ဒကာမလည္း သနပ္ခါး မလူးရ၊ ရဟန္းေတြလည္း ဝါဆိုသကၤန္း မရ

ျဖစ္ပုံက ဤသို႔တည္း။

လြန္ခဲ႔သည္႔ တနဂၤေႏြေန႔က မ်က္ႏွာသိ ဒကာတစ္ေယာက္ ဝါဆိုသကၤန္း လာကပ္၏။ မိမိက ေကာ္မတီအစည္းအေဝးရွိေနသျဖင္႔ မေတြ႔လိုက္၊ သူေတြ႔ေသာ ရဟန္းကို ကပ္လႉထားခဲ႔၏။
ထို သကၤန္းက ေလးလံလြန္းသည္။ ရွစ္ ကီလိုဂရမ္မ်ွရွိ၏။ အဘယ္သို႔ေသာ ဝါဆိုသကၤန္းေပနည္း။ အဆမတန္ ေလးပဲေလးလံလြန္းေခ်သည္။
ထို သကၤန္းကိုလက္ခံရရွိလိုက္ေသာ ရဟန္းက သံသယျဖင္႔ သကၤန္းဗူးကို ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္မိေလေတာ႔သည္။
ေဝယ်ာဝစၥမ်ားၿပီး၍ ည ကိုးနာရီခန္႔အခ်ိန္ ေက်ာင္းေပၚျပန္ေရာက္ေတာ႔မွ ထူးဆန္းေလးလံလွသည္႔ သကၤန္းကိုလက္ခံရရွိလိုက္ေသာ ရဟန္းက ၎သကၤန္းကို ယူလာကာ မိမိကိုျပသည္။ မွန္၏။ ဝိသာခါတို႔ဝတ္ဆင္သည္႔ မဟလႅက ဝတ္စုံအလား ေလးလံလြန္းေခ်၏။

သို႔ျဖင္႔ ဖြင္႔ၾကည္ရာ တိပ္ကပ္ထားေသာ ထို သကၤန္းဗူးထဲမွာ
၁။ ဘာသကၤန္းမွ မပါ။
၂။ သနပ္ခါးေသြးသည္႔ ေက်ာက္ျပင္ အငယ္စား တစ္ခု (စကၠဴျဖင္႔ ပတ္ထား ၏)
၃။ သနပ္ခါးတုံး ေလးတုံး (စကၠဴျဖင္႔ ပတ္ထား၏)
၄။ ျမန္မာျပည္ထြက္ မိတ္ကပ္ ႏွစ္ဗူး
၅။ ပိတ္မထားေသာ စာတစ္ေစာင္ ပါဝင္ေလသည္။( လိပ္စာ၊ ဘာညာ ဆက္ သြယ္ရန္ မပါ)
သကၤန္းဆိုင္၏ အမွားလား၊ထို ဒကာ၏ အမွားလား မသိ။ ယင္းဒကာကို သိ၏ သို႔ေသာ္ သူ႕ ဖုန္းနံပတ္ကို မသိသျဖင္႔ ဆက္သြယ္လို႔ မရျဖစ္ေနရ၏။

ယခု သတင္းထုတ္ျပန္ခ်ိန္အထိ ထို ဝါဆိုသကၤန္းသည္ ရွစ္ ကီလိုဂရမ္ မ်ွေလးလံလ်က္ရွိေသးေၾကာင္း၊ အေလးခ်ိန္ မေလ်ာ႔ေသးေၾကာင္း ေတြ႔ ရသည္။

(24/07/2013 17:01)