ေလးငါးႏွစ္ကာလကတည္းက ၿမဳံေနတဲ႔ သတင္းတစ္ပုဒ္က ပြင္႔လင္းလာ တဲ႔ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးေၾကာင္႔ စထရိတ္တိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚ ခုန္တက္ လာေတာ႔တယ္။ အဲဒါက ျပည္တြင္းထဲက ဒရက္ကူလာ ေအးဂ်င္႔မ်ားနဲ႔ စကၤာ ပူကို ေရႊေရာင္အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ေရာက္လာတဲ႔ အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးေတြ ရဲ႕ ဖက္မမ်ွတဲ႔ သတင္းတစ္ပုဒ္ပါ။ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးေတြ ထြက္ေျပး တာ ပိုမ်ား သတဲ႔။ ဒီသတင္းရဲ႕႔ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းက ၂၀၁၀ ကတည္း က လစာ တစ္ျပားမွ မရ တဲ႔။ ဒီသတင္းႏွစ္ပုဒ္ေခါင္းစည္းကို ဆက္စပ္ၾကည္ ႔ရင္ပဲ ဘာေၾကာင္႔ သူတို႔ ထြက္ေျပးၾကတယ္ဆိုတာက ေပၚလြင္ေနပါၿပီ။
ထြက္လာကတည္းက ဘယ္ေတာ႔မွ ေက်မွာမွန္းမသိတဲ႔ အေႂကြးေတြနဲ႔ ထြက္လာခဲ႔ၾကရတယ္။ ေျခာက္လဆိုရင္ ေက်ပါၿပီ၊ တစ္ႏွစ္ဆိုရင္ေက်ပါၿပီနဲ႔ ဒီမွာ ဝင္တဲ႔ဝင္ေငြက ဟိုမွာတင္ခဲ႔တဲ႔ အေႂကြးရဲ႕ အတိုးကို ကာမိေလဟန္ မတူၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ႔ သုံးေလးႏွစ္ၾကာသည္အထိ လစာက ကိုယ္႔လက္ ထဲ ေရာက္မလာခဲ႔ဘူး။ ျမန္မာ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လစာက ဆင္းေဒၚလာ ၄၀၀ နဲ႔ ၄၂၀ ၾကားမွာရွိတယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒါဆို တစ္ႏွစ္မွာ အေႂကြး သုံးေထာင္ေက်ာ္ေတာ႔ ေက်ေနၿပီေပါ႔။ သင္တန္းေၾကး၊ ေလယာဥ္ခ၊ ေအးဂ်င္႔ဖီးလ္ စတာေတြက ဒီထက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပိုကုန္က်ေနသလဲ။ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖက ျပည္တြင္း ဒရက္ကူလာေတြရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕က ရပါတယ္။ တစ္လ ကို ေဒၚလာ တစ္ဆယ္စ ႏွစ္ဆယ္စ တဲ႔။ သူတို႔ထြက္ေျပးေတာ႔ လူမႈ ကူညီေစာင္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ေတြဆီ။
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ဒါေတြကို ဖန္တီးသူေတြက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးေတြ။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္ သူေတာ္ေကာင္းေနလို႔လဲ လို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ လူကေတာ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံသား မဆို လူပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔မွာက တင္းၾကပ္တဲ႔ ဥပေဒရွိတယ္။ အဲဒီ ဥပေဒက တားထားတယ္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နီးစပ္ေရးကို အေသအလဲ ႀကိဳးစားေနတဲ႔ ( သို႔ ) အပ်ိဳစင္ ေဈးကြက္ထဲကို လက္ဦးမႈ ေစာေစာစီးစီးရယူေနခ်င္တဲ႔ စလုံး အစိုး ရနဲ႔ စီးပြားေရးသမာေတြဟာ ျမန္မာ႔အေရးကို အရင္ထက္ စိတ္ဝင္စားလာ ၾကတယ္၊ အနည္းဆုံး စိတ္ဝင္စားဟန္ ျပလာၾကတယ္။
လတ္တေလာ ကူညီေစာင္႔မဖို႔ ( တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကားဝင္ေျဖရွင္းေပး တာမ်ိဳး ) တာဝန္ရွိေနတာက ျမန္မာသံရုံးေပါ႔။ ျမန္မာသံရုံးကေရာ ဒီလို ကိစၥကို အေသးအမႊားကိစၥ၊ သံေရး တမန္ေရးကိစၥမဟုတ္လို႔မ်ား ထင္ေန မလား။ မထင္ေလာက္ဘူးလို႔ေတာ႔ တြက္ရတာပါပဲ။
ကိုယ္႔ဖက္က မွားတာ၊ ဥပေဒေဖာက္တာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ သံရုံးလည္း မကယ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ "မိဘရွိတဲ႔ကေလးေနာ္၊ မတရားတာေတာ႔ လာ မလုပ္နဲ႔" လို႔ ဟန္႔ထားလို႔ရတာေပါ႔။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္ကတည္းက အသက္လိမ္ၿပီးထြက္လာတဲ႔ မိန္းကေလး ကေတာ႔ အလုပ္ရွင္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာင္းတာေတာင္ သုံးႏွစ္ၾကာသည္ အထိ လစာ တစ္ျပားမွ မရေသးပါ တဲ႔။
အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ မစြံေတာ႔ ဆင္းရဲ၊ ဆင္းရဲရာက လိမ္၊ လိမ္ရာက ဒုကၡေရာက္။ ဘယ္ယၾတာက ဒါေတြေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။
ေသခ်ာတာက ေအးဂ်င္႔ ဒရက္ကူလာေတြကိုေတာ႔ "သူတို႔ကံနဲ႔ သူတို႔ " ဆိုၿပီး "ကံ" လက္ထဲပဲ ဝကြက္မအပ္သင္႔ဘူး။
ကံမလာခင္ ဥပေဒနဲ႔ကို နာနာေဆာ္ပါမွ။ ႏို႔မို႔ အိမ္ေဖာ္လုပ္ဖို႔ေတာင္ အလိမ္ အညာကမလြတ္။ ဒီေလာက္လိမ္တာေတာင္ အဆင္မေျပ။
အဲဒီ လိမ္လည္မႈကပင္ ဒရက္ကူလာကို ပိုၿပီး လက္ရဲဇက္ရဲ ျဖစ္ေစတယ္။
ဇင္ေဝေသာ္
Post a Comment