ဥပေဒေတြကို မမုန္းၾကဘူးလား။
အခု ဥေရာပသမဂၢဗ်ဴရိုကရက္က ေသာက္ေရသန္႔ဘူးေတြဟာ ဒီဟိုက္ဒေရးရွင္းအတြက္ ေကာင္းတယ္လို႔ေၾကျငာရင္ ဥပေဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္တယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ အာရွမွာလည္း သိပ္မထူးျခားလွပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ပိုၿပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တဲ့ ဥပေဒတစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲရင္ေပါ့ေလ။
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အာရွမွာ စီးပြါးေရးစတင္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ သူလိုအပ္တဲ့ ေဖာင္ေတြ၊ လိုင္စင္ေတြ၊ ပါမစ္ေတြက တကယ့္ကို မဆန္႔မၿပဲႀကီးပါပဲ။ သူ႔အေတြ႔အႀကံဳကို အေကာင္းဆံုးပံုေဖာ္ျပဖို႔ သမၼာက်မ္းစာထဲက ေနာ္ေအး သေဘၤာေဆာက္တာနဲ႔ ႏႈိုင္းယွဥ္ျပရပါလိမ့္မယ္။ ေနာ္ေအးမ်ား ဒီေခတ္ထဲမွာ သေဘၤာတည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္သလဲလို႔ စိတ္ကူးနဲ႔စဥ္းစားၾကည့္တာပါ။
ေနာ္ေအးသေဘၤာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သခၤန္းစာေတြအမ်ားႀကီး ေပးခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အာရွ ဗ်ဴရိုကရက္ထက္ေကာင္းတဲ့ ဥပမာေပး သခၤန္းစာယူစရာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ခဲ့မိဘူး။
ထာဝရဘုရားသခင္က ေနာ္ေအးကိုေျပာတယ္။
“ သေဘၤာတစ္ခုတည္ေဆာက္၊ တိရိစာၦန္ေတြထဲက ႏွစ္ေကာင္စီယူၿပီး သေဘၤာေပၚတင္၊ ေန႔ညေပါင္းေလးဆယ္ ၾကာေအာင္ မိုးႀကီးရြာၿပီး ကမၻာေျမဟာ ေရထုႀကီးလႊမ္းသြားလိမ့္မယ္။”
အဲဒီေနာက္ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ သူက ကြန္ပလိုင္းယန္႔(စ္) ေအာ့ဖစ္ဆာလုိ႔ေခၚတယ္(Compliance Officer)။ သူက ေနာ္ေအးကို ေျပာတယ္။
“ ပေရာဂ်က္ေတြအားလံုး တရားဝင္ျဖစ္ဖို႔ တံဆိပ္ထုထားတဲ့ ပါမစ္ေတြလိုပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကုမၸဏီက တစ္ဦးတည္းပိုင္ကုမၸဏီလား၊ စုေပါင္းပိုင္ ကုမၸဏီလား”
ေနာ္ေအးက ျပန္ေျပာတယ္။
“ ထာဝရဘုရားသခင္က သေဘၤာတစ္စင္းတည္ေဆာက္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ညႊန္ၾကားထားပါတယ္”
အရာရွိက ေျပာတယ္။
“ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ့ပါတနာကလည္း အတူတကြ ပူးေပါင္းေရးစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးဖုိ႔ လိုပါလိမ့္မယ္”
ေနာ္ေအးခမ်ာ ေခါင္းကုတ္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားရရွာတယ္။
“ ဒီညြန္ၾကားလႊာက ပလိပ္ျပားေလးေပၚမွာ သူေရးထားခဲ့တာ။ အျမင့္ဆံုးဌာနကေန လူသားေတြဆီ သတင္းေပးလိုက္တာမ်ိဳးပါ”
အရာရွိ ၿဖံဳသြားတယ္။
“ ဒါဆို ခင္ဗ်ားပါတနာက Apple ကြန္ပ်ဴတာက အဆင့္ျမင့္ အိက္ဇက္ကတစ္ ထင္တယ္ေနာ္။ ေကာင္းတယ္၊ သိပ္ေကာင္းတယ္။ ၿပီးရင္ ခင္ဗ်ားကုမၸဏီရဲ႕အမည္ တင္ျပဖို႔လုိတယ္။ ေနာ္ေအးသေဘၤာကုမၸဏီလီမိတက္ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးလား”
ေနာ္ေအး အႀကံအိုက္သြားျပန္တယ္။
“ကြ်န္ေတာ္တို႔က သေဘၤာတစ္စီးထဲ တည္ေဆာက္မွာပါဗ်ာ”
အရာရွိက ရယ္တယ္။
