ကိေလသာအသင္းႏွင့္ ေဘာလံုးကန္ျခင္း(ျဖည့္စြက္ တင္ျပ၊ ဆက္ရန္)

(3D ဘာသာေရး, သီဟနာဒ,Posted on 10/23/2013)

သီဟနာဒသည္ မန္ခ်က္စတာ ယူႏိုက္တက္ကို ႀကိဳက္၏။ ၁၉၈၇-ခုကထဲ ကျဖစ္၏။ ယခု သူမ်ား မန္ယူမွ ယူ လာသူမဟုတ္ ( ဆိုင္ေတာ့ သိပ္မဆိုင္လွ)။ ထို႔ေၾကာင့္ အားမနာပါးမနာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖာဂူဆန္လို သေဘာထားမိ၏။ တစ္ဖက္ ကိေလသာ အသင္းကို စိတ္ကူးျဖင့္ လိုင္းနပ္ ဆြဲလိုက္၏။

ကိေလသာတို႔ လိုင္းနပ္ကား တုိက္စစ္ဆန္၏။ ေလးသံုးသံုး ( 4+3+3) ဟုထင္ ရေသာ္လည္း တစ္ခါ တစ္ရံ ေနာက္တန္း၊ ဘယ္ညာ၊ အစြန္တို႔ပါ ေရွ႕တက္ လာလွ်င္ ႏွစ္သံုး၊ ႏွစ္သံုး ျဖစ္တတ္၏ ( 2+3 – 2+3) ။ ကစားကြက္ အေျပာင္း အလဲျမန္၏။ ထင္သူက ဘာမွမျဖစ္၊ မထင္သူ ျဖစ္သြားတတ္၏။ ေဘာလံုးအထိမ္း အသိမ္းလည္း ေကာင္းၾက၏။ ေဂါဏန ေဂါေဏာ အလြန္လည္း ညီညြတ္၊ အသင္းစိတ္ဓာတ္လည္း ေကာင္သည့္ ပေရာ္ဖက္ရွင္ အစစ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ နဲဗားေဆး ဒိုင္းတို႔တည္း။
အသင္းလိုင္းနပ္ကို ၿခံဳၾကည့္ၿပီး အင္ဒီဗီက်ဴရယ္ကို ဆက္လက္ သံုးသပ္မိ၏။

၁။ ေမာဟ (ဂိုးသမား)

အေကာင္ႀကီး၏။ ေလထဲက ေဘာလံုးကို ဖမ္းရာ၌ ေတာ္သကဲ့သို႔ ေျမျပင္ေဘာ ဖမ္းရာတြင္လည္း ေကာင္းလွ၏။ ပီတာ မိုက္ကယ္တို႔ ၊ ဗန္ဒါဆားတို႔ အေဖေခၚေလာက္၏။ တည္ၿငိမ္၏။ ပင္နယ္တီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကာကြယ္ႏိုင္ ၏။ မထင္မွတ္ေသာ အေဝးေဘာမွ ဂိုးရဖို႔ သိပ္မလြယ္။ အခ်ိန္ပိုကစားၿပီးလို႔ ပင္နယ္တီကန္ရေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ ရွဳံးဖို႔မ်ား သည္။ ကိေလသာ ဂိုးသမားကား အျငင္းပြားဖြယ္မရွိေတာ္လွ၏။ ကစားကြက္စိပ္မွ ေပါက္မည္။သူ႔ အားနည္း ခ်က္ကား အနည္းငယ္ေလးေနျခင္းတည္း။

