လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ရရင္ ေပ်ာ္တာပဲ (သိပၸံတဲ့လား … ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသး …) ( ၂ )

ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း လက္တင္အေမရိကရွိ လူေတြက ဘာေၾကာင့္ အာရွတုိက္သားေတြထက္ ပုိၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကရသလဲ ဆုိတာ ရွိေသးတယ္။ ဒါက အေနာက္တုိင္းသားေတြရဲ႕ ေရွးေဟာင္း အယူအဆ စြဲ ျဖစ္ဟန္တူပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ အာရွတုိက္သားေတြ မေပ်ာ္ရႊင္ ၾကရဘူးထင္ရင္ တိဗက္ကုိ အလည္သြားၾကည့္ပါဦးလုိ႔ ေဒါက္တာ ဒီယင္နာ က အႀကံျပဳထားပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး စကင္ေနဗီးယန္း (Scandinavians) ေတြက ကမၻာေပၚမွာ အေပ်ာ္ ရႊင္ရဆုံးတဲ့။ ဒါျဖင့္ ဘာျဖစ္လုိ႔ သူတုိ႔ႏုိင္ငံေတြမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆုံးစီရင္ မႈေတြ ျမင့္မားေနရတာလဲလုိ႔ ေမးစရာလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ေဒါက္တာ ဒီယင္နာရဲ႕ အယူအဆ အရကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာ က်ားမ၊ ယဥ္ေက်းမႈ စတာေတြနဲ႔ မဆုိင္ဘဲ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ဘဝ၊ စိတ္ေနစ႐ုိတ္နဲ႔ပဲ ဆုိင္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနၾကရတဲ့ သူေတြကုိ သူက VHPs လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ Very Happy People ေပါ့။ သူ႔သင္တန္းေတြမွာ သူ အဓိက ေဇာင္းေပးၿပီး ေ ဆြးေႏြးတတ္တာကေတာ့ အဆင့္ျမင့္ လူမႈဆက္ဆံေရး “High-quality Social Relationship” ပါပဲ။ ဒါဟာ ဘဝေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ အေရးပါလွပါ တယ္။

တခ်ိဳ႕ကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာ စိတ္နဲ႔ပဲ ဆုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာတတ္ၾကပါ တယ္။ ဒါကုိေတာ့ ေဒါက္တာက လက္မခံပါဘူး။

ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔လည္း ဆုိင္တယ္။ စိတ္နဲ႔ပဲ ဆုိင္တယ္ဆုိရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ပုိေကာင္းေအာင္ ဘာလုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကမလဲလုိ႔ ထပ္ၿပီး ေမးခြန္း ထုတ္တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ သက္မဲ့ေတြပါသလုိ သက္ရွိေတြလည္း ပါတာေ ပါ့။ သက္ရွိေတြဆုိတာနဲ႔ ေစာေစာက သူေျပာခဲ့တဲ့ “High-quality Social Relationship” ပါဝင္လာေတာ့တာပါ။

တကယ္က စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ မေပ်ာ္ရႊင္မႈက အခုိက္ အ တန္႔မွ်သာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သူက သက္ေသထုတ္ျပတယ္။

“ဆုိပါေတာ့။ လူတစ္ေယာက္ သူ႔မိခင္ ဆုံးပါးသြားတယ္။ စိတ္ဝမ္းနည္း ေၾက ကြဲရတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး။ သူ ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္သြားတယ္”