“အဓိပၸါယ္မရွိတာဗ်ာ၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအတြက္ ေငြေတြရင္းႏွီးလိုက္ၿပီဆိုရင္ ေနာက္သေဘၤာေတြက ထုတ္လုပ္မႈ ကုန္က်စရိတ္ အမ်ားႀကီး ေလ်ာ့က်သြားမွာေပါ့ဗ်။ အခု ေနာ္ေအးကုမၸဏီရဲ့ မွတ္ပံုတင္အမွတ္က ဘယ္မွာ မွတ္ပံုတင္မွာလဲ။ ေကးမဲန္႔ကြ်န္းမွာလား၊ ဘာျမဴဒါမွာလား (Cayman Island or Bermuda)”
သေဘၤာသားေနာ္ေအးက လက္ပိုက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔-
“ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ေနရာေတြက ေရေဘးနဲ႔ပ်က္စီးေတာ့မွာဗ်”
အရာရွိက ေခါင္းညိတ္တယ္။
“ရာသီဥတုအေျပာင္းအလဲနဲ႔ ရာသီဥတုဆိုးဝါးတဲ့သေဘာကို ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳတင္ တြက္ခ်က္မိပါတယ္။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကုမၸဏီရဲ႕ အစီအစဥ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္က ဘယ္လိုလဲ”
“သက္ရွိသတၱဝါေတြကို ကယ္ဆယ္ဖို႔ပါ”
ေနာ္ေအးက ေျဖတယ္။
အရာရွိက သက္ျပင္းခ်ရင္းနဲ႔-
“ပမာဏကို ေလ်ာ့ခ်လို႔ မရဘူးလားဗ်ာ။ စေကးက သိပ္မ်ားလြန္းေနတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ဒါဆို assets ကို ရွင္းလင္းေအာင္လုပ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကုန္ထုတ္မႈပမာဏက ဘယ္လိုလဲ”
ေနာ္ေအးက ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ေျပာတယ္။
“တိရိစာၦန္ေတြအားလံုး သေဘၤာေပၚေရာက္သြားရင္ တေန႔ကို ႏြားေခ်း၊ ဆိတ္ေခ်း တန္ခ်ိန္ေပါင္း ေလးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္”
အရာရွိက သေဘာက်သြားတယ္။
“ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားက သဘာဝဓာတ္ေျမၾသဇာ ထုတ္လုပ္သူပဲ။ ဒါနဲ႔ ကုမၸဏီရဲ႕ဝန္ခံကတိျပဳခ်က္က ဘာပါလိ္မ့္”
ေနာ္ေအးက-
“ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ ကမၻာႀကီးရက္ေပါင္းေလးဆယ္အတြင္း လံုးဝ ဖရိုဖရဲ ပ်က္စီးသြားလိမ့္မယ္”
“ပ်က္စီးမဲ့ခန္႔မွန္းေျခတန္ဖိုးက ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္မလဲ” စီးပြါးေရး အရာရွိက ဆက္ေမးတယ္။
ေနာ္ေအးခမ်ာ ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာက္ျဖစ္သြားတယ္။
“ဟာဗ်ာ၊ ဒီကိစၥက တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရဘူး။ ဒါက “priceless” ဗ်”
အဲဒီစကားက အရာရွိကို မေက်မခ်မ္း ျဖစ္သြားေစျပန္တယ္။
“မစၥတာေနာ္ေအး၊ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္သတိတစ္ခုေပးခ်င္တယ္။ စီးပြါးေရး ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူေတြအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ တန္ဖိုးမရွိ (priceless) ဆိုတဲ့ စကားေလာက္ အဓိပၸါယ္မရွိတာ မရွိဘူးေနာ္”
ေနာ္ေအးက-
“ဟုတ္ၿပီ၊ လူႀကီးမင္းတို႔ လိုအပ္တဲ့ ေပပါဝါ(ခ္)ေတြကို အားလံုးကြ်န္ေတာ္ လုပ္ထားမယ္။ ရက္ေပါင္းေလးဆယ္ အတြင္း ျပန္လာခဲ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့။ ဂြတ္ဘိုင္”
ေနာ္ေအးက တံခါးပိတ္လိုက္တယ္။ အဲ-ပထမဆံုး မိုးေပါက္တစ္ေပါက္ အဲဒီအရာရွိရဲ့ ပခံုးေပၚက်သြားေလေတာ့ရဲ႕။
(ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းလို႔ RD ထဲက Nury Vittachi ရဲ့ “ If Noah lived today” ကို အဆင္ေျပသလုိ ျမန္မာမႈျပဳလိုက္ပါတယ္)
ဇင္ေ၀ေသာ္
Post a Comment