၂။ ကုကၠဳစၥ- ေနာက္တန္း ညာအစြန္ကစားသမား

အလြန္ခန္႔မွန္းရခက္၏။ တစ္ဖက္သားကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ အလြန္လုပ္ႏိုင္၏။ သူႏွင့္ ကစားရသည္ကားမလြယ္။ ဒီေကာင္ေၾကာင့္ အဝါကတ္၊ အနီကတ္ေတြ ထိတာမနည္းေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တန္းကစားသမား အစစ္မဟုတ္။ ေဘာ လံုးေျခေထာက္ထဲရွိ၍ တိုက္စစ္ပံုစံေျပာင္းလွ်င္ ဒီေကာင္က ဒိ႒ိႏွင့္ (တြဲ)လင့္လုပ္ၿပီး ေလာဘဆီကို အပိုင္လံုးေတြ ခ်ခ်ေပးတတ္သည္။ ညာေထာင့္ျဖတ္ေဘာမ်ား ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းက အေဖေခၚရမည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္က စိတ္ဓာတ္က်လြယ္ျခင္းတည္း။ သူ႔ကို မထိတရိကစားလွ်င္ ရႏိုင္သည္။ ဒီေကာင္ အီးက်ဴ သိပ္ေကာင္း။

၃။ အဟိရိက- ညာ၊ ေနာက္တန္းခံစစ္

ဒီကစားသမားက သိကၡာမရွိ။ သို႔ေသာ္ ပါးနပ္၏။ ဂိုးမေပးရေရးအတြက္ ဘာမဆို လုပ္သည္။ ပရိသတ္ေမတၱာကို ရသူေတာ့မဟုတ္။ ေၾကာက္စရာကား အလြန္ေကာင္း၏။ ဒိုင္လူႀကီးမျမင္ဘူးထင္လွ်င္ အက်ႌကိုဆြဲ၏။ လက္ျဖင့္ ေဘာလံုးကို ထိမ္း၏။ မသိမသာ ေနာက္ကြယ္မွ ေျခထိုး၏။ အရွက္မရွိ။ အဟိရိက ကို အရွက္မရွိဟုဆိုက မိမိသာ အလြန္ျဖစ္ေခ်မည္။ မန္စီးတီးက လက္ေကာႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္ကား ေပ်ာ့၏။ သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္း ကိုယ္တြယ္ရမည္။ ဒီေကာင္က က်ိဳးမွာေတာ့ ေၾကာက္သည္။ ဒိုင္ေကာင္းဖို႔သာဆုေတာင္းရမည္။ ခက္သည္က ဒိုင္ဟူသည္ကလည္း နာမည္ႀကီးေဘာလုံးသမားေတြကိုဆိုလ်င္ အဝါ၊ အနီျပရန္ လက္တြန္႔တတ္၏။ နည္းျပကား ဘာမွ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ မရွိ၊ ျမန္မာျပည္မွာဆိုလ်င္ေတာ႔ ပါးဝင္ရိုက္လို႔ရသည္။(ေအးခ်မ္းမြန္ကို သြားရွဳ)

၄။ အေနာတၱပၸ- ဘယ္၊ ေနာက္တန္းခံစစ္

ပို၍ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ဗစ္ဒစ္ႏွင့္ တူသလိုလို ရွိေသာ္လည္း ဂၽြန္တယ္ရီႏွင့္လည္း တူတတ္ျပန္သည္။ ေခါင္းႏွင့္ ေျခေထာက္ဝင္တိုးရမွာ မေၾကာက္သလို နာေနတာကိုပင္ထံုေဆးျဖင့္ ဆက္ကစားမည့္ ကစားသမားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေနာက္တန္း ေလးေယာက္တြင္ “ ကီး” တည္း။ အဖ်က္ေကာင္းသည္။ မာသည္။ အေၾကာက္အလန႔္မရွိ။
သူ႔အားနည္းခ်က္က ဒစ္စီပလိန္း(ဥပေဒ)မရွိ၊ ထင္ရာလုပ္ျခင္းတည္း။ သူ႔ဖက္က မ်ားမ်ားေဖာက္ႏိုင္လွ်င္ ပင္နယ္တီရႏိုင္သည္။ သူကား အဟိရိကေလာက္ အကင္းမပါး။

