အေကာင္းစား ကားတစ္စီးနဲ႔ စက္ဘီးစီးလာတဲ႔ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလး အတြဲ နည္းနည္း ဝင္ၿငိသြားတယ္။
လမ္းစည္းကမ္း ဆိုတာ " ခ်ိဳ " နဲ႔လား။ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ႏွစ္ဖက္မွားပဲ ျဖစ္ မွာေပါ႔။
ကားေပၚက မ်က္ေစ႔ ေတြ အျမင္မွာေတာ႔ လဲက်သြားတဲ႔ စက္ဘီးနဲ႔ ေကာင္ ကေလး လည္း ဘာမွႀကးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ဒါေပမဲ႔ အဲဒီ႔ ေကာင္ကေလးက မထႏိုင္ဘူး။
" ညီေလး၊ ဘာျဖစ္သြားေသးသလဲ၊ ထ ထ၊ အကိုတိ႔ု ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပး မယ္ "
" က်ေနာ္ ထ လို႔ မရဘူး၊ ညာဖက္ ေျခေထာက္ က်ိဳးသြားတယ္ ထင္တယ္ ၊ ေဆးခန္းလိုက္မပို႔ပါန႔ဲ၊ ေဆးဖိုးပဲ ေပးထားခဲ႔ပါ "
" ေဆးဖိုး ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ "
" ၁၅ သိန္း "
" ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ေျခတစ္ေခ်ာင္းပါ တကယ္က်ိဳးေအာင္ ဝင္တိုက္ ၿပီး သိန္း ၃၀ အေလ်ာ္ေပးမယ္၊ လာခဲ႔ ကားေရွ႕ကို "
ဆိုၿပီး အဲဒီကား ဝူးကနဲ ေမာင္းထြက္သြားေတာ႔တယ္။
ၿမဳိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ဒီ ျပကြက္ေလးကိုၾကည္႔ၿပီး တခ်ိဳ႕က ရီ ( ရယ္ ) ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က တည္ၾကတယ္။
ဒါကေတာ႔ ခံစားသူ အႀကိဳက္ေပါ႔ေလ။ က်ေနာ္ေတာ႔ ရီၿပီးမွ တည္လိုက္မိ တယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ပါေဖာင္းမင္႔ အာ႔တ္ ေလလား။
ဇင္ေဝေသာ္
Post a Comment