ကိေလသာမ်ားႏွင့္ ေဘာလံုးကန္ျခင္း


သီဟနာဒသည္ မန္ခ်က္စတာ ယူႏိုက္တက္ကို ႀကိဳက္၏။ ၁၉၈၇-ခုကထဲကျဖစ္၏။ ယခု သူမ်ား မန္ယူမွ ယူ လာသူမဟုတ္ ( ဆိုင္ေတာ့ သိပ္မဆိုင္လွ)။ ထို႔ေၾကာင့္ အားမနာပါးမနာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖာဂူဆန္လို သေဘာထားမိ၏။ တစ္ဖက္ ကိေလသာ အသင္းကို စိတ္ကူးျဖင့္ လိုင္းနပ္ ဆြဲလိုက္၏။


ကိေလသာတို႔ လိုင္းနပ္ကား တုိက္စစ္ဆန္၏။ ေလးသံုးသံုး ( 4+3+3) ဟုထင္ရေသာ္လည္း တစ္ခါ တစ္ရံ ေနာက္တန္း၊ ဘယ္ညာ၊ အစြန္တို႔ပါ ေရွ႕တက္လာလွ်င္ ႏွစ္သံုး၊ ႏွစ္သံုး ျဖစ္တတ္၏ ( 2+3 – 2+3) ။ ကစားကြက္ အေျပာင္း အလဲျမန္၏။ ေဘာလံုးအထိမ္းအသိမ္းလည္း ေကာင္းၾက၏။ ပေရာ္ဖက္ရွင္ အစစ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ နဲဗားေဆး ဒိုင္းတို႔တည္း။
အသင္းလိုင္းနပ္ကို ၿခံဳၾကည့္ၿပီး အင္ဒီဗီက်ဴရယ္ကို ဆက္လက္ သံုးသပ္မိ၏။

၁။ ေမာဟ (ဂိုးသမား)
အေကာင္ႀကီး၏။ ေလထဲက ေဘာလံုးကို ဖမ္းရာ၌ ေတာ္သကဲ့သို႔ ေျမျပင္ေဘာဖမ္းရာတြင္လည္း ေကာင္းလွ၏။ ပီတာ မိုက္ကယ္တို႔ ၊ ဗန္ဒါဆားတို႔ အေဖေခၚေလာက္၏။ တည္ၿငိမ္၏။ ပင္နယ္တီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကာကြယ္ႏိုင္၏။ မထင္မွတ္ေသာ အေဝးေဘာမွ ဂိုးရဖို႔ သိပ္မလြယ္။ အခ်ိန္ပိုကစားၿပီးလို႔ ပင္နယ္တီကန္ရေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ ရွဳံးဖို႔မ်ား သည္။ ကိေလသာ ဂိုးသမားကား အျငင္းပြားဖြယ္မရွိေတာ္လွ၏။ ကစားကြက္စိပ္မွ ေပါက္မည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္ကား အနည္းငယ္ေလးေနျခင္းတည္း။

၂။ ကုကၠဳစၥ- ေနာက္တန္း ညာအစြန္ကစားသမား
အလြန္ခန္႔မွန္းရခက္၏။ တစ္ဖက္သားကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ အလြန္လုပ္ႏိုင္၏။ သူႏွင့္ ကစားရသည္ကားမလြယ္။ ဒီေကာင္ေၾကာင့္ အဝါကတ္၊ အနီကတ္ေတြ ထိတာမနည္းေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တန္းကစားသမား အစစ္မဟုတ္ ။ ေဘာလံုးေျခေထာက္ထဲရွိ၍ တိုက္စစ္ပံုစံေျပာင္းလွ်င္ ဒီေကာင္က ဒိ႒ိႏွင့္ လင့္လုပ္ၿပီး ေလာဘဆီကို အပိုင္လံုးေတြ ခ်ခ်ေပးတတ္သည္။ ညာေထာင့္ျဖတ္ေဘာမ်ား ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းက အေဖေခၚရမည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္က စိတ္ဓာတ္က်လြယ္ျခင္းတည္း။ သူ႔ကို မထိတရိကစားလွ်င္ ရႏိုင္သည္။ ဒီေကာင္ အီးက်ဴ သိပ္ေကာင္း။