၅။ ဥဒၶစၥ - ဘယ္၊ ေနာက္တန္းအစြန္

ကစားကြက္ရွဳပ္သည္။ အရွဳပ္ႀကိဳက္သည္။ ခန္႔မွန္းရ အခက္ဆံုးကစားသမား တည္း။ သူ႔ကို လူကပ္ ကစား၍မရ၊ လွည့္ထြက္သြားတတ္သည္။ လူကပ္ကစား ၍မရေတာ့ သူ႔ဆီက ထြက္လာမည့္ ေဘာလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ရန္သာရွိ၏။ သူလည္း ေနာက္တန္းကစားသမား အစစ္မဟုတ္။ ေရာဘက္တိုကားလို႔၊ အက္ရွေလကိုးတို႔လိုပင္တည္း။ ေနာက္တန္းဟုသာဆိုသည္ တစ္ဖက္သား ပင္နယ္တီ ဧရိယာအျပင္မွာရွိေနတာ မ်ားသည္။ သူက ဣသာ၊ မစၦရိယတို႔နဲ႔ လင့္(ခ္)လိမ့္မည္။ ဤလမ္းေၾကာင္းရေအာင္ပိတ္ရမည္။ သူ႔အားနည္းခ်က္က ေဘာထိမ္းမေသသပ္ျခင္း၊ ေဘာေပးမွားျခင္းတည္း။ ေဘာထိမ္း မေသသပ္သူမ်ား ေနရာ ေပ်ာက္တတ္သည္။ ပထမလိုင္းနပ္မွာ သူ ပါ၊ မပါ မေသခ်ာေသး။

ဤေနာက္တန္းေလးေယာက္ကို သာမန္ၾကည့္လွ်င္ ဘယ္ေနာက္ခံ မ်ားျဖစ္ၾက သည့္ အေနာတၱပၸႏွင့္ ဥဒၶစၥတို႔ကို ပို၍ မာသလို၊ လံုသလို ရွိ၏။ ဟုတ္သည္။ မထင္မွတ္ေသာ အပုိင္းမွ တိုက္စစ္ဆင္ရမည္။ ပင္နယ္တီ ဧရိယာထဲ ေဘာ လံုးေရာက္ႏိုင္သေလာက္ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးရမည္။ ဂိုးမရေစဦး ပင္နယ္တီရဖို႔ အခြင့္သာ၏။ ပင္နယ္တီ မေရေစ၊ ျပစ္ဒဏ္ေဘာ ရမည္။ ဟုတ္၏။ ေရွ႕ေရာက္ေရာက္ေနတတ္ေသာ ဥဒၶစၥမွ ေကာင္တာ အတက္ ဆင္ရမည္။ ျမန္မွေတာ့ရမည္။ တစ္ခ်က္ထိ။ ဝမ္းတူး၊ တူးဝမ္း မွ ရမည္။ ဒိုင္က ခရာငုံ အကတ္ပိတ္မလုပ္ဖို႔ (ေရငုံႏႈတ္ပိတ္လို႔ မဖတ္ၾကရန္) အေရးႀကီးသည္။

