By amanda ripley
ရတနာေျမပံု
ဒီအခန္းမွာေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြနဲ႔ အခု အလွမ္းေဝးေနေသးေပမဲ႔ မေဝးေတာ႔တဲ႔ အနာဂတ္မွာ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြဝင္ေရာက္ အားစမ္း လာႏိုင္စရာရွိတဲ႔ (ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ မ်ားစြာ) ပီစာ (PISA- Program for International Student Assessment) စာေမးပြဲအေၾကာင္းနဲ႔ ပီစာရဲ႕ ေလ ယာဥ္မႉး အြန္ဒရီ ရွေလခ်ာအေၾကာင္းကို ေလ႔လာရမွာပါ။
သခ်ၤာေတြ သိပၸံေ တြအျပင္ ဒါေတြနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ျပႆနာ အေျဖရွာေဖြနည္း ကိုပါ စစ္ေဆးႏိုင္လို႔ တစ္ခ်ိန္က ႏွာေခါင္းရွဳံ႕ခဲ႔သူေတြဆီကေတာင္ လက္ခုပ္ သံ တေျဖာင္းေျဖာင္းရေနတဲ႔ ပီစာနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္စီမံေပးသူ အြန္ဒရီ ရွေလခ်ာ ကို ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ၾကည္႔ၾကရေအာင္။
ရတနာေျမပံု (the treasure map)
အြန္ဒရီး ႐ွေလခ်ာ (Andreas Schleicher) ဟာ စာသင္ခန္းရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ တစံုတရာကို စူးစူး စို္က္စိုက္ စဥ္းစားေနရင္း ၿငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနတယ္။ သူ အမွန္တကယ္တက္လိုစိတ္မရွိလွတဲ့ စာသင္ခန္း ေတြကို တက္ေနရင္း ဒီစာသင္ခန္းေတြအေၾကာင္း အဲသလုိ မၾကာမၾကာ ေတြးေနမိတတ္တယ္။ ဒီ့ထက္ပို ေျပာရရင္ သူဟာ ဂ်ာမနီရဲ႕ ထိပ္သီးတကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဟန္းဘတ္တကၠသိုလ္ (University of Hamburg) မွာ ႐ူပေဗဒ ဘာသာရပ္ ကို သင္ယူေနစဥ္ကပါ။ သူအားေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ အမ်ားတကာေတြ တီဗြီၾကည့္ေနသလို သူဟာ သူ႔သင္ခန္းစာေတြကို စိတ္ကူးနဲ႔ ပံုစံေတြ အမ်ိဳး မ်ိဳးဆြဲၾကည့္ေနတတ္တယ္။
သူ႕ကလပ္ကိုေတာ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ပညာေရးသိပၸံပညာ႐ွင္လို႔ (educational scientist) ေခၚတဲ့ ေသာမတ္ နဗီးလ္ ပုိ႔စ္စေလး၀ိုက္ (Postlewaite) က သင္ ၾကားေပးပါတယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ကို ႐ွေလခ်ာက စိတ္၀င္စားေနမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဖခင္ ကလည္း ပညာေရးတကၠသိုလ္မွာ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ဖခင္ အၿမဲတမ္း ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိတာက ပညာေရးဆုိတာ အျခား ေယာဂ က်င့္ စဥ္ ပညာရပ္ေတြလုိ ဘာနဲ႔မွ တိုင္းတာသတ္မွတ္လို႔ မရတဲ့ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ အႏု ပညာရပ္တစ္ခုသာျဖစ္တယ္ ဆုိတာပါပဲ။
သူ႔ဖခင္ရဲ႕ စကားေတြကို နားေထာင္ရင္း ႐ွေလခ်ာ ေျပာႏုိင္တာကေတာ့ ပညာေရးဆုိတာ သိပၸံနည္းက် တုိင္းတာလို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူဟာ ႐ူပေဗဒ ပညာရပ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးနာမည္ျဖစ္တဲ့ Schleicher ကို ေကာင္းေကာင္း အ သံ မထြက္တတ္တဲ့ ၿဗိတိသွ် ပညာရွင္ ပုိ႔စ္စေလး၀ိတ္ (Postlewaite) ကေတာ့ ဒီလိုမထင္ခဲ့ဘူး။ ပို႔စ္စေလး၀ိတ္က သိမ္ေမြ႕တဲ့ ဘာသာရပ္ တစ္ခုခု ကို ခက္ခဲတဲ့နည္းနဲ႔ စူးစမ္းၾကည့္လုိတဲ့ သုေတသနအဖြဲ႕၀င္ထဲက တစ္ေ ယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ နည္းလမ္းသာ ႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိမယ္ဆုိရင္ ပညာေရးဆုိတာလည္း ႐ူပေဗဒဘာသာရပ္လုိ သိပၸံဆန္ဆန္ ခ်ဥ္းကပ္ ၾကည့္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ထားတယ္။