“မုဆုိးမ ျဖစ္ရရွာတဲ့ ဇနီးတစ္ေယာက္ကိုလည္း ၾကည့္ပါ။ သူမ ခင္ပြန္း နာဖ်ားေနၿပီး မဆုံးပါးခင္ သုံးႏွစ္ေလာက္မွာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္း ေနရပါတယ္။ တကယ္ ခင္ပြန္း ဆုံးၿပီးလုိ႔ ငါးႏွစ္လည္း ၾကာေရာ အဲဒီဇနီးဟာ အရင္ မူလ ပုံစံအတုိင္း ျပန္ေကာင္းေနပါၿပီ” လုိ႔ စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ဝမ္း နည္းမႈကုိ သူက ထပ္ရွင္းျပတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကုိ ဘယ္လုိ တည္ေဆာက္ယူရမလဲဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ လုိ႔ေတာ့ တိက်တဲ့ အေျဖ မရွိေၾကာင္း၊ ကုိယ္တုိင္ပဲ ဆုံးျဖတ္ရ မွာ ျဖစ္ေ ၾကာင္း ကိတ္မုန္႔ဖုတ္တာနဲ႔ ဥပမာေပးၿပီး ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

(ကြမ္းစားတတ္တဲ့ ျမန္မာေတြဆုိရင္ ကြမ္းယာနဲ႔ ဥပမာေပးတာက ပုိၿပီး ထိေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီကြမ္းရြက္၊ ကြမ္းသီး၊ ထုံး၊ ေဆး အတူတူ ထည့္ တာခ်င္း တူတာေတာင္ ယာတတ္သူယာမွ စားေကာင္း သလုိမ်ိဳးလုိ႔ စိတ္ကူးရမိပါတယ္။)

အထက္က အခ်က္ေတြက သိပၸံပညာက ေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

ဒါဆုိ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္ေမး ၾကည့္လုိ႔ ရပါၿပီ။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘဝကုိ ရဖုိ႔ ဘယ္လုိ တည္ေဆာက္ယူမလဲ???

သိပၸံက အေျဖေပး မထားခဲ့ဘူး။ ကုိယ္စီကုိယ္စီနဲ႔ (Individuals) ပဲ ဆုိင္ တယ္တဲ့။ ဒါကေတာ့ သူတုိ႔ သိပၸံက ေျပာမွလား။ ဘယ္ဘဝမွာပဲေနေန ကုိယ္ေနတတ္မွ ကုိယ္ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆုိတာကေတာ့ လူတုိင္း သိေနတပဲ။

ဒီေဆာင္းပါး (Dr. Happy) ကုိ ဖတ္ရင္း သတိရမိတာကေတာ့ ကေလးေတြေရွ႕ ရယ္လုိက္ရင္ အထင္မ်ား ေသးသြားမလား။ အ႐ုိအေသမ်ား တန္သြားမလား ဆုိၿပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကုိ ထိမ္းထားတတ္တဲ့ လူေတြပါပဲ။ မဆီမဆုိင္ ဒုကၡေရာက္ေန ၾကရရွာတယ္။ သူတုိ႔ မဆီမဆုိင္ ဒုကၡေရာက္ ရ တာကို က်ေနာ္ကလည္း မဆီမဆုိင္ ဆြဲထည့္ေနမိျပန္ပါတယ္။ မဆီမဆုိင္ေပမဲ့ သူတုိ႔ကုိ သတိရတာက ရယ္ေတာ့ ရယ္ရတယ္ေလ။

ကဲ … ဒီေဆာင္းပါးကို အဆုံးသတ္ပါေတာ့မယ္။

ဘယ္သူေတြရဲ႕ ဘဝဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ရသလဲ။

သိပၸံ ။ ။ ဝါသနာနဲ႔ အလုပ္ တစ္ထပ္တည္း က်ေနသူေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဟာ ေရရွည္ခံတယ္။

အရပ္စကား ။ ။ ကုိယ္လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနရသူေတြရဲ႕ ဘဝဟာ ေပ်ာ္စ ရာ ေကာင္းတယ္။

ဒါပါပဲ။ ေပ်ာ္ခ်င္သလား။ ကုိယ္လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခ်လုိက္။ သိပၸံတဲ့လား။ ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးတယ္။

လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ရရင္ ေပ်ာ္တာပဲ (သိပၸံတဲ့လား … ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသး …) (၁)

 ဇင္ေဝေသာ္