၆။ ဒိ႒ိ၊ ကြင္းလယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္

တစ္သင္းလံုး၏ တမ္ပိုကို ထိမ္းထားသည္။ သူ၏ ကစားကြက္ မဟာဗ်ဴဟာ (၆၂) အလြန္နာမည္ႀကီးသည္ ။ ႀကီးသေလာက္လည္း ေၾကာက္စရာအလြန္ေကာင္းသည္။ ဘာစိလိုနာက ရွဗီႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္ထင္၏။ အထိမ္းအသိမ္း ေသသပ္သည္။ ေဘာေပးမွားသည္မရွိ။ တိုက္စစ္အားလံုး သူ႔ဆီက စ တတ္သည္။ သူ႔ဆီက ေဘာထြက္ေပါက္ ငါးေပါက္ရွိသည္။ ေၾကာက္ စရာ အေကာင္းဆံုးက ေလာဘဆီ ခ်ခ်ေပးတတ္သည့္ ေသခ်ာေပါက္ အလံုး မ်ားတည္း။ အဓိက ဤလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ရမည္။ သူ႔ဆီက ဣႆာႏွင့္ မစၦရိယ ဆီထြက္သြားေသာ ေဘာလံုးမ်ားက သိပ္အႏၱရယ္မရွိလွ။ ေဘာပိုင္ဆိုင္မႈသာရၿပီး ဂိုးသြင္းဖို႔ အခြင့္အေရးသိပ္မရွိ။ သို႔ေသာ္ ကိေလသာ အသင္းက ဂိုးစရလွ်င္ ဤနည္းျဖင့္ ကစားကြက္ အသာစီးယူၿပီး ကစားသြားၾကလိမ့္မည္။သူ၏ မဟာဗ်ဴဟာ(၆၂) ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။
မဟာဗ်ဴဟာ (၆၂)ကို ဤသို႔ၾကည့္ႏိုင္၏။

1 ဟူသည္ အႏၱရယ္အႀကီးဆံုး ေဘာလမ္းေၾကာင္းကို ဆိုလိုသည္။
2 ဟူသည္ ဒုတိယ အႏၱရယ္အႀကီးဆံုးေသာ ေဘာလမ္းေၾကာင္းတည္း။
3 ဟူသည္ ကစားကြက္တည္ေနျခင္းသာတည္း ။ တိုက္စစ္မဟုတ္ေသး။

ထိုေၾကာင့္ဆို၏။ ဒိ႒ိသည္ ကြင္းလယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဟု။ တစ္သင္းလံုး၏ တမ္ပို (အရွိန္)ကို သူထိမ္းထားသည္။ ကိုယ္က ဦးေအာင္ဂိုးသြင္းႏိုင္လွ်င္ ဒိ႒ိက ဗ်ဴဟာ တစ္ႏွင့္ ႏွစ္ကို ပိုသံုးမည္။ ကိေလသာ အသင္းက ဂိုးအရင္သြင္းလွ်င္ ဗ်ဴဟာ သံုးကို ပိုလိမ့္မည္။ ေဘာပိုင္ဆိုင္မႈျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ထိမ္း ကစားသြား လိမ့္မည္။ ခက္သည္က ဒိ႒ိသည္ အနီးအေဝး ကစားႏုိင္၏။သူ႔ အားနည္းခ်က္က အနည္းငယ္ေလး၏။

၇။ ေဒါသ။ စြယ္စုံရ ကြင္းလယ္အဖ်က္သမား

သူ႔ ကစားဟန္က ၾကမ္းသည္။ တိုက္စစ္ကစားသမား မွန္ေသာ္လည္း တိုက္စစ္၊ ခံစစ္ ႏွစ္မ်ိဳးလုံး ကစားႏိုင္သည့္ ပါရမီရွင္ဟု ဆိုရမည္၊ ကစားအား ေကာင္းသည္၊ သက္လုံ မက်၊ မိနစ္ ၁၂၀ အထိ တရွဴးမူးဒိုး လုပ္ေနႏိုင္သည္။ သူ႔ အားနည္း ခ်က္က လူခ်တတ္ျခင္း၊ ေဘာထိမ္း မေသခ်ာျခင္းျဖစ္သည္။ ယာယာ တိုရီႏွင္႔ ဆင္ဆင္တူၿပီး ယာယာ တိုရီေလာက္ေတာ႔ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းလွ။ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးေအာင္ ဆြၿပီးကစားရလ်င္ လူ အသာစီးရႏိုင္သည္။ ဒီေကာင္က ထစ္ကနဲဆို လက္ပါတတ္သည္။