၃။ အဟိရိက- ညာ၊ ေနာက္တန္းခံစစ္
ဒီကစားသမားက သိကၡာမရွိ။ သို႔ေသာ္ ပါးနပ္၏။ ဂိုးမေပးရေရးအတြက္ ဘာမဆို လုပ္သည္။ ပရိသတ္ေမတၱာကို ရသူေတာ့မဟုတ္။ ေၾကာက္စရာကား အလြန္ေကာင္း၏။ ဒိုင္လူႀကီးမျမင္ဘူးထင္လွ်င္ အက်ႋကိုဆြဲ၏။ လက္ျဖင့္ ေဘာလံုးကို ထိမ္း၏။ မသိမသာ ေနာက္ကြယ္မွ ေျခထိုး၏။ အရွက္မရွိ။ အဟိရိက ကို အရွက္မရွိဟုဆိုက မိမိသာ အလြန္ျဖစ္ေခ်မည္။ မန္စီးတီးက လက္ေကာႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္ကား ေပ်ာ့၏။ သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္း ကိုယ္တြယ္ရမည္။ ဒီေကာင္က က်ိဳးမွာေတာ့ ေၾကာက္သည္။ ဒိုင္ေကာင္းဖို႔သာဆုေတာင္းရမည္။

၄။ အေနာတၱပၸ- ဘယ္၊ ေနာက္တန္းခံစစ္
ပို၍ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ဗစ္ဒစ္ႏွင့္ တူသလိုလို ရွိေသာ္လည္း ဂၽြန္တယ္ရီႏွင့္လည္း တူတတ္ျပန္သည္။ ေခါင္းႏွင့္ ေျခေထာက္ဝင္တိုးရမွာ မေၾကာက္သလို နာေနတာကိုပင္ထံုေဆးျဖင့္ ဆက္ကစားမည့္ ကစားသမားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေနာက္တန္း ေလးေယာက္တြင္ “ ကီး” တည္း။ အဖ်က္ေကာင္းသည္။ မာသည္။ အေၾကာက္အလန႔္မရွိ။
သူ႔အားနည္းခ်က္က ဒစ္စီပလိန္းတည္း။ သူ႔ဖက္က မ်ားမ်ားေဖာက္ႏိုင္လွ်င္ ပင္နယ္တီရႏိုင္သည္။ သူကား အဟိရိကေလာက္ အကင္းမပါး။

၅။ ဥဒၶစၥ - ဘယ္၊ ေနာက္တန္းအစြန္
ကစားကြက္ရွဳပ္သည္။ အရွဳပ္ႀကိဳက္သည္။ ခန္႔မွန္းရအခက္ဆံုးကစားသမားတည္း။ သူ႔ကို လူကပ္ ကစား၍မရ၊ လွည့္ထြက္သြားတတ္သည္။ လူကပ္ကစား၍မရေတာ့ သူ႔ဆီက ထြက္လာမည့္ ေဘာလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ရန္သာရွိ၏။ သူလည္း ေနာက္တန္းကစားသမား အစစ္မဟုတ္။ ေရာဘက္တိုကားလို႔၊ အက္ရွေလကိုးတို႔လိုပင္တည္း။ ေနာက္တန္းဟုသာဆိုသည္ တစ္ဖက္သား ပင္နယ္တီ ဧရိယာအျပင္မွာရွိေနတာ မ်ားသည္။ သူက မာနႏွင့္ လင့္(ခ္)လိမ့္မည္။ ဤလမ္းေၾကာင္းရေအာင္ပိတ္ရမည္။ သူ႔အားနည္းခ်က္က ေဘာထိမ္းမေသသပ္ျခင္း၊ ေဘာေပးမွားျခင္းတည္း ။

