ေက်ာင္းေတာ္၏ သာသနာျပဳခရီး ယေန႔ ၅၃ ႏွစ္ ျပည္႔ခဲ႔ၿပီ။ ကၽြႏ္ုပ္ထက္ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ ႀကီး၏။
သမိုင္းရွည္လ်ားသည္႔ ႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ ၅၃ ႏွစ္သည္ မဆိုစေလာက္ သမိုင္းျဖစ္ေသာ္လည္း မေန႔တေန႔က စကၤာပူအတြက္ နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္။
ဒုတိယ ေရွးအက်ဆုံး ေထရဝါဒေက်ာင္းဟု သမိုင္းက ဆိုသည္။ သီရိလကၤာ ရဟန္းေတာ္တို႔ ျပည္ပသာသနာျပဳခရီး ေျခေစာသည္။
ထိုထက္ ေလးစားစရာေကာင္းသည္က ထိုစဥ္ စကၤာပူသည္ လြတ္လပ္ေရး ပင္မရေသး။ ဤေက်ာင္းေျမေနရာသည္ ေရဗြက္ထူထူ လယ္ကြက္သာ ရွိေသး၏။
ယေန႔ေခတ္ ျပည္ပသာသာနာျပဳဟု ဆိုၾကရာ၌ ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံႀကီးမ်ား သို႔သာ သာသနာျပဳတို႔ ( မိမိအပါအဝင္ ) အာရုံက်တတ္ရာ လယ္ေတာထဲ လာေနသြားေသာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ႔သည္႔ သီရိလကၤာ ဆရာေတာ္ႀကီးအေပၚ ပို၍ အထင္ႀကီးေလးစားမိ၏။ ၾကည္ၫိုမိ၏။
လယ္ကြက္ထဲမွာ သာသနာ စိုက္ခဲ႔သည္႔ အရွင္။ ကၽြႏု္ပ္လက္ထက္မွာ ထို စိုက္ခင္းက ဂလိုဘယ္စီးတီး အမည္ပင္ ခံယူစ ျပဳေနေလၿပီ။
" လြန္ခဲ႔သည္႔ ၅၃ ႏွစ္က အေျခအေနမ်ိဳးဆိုလ်င္ မင္း ဘယ္ေလာက္ ၾကာ ၾကာေနမလဲ " ဟု ကိုယ္တိုင္ ေမးခြန္းထုတ္မိရာ ရွက္ႏိုးစြာျဖင္႔ ....
" ငါ အတတ္ႏိုင္ဆုံးေတာ႔ ဤေက်ာင္းတိုးတက္ဖို႔ လုပ္ေနတာပဲ " ဟု ထမင္းရည္ပူ လ်ွာလႊဲ ေျဖလိုက္မိ၏။
ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု။
သီဟနာဒ
Post a Comment