ေငြမရွိ၊ အာဏာမရွိ "ဟုမ္း"ကို အားမကိုးပါနဲ႔။ က်ေနာ္ေျပာေနတာ အိမ္ေဖာ္ မမိုးမိုးသန္းကိစၥပါ။
ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတဲ႔ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာေတြ
ထမိန္အခၽြတ္ခိုင္း ခံေနရၿပီ။
ကိုယ္႔အံဖတ္ကို ျပန္စားေနရၿပီ။
ႀကိမ္နဲ႔ အရိုက္ခံေနရၿပီ။
ႀကိမ္နဲ႔၊ အက်ၤီခ်ိတ္နဲ႔၊ ေခါက္ဆြဲစား တူနဲ႔ ေျခာက္ႀကိမ္ အရိုက္ခံခဲ႔ရၿပီးၿပီ။
ပါး အရိုက္ခံခဲ႔ရၿပီးၿပီ။
တစ္ခုခုဝင္ေျပာေပးပါ မစၥတာအမ္ဘာဇဒါ။
ဆံပင္ကိုဆြဲ၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲ၊ ဝမ္းဗိုက္ေပၚ တက္နင္းတာခံခဲ႔ရၿပီးၿပီ။
ဓာတ္ပုံရိုက္ယူဖို႔ ထမိန္အခၽြတ္ခိုင္း ခံခဲ႔ရၿပီ။ အမိဳ်းဂုဏ္က ဒါမဟုတ္ရင္ ဘာပါလဲ။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး တစ္ခုခုဝင္ေျပာေပးပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ မေနလိုက္ပါနဲ႔။
မိဘဆန္ေပးပါ။ အစိုးရဆန္ေပးပါ။ သံတမန္ဆန္ေပးပါ၊ အကာအကြယ္ေပးပါ။
အဆိုးဆုံးက ကေတာ႔ကို ပါးစပ္ထဲထိုးသြင္း၊
သၾကားေတြ ေလာင္းထည့္ သတဲ႔။
အဲဒီ သၾကား မခ်ိဳႏိုင္ေလာက္ပါဘူး မစၥတာအမ္ဘာဇဒါ။
မခံႏိုင္လို႔ အန္ခ်ေတာ႔ အန္ဖတ္ေတြကို အစားခိုင္းျပန္သတဲ႔။
က်ေနာ္တို႔ ေခၽြးနဲစာ ေဒၚလာ၂၀၊ ၂၅ စီစုၿပီး ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနရတဲ႔ "ဟုမ္း" ကို အားမကိုးပါနဲ႔။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး တစ္ခုခုဝင္ေျပာေပးပါ။ စကၤာပူမွာ ဥပေဒ ရွိပါတယ္။ ခင္းဗ်ားတို႔ ဖိအားမ်ားေလေလ ဥပေဒက ထိေရာက္ေလေလပါ။
လူမဆန္တဲ႔ ဒီလင္မယားကို ဒဏ္ေငြေလး ေထာင္ဂန္းေလာက္နဲ႔ မၿပီးပါေစနဲ႔။ အႀကီးေလးဆုံး ပစ္ဒဏ္ ခံသြားပါေစ။ ပစ္ဒဏ္ကို မက္က္စီမိုက္ဇ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ။
ဟုမ္းက အေၾကာင္းမၾကား၊ အပူမကပ္လို႔ မသိေသးဘူးဆိုရင္ ဒီေန႔ စထရိတ္ တိုင္း၊ စာမ်က္ႏွာ သုံး၊ ေခါင္းႀကီးကို ဖတ္ေပးပါ။
က်ေနာ္တို႔ အမ်ိဳးေတြ
ထမိန္ မခ်ြတ္ရပါေစနဲ႔၊
အံဖတ္ မစားပါေစနဲ႔၊
အသားနည္းနည္းပိုျဖဴ ရုံနဲ႔ မေၾကာက္လိုက္ပါနဲ႔။ ပလိစ္။
အားကိုးစြာျဖင္႔
Post a Comment