ဆြမ္းခံအိမ္ေကာင္းေကာင္းမရွိတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြနဲဲ႔ ဘူမိေဗဒေက်ာင္းဆင္း အမ်ိဳဳးသားေတြ တူတယ္(လို႔ ထင္တယ္)။
သူတို႔အမ်ားစုက ဟင္းခ်က္ေကာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဝက္သား၊ ပဲႀကီးႏႈပ္၊ မန္က်ည္းရြက္စပ္ခ်ဥ္ ဘာခ်က္ခ်က္ အရသာရွိပါယ္။
ဘူမိေဗဒေက်ာင္းမွာ အမ်ိဳးသားေတြမ်ားျခင္း၊ ကြင္းဆင္းရာကအစ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္စားရျခင္းတို႔ေၾကာင္္႔ ဟင္းခ်က္ေကာင္းလာရျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။
သုေတသနမို ေျပာရေပမဲ႔ စိတ္မေကာင္းပါ။ ဘူမိေဗဒေက်ာင္းဆင္း အမ်ိဳဳး သမီးေတြကေတာ႔ သိပ္မစြံၾကပါ။ အျခားေမဂ်ာေတြနဲ႔မတူ အမ်ိဳးသားမ်ား တဲ႔ ေက်ာင္းျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ မရွိမဲ႔ရွိမဲ႔ (သိပ္ မေခ်ာ၊ မလွေစဦးေတာ႔) အမ်ိဳးသမီးေတြက ဦးစားေပးခံရၿပီီး ဘာမွခ်က္စရာမလို၊ ဆရာမ်ား၊ အမ်ိဳးသားေဘာ္ဒါမ်ား ခ်က္ေကြၽးသည္ကို လက္လ်ွိဳ တီးလာခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔ ဟင္းခ်က္ ညံ့သြားဟန္ တူပါတယ္။
(စကၤာပူေရာက္ ေဂ်ာ္ဆရာ၊ ဆရာမေတြကိုသာ သုေတသနျပဳထားတာျဖစ္လို႔ ရာႏႈန္းျပည့္မွန္တယ္လို႔ မဆိုရဲပါ။ ေဂ်ာ္ဆရာမမ်ား သေဘာမတူရင္ လက္ေတြ႔ ခ်က္ေကၽြးျပႏိုင္ပါတယ္)
 |
| img from ၾဆာ တြတ္ FB |
ဆြမ္းခံအိမ္ေကာင္းေကာင္းမရွိတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြကေတာ႔ ဆြမ္းခံထြက္ေန လည္း ဟုတ္တိပတ္တိ မရတဲ႔အတြက္ မိုးေလး တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ က်တာနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ ခ်က္စားဖို႔ပဲ ျပင္ၾကပါတယ္။
ဆြမ္းခံအိမ္ေကာင္းေကာင္းရွိတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြက "မရြာပါဘူးကြာ၊ ေကာင္းကင္ၾကည့္၊ ၾကည္ေနတာပဲ၊ လာ ဆြမ္းခံပဲထြက္မယ္" လို႔ဆိုတတ္ေပမဲ႔
"စစ္အစိုရးရနဲ႔မိုး အစိုးမရ" ဆိုၿပီး ခ်က္ဖို႔ပဲ တကဲကဲလုပ္ရာက ၎ အရွင္ဘုရားေတြလည္း အိမ္ရွင္မေတြ လက္ဖ်ားခါေလာက္တဲ႔ ဟင္းခ်က္ စပယ္ရွယ္လစ္ေတြ ျဖစ္လာတတ္ၾကပါတယ္။
(မႏၱေလး၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလာကကိုသာ သုေတသနျပဳထားတာျဖစ္လို႔ ရာႏႈန္းျပည့္မွန္တယ္လို႔ မဆိုရဲပါ။)
Post a Comment