ဒီေန႔ထုတ္သတင္းစာထဲက ဓာတ္ပုံေလးႏွစ္ပုံႏွင္႔ဆက္စပ္ေနသည့္ အိပ္မက္ႏွစ္ ခုအေၾကာင္း ေျပာျပၾကည့္ခ်င္ပါသည္။
ပထမပုံကေတာ႔ ဘာလင္တံတိုင္းေသဆုံးျခင္း ၂၅ ႏွစ္ေျမာက္ ပြဲသဘင္ အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ဗီသိုဘင္ရဲ႕ေတးသံေတြလည္း လူးလြန္႔ေနသည္၊ ေဂၚ ဘာခ်က္ရဲ႕ သက္ႀကီးစကားေတြကိုလည္း သက္ငယ္ၾကားခဲ႔ရသည္ဟု သိရပါ သည္။
ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္၏ အိပ္မက္သည္ ဤမွာပင္ ရပ္မေနခဲ႔ပါ။ အိပ္မက္ဟု ဆိုေစ ဤမ်ွျဖင္႔ မရပ္နားေကာင္းဟုယုံၾကည္မိပါသည္။ ကမၻာမွာ မလိုးလား အပ္ေသာ ဘာလင္တံတိုင္းေပါင္္း မ်ားစြာရွိေနလိမ္႔ဦးမည္ဟုလည္း ယုံၾကည္ေန မိသည္။ မရွိေစခ်င္ပါ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အလံေအာက္မွာ...
ႏိုင္ငံေတာ္ကေရြးခ်ယ္လိုက္သည့္ ေခါင္းေဆာင္၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ... စည္းလုံးစြာေနထိုင္လိုပါသည္။ မည္သူရယ္မဆိုလိုပါ။ သိကၡာရွိရွိႏိုင္သည့္ေ ခါင္းေဆာင္မ်ိဳးကိုဆိုလိုပါသည္။ သူ႔ကို၊ သူမကိုလည္း ေလးစားခ်င္ပါသည္။
ဒုတိယပုံကေတာ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေလးဖက္သြားစဘဏ္စနစ္အေၾကာင္းျဖစ္ပါ
သည္။ ေရးထားတာကလည္း ရစရာကိုမရွိပါ။ ဒါကလည္း ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြ နဲ႔ႏႈိင္းေတာ႔ တကယ္႔အမွန္တရားျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။
ဒါေပမဲ႔ မေန႔က ဂ်က္စမင္းေျပာျပသလို
"ဟို..လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ ႏွစ္၊ ၁၅ ႏွစ္က ငါတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘဏ္စနစ္၊ စီးပြားေရးစန္ႀကီးက ဒီလိုတဲ႔ကြာ" ဆိုၿပီး ေနာက္မ်ိဳးဆက္လူငယ္ေတြကို ဓာတ္ပုံျပၿပီး ဂုဏ္ယူတႂကြားေျပာခြင္႔ရရင္ေကာင္းမွာလို႔ အိပ္မက္ ဆက္မိေနမိပါသည္။
မည္သို႔ျဖစ္ေစ၊ မလိုအပ္သည့္ တံတိုင္းေတြေတာ႔ ရွိမေနေစခ်င္ေတာ႔ပါ။ ဒါမရွိမွ ခရီးတြင္ပါလိမ္႔မည္။
Post a Comment