၈။ မာန။ ကြင္းလယ္ ဘယ္အစြန္

သူနဲ႔ ဒိ႒ိက (ဂယ္ရီ၊ ဖီးလစ္) နဗီးအမႊာထက္ေတာင္ နားလည္မႈ ရွိသည္၊ ဒိ႒ိ က ေဒါသနဲ႔ထက္ သူနဲ႔ တြဲေဖာက္တာ မ်ားသည္။ အေကာင္ထြားၿပီး ကန္ခ်က္ လည္းပ်င္းသည္။ ဖရီးကစ္ ဇီးကုတ္အျပင္မွရလ်င္ သူကန္ဖို႔ မ်ားသည္။ ေရာ္နယ္ ဒိုနဲ႔ ဆင္ဆင္တူသည္။ ကံေကာင္းသည္က ဝိစိကစၧာ နာေနျခင္းပင္၊ ဒိ႒ိ၊ မာန၊ ဝိစိကစၧာ သုံးေထာင္းခ်ိဳးတိုက္စစ္ေအာက္မွာေရာက္သြားလ်င္ ခံႏိုင္ေသာအသင္း သိပ္မရွိ။ ဂိုးေပရတတ္သည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ အဓိက ကစား သမားျဖစ္ေ နျခင္းေၾကာင္႔ ေမာက္မာလွသလို ေၾကာက္စရလည္း အလြန္ေကာင္းသည္။ သူ႔အားနည္းခ်က္က တစ္ဖက္အသင္းကို အထင္ေသးျခင္း ျဖစ္သည္။

၉၊ ၁၀။ ဣသာ၊ မစၦရိယ၊ တြင္း တာရာရစ္

ဣသာနဲ႔ မစၦရိယကမွ တကယ္႔ အမႊာ၊ အေမႊအေနွာက္အလြန္ေကာင္းသည့္ ကြင္းလယ္ကစားသမား အတြဲျဖစ္သည္။ အတြဲလည္း ညီသည္။ သူတို႔ ဖ်က္လ်င္ တစ္ဘက္အသင္းတိုက္စစ္ ပ်က္သည္သာမ်ား၏။ ကြယ္းလယ္ဆို၍ ဂိုးမသြင္း တတ္ဘူးထင္လ်င္ ေသဖို႔သာရွိေတာ႔သည္။ ေလာဘနဲ႔ ဒိ႒ိတို႔ေလာက္ နာမည္ မႀက္ီးေသာ္လည္း သူတို႔အတြဲ မိသြားၿပီဆိုလ်င္ တားရဆည္းရ အလြန္ခက္ သည္။ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆုံးက ေနာက္တန္း ညာအစြန္ကစားသမား ကုကၠဳစၥပါ တက္လာၿပီး ေဒါသနဲ႔ပါ အတြဲမိသြားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေဒါသ၊ ဣသာ၊ မစၦရိယ၊ ကုကၠဳစၥ တို႔ကို နည္းျပေတြက ေဒါစတုတ္လို႔ေခၚၾကသည္။ ေဒါ ကြာ ဒရပ္ပယ္လို႔ ဗိုလ္လိုဆိုသည္။ ခက္ေခ်ၿပီ။ ျမန္မာနားလည္ေသာ စကား မပါေသး။ ေလးေယာက္စု တိုက္စစ္ဟု ေခၚရမည္ထင္သည္။ ထူးျခားသည္က သူတို႔ ေဒါစတုတ္ဗ်ဴဟာဆင္လာၿပီဆိုလ်င္ ေလာဘက ကြင္လယ္ေရာက္ သြားၿပီး ေဒါသက တိုက္စစ္မႈး ျဖစ္သြားတတ္ျခင္းပင္။ ေတာ္ေတာ္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ႔ ကိေလသာအသင္းပါေပ။

