ဘုရားရွင္လက္ထက္ ဣသိဂိလိကား နာမည္ေကာင္းျဖင္႔ ေၾကာ္ၾကားခဲ႔ သည့္ ေတာင္တန္းႀကီးျဖစ္သည္။ သူ႔ရင္ခြင္မွာ သစ္ပင္တို႔ ထူထပ္သည္၊ သဘာ ဝ ေက်ာက္လိုဏ္ဂူမ်ားရွိသည္၊ ေအးျမသည့္ ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္ရွိသည္။ ဤအရာ အားလုံးကို ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ႔ ရဟန္းတရား ပြားမ်ားရန္ အလြန္ေကာင္းေ သာေနရာ ျဖစ္ေလသည္။ ဣသိဂိလိမွ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္သည့္ ရဟႏၱာေပါင္း မည္မ်ွရွိေလမည္နည္း။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဉာဏ္မီေသာကိစၥ မဟုတ္ေပ။
ဣသိဂိလိထဲ ဝင္သြားသည့္ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဝင္သြားသည္ကိုသာ ေတြ႔ရၿပီး ဘယ္ေရာက္သြားသည္ မသိရ။ ထို႔ေၾကာင္႔ လူတို႔က ယင္းေတာင္ႀကီးကို ရဟန္းမ်ိဳေတာင္ (သို႔) ဣသိဂိလိေတာင္ဟု ဆိုၾကေလသည္။ လက္ဝဲေတာ္ရံ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလန္မေထရ္ႀကီး သေဘာက်ေတာ္မူလွသည့္ ေနရာ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေခတ္မွာေတာ႔ ရဟန္းမ်ိဳေတာင္ မရွိ၊ ရဟန္းမ်ိဳ ေထာင္ မ်ားသာ ရွိေတာ႔သည္။ ယင္းေထာင္မ်ားအနက္ မႏၱေလး နန္းတြင္းေထာင္နဲ႔ ရန္ကုန္ အင္းစိန္ေထာင္တို႔က နာမည္ဆိုးျဖင္႔ နာမည္ႀကီးလွသည္။ ထိုထို ဣသိဂိလိ ထဲေရာက္သြားသည့္ ရဟန္းတို႔ကိုလည္း ဝင္သြားသည္ကိုသာ သိျမင္ရၿပီး ဘယ္မွာေရာက္သြားသည္ မသိရေတာ႔။ အမ်ိဳခံလိုက္ရသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားတြင္ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒါဘိဝံသ အစ၊ ဦးဝီရသူအလယ္၊ ဦးဥတၱရအဆုံး အေရအတြက္ မ်ားလြန္းလွ၏။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွၿပီ။
ဦးႏုေနာက္ တက္လာသည္႔ မင္အဆက္ဆက္ကား ဣသိဂိလိကို အတုယူၿပီး ရဟန္းေကာင္းေတြကို မ်ိဳေစေတာ႔သသည္။ သို႔သာျဖစ္သည္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ကိုမူ သာသနာျပဳမင္းအျဖစ္မွ တစ္ျပားသားမွ မေလ်ွာ႔ခဲ႔ၾက၊ အေသာကနဲ႔ႏႈိင္းလ်င္ ေက်နပ္မဆုံး ရွိတတ္ၾက၏။
ဂိဇၩဂုတ္ေတာင္ပင္ ျမန္မာျပည္ ေရာက္လာေလဦးမည္လား။
လင္းတ ဝဲေသာေတာင္။
သီဟနာဒ
Post a Comment