မသိမ္ေမြ႔ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ အမ်ိဳးသားေရး ခ်စ္စိတ္ ( ၃ )

“ဂ်ပန္မွာဆုိရင္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီလုိ အႏုပညာဓာတ္ခံ ဘယ္သူ႔ ဆီမွာ ရွိသလဲဆုိတာ ရွာယူတယ္။ အသြင္ျပင္ပုံသ႑ာန္၊ အလွအပ စသည္ေပါ႔။ သိပ္ေတာ္တဲ့လူက ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္တယ္။ ပန္းပုဆရာျဖစ္တယ္။ အဲသေလာက္မေတာ္သူက တံခါးလုိက္ကာ ဆင္သူေတြ၊ ဒီဇုိင္နာေတြျဖစ္ တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က landscape ဥယ်ာဥ္မႈးေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒါမ်ဳိးဗီဇက ရွိကုိရွိမွရတယ္၊
ခင္ဗ်ားတုိ႔က သူတုိ႔ကုိ ေအ လယ္ဘယ္ (အထက္တန္းစာေမးပြဲ) စာေမးပြဲ ရလဒ္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေရြးထား တဲ့ဟာကုိး” တဲ့။
ဒါနဲ႔ “သိၿပီ၊ ငါက တကယ့္ကုိ အ႐ူးပဲကြာ” လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။
( လီကြမ္းယု )

ေမး ။      ။ ေနာက္မွာ က်န္ေနရစ္ခဲ့တဲ့လူေတြ၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြက သူတုိ႔ လုိအပ္တဲ့ လူမႈေရးတာ၀န္ေတြကုိ ေတာင္းဆုိလာၾကဦးမွာဆုိေတာ့ လာ မယ့္ႏွစ္ေတြမွာ အစုိးရ အခက္ႀကဳံလာစရာရွိမယ္။ တစ္ခ်ိိန္တည္းမွာပဲ အခြန္ႏႈန္းေတြေလွ်ာ့ၿပီး ေကာက္လာေနတယ္။ ဒီျပႆနာေတြကုိ ဘယ္လုိ ရွင္းမလဲ။

ေျဖ ။      ။ ငါတုိ႔မွာ ဘယ္ေလာက္ရန္ပုံေငြရွိၿပီး ငါတုိ႔ သုံးစြဲႏႈန္းက ဘယ္ေလာက္ တက္လာမလဲဆုိတာ ငါ မခန္႔မွန္းႏုိင္ဘူး။ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီး က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္စရိတ္က ေတာ္ေတာ္ေတာ့ မ်ားလိမ့္မယ္။ က်န္း မာေရး၀န္ႀကီး ေခၚဘုန္၀မ္ဆုိရင္ ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ အခ်ိန္ အေတာ္ေပးၿပီး စဥ္းစားေနရတယ္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြအတြက္ ကုန္က်ေငြ၊ ေရရွည္မွာ ပုိေကာင္းတဲ့ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ အထူး သျဖင့္ ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိေရာဂါတုိ႔၊ ကုိလက္စထေရာတုိ႔ စတဲ့ ေရာဂါေတြ အတြက္ေပါ႔။ ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေလေလ လူနာေတြ ရဲ႕အသက္ ပုိရွည္ေလေလျဖစ္မယ္။ ေဆး၀ါးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုိင္စင္ေတြ လည္း ေစ်းပုိႀကီးမယ္။ ခြဲစိတ္မႈဆုိင္ရာေတြလည္း ပုိေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ ရမယ္။ တုိ႔က စကၤာပူဟာ အာရွမွာ အေကာင္းဆုံး က်န္းမာေရးစင္တာ တစ္ ခုအျဖစ္ ေရာက္ေစခ်င္တာ။

ငါတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ အေကာင္းစားပုဂၢလိကေဆးရုံေတြ စတင္မလုပ္ခဲ့ၾကတာ လဲ။ ငါ႔သေဘာဆုိရင္ သီးသန္႔ ေဆးရုံကုိ ခြဲၿပီးထားမယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဆး႐ုံတစ္ ႐ုံေဆာက္ဖုိ႔ ကုန္က်ေငြက နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူမွ အဲသေလာက္ အကုန္အက်ခံၿပီး ေဆး႐ုံမတည္ေထာင္လုိၾကဘူး။ ငါ႔ဆႏၵ အရဆုိ ရင္ ႏုိင္ ငံေတာ္ေငြကုိ စုိက္သုံးမယ္။ ေဆး႐ုံေဆာက္ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အစုံတပ္ ဆင္ၿပီး ေျပာလုိက္မယ္ “ေဆး႐ုံေတာ့ၿပီးၿပီ။ မင္းႀကိဳက္သလုိ လုပ္ေပေတာ့၊ ငါတုိ႔ကုိ ေဆး႐ုံငွားခ၊ ေနရာငွားခေပး။ ၿပီးေတာ့မွ ေဆး႐ုံံအလုပ္သမားေတြရဲ႕ လစာေတြ၊ ဘာေတြ အကုန္ေပး။ ႏုိင္ငံျခားသားလူနာ၊ စကၤာပူလူမ်ဳိးလူနာ ဘယ္သူ႔ကုိမဆုိ ႀကိဳက္သလုိ ေဆး၀ါးကုသခ ေတာင္းႏုိင္တယ္။ ၿပီးရင္ အ ဆုတ္ အစားထုိးကုတာကစလုိ႔ အစားထုိးကုသမႈမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ႏုိင္ တယ္” လုိ႔။ ဒီစနစ္ေတြကုိ SGH (စကၤာပူႏုိင္ေတာ္ေဆးရုံႀကီး) မွာသာ စတင္ က်င့္သုံးရင္ လူေတြက “ငါလည္း ဒီေဆးရုံကုိသြားတာပဲ။ မင္းကေတာ့ ဒါေတြရၿပီး ငါ့က်ေတာ့ မရခဲ့ဘူး” လုိ႔ ေျပာၾကမွာ။ ဒါဆုိ ျပႆနာပဲ။

ေမး ။      ။ လူငယ္၀န္ႀကီးေတြက ဘာေၾကာင့္ မစၥတာလီေျပာသလုိ မလုပ္ခဲ့ၾက တာလဲ။

ေျဖ ။      ။ ဆူပူမႈေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာစရာရွိလုိ႔။ အဂၤလန္မွာ Tory Party က ပုဂၢလိကေဆးရုံေတြေထာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလုိသာ ပုဂၢလိကေဆး ရုံေတြ ရွိလာရင္ လူနာႏွစ္ေယာက္အေပၚ ဆက္ဆံေရးႏွစ္မ်ဳိး ျဖစ္လာမယ္ဆုိ တာ လူထုက သေဘာေပါက္ၾကတယ္။
အခု Tory Party က ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရခ်င္ေတာ့ “ေရြးေကာက္ပြဲႏုိင္ရင္ ႏုိင္ငံေတာ္က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈအေနနဲ႔ပဲ ဆက္လက္က်င့္သုံးမယ္ ” လုိ႔ ေျပာလာျပန္တယ္

ေမး ။      ။ ဒီအင္တာဗ်ဴးထဲမွာကုိပဲ မစၥတာလီေျပာခဲ့တာ ႏွစ္ခုရွိတယ္။ လူငယ္ ပုိင္း၀န္ႀကီးေတြ မလုပ္တဲ့ ကိစၥတခ်ဳိ႕ကုိ မစၥတာလီသာ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ရွိေနဆဲဆုိရင္ လုပ္မိလိမ့္မယ္လုိ႔ ... ေျပာတယ္။ ဒီအ တြက္ တစ္ခုခု စုိးရိမ္မိသလား။

ေျဖ ။      ။ အႀကီးအကဲလည္းဟုတ္တယ္။ ဟုိတုန္းက အေျခအေနမ်ဳိး လည္း ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ ငါလုပ္မိမယ္လုိ႔ ေျပာတာ။ အခုလက္ရွိအေျခအေနအရ ငါလုပ္လုိ႔ ရ၊ မရကေတာ့ မေသခ်ာဘူး။