၁၁။ ေလာဘ။ တိုက္စစ္မႉး

ဒိ႒ိၿပီးလ်င္ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး ေဘာလုံးသမားျဖစ္သည္။ ဘာမွ မဟုတ္ တာေလးေတြကေန ဂိုးရေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္သည္ ။ ေလာဘ၊ ဒိဌိ၊ မာနအတြဲက "ေလာ၊ ဒိ၊ မာ" ဟု လူသိမ်ားသည္။ "ေလာႀတိ" ဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကသည္။ သူတို႔က အတြဲလိုက္ တိုုက္စစ္ဆင္လာတတ္သည္။ မက္စီ၊ အင္နီယက္စတာနဲ႔ ရွဗီတို႔နဲ႔ ဆင္ဆင္တူမည္။ အတြဲလိုက္ေကာင္းသည္ဆိုသျဖင္႔ ေလာဘကို မကပ္ဘဲထားမိလ်င္ ေသဖို႔သာ ရွိသည္။ ေလာဘသည္ အတြဲလိုက္ေဖာက္ႏိုင္သလို ဆိုလိုလည္း ေဖာက္ႏိုင္ သူျဖစ္သည္။ သူနဲ႔ အတြဲ သိပ္မမိတာက ေဒါသသာျဖစ္သည္။ သူတို႔က ကြင္းတြင္း၊ ကြင္းျပင္မွ သဟဇာတ မျဖစ္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ဆိုလို ကစားႏိုင္သူခ်ည္း ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင္႔ ကိေလသာအသင္းကို အႏိုင္ရဖို႔ဆိုလ်င္ ေလာဘနဲ႔ ေဒါသကို အျခား ကစားသမားေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မရေအာင္ လမ္းေၾကာင္းပိတ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္ မည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ကစားကြက္ မညွိတတ္၊ သူတို႔ခ်င္း အေပးအယူ မလုပ္တတ္။ ေဒါသက ေလာဘကို ခ်ေပးမည့္အစား သူကိုယ္တိုင္ ေရာက္ခ်င္ ရာေရာက္ အေဝးမွ ကန္သြင္းမွာ ေသခ်ာသည္။ ေလာဘကလည္း ေဒါသဆီေပး လိုက္လ်င္ ေဘာပိုင္ဆိုင္မႈဆုံးရွဳံးသည္ဟု ယူဆၿပီး ေပးမွာ မဟုတ္။

အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ကိေလသာအသင္းမွာ တိုက္စစ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။
၁။ ေလာႀတိ တိုက္စစ္နဲ႔
၂။ ေဒါစတုတ္ တိုက္စစ္ျဖစ္သည္။
ယင္း တုိက္စစ္ႏွစ္မ်ိဳလုံးကို ကြင္းလယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဒိ႒ိက မဟာဗ်ဴဟာ ၆၂ ျဖင္း ထိမ္းေပးထားသည္။
ကိေလသာအသင္းသည္ အလြန္ေတာင္႔တင္းေသာ အသင္းႀကီးျဖစ္ၿပီး မဆို စေလာက္ အားနည္းမႈသည္ ေလာဘနဲ႔ ေဒါသတို႔ၾကားမွာသာ ရွိႏိုင္ေပသည္။ သူတိုအတြဲမိသြားလ်င္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဘာမွတတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ဇူလိုင္ လဆန္းပိုင္းမွာ ဗုိလ္လုပြဲ ရွိသည္။
အဓိက ကေတာ႔ အဝိဇၨာေခၚ၊ ေမာဟေခၚ၊ ေရာင္း ဗ်ဴးေခၚ ဒိ႒ိက အခရာ ပင္ျဖစ္ေပေတာ႔သည္။
ဒိ႒ိကိုႏိုင္ေအာင္ထိမ္းထားႏိုင္မွ ရေပမည္။ သို႔မဟုတ္လ်င္.........၊ ဒိ႒ိက ဘယ္သူနည္း။
ကၽြႏ္ုပ္ကစားသမား ၂၅ ေယာက္ထဲမွာ ဖတ္စ္ အီလဲဗင္းကို ေရြးရေပဦးမည္။

ဆက္ရန္