ပါဠိလို ေမာဒနာဟာ တစ္စံုတစ္ရာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ေကာင္းကြက္ကို ၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ဝမ္းေျမာက္မႈတစ္မ်ိဳးပါ။ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ျပီး ေက်းဇူးတရား၊ မုဒိတာတရားေတြနဲ ့ အနီးကပ္ ဆက္ဆံမႈရွိပါတယ္။ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေစတဲ့အျပင္ ကိုယ့္စိတ္တို ့ကိုလည္း တက္ၾကြလာေစပါတယ္။
ဘုရားရွင္က အခ်က္ေလးခ်က္နဲ ့ ရွင္းျပေတာ္မူတယ္။
၁။ ကိုယ့္ရဲ့ အားသာခ်က္
၂။ သူတစ္ပါးရဲ့ အားသာခ်က္
၃။ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဖြားျမင္ခဲ့ရျခင္း
၄။ ေက်နပ္စရာ အခြင့္အလမ္းေတြ ရရွိေနျခင္း တိုနဲ ့ ပတ္သက္လို ့ ဝမ္းေျမာက္မိေစဖို ့ပါ။
ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ေတြကို ထိမ္းသိမ္းရာမွာ ဒီဓမၼနဲ ့ လက္ေတြ ့က်င့္သံုးေက်ာ္လႊားနုိင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အားငယ္စိတ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖို ့ ကိုယ့္ရဲ့ကိုယ္က်င့္သီလကို ျပန္လွန္သံုးသပ္မိဖို ့ ဘုရားရွင္က ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္။ (သီလာႏုႆတိ) လူက တစ္ခါတစ္ခါ ဒါကို ေမ့ေနတတ္တယ္။
ဒီဘဝမွာလည္း ေက်နပ္
ေနာင္ဘဝမွာလည္း ေက်နပ္
ႏွစ္ဘဝလံုးမွာလည္း ေက်နပ္
ေကာင္းမႈေတြကို ျပဳမိ၊ စဥ္းစားသံုးသပ္မိသူေတြဟာ ႏွစ္ဘဝလံုးေက်နပ္
(Dhp.16)
ေအးျငိမ္းမႈကို ျမင္ရ၊ ၾကားရတဲ့အခါ၊ သူတစ္ပါးေတြရဲ့ ၾကင္နာမႈ၊ ေကာင္းမႈေတြကို စဥ္းစားမိတဲ့အခါ ဒီအခါေတြမွာ ကိုယ္တုိင္လည္း ေက်နပ္မႈ၊ အားက်မႈ စတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ ့ ျပည့္ႏွက္ေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္ သဒၶါတရားနဲ ့ျပည့္စံုတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ သူတစ္ပါးရဲ့ ဒီလို ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ “ငါလည္းပဲ သာရိပုတၱ အရွင္၊ ေမာဂၢလာအရွင္၊ ေခမာအရွင္၊ ဟတၳက ဥပါသကာ၊ ဥဇ ဥပါသိကာ တို ့ကို ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာလို ့” အားက်မႈေတြလည္း ျဖစ္ေစနုိင္တယ္လို ့ ဘုရားရွင္က မိန္ ့မွာပါတယ္။ (A.1, 88)
Post a Comment