ဤေနာက္တန္းေလးေယာက္ကို သာမန္ၾကည့္လွ်င္ ဘယ္ေနာက္ခံမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ အေနာတၱပၸႏွင့္ ဥဒၶစၥတို႔ကို ပို၍ မာသလို၊လံုသလို ရွိ၏။ ဟုတ္သည္။ မထင္မွတ္ေသာ အပုိင္းမွ တိုက္စစ္ဆင္ရမည္။ ပင္နယ္တီ ဧရိယာထဲ ေဘာလံုးေရာက္ႏိုင္သေလာက္ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးရမည္။ ဂိုးမရေစဦး ပင္နယ္တီရဖို႔ အခြင့္သာ၏။ ပင္နယ္တီ မေရေစ၊ ျပစ္ဒဏ္ေဘာ ရမည္။ ဟုတ္၏။ ေရွ႕ေရာက္ေရာက္ေနတတ္ေသာ ဥဒၶစၥမွ ေကာင္တာ အတက္ ဆင္ရမည္။ ျမန္မွေတာ့ရမည္။ တစ္ခ်က္ထိ။ ဝမ္းတူး၊ တူးဝမ္း မွ ရမည္။

၆။ ဒိ႒ိ၊ ကြင္းလယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္
တစ္သင္းလံုး၏ တမ္ပိုကို ထိမ္းထားသည္။ သူ၏ ကစားကြက္ မဟာဗ်ဴဟာ (၆၂) အလြန္နာမည္ႀကီးသည္ ။ ႀကီးသေလာက္လည္း ေၾကာက္စရာအလြန္ေကာင္းသည္။ ဘာစိလိုနာက ရွဗီႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္ထင္၏။ အထိမ္းအသိမ္း ေသသပ္သည္။ ေဘာေပးမွားသည္မရွိ။ တိုက္စစ္အားလံုး သူ႔ဆီက စ တတ္သည္။ သူ႔ဆီက ေဘာထြက္ေပါက္ ငါးေပါက္ရွိသည္။ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးက ေလာဘဆီ ခ်ခ်ေပးတတ္သည့္ ေသခ်ာေပါက္ အလံုးမ်ားတည္း။ အဓိက ဤလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ရမည္။ သူ႔ဆီက ဣႆာႏွင့္ မစၦရိယ ဆီထြက္သြားေသာ ေဘာလံုးမ်ားက သိပ္အႏၱရယ္မရွိလွ။ ေဘာပိုင္ဆိုင္မႈသာရၿပီး ဂိုးသြင္းဖို႔ အခြင့္အေရးသိပ္မရွိ။ သို႔ေသာ္ ကိေလသာ အသင္းက ဂိုးစရလွ်င္ျဖင့္ ဤနည္းျဖင့္ ကစားကြက္ အသာစီးယူၿပီး ကစားသြားၾကလိမ့္မည္။သူ၏ မဟာဗ်ဴဟာ(၆၂) ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။
မဟာဗ်ဴဟာ (၆၂)ကို ဤသို႔ၾကည့္ႏိုင္၏။


1 ဟူသည္ အႏၱရယ္အႀကီးဆံုး ေဘာလမ္းေၾကာင္းကို ဆိုလိုသည္။
2 ဟူသည္ ဒုတိယ အႏၱရယ္အႀကီးဆံုးေသာ ေဘာလမ္းေၾကာင္းတည္း။
3 ဟူသည္ ကစားကြက္တည္ေနျခင္းသာတည္း ။ တိုက္စစ္မဟုတ္ေသး။

ထိုေၾကာင့္ဆို၏။ ဒိ႒ိသည္ ကြင္းလယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟု။ တစ္သင္းလံုး၏ တမ္ပိုကို သူထိမ္းထားသည္။ ကိုယ္က ဦးေအာင္ဂိုးသြင္းႏိုင္လွ်င္ ဒိ႒ိက ဗ်ဴဟာ တစ္ႏွင့္ ႏွစ္ကို ပိုသံုးမည္။ ကိေလသာ အသင္းက ဂိုးအရင္သြင္းလွ်င္ ဗ်ဴဟာ သံုးကို ပိုလိမ့္မည္။ ေဘာပိုင္ဆိုင္မႈျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ထိမ္း ကစားသြားလိမ့္မည္။ ခက္သည္က ဒိ႒ိသည္ အနီးအေဝး ကစားႏုိင္၏။
သူ႔ အားနည္းခ်က္က အနည္းငယ္ေလး၏။

သီဟနာဒ
(16-Dec-2011)

Post a Comment