ေနာက္ဆုံးထြက္္က္ ပိေတာက္ပြင္႔သစ္ မဂၢဇင္း၊ "ဒီေျမမွာ ငါတုိ႔ေျခရာေတြနဲ႔ လွပခဲ့" ေဆာင္းပါးမွာ ဆရာ( ) ေရးထားတဲ႔ စာပိုဒ္ေလးပါ။
"အင္တာနက္ဆုိတဲ့ကိစၥက ကေလကဝမွ သမၼတအထိ သြားပုပ္ေလလြင့္ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ေနရာ၊ အတုိ႔အေထာင္ အဖြအ႐ႈပ္၊ စကားလုံး ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ အစုတ္တုိ႔ မြစာႀကဲရာ ဖုန္းဆုိးေျမ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ သိကၡာတရား ကင္းပ၊ ဒိ႒ိတုိ႔ အာပတ္သင့္ရာ ဇရပ္၊ အက်ိဳးရွိစြာ အသုံးခ်ဖုိ႔ စိတ္ကူးမရွိတဲ့ အား အားယားယား လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအခ်ိဳ႕အတြက္ ထင္ရာစုိင္း မူးယစ္ရမ္းကားႏုိင္ ရာ ေသတင္းကုပ္ပါပဲ။ စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ၊ စံမရွိ၊ အယ္ဒီတာမရွိတဲ့ စာမ်က္ႏွာ မွာ ကဗ်ာအပုဒ္တစ္ေထာင္ ေရးလည္း သမုိင္းတင္လုိ႔ မရတဲ့ေနရာ၊ ဤအရာ ကုိ Facebook ဟု ေခၚသည္။" တဲ႔။
တစ္ကမၻာလုံးက ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးေတြ၊ ေလးစားစရာ ပုဂၢိဳလ္ေ တြ၊ ႏိုဘယ္လ္၊ မဘယ္လ္ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြကအစ ကိုယ္ပိုင္ ေပ႔ဂ်္ေ လးေတြ ရွိၾကပါတယ္။
တကယ္က Facebook ဆိုတာ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ မ်က္ႏွာလိုပါပဲ။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး တူသလိုလိုနဲ႔ မတူၾကပါဘူး။
ဆရာ႔ေဆာင္းပါးက ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္းကို ျပန္လွန္သုံးသပ္ၿပီးေရးထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးမို႔ မွတ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးပါပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ Facebook အေပၚ သုံးသပ္လိုက္တဲ႔ သုံးသပ္မႈက စာေရးဆရာရဲ႕ သမိုင္းအေပၚသုံးသပ္မႈကို အနည္းငယ္ အားေလ်ာ႔သြားေစမွာကေတာ႔ အမွန္ပဲ။
Post a Comment