႐ွေလခ်ာဟာ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္၊ ဥပမာပံုစံေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆြးေႏြး ျငင္းခံုမႈ ေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ေနတတ္ၿပီး အျပာေရာင္ခပ္မြဲမြဲ မ်က္လံုးအစံုဟာ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ွိလြန္းလွတယ္။ သူ ႔ဖခင္ ကေတာ့ ဒါေတြကို သေဘာတူမွာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာကုိလည္း သူက ႀကိဳတင္ သိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ တကယ္လို႔မ်ား တစ္ေယာက္ေ ယာက္က ကမၻာမွာ႐ွိ႐ွိသမွ် ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးေတြကို ဘယ္လုိလူမ်ိဳး က၊ ဘယ္လုိဆင္းရဲမြဲေတမႈက ပညာေရးမွာ ဘယ္လိုသက္ေရာက္မႈ႐ွိတယ္ ဆုိတာကို ႏႈိင္းယွဥ္ ေ၀ဖန္ျပႏုိင္ရင္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္လာႏုိင္မလဲ ဆုိတာကို ပဲ ေတြးေတာေနမိတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူကိုယ္တုိင္ သတိ မထားလိုက္မိဘဲ လက္ၫႈိးေထာင္မိၿပီး သူကိုယ္တုိင္ ပညာေရးေဆြးေႏြးပြဲထဲ ပါ၀င္မိလ်က္ သား ျဖစ္သြား ပါေတာ့တယ္။
သူ႔အေတြ႕အႀကံဳအရ ဂ်ာမန္ပညာေရးနယ္ပယ္က ပညာ႐ွင္ေတြ ထင္မွတ္ ထားသလို ဂ်ာမဏီရဲ႕ ပညာေရးဟာ သိပ္ေကာင္းလွတယ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ လက္ခံထားတယ္။ သူငယ္စဥ္ဘ၀က သူ႕ရဲ႕သင္ခန္းစာဟာ အလြန္ ပ်င္းရိ ဖြယ္ေကာင္းၿပီး သူ႔ရမွတ္ေတြကလည္း သာမန္မွ်သာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဆယ္ေ က်ာ္သက္အ႐ြယ္ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာေတြရဲ႕ သူ႔ စိတ္၀င္စား မႈကို အားေပးခ်ီးေႁမႈာက္မႈေၾကာင့္ သိပၸံနဲ႔သခၤ်ာ ပညာရပ္ေတြမွာ ေတာ္လာခဲ့ တယ္။ သူ႔ရမွတ္ေတြလည္း တုိးတက္လာခဲ့တယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္း ေ ရာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသားသိပၸံဆုကို ရ႐ွိခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အ ထက္တန္းတကၠသိုလ္ႀကီး တစ္ခုခု ကိုတက္၊ လစာေကာင္းေကာင္းရႏုိင္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုရဖုိ႔ အာမခံခ်က္တစ္ခု ရလိုက္တာပါပဲ။ သူကိုယ္တုိင္ ပို႔စ္ စေလး (သ္)၀ိတ္ရဲ႕ စာသင္ခန္းထဲ မ၀င္မိခင္အထိ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ဒါပါပဲ။
စာသင္ခ်ိန္ၿပီးဆုံးေတာ့ ပါေမာကၡ(ပို႔စ္စေလး(သ္)၀ိတ္) က အခန္းထဲမွာ ေန ရစ္ခဲ့ဖုိ႔ သူ႔ကိုေျပာတယ္။ ပါေမာကၡႀကီးက ပိန္ေၫွာ္ေၫွာ္နဲ႔ ေလသံတုိးတုိး စကားေျပာတတ္တဲ့ ဒီလူငယ္ေလးဟာ အျခားေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔မတူ တမူ ကြဲျပားေနတယ္ဆုိတာ သိထားသလိုပါပဲ။
“ဒီ သုေတသနထဲမွာ ပါ၀င္ၿပီး မင္း ငါ့ကို ကူညီႏုိင္မလား”
“ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မသိဘူး” ႐ွေလခ်ာက ျပန္ေျပာ တယ္။
“အိုး၊ ဒါက အေရးမႀကီးပါဘူး” ပါေမာကၡက အၿပံဳးနဲ႔ စကားျပန္တယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ဟာ ပညာေရးဆုိင္ရာ အခ်က္အ လက္ေတြကို ၫႈိႏိႈ္င္းၿပီး ပထမဆံုး အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ စာဖတ္ အရည္ အ ခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲ (Reading Test) ကို ေမြးဖြားေပး လုိက္ႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာေမးပြဲဟာ ကနဦးစစ္တမ္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ပညာေရးနယ္ပယ္႐ွိ ပညာ႐ွင္ေ တြက သေဘာလည္း မတူ အသိအမွတ္လည္း မျပဳခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီအထဲမွာ ႐ွေလခ်ာရဲ႕ဖခင္ ပါ၀င္ေနတာလည္း အမွန္ပဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႐ူပေဗဒပညာ႐ွင္ ဒီလူငယ္ေလးဟာ အခ်က္အလက္ေတြကို ယံုၾကည္သူျဖစ္ၿပီး ဒီအခ်က္ အ လက္ေတြေနာက္ပဲ ေျခရာခံလုိက္ေနေတာ့တယ္။
အသိပညာ အၫႊန္းျပ ေျမပံုကားခ်ပ္
သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀၊ ေႏြဦးမွာေတာ့ (၄၃) ႏုိင္ငံက ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေက်ာင္း သားေလးေတြဟာ သမား ႐ိုးက်မဆန္လွတဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဒီစာေမးပြဲကို ၀င္ေရာက္ေျဖဆုိၾကပါေတာ့တယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဒီစာေမးပြဲ ကိုေတာ့ ပီစာ (PISA) စာေမးပြဲလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ သူ႔အဓိပၸယ္ကေတာ့ Program for International Student Assessment ပါပဲ။ သမား႐ိုးက် စာေမးပြဲေတြက ကိုယ္၀ယ္လုိတဲ့ ပစၥည္းကို၀ယ္ယူဖုိ႔ အေႂကြဘယ္ႏွေစ့ ေပါင္းရမလဲ လုိ႔ ေမး ခ်ိန္မွာ ပီစာ စာေမးပြဲကေတာ့ ဒီအႂကြေတြရဖုိ႔ ဘယ္လုိ ဒီဇိုင္းထြင္ယူမလဲ ဆုိ တဲ့အေျဖ စာ႐ြက္ထဲမွာ ႀကိဳးစားခိုင္းထားတဲ့ စာေမးပြဲမ်ိဳးပါ။
ဒီ ပီစာ စာေမးပြဲ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္လာတာက ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးကမၻာအတြက္ Think Tink အုပ္စုရဲ႕ ေမြးဖြားေပး လိုက္မႈေၾကာင့္ပါ။ ဒါကိုေတာ့ (OEDC) Organization for Economic Co-operation and Development လို႔ ေခၚ ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႕ရဲ႕ အဓိက မ႑ိဳင္ကေတာ့ အြန္ဒရီ ႐ွေလခ်ာ ပါပဲ။ ႐ွေလခ်ာ ကိုယ္တုိင္ ဒီအစီအစဥ္ေတြ အထေျမာက္လာဖုိ႔ မစၥတာ ပို႔စ္စေလး(သ္)၀ိတ္ ရဲ႕ ကလပ္ကေန ထြက္ခြာခဲ့အၿပီး ဆယ္ဆုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္ အခ်ိန္ ယူခဲ့ရပါ တယ္။ အစမ္းစာေမးပြဲမ်ားစြာကို ႀကိဳးစားစမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့ေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး အလုပ္မျဖစ္လွပါဘူး။ ဒီအေတြ႕အႀကံဳကေန ယံုၾကည္မႈတစ္ခု ခုိင္ခိုင္မာမာ ရလိုက္တာကေတာ့ ကမၻာမွာ လက္႐ွိ စာေမး ပြဲေတြထက္ ပညာပါတဲ့ စာေမးပြဲတစ္ခု လိုအပ္ေနၿပီဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစစ္တမ္းမွာ ေခတ္သစ္ကမၻာနဲ႔အညီ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္ဖုိ႔ ႏႈိက္ႏႈိက္ ခၽြတ္ ခၽြတ္ ေတြးေခၚနည္းနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ကူးလူးဆက္ဆံ ေရး အတတ္ပညာေတြကို စစ္ေဆးေပးႏုိင္တဲ့ စာေမးပြဲမ်ိဳး ျဖစ္ေနရမယ္။
ပီစာ စာေမးပြဲမတုိင္မီ အျခားႏိုင္ငံတကာ စာေမးပြဲေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူး ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ၿပီး အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီစာေမးပြဲေတြ စစ္ေဆးတာက ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေခါင္းထဲမွာ မွတ္မိ ေနသလဲ၊ ဆရာေ တြက စာသင္ခန္းထဲမွာ ကေလးရဲ႕ေခါင္းထဲ ဘယ္ေလာက္ ႐ိုက္သြင္းေပးႏုိင္ သလဲ ဆုိတာကို စစ္ေဆးတဲ့ စာေမးပြဲေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒီစာေမးပြဲေတြက ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ က်ာင္းသား ဘဝအတြက္ ဘယ္ေလာက္ျပင္ ဆင္ ထားသလဲ ဆုိတာကိုသာ ေျပာျပႏုိင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕လက္ေတြ႕ ဘ၀ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ျပင္ဆင္ထားသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာမျပႏုိင္ပါဘူး။
ဘယ္စာေမးပြဲကမွ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ သခၤ်ာ၊ စာဖတ္ျခင္းနဲ႔ သိပၸံပညာတုိ႔ကို အေျခခံၿပီး စစ္စစ္ေပါက္ ေပါက္ စူးစမ္း ေတြးေ ခၚျခင္း၊ ျပႆနာရဲ႕အေျဖ ႐ွာေဖြျခင္း ကို တုိင္းတာမျပႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
ဒီ ပီစာ စာေမးပြဲ အာမခံ ထားတာက ဘယ္ႏုိင္ငံရဲ႕ပညာေရးက ကေလးေတြ ကို သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ စဥ္းစားသံုးသပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ပညာသင္ေပး သလဲ ဆုိတာ ေဖာ္ ထုတ္ျပသႏုိင္ဖုိ႔ ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆက္ရန္
Post a Comment