လူစိမ္းမွ လူရင္းသို႔ ( ၇ း ၅ )

"ဒါေပမဲ့ မေလးရွားနိုင္ငံထဲမွာရွိတဲ့ မေလးလူမ်ိဳးေတြက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ၊ အိႏိၵယန္းလူမ်ိဳးေတြကို သူတို႔နုိင္ငံသားလို႔ မထင္ၾကဘူး။ သူမ်ားေျမေပၚ ခဏလာေနတဲ့လူေတြဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္ၾကတယ္ေလ။ သူတို႔ ေမာင္းထုတ္ လို႔ စကၤာပူနုိင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ကို ငါတို႔က စတင္ အသံုးျပဳခဲ့ရတာ" (လီကြမ္းယု)

ေမး ။ ။ စကၤာပူရဲ႕ အမွတ္အသားက ဘာလဲ။ လူေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာ ဒီ လူဟာ စကၤာပူးရီးယန္းလုိ႔ ဘယ္ဟာကုိ ၾကည့္ၿပီး ခြဲျခားမလဲ။

ေျဖ ။ ။ မင္းက ႏုိင္ငံအမွတ္အသားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးေတာ့ က်ယ္ က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ငါ ေျဖမွ ရမယ္။ ႏုိင္ငံရဲ႕ အမွတ္အသားဆုိတာ အေနအထား အေပၚမွာ မူတည္ၿပီး အမ်ိဳးအမ်ိဳး ကြဲလြဲႏုိင္တယ္။ ၿဗိတိသ် အင္ပါယာလက္ ထက္က ေဝလေတြ၊ အုိင္းရစ္ေတြ၊ စေကာ့တလန္လူမ်ိဳးေတြအားလုံး သူတုိ႔ ကုိယ္ သူတုိ႔ ၿဗိတိသ်လုိ႔ ခံယူၾကတယ္။ ၿဗိတိသ်အင္ပါယာလည္း ၿပိဳကြဲေရာ “ငါက ေဝလလူမ်ိဳး၊ ငါက အုိင္းရစ္လူမ်ိဳး၊ ငါက စေကာ့တလန္လူမ်ိဳး၊ ငါတုိ႔ ကုိယ္ပုိင္တရားစီရင္မႈေတြ လုိခ်င္တယ္။ အဘာဒီး(န္) မွာထြက္တဲ့ ေရနံေတြ ငါတုိ႔ ပုိင္တယ္” ဆုိၿပီး ေတာင္းဆုိၾကပါေလေရာ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ေလဘာအစုိးရက သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္ပုိင္တရားစီရင္ခြင့္ေတြ ေပး လုိက္ၾကတာ။ ဒီထက္ပုိၿပီး ကြဲလာၾကရဦးမယ္။ အခုဆုိ စေကာ့တလန္ေတြ လြတ္လပ္ေရးကုိ ေထာက္ခံတဲ့ ပါတီေတြေတာင္ ရွိေနၿပီ။ မင္းေျပာတဲ့ အမွတ္ အသား ဆုိတာက ေျပာင္းေနတယ္။ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေန အထားေတြ ၾကားမွာ စကၤာပူႏုိင္ငံရဲ႕ အမွတ္အသားကဘာျဖစ္ လာမလဲ။လူမ်ိဳးေပါင္း စုံကုိ လက္ခံႏုိင္မႈ၊ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ျခားနားခ်က္ကုိ နားလည္သည္းခံေပးမႈ၊ ဘာသာ စကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈတုိင္းကုိ နားလည္ေပးမႈ၊ အညီအမွ် ယွည္ၿပိဳင္ခြင့္ရွိမႈ၊ ဒါေတြေပါ့။ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ စကၤာပူဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ ငံေတြထက္ ေခါင္းတစ္လုံး ပုိျမင့္ေနတာ။

အင္ဒုိနီးရွားမွာဆုိရင္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြကုိ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတုိ႔ လူမ်ိဳးအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳဘူး။ တ႐ုတ္ေတြဟာ သူတုိ႔နာမည္ေတြကုိ ပရိဘူမိေခၚတဲ့ အင္ဒုိနီးရွားနာမည္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းယူရတယ္။ ဒါေတာင္မွ သူ႔ လူမ်ိဳးပါလုိ႔ အသိအမွတ္ မျပဳေသးဘူး။အခု တ႐ုတ္ျပည္က တက္လာေတာ့ မွ တ႐ုတ္ေက်ာင္းနဲ႔ တ႐ုတ္႐ုပ္သံဌာနကုိ ျပန္ခြင့္ျပဳေပးထားတာ။ Jusuf Kalla ဆုိရင္ သမၼတေရြးခ်ယ္ပြဲမွာ ဂ်ဗားလူမ်ိဳးမဟုတ္လုိ႔ မဲ (၁၂) ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ ရတယ္။