ေမး ။      ။ မစၥတာလီရဲ႕ ခံစားခ်က္္ကုိ သိပါရေစ။ လူငယ္ပုိင္း၀န္ႀကီးေတြဟာ ဒီထက္ ပုိျပတ္သားသင့္တယ္။ အၾကပ္အတည္းကုိ သူတုိ႔ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ ဆႏၵ သိပ္မရွိဘူးလုိ႔ ဆုိရင္ ...
ေျဖ ။      ။ ဒီလုိမဟုတ္ဘူး ထင္တယ္။ အက်ဳံး၀င္ေနတဲ့ သေဘာတရားေတြ အားလုံးကုိ သူတုိ႔ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမယ္။ လူထုရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ စဥ္း စားရမယ္။ လူေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ခ်က္ခ်င္းႀကီး နိမ့္ဆင္းသြားမွာ မ ဟုတ္ဘူး။
ျပင္သစ္သမၼတ နီကုိလပ္ ဆာကုိဇီကုိ ၾကည့္။ ျပင္သစ္ေတြက သူတုိ႔ကုိယ္ပုိင္ လုိက္(ဖ္)စတုိင္တခ်ဳိ႕ ရွိတယ္။ ဒါက ငါ႔အလုပ္မွာ ငါပဲ ေနခ်င္တယ္။ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေတြ၊ ဘဏ္ေတြ ေဒ၀ါလီခံတာေတြ ငါတုိ႔ နားမလည္ ဘူး။ ကိစၥမရွိဘူး။ ဆာကုိဇီ ငါတုိ႔အလုိကုိ မင္းလုိက္ေလ်ာဖုိ႔လုိတယ္။ ဒီလုိ မဟုတ္ရင္ေတာ့ တုိ႔က လမ္းေပၚတက္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ဆႏၵျပရလိမ့္မယ္။ လမ္းေတြကုိ ပိတ္မယ္။ ရထားလမ္းေတြကုိ ပိတ္မယ္။ အလုပ္သမားပါ၀ါ ကုိ ျပတဲ့အေနနဲ႔ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ အားလုံးပိတ္ဆုိ႔ပစ္ရလိမ့္မယ္ ... ဆုိတာမ်ဳိးေပါ႔။

ဒါမ်ဳိးကုိက်ေတာ့ ဆာကုိဇီ စဥ္းကုိစဥ္းစားရမယ္။ တခ်ဳိ႕ကုိ သူေျပာင္းလဲႏုိင္ တယ္ဆုိတာ သူသိတယ္။ ေျပာင္းလုိက္ရင္ လူထုအုံၾကြမႈ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ဆုိတာလည္း သူသိတယ္။ အဲဒါက ျပင္သစ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေန။ ျပင္သစ္အေျခအေနမ်ဳိး ဒီမွာ ျဖစ္ၿပီဆုိပါေတာ့၊ ငါလည္း ဘာလုပ္လုိ႔ရမွာတုန္း။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွ ပုံေသရွိေနလုိ႔ မရဘူး။ ကမၻာႀကီးက လည္း အၿမဲတမ္း တသမတ္တည္း ရွိေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ စကၤာပူဆုိတာ ကမၻာ့ေရစီးနဲ႔အတူ စီးေမ်ာေနရတဲ့ အစိတ္အပုိင္းေလးတစ္ခုပဲ။

ေမး ။      ။ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ တျခားနည္းလမ္းတစ္ခုကုိ အစုိးရက မေရြးႏုိင္ဘူးလား။

