၁။ အညံ႔ဆုံး လူတန္းစားကို စည္းရုံးဖို႔ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ႔ နည္းကိုသုံးပါ။
၂။ ဒုတိယတန္းစားကို စည္းရုံးဖို႔ ေျမွာက္ပင္႔တဲ႔ နည္းကိုသုံးပါ။
၃။ အဆင္႔ျမင္႔ လူတန္းစားကို စည္းရုံးဖို႔ အႀကံဉာဏ္ေတာင္းပါ (မိတ္ေဆြ ဖြဲ႔ပါ) တဲ႔။
သူကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ႔ေပမဲ႔ ရုစဗဲ႔ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာကို မ သုံးစြဲခဲ႔ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔တေတြ ဒုတိယကမၻာစစ