(ယဥ္ေက်းမႈမွ မတူတာ၊ ထမ္းဆိုလည္း ထမ္းလိုက္ေပါ႔)
ထိုင္ဝမ္က ၿပီးကာစ ဧရာမေက်ာင္းသစ္ႀကီးထဲမွာ (ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ၾကည့္မယ္ဆို တစ္ပတ္အတြင္း မၿပီးဘူးဆိုပဲ၊ ႀကီးတာကေတာ႔ တကယ္႔ကို ႀကီးတာ) ပန္ခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ေတြ႔ရတယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ မိဘေက်းဇူးဆပ္ခန္းအေၾကာင္း ေရးထားတာပါ။ မိခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ဆပ္တဲ႔အခန္းမွာ မယ္ေတာ္မိနတ္သားကို အဘိဓမၼာတရားေဟာၾကားပုံပါတယ္။ ဒါက ေထရဝါဒနဲ႔ မကြဲျပားဘူး။
ဖခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ဆပ္တဲ႔အခန္းမွာေတာ႔ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကိုမီးသၿဂၤိၤဳဟ္ဖို႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပခုံးနဲ႔ထမ္းၿပီး သယ္လာ တာေတြ႔ရပါတယ္။ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ပဲ။
ေက်ာင္း ဥကၠ႒က (သူကလည္း သီဟိုဠ္၊ ကလနီယတကၠသိုလ္ ေဒါက္တာ ဘြဲ႔ေတာ႔ရၿပီးသား၊ နာမည္ေရွ႕ ေဒါက္တာတပ္တာေတာ႔ မေတြ႔မိဘူး)
"ေဟ႔ လာၾကည့္ၾက၊ တို႔ ေထရဝါဒမွာ မေတြ႔ရဘူး" တဲ႔၊ ၿပဳံးစိစိနဲ႔။
"ဘေႏၲ၊ ဘယ္လို သေဘာရသလဲ" လွည့္ေမးေနလို႔
"ယဥ္ေက်းမႈမွ မတူတာ၊ ထမ္းဆိုလည္း ထမ္းလိုက္ေပါ႔" လို႔ပဲ ေျဖလိုက္တယ္။
ဒီေတာ႔ သူအၿပဳံးက "ဟား ဟား ဟား" ျဖစ္သြားေရာ။
သူေရာကိုယ္ေရာ ဓာတ္ပုံရိုက္မယ္လုပ္ေတာ႔ ဓာတ္ပုံမရိုက္ရ ဆိုတဲ႔ သေကၤတကို သြားေတြ႔ရတယ္။ ဒါနဲ႔ မရိုက္ရ၊ ပုံ မတင္ရေတာ႔ဘူး။
အင္း ပုေခယီဆိုေတာ႔လည္း ပုေခယီေပါ႔ေလ၊ ဟုတ္ဘူးလား။
Post a Comment