ေျဖ ။      ။ တုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ႀကိဳးစားတာမွ ႐ူး႐ူးမူးမူးကုိ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက၊ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ ဂီတေက်ာင္း၊ အႏုပညာေက်ာင္း၊ အားကစားေက်ာ င္းေတြ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ေလ။ ထိပ္တန္း အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာ တစ္ခု ခုကုိရဖုိ႔ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။ ပညာေရးမွရယ္ မဟုတ္ဘူး။ ငါေျပာတာ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။
နန္ယန္းပုိလီေက်ာင္းကုိသြားၿပီး တစ္ရက္ေလ႔လာခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ မေလးေက်ာင္း သူေလး တစ္ေယာက္ ဆြဲတဲ့ပုံဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္း တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ သူဆြဲတဲ့ ပုံက သူမ်ားေတြရဲ႕ပုံေတြထက္ အျပတ္ အသက္ သာတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲလုိ႔ ထင္လဲ။ သူ႔မွာ အေရာင္၊ အေရာင္ေပါင္းစပ္မႈ၊ ပုံသ႑ာန္ေတြကုိ နားလည္ခံစားႏုိင္စြမ္းရွိလုိ႔။ အဲဒါ မေလးေတြရဲ႕ ဗီဇပဲ။ မေလးအိမ္ေတြကုိ မင္းၾကည့္၊ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ျပင္ဆင္ မြမ္းမံထားတာ ေတြ႔ရမယ္။ တ႐ုတ္အိမ္ေတြကုိလည္းၾကည့္၊ ႐ုိး႐ုိးေတြ ပဲေတြ႔ရမယ္။ တ႐ုတ္ေတြက လုိက္ကာေတြ၊ ေကာ္ေဇာေတြ၊ ဘာေတြ ညာေတြအတြက္ ပုိက္ဆံအကုန္ခံတာ မဟုတ္ဘူး။

(School of Art, Design & Media - Nanyang Technological University)

ငါ႔ကေလးသုံးေယာက္ကုိၾကည့္။ မူလတန္းေက်ာင္းကေနစလုိ႔ တကၠသုိလ္ အထိ နည္းနည္းပါးပါးေလး ကြဲတာကလြဲရင္ သူတုိ႔အရည္အခ်င္းေတြက ထပ္ တူနီးပါးပဲ။ သခ်ၤာ၊ သိပၸံဘာသာရပ္၊ အက္ေဆးနဲ႔ ဘာသာစကားေတြမွာ ထိပ္ တန္းက ရွိတယ္။ ျမဴးဇစ္လုိဟာမ်ဳိးက်ေတာ့ အတန္းထဲမွာ သုံးေယာက္စလုံး ဘိတ္ခ်ီးေတြ။ ဟုတ္ပါတယ္။ တုိ႔ဆီက ေကာင္ေလးေတြက ျမဴးဇစ္ကုိ သင္ ၾကတယ္။ ရက္ေကာ္ဒါေတြ ဘာေတြနဲ႔ေပါ႔။ သူတုိ႔ကေတာ္ေတာ့ ႏုတ္ေတြ ဖတ္ၿပီး တီးတတ္တယ္။ သီခ်င္းေတြေတာင္မွ ေရးႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္မီ စက္ကိရိယာေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ။ ဖိလစ္ပုိင္ကကေလးေတြလုိ သဘာ၀ ကေပး လုိက္တဲ့ ဂီတပညာရွင္ေလးေတြ ဘယ္လုိ ရႏုိင္ပါ႔မလဲ။ ဟုိက ေကာင္ေလးေတြက နားေထာင္းရင္းနဲ႔ တတ္လာတာ။ ႏုတ္ေတြ မ ၾကည့္ပဲတီးတာ။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြ စပ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔က ခံစားမႈပုိင္းေရာ ဂီတပညာပါ ႏွစ္မ်ဳိးလုံး ရသြားၾကတယ္။

ဂီတနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဦေႏွာက္ရဲ႕ ဘယ္အပုိင္းက အလုပ္လုပ္တယ္ဆုိတာ ငါမသိဘူး။ စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ လူတစ္ေယာက္က အက္ဇုိင္းမားျဖစ္ၿပီ တကယ္ ဘာကုိမွ မသိေတာ့တာေတာင္ သူဟာ စႏၵယားသမားတစ္ေယာက္ ဆုိရင္ Brahms တုိ႔ Beethoven တုိ႔လက္ရာေတြကုိ တီးႏုိင္သ တဲ့။ ေတာ္ေ တာ္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္။ ဂီတနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္က သီခ်င္းဆုိ၊ စကားေျပာ၊ သခ်ၤာစတာေတြနဲ႔ မတူဘူး။ ဒါ နဂုိက တည္းက စိတ္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ စြမ္းရည္တစ္မ်ဳိးပဲ။

