ဟိုတေန႔က ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ ဆြမ္းစားလာပင္႔တယ္။
"....ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔၊ ေန႔ဆြမ္းပင္႔ခ်င္လို႔ပါဘုရား"
"ဒီမွာ သင္တန္းေတြနဲ႔ မအားလို႔ တနဂၤေႏြ ေန႔ဆြမ္းေတာ႔ ငါတို႔ လိုက္လို႔ မရဘူး၊ စေနနဲ႔ တနဂၤေႏြ အာရုံဆိုရင္ေတာ႔ ႂကြတယ္"
ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။
"တပည့္ေတာ္တို႔ အေဒၚက အေဝးႀကီးက လာရမွာဆိုေတာ႔ အာရုံဆြမ္းက သိပ္အဆင္မေျပဘူးဘုရား"
"ေအးေပါ႔၊ ဟုတ္ႏိုင္တာေပါ႔"
"တပည့္ေတာ္တို႔ တိုပါးရိုးေက်ာင္းႀကီးကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ပါအုံးမယ္ဘုရား"
"ဆက္သြယ္ၾကည့္ေပါ႔ကြ၊ သူတို႔က သံဃာမ်ားေတာ႔ ရႏိုင္ပါတယ္"
"တင္ပါ႔ဘရား၊ ဒါနဲ႔ တျခားေက်ာင္းေတြက မရရင္ေတာ႔ ျပန္လာခြင္႔ ျပဳပါ ဘုရား၊ ရက္ကေလး မွတ္ေပးထားပါအုံး"
ေနာက္ခ်င္တဲ႔စိတ္က အလိုလိုေပၚလာတာနဲ႔
"ရပါတယ္၊ ေဈးတူ၊ ပစၥည္းတူရင္ ဒီကို ျပန္လာအားေပးေနာ္႔"
ဝါး ဟား ဟားဟား ဟား။ (အေတာ္ၾကာတယ္၊ အရွိန္သတ္လို႔ မရၾကဘူး။)
"ဒါနဲ႔ အာရုံဆြမ္းက ဘယ္အခ်ိန္လဲဘုရား"
"ငါတို႔ အာရုံဆြမ္းက ၇ နာရီခြဲ အေစာဆုံးပါ"
"ဟာ ဒါဆို အဆင္ေျပပါတယ္ ဘုရာ႔၊ တပည့္ေတာ္တို႔က ၅ နာရီ ၆ နာရီ ထင္ေနလို႔ပါ ဘုရာ႔"
အတိုခ်ဳပ္ေတာ႔ ကုသိုလ္ အေရာင္းအဝယ္ တည့္သြားၾကတယ္ေပါ႔ေလ။
အမွာ တစ္။ ဓါတ္ပုံနဲ႔ စေတးတပ္ လုံးဝမဆိုင္ပါ။ ဖဘမွာ မဆိုင္လည္း တင္လို႔ရပါတယ္။
အမွာ ႏွစ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ အားကစားသတင္းေတြပါတဲ႔ စထရိတ္တိုင္းမ္၊ အပိုင္း စီ ကို လုံးဝေကာက္မကိုင္ပါ။
သီဟနာဒ
Post a Comment