ဒါဆုိ အင္ဒုိနီးရွားမွာေရာ ႏုိင္ငံေတာ္အမွတ္အသား ရွိသလား။ ရွိတယ္။ သူတုိ႔ က အင္ဒုိဘာသာစကားကုိ အားလုံး ေျပာၾကတယ္။ ဒီအျပင္ ဘာရွိဦးမလဲ။ အေရးပါတဲ့ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရတဲ့ ဌာနေတြမွာ သူတုိ႔လူမ်ိဳးေတြ၊ ကာကြယ္ေရး ထဲမွာ သူတုိ႔လူမ်ိဳးေတြ၊ Guinea လုိ ေနရာမ်ိဳးမွာ လူနည္းစုေလးပင္ ျဖစ္ေစ၊ သူတုိ႔ဟာ အင္ဒုိနီးရွားေတြရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါကုိ ခြဲျခား ထားလုိ႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔လည္း ႏုိင္ငံငံရဲ႕ သေကၤတရေအာင္ လုပ္ ယူေနရဆဲလုိ႔ ငါထင္တယ္။

ေရွးေဟာင္းႏုိင္ငံႀကီးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ဂ်ပန္တုိ႔၊ တ႐ုတ္တုိ႔က်ေတာ့ “ေနးရွင္း” ကုိ စနစ္တက် တည္ေဆာက္ၿပီးၾကၿပီ။ သူတုိ႔ “ေနးရွင္း” ဆုိတာရဲ႕ သတ္မွတ္ ခ်က္က လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၊ ဘာသာစကားတစ္ခု၊ ယဥ္ေက်မႈတစ္ခု၊ ကုိးကြယ္မႈ တစ္ခုပဲ။
အဲသလုိ အခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံတာ ႏုိင္ငံဘယ္ေလာက္ ရွိႏုိင္မလဲ။ ဂ်ပန္ကြာ၊ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးကြာ၊ (ပင္လယ္ကမ္းေျခၿမိဳ႕ေတြကုိ ထည့္တြက္လုိ႔ မရဘူး)

ဘယ္လုိလူမ်ိဳးကုိမွ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳခဲ့တဲ့ ကမၻာစစ္ မတုိင္မီက ဂ်ာမနီကြာ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဂ်ာမနီလည္း ေျပာင္းသြားၿပီ။ သူတုိ႔နဲ႔ တစ္သားတည္း ျဖစ္မသြားေပမဲ့ ဖိအားေတြေၾကာင့္ တူရကီလူမ်ိဳးေတြကုိ ဂ်ာ မနီႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳေပးေနရၿပီ။
ဆြီဒင္ဆိုရင္လည္း ဆိုမာလီေတြ၊ သီရိလကၤာက တမီးလ္ေတြ စတာေတြကို ဒုကၡသည္ေတြအျဖစ္ လက္ခံထားရတယ္။ သူတို႔ေရာ ဆြီဒင္လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ လာနုိင္သလား။ မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုလိမ့္မယ္။ ဆြီဒင္လူမ်ိဳးအေနနဲ႔ သူတို႔ကို လက္ခံမလား။ တရားဥပေဒအားျဖင့္ေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳခံရမယ္။ အလုပ္မရွိရင္ ေထာက္ပံ့ေၾကးရမယ္။ အစိုးရရဲ့ အကူအညီေတြရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆြီဒင္လူမ်ိဳးေတြရဲ့ အတြင္းစည္းထဲေတာ့ မေရာက္နိုင္ဘူး။

စကၤာပူးရီးယန္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ရွိရမယ့္ သေကၤတအေပၚမွာ ငါ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ ဆိုတာက သူမ်ားနိုင္ငံေတြနဲ႔ မတူဘူး။ ငါတို႔နဲ႔ ေပါင္းစည္းလာတဲ့ ဘယ္သူ႔ကုိ မဆို ငါတို႔နုိင္ငံရဲ့ အစိတ္အပိုင္းပဲ။ အဲဒါက အေမရိကန္ေတြရဲ့ မူဝါဒ။ မင္း နာမည္ ေျပာင္းစရာမလိုဘူး။ Brzezinski လား။ Berlusconi လား … လာခဲ့ ရတယ္။ လာသာ ေပါင္းလွည့္ မင္းဟာ အေမရိကန္ပဲ။ အဲသလိုပဲ။ တို႔မွာ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြ လိုတယ္။ သူတို႔ကို ၾကိဳဆိုရမယ္။ အဲ့ဒါသည္ပင္ သူ မတူတဲ့ ငါတို႔ ဂုဏ္ရည္တစ္ခု ျဖစ္ေနရမယ္။

အဲဒီဂုဏ္ပုဒ္သာ မရွိရင္ တို႔လည္း သူမ်ားေတြလိုပဲ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ကဲ … ဒါဆိုရင္ စကၤာပူးရီးယန္းတ႐ုတ္က တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးက တ႐ုတ္နဲ႔ တူသလား။ စကၤာပူးရီးယန္း အိႏၵိယန္းက အိႏၵိယမွာေနတဲ့ အိႏၵိယန္းေတြနဲ႔ တူသလား။ မေလးရွားကမေလးေတြ အခုငါတို႔ ကေလးေတြနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ မင္းတို႔ မိ ခင္ဘာသာစကားကို မေမ့ေစနဲ႔။ ဒါေပမဲ့ ႐ုံးသံုးစကားကေတာ့ အဂၤလိပ္ပဲ။ ဒီျပင္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံသားေတြရဲ့ အဂၤလိပ္စာက တို႔ေလာက္ေတာ့ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယ၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွားတို႔နဲ ့ စီးပြားေရး စကား ေျပာရေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဂၤလိပ္လို ေျပာလို႔ရတယ္။

ေမး ။ ။ အေမရိကန္အမ်ားစုက အေမရိကဆိုတာ ကမာၻ႔လူသားတိုင္းရဲ့ အခြင့္အေရးမ်ား ေပးရာေျမလို႔ သူတို႔ႏုိင္ငံကို သူတို႔ ယံုၾကည္ထားၾကေတာ့ အေမရိကအတြက္ဆို အသက္ေပးရဲၾကတယ္။ စကၤာပူးရီးယန္းေတြဆီမွာ အဲ့ သလို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြ ေတြ႔ရသလား။

ေျဖ ။ ။ ဒီထက္သာတယ္။ တကယ့္ကို အံ့ဩဘနန္းပဲ။ ဒီႏုိင္ငံထဲကို ဝင္ လာ ကတည္းက သူမတူတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ သာမန္သူလိုငါလို အဖြဲ႔ အ စည္း မဟုတ္ဘူး။ ကံေကာင္းေထာက္မလို႔လည္း ဒီပံုစံ ျဖစ္လာတာ။ ၿပီးေတာ့ မွ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ စူးစမ္းေမွ်ာ္ျမင္မႈနဲ႔ နိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ပထမဆံုးမ်ိဳးဆက္ေတြ။ ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ခရီးသြားႏုိင္မယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူတဲ့ အရည္အေသြး ရွိေနမွသာ စကၤာပူဟာ လံု ၿခံဳေအးခ်မ္းမယ္လို႔ ငါယံုၾကည္ထားတာ။

ေမး ။ ။ မစၥတာလီ ငယ္စဥ္က ပထမ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ခံ၊ ေနာက္ၿပီး ဂ်ပန္လက္ေအာက္ခံ၊ ေနာက္ဆံုး မေလးရွားထဲ ေရာက္သြားျပန္ေရာ။ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို စကၤာပူးရီးယန္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ ျမင္မိတာလဲ။ စကၤာပူးရီးယန္းျဖစ္ရတာကေရာ မစၥတာလီအတြက္ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိသလဲ။

ေျဖ ။ ။ ငါက စကၤာပူးရီးယန္းစစ္စစ္လို႔ ေျပာလို႔ မရဘူး။ အမွတ္တမဲ့နဲ႔ စကၤာပူဆိုတဲ့ အျမဳေတေလးကို ငါ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ၾကည့္မိတယ္။ အဲဒီ အျမဳေတေလးက စကၤာပူးရီးယန္းဆိုတာကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ မွန္တယ္။ ျဗိ တိသ်လက္ေအာက္ခံအေနနဲ႔ ၾကီးခဲ့ရတယ္။ ငါ့အေဖက စကၤာပူမွာ အလုပ္ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ငါ့အဖိုးက ဂ်ာဗားက သၾကားဘုရင္ Oei Tiong Han ပိုင္တဲ့ Heap Eng Mo သေဘာၤလိုင္းမွာ အရာရွိ၊ ေငြထိမ္းရတယ္။ သဘၤာခရီးစဥ္ေ တြ ဆြဲရတယ္ (Purserလို ့ေခၚပါတယ္)။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေအးဂ်င့္လုပ္ တယ္ ။ စကၤာပူေရွ႕ေနအဖြဲ႔မွာ အေရးပါသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

အေရာင္းအဝယ္လုပ္ရင္း သူ ေငြေတာ္ေတာ္ စုမိသြားတယ္။ Semarang မွာ ငါ့အဖြားကို လက္ထပ္ျပီး ဒီကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ ငါ့အေဖက Semarang မွာ ေမြးခဲ့တာ။ သူငယ္စဥ္မွာပဲ စကၤာပူကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔အေဖက ျဗိ တိသွ် လက္ေအာက္ခံဆိုေတာ့ ငါ့အေဖကလည္း အလိုအေလွ်ာက္ ျဗိတိသွ် လက္ေအာက္ခံေလး ျဖစ္ျပီး အဂၤလိပ္ေက်ာင္းမွာပဲ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။ Neil Road မွာ ကေလးဘဝက ငါေနစဥ္က တို႔အိမ္မွာ ဂ်ာဗားက အိမ္ေဖာ္ေ တြ ရွိတယ္။ သူတို႔က မေလးေတြထက္ ပို အလုပ္လုပ္တယ္။ ငါ့အဖြားဆိုရင္ ဂ်ာဗားဘာသာစကား ေျပာတတ္တယ္။ ငါကိုယ္တိုင္ စကၤာပူးရီးယန္း တစ္ယာက္လို႔ ခံယူမိသလား … “နိုး” ပဲ။

ငါ့အေဖက Shell (ေရနံကုမၸဏီ) မွာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ဂ်ိဳဟိုး၊ ပါတုပါဟတ္ ၊ ေကာင္တန္တို႔ကို သြားရတာေပါ့။ ငါေက်ာင္းေနတဲ့ အရြယ္တုန္းက အေဖနဲ႔ အတူ လုိက္လိုက္သြားတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အဲဒီေနရာေတြအားလံုးဟာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈတစ္ခုတည္းေအာက္မွာပဲ ရွိတယ္။ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေမာင္း သြား၊ အခြန္ေကာက္တာမရွိ၊ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးလည္း မရွိဘူး။ ငါ့ကိုယ္ငါ မေလးရွားလူမ်ိဳးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ မေလးရွားနိုင္ငံထဲမွာရွိတဲ့ မေလးလူမ်ိဳးေတြက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ၊ အိႏိၵယန္းလူမ်ိဳးေတြကို သူတို႔နုိင္ငံသားလို႔ မထင္ၾကဘူး။ သူမ်ားေျမေပၚ ခဏ လာေနတဲ့လူေတြဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္ၾကတယ္ေလ။ သူတို႔ ေမာင္းထုတ္လို႔ စကၤာပူနုိင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ကို ငါတို႔က စတင္ အသံုးျပဳခဲ့ရတာ။ မင္းက စကၤာပူနိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ျဖစ္ဖို႔ ဘာေတြလိုအပ္သလဲလို႔ ေမးခဲ့တယ္။ အခု ငါေျပာခဲ့တာေတြဟာ အေျခခံ အေၾကာင္းတရားေတြပဲကြ။ အဲဒီအခ်က္ေတြမရွိဘဲ စကၤာပူလည္း မရွိႏုိင္ဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လက္ၿမဲၿမဲ တြဲမသြားရင္ စကၤာပူလည္း မရွင္သန္ႏုိင္ဘူး။

ေမး ။ ။ အစပိုင္းကာလတုန္းကေတာ့ စကၤာပူးရီးယန္းတစ္ေယက္ အျဖစ္ ေရြးစရာ မရွိလို႔ ေရြးခဲ့ရတဲ့သေဘာေပါ့။ ဒါနဲ႔ စကၤာပူးရီးယန္းဆိုတဲ့ အ သိ ဦးေႏွာက္ကေန ႏွလံုးသားထဲေရာက္လာေအာင္ ဘယ္အခ်က္ေတြ က ေျပာင္းလဲေပးခဲ့တာလဲ။
ေျဖ ။ ။ ငါ့စိတ္ကိုငါ အဲသေလာက္ စူးစမ္းမေနနိုင္ပါဘူးကြာ။ ငါသိတာက ငါတို႔ကို ငါတို႔ စကၤာပူးရီးယန္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အမွတ္အသားထားမွ ရကို ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ စကၤာပူနိုင္ငံသားကဒ္ ထုတ္ရတာပဲ။ မေလးရွားက စကၤာပူမေလးရွားနယ္ျခားမွာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔အေကာက္ အခြန္ဌာနလည္း ဖြင့္ေရာ ငါတို႔လည္းသူတို႔လုပ္သလို တုန္႔ျပန္ေပးလိုက္ တယ္။ အခုဆိုရင္ မင္းနိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ကဒ္ျပမွ သြားလို႔ရတယ္။ ဟိုတုန္း က ဘာမွ မလိုဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမူကို ငါက ႀကိဳဆိုတယ္။ အဲသလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ စကၤာပူ မေလး ရထားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးက ရထားလမ္းေပၚမွာ မေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ေန မယ္။ ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံပိုရတယ္ေလ။ အဲဒါ သမိုင္းပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ႏုိင္ငံ သားကဒ္ေတြ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီကဒ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္း အ သံုးခ်ၾကေပါ့။

ငါတို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ သိပ္မဆိုးလွပါဘူး။
(အခန္း ၇ ၿပီး။ )

ဇင္ေဝေသာ္