အဲသလုိစြမ္းရည္က ငါ႔ဆီမွာလည္း မပါ။ ငါ႔ဇနီးဆီမွာလည္း မပါ။ ဒီေတာ့ ငါ တုိ႔ကေလးေတြမွာ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ညံ့ေနၾကေတာ့တာပဲ။ အရွိအတုိင္းပဲ ငါလက္ခံပါတယ္။ ငါ႔သား လြန္း (loong) ကေတာ့ ဂီတနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ေကာင္မေ လးကုိ လက္ထပ္လုိက္တယ္။ သူက ပီယာႏုိနဲ႔ Guzheng တီးတတ္တယ္။
ေနာက္ထပ္ ဥပမာတစ္ခု ငါထပ္ေျပာဦးမယ္။

အဲဒါ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လုိ႔မရေတာ့မယ့္ သခၤန္းစာပဲ။ ငါက ၀န္းက်င္ တစ္ခုလုံး ကုိ သစ္ပင္လွလွေတြ၊ ဂ်ပန္ဥယ်ာဥ္ေတြလုိ ၿခဳံပုတ္လွလွေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ေ နေစခ်င္တာ။ ဒါနဲ႔ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး Landscape ဥယ်ာဥ္မွဴးႏွစ္ေယာက္ကုိ ေခၚ ယူၾကတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ အဲဒါ ဂ်ပန္ေတြက ငါတုိ႔ကုိ အကူ အညီေပးမႈတစ္မ်ဳိးပဲ။ သူတုိ႔ ဒီမွာေနၿပီး ကုိးလေလာက္ၾကာေတာ့ တုိ႔ဆီက ေကာင္ေလးေတြကုိ သူတုိ႔သင္ျပေပးၾကတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ငါတုိ႔ ပတ္ ၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးလည္း လွလွပပ ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ႔။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္ႏွစ္ေ ယာက္ ျပန္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဥယ်ာဥ္ေတြက အရင္အတုိင္းပဲ ရုပ္ဆုိးဆုိး ျပန္ျဖစ္သြားေရာ။ “ဘုရား… ဘုရား။ ငါတုိ႔လူေတြ လုပ္တတ္ၿပီလုိ႔ ထင္တာ” လုိ႔ ငါဘုရားတမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ျပန္ လႊတ္ေပးဖုိ႔ ဂ်ပန္အစုိးရဆီကုိ ျပန္ေတာင္းဆုိယူရတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူတုိ႔က ငါ႔ကုိ ေျပာတယ္။
“ဂ်ပန္မွာဆုိရင္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီလုိ အႏုပညာဓာတ္ခံ ဘယ္သူ႔ ဆီမွာ ရွိသလဲဆုိတာ ရွာယူတယ္။ အသြင္ျပင္ပုံသ႑ာန္၊ အလွအပ စသည္ေပါ႔။ သိပ္ေတာ္တဲ့လူက ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္တယ္။ ပန္းပုဆရာျဖစ္တယ္။ အဲသေလာက္မေတာ္သူက တံခါးလုိက္ကာ ဆင္သူေတြ၊ ဒီဇုိင္နာေတြျဖစ္ တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က landscape ဥယ်ာဥ္မႈးေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒါမ်ဳိးဗီဇက ရွိကုိရွိမွရတယ္” တဲ့။
ၿပီးေတာ့သူတုိ႔က ဆက္ေျပာတယ္။ “ခင္ဗ်ားတုိ႔က သူတုိ႔ကုိ ေအ လယ္ဘယ္ (အထက္တန္းစာေမးပြဲ) စာေမးပြဲရလဒ္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေရြးထား တဲ့ဟာကုိး” တဲ့။
ဒါနဲ႔ “သိၿပီ၊ ငါက တကယ့္ကုိ အ႐ူးပဲကြာ” လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။

ဆက္ရန္ ( Hard Truths. Chap,5. Tough Love )

မသိမ္ေမြ႔ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ အမ်ိဳးသားေရး ခ်စ္စိတ္ ( ၂ )

 ဇင္ေဝေသာ္