွင္ေတာ႔ ကေလးတို႔၏ ေခါင္းမာ တတ္သည္႔သေဘာ၊ မ်က္ေစ႔ျဖင္႔ ျမင္ရမွ ယုံၾကည္မည္ဆိုသည္႔ သေဘာကို လည္း ထည္႔သြင္း စဥ္းစားႏိုင္ေပမည္။ တကယ္႔ေဘးရန္ကို ျမင္ႏိုင္သည္႔ စြမ္း ရည္၊ ျမင္ႏိုင္သည္႔ ေနရာ စသည္လည္း သူတိုမွာ မရွိရွာ။
ဤသေဘာကိုပင္ သံလရာ ေဘးဒုကၡတို႔ႏွင္႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျပသည္ဟုလည္း ပညာ ရွင္တို႔ ယူဆၾကသည္။ ဖခင္ (သို႔) ဘုရားရွင္ကသာ ဤ ေဘးဒုကၡတို႔ ကို ေတြ႔ေနရသည္ဟု ဆိုလိုသည္။
မီးေလာင္မႈႏွင္႔ပတ္သက္သည႔္ ဥပမာတခ်ိဳ႕ ေထရဝါဒစာေပမွာ ေတြ႔ရသည္။ အမ်ားအားျဖင႔္ေတာ႔ ခႏၶာငါးပါး 'အိမ္' ကို မီးေလာင္မႈႏွင္႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပသည္။ မီးဆိုရာမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဟု ၫႊန္းဆိုသလို ဒုကၡသစၥာကို တစ္ပါး စီေရတြက္ၿပီး မီးဆယ္႔တစ္တန္ဟုလည္းဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ ကိေလသာ ၁၀ ပါးကိုလည္း မီးဟု ဆိုတတ္သည္။
မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဤက ေလးနက္လွသည္႔ ေဒသနာျဖစ္သြားေပၿပီ။
သာမန္အရပ္စကားႏွင္႔ဆိုရလ်ွင္ ေနရာေျပာင္းလဲမၾကည္႔မိေသးသေရြ႕
မီးေလာင္ မႈကိုလည္း မျမင္ႏိုင္ေသးဟု ဆိုရမည္ထင္သည္။
အေတြးအေခၚ၊ ယုံၾကည္မႈစသည္အားျဖင္႔လည္း အျခား တစ္ေယာက္၏ေန ရာမွ မၾကည္႔မိေသးသေရြ႕ ေလာင္ေနသည္႔ မီးကို မေတြ႔ရႏိုင္။ မိမိစြဲၿမဲစြာယူထားသည္႔ အယူကိုခြာၿပီး ရွဳေဒါင္႔ေျပာင္းၾကည္႔ႏိုင္မွ အနည္းဆုံး မီးေလာင္ေနသည္ကိုလက္ခံလာႏိုင္ေပမည္။
ဖခင္ေနရာကၾကည္႔ေတာ႔ ကေလးတို႔လည္း မီးေတာက္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ရ သည္ မဟုတ္ပါလား။
ဘုရားေဟာမဟုတ္ေသာ္လည္း ဤပုံျပင္က စဥ္းစားဖြယ္ မ်ားစြာျဖင္႔ ခန္႔ျငားေလးနက္လွ၏။
ကုန္သည္ဖခင္သူေဌးႀကီး ခရီးထြက္ရာမွ ျပန္အလာ သူ႕အိမ္ မီးေလာင္ေန သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ႕ကေလးမ်ားက အိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး မီးေလာင္ေန သည္ကို သိပင္ မသိၾက။ ထိုအခါ စိတ္ပူတႀကီးႏွင္႔ သူ႕ကေလးေတြကို အျပင္ထြက္လာခဲ႔ၾကဖို႔ ေအာ္ေခၚသည္။ ကေလးတို႔က မီးကို မျမင္ရသျဖင္႔ သူတို႔ဖခင္ႀကီးေျပာတာကို မယုံၾကည္ၾက။ မီးစေလာင္သည္႔ေနရာကလည္း သူတို႔ မျမင္ရေသးသည္႔ ေနရာမွာျဖစ္ေနသည္။ ထိုေၾကာင္႔ ေၾကာက္စိတ္ မ ဝင္၊ ေဘးကင္းရာ ထြက္ေျပးလာဖို႔လည္း စိတ္မကူးၾက။
ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ကလည္း ႏွစ္ေပါက္သာ ရွိသည္ဟုဆို၏။ မယုံၾကည္ လ်ွင္ အားလုံး ဒုကၡေရာက္ၾကရေတာ႔မည္။ ထိုအခါ ဖခင္က နည္းဗ်ဴဟာေျ ပာင္းလိုက္သည္။ မီးေလာင္ေနသည္ဟု ေျပာၿပီး ေခၚေနမည္႔အစား သူတို႔ အတြက္ ခရီးျပန္လက္ေဆာင္ေတြပါသည္၊ ထြက္လာခဲ႔ၾက ဟု ေအာ္ေခၚ သည္။
ထိုအခါေရာက္မွ ကေလးေတြအားလုံးထြက္လာၿပီး ေဘးရန္ကင္းေတာ႔သည္။ သူတိုကိုယ္တိုင္ အိမ္အျပင္ေရာက္ေတာ႔မွ သူတို႔ေနသည္႔ အိမ္ႀကီး၏ အျခား တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ အမွန္တကယ္ မီးေလာင္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိလာၾကရ သည္။
ပုံျပင္အခ်ဳပ္က ဤမ်ွသာျဖစ္သည္။
မဟာယာန ယဥ္ေက်းမႈမွာေတာ႔ သတၱဝါေတြကို ကေလးေတြႏွင႔္တင္စားၿပီး ဘုရားရွင္ကို ကုန္သည္ဖခင္သူေဌးႀကီးႏွင္႔ တင္စားသည္။
ဤ၌..
၁။ ဖခင္သူေဌးႀကီးေျပာေသာစကားသည္ မုသာဝါဒ ဟုတ္ မဟုတ္ ( မဟုတ္ ဟူလို) ႏွင္႔
၂။ ကေလးကို ေျခာက္လို႔မရလ်ွင္ ေခ်ာ႔ရသည္ဆိုသည္႔ ေမာ္ရယ္ကို ေပးလို ရင္း ျဖစ္ေပသည္။
အကယ္၍ အရြယ္ေရာက္ၿပီးကေလးမ်ားဆိုလ်ွင္ေတာ႔ ကေလးတို႔၏ ေခါင္းမာ တတ္သည္႔သေဘာ၊ မ်က္ေစ႔ျဖင္႔ ျမင္ရမွ ယုံၾကည္မည္ဆိုသည္႔ သေဘာကို လည္း ထည္႔သြင္း စဥ္းစားႏိုင္ေပမည္။ တကယ္႔ေဘးရန္ကို ျမင္ႏိုင္သည္႔ စြမ္း ရည္၊ ျမင္ႏိုင္သည္႔ ေနရာ စသည္လည္း သူတိုမွာ မရွိရွာ။
ဤသေဘာကိုပင္ သံလရာ ေဘးဒုကၡတို႔ႏွင္႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျပသည္ဟုလည္း ပညာ ရွင္တို႔ ယူဆၾကသည္။ ဖခင္ (သို႔) ဘုရားရွင္ကသာ ဤ ေဘးဒုကၡတို႔ ကို ေတြ႔ေနရသည္ဟု ဆိုလိုသည္။
မီးေလာင္မႈႏွင္႔ပတ္သက္သည႔္ ဥပမာတခ်ိဳ႕ ေထရဝါဒစာေပမွာ ေတြ႔ရသည္။ အမ်ားအားျဖင႔္ေတာ႔ ခႏၶာငါးပါး 'အိမ္' ကို မီးေလာင္မႈႏွင္႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပသည္။ မီးဆိုရာမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဟု ၫႊန္းဆိုသလို ဒုကၡသစၥာကို တစ္ပါး စီေရတြက္ၿပီး မီးဆယ္႔တစ္တန္ဟုလည္းဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ ကိေလသာ ၁၀ ပါးကိုလည္း မီးဟု ဆိုတတ္သည္။
မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဤက ေလးနက္လွသည္႔ ေဒသနာျဖစ္သြားေပၿပီ။
သာမန္အရပ္စကားႏွင္႔ဆိုရလ်ွင္ ေနရာေျပာင္းလဲမၾကည္႔မိေသးသေရြ႕
မီးေလာင္ မႈကိုလည္း မျမင္ႏိုင္ေသးဟု ဆိုရမည္ထင္သည္။
အေတြးအေခၚ၊ ယုံၾကည္မႈစသည္အားျဖင္႔လည္း အျခား တစ္ေယာက္၏ေန ရာမွ မၾကည္႔မိေသးသေရြ႕ ေလာင္ေနသည္႔ မီးကို မေတြ႔ရႏိုင္။ မိမိစြဲၿမဲစြာယူထားသည္႔ အယူကိုခြာၿပီး ရွဳေဒါင္႔ေျပာင္းၾကည္႔ႏိုင္မွ အနည္းဆုံး မီးေလာင္ေနသည္ကိုလက္ခံလာႏိုင္ေပမည္။
ဖခင္ေနရာကၾကည္႔ေတာ႔ ကေလးတို႔လည္း မီးေတာက္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ရ သည္ မဟုတ္ပါလား။
ဘုရားေဟာမဟုတ္ေသာ္လည္း ဤပုံျပင္က စဥ္းစားဖြယ္ မ်ားစြာျဖင္႔ ခန္႔ျငားေလးနက္လွ၏။
Post a Comment