သင္းကြဲလိပ္ျပာမ်ားရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ခံစားျခင္း ( ၅ )


သတင္းစာနဲ႔ မတူတဲ႔ သတင္းစာ၊ သတင္းစာလိုလို ဂ်ာနယ္ေတြ ႀကီးစိုးေန တဲ႔ ျမန္မာျပည္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီေန႔ က်ေနာ္ရင္ခုန္ခြင္႔ရလိုက္တဲ႔ သင္းကြဲလိပ္ျပာကေတာ႔ Joseph Pulitzer ပါပဲ။ ဂ်ာမန္ေသြးေတြ စီးဆင္းေန တဲ႔ ဒီ အေမရိကန္ႀကီးဟာ အေမရိက သတင္းစာနဲ႔ဂ်ာနယ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အထင္ကရ ပဲ႔ကိုင္ႀကီးေပါ႔။ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ Pulitzer စာေပဆု ဆိုတာ အေနာက္မီဒီယာေလာကမွာ လူတိုင္းပန္လိုတဲ႔ ေတာ္ဝင္ပန္းတစ္ပြင္႔ပါပဲ။ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေရေနမယ္႔ အစား သူ႕စကားစကို ေျခရာနည္းနည္း ခံၾကည္႔လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ စာနယ္ဇင္းက်င္႔ဝတ္ကို မလိုက္နာၾကရင္ေတာင္ ၾကားေကာင္းေအာင္ေတာာ႔ ရြတ္ဖတ္လို႔ရလိမ္႔မယ္။
Joseph Pulitzer ( 1847-1911 )



တိုးတက္ဖို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ အၿမဲတမ္း တိုက္ပြဲဝင္ေနပါ။
-always fight for progress and reform,

တရား မမ်ွတမႈနဲ႔ ကိုယ္က်င္႔တရားပ်က္မႈကို ဘယ္ေတာ႔မွ သည္းမခံနဲ႔၊
-never tolerate injustice and corruption,

မတရားတဲ႔နည္းနဲ႔ အာဏာရယူခ်င္တဲ႔ ဘယ္ပါတီရဲ႕ အက်င္႔ပ်က္ေတြကိုမဆို အၿမဲတမ္း ထိုးႏွက္ပါ၊
-always fight demagogues of all parties,

ဘယ္ပါတီထဲမွ မဝင္ပါနဲ႔၊
-never belong to any party,

အခြင္႔ထူးခံ ေရေပၚဆီလူတန္းစားေတြနဲ႔ ျပည္သူ႕ဘ႑ာ သူခိုးေတြကို အၿမဲ ဆန္႔က်င္ပါ၊
-always oppose privileged classes and public plunderers,

ဆင္းရဲသားလူတန္းစားအေပၚ ဘယ္ေတာ႔မွ ဂ႐ုဏာမပ်က္မိေစနဲ႔၊
-never lack sympathy with the poor,

လူထုအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အၿမဲ သစၥာေစာင္႔သိစြာ ရပ္တည္ပါ၊
-always remain devoted to the public welfare,

သတင္းေလးေလာက္ ပုံႏိွပ္ျဖန္႔ေဝ႐ုံနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ေက်နပ္ေရာင္႔ရဲမေနနဲ႔၊
-never be satisfied with merely printing news,

အၿမဲတမ္းလြတ္လပ္စြာ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ပါ၊
-always be drastically independent,

( Statement of policy for the N.Y World and St. Louis. April 10, 1907 )
သူ အနားမယူခင္ သူ႕လူေတြအတြက္ ထားခဲ႔တဲ႔ သူ႕ဥဒါန္းတခ်ိဳ႕ပါ။ စာဖတ္ သူေတြ ဘယ္လိုခံယူမယ္ဆိုတာ မသိေပမဲ႔ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေတာ႔ ၾကက္သီးေတြနဲ႔ စာစီခဲ႔ရတယ္။ သူဟာ Joseph Pulitzer ပါ။

From Facebook's comment
Aung Minn Zaw ပူလစ္ဇာဆုက သူ႔ကိုဂုဏ္ျပဳတာလား

ဟုတ္ပါတယ္။ ေဆာရီး၊ မအားလို႔ ဒီအတိုင္းပဲ ပို႔စ္လိုက္တယ္။


In 1912, one year after Pulitzer's death aboard his yacht, the Columbia School of Journalism was founded, and the first Pulitzer Prizes were awarded in 1917 under the supervision of the advisory board to which he had entrusted his mandate. Pulitzer envisioned an advisory board composed principally of newspaper publishers. Others would include the president of Columbia University and scholars, and "persons of distinction who are not journalists or editors." Today, the 19-member board is composed mainly of leading editors or news executives. Four academics also serve, including the president of Columbia University and the dean of the Columbia Graduate School of Journalism. The dean and the administrator of the prizes are non-voting members. The chair rotates annually to the most senior member. The board is self-perpetuating in the election of members. Voting members may serve three terms of three years. In the selection of the members of the board and of the juries, close attention is given to professional excellence and affiliation, as well as diversity in terms of gender, ethnic background, geographical distribution and size of newspaper.



 ဇင္ေ၀ေသာ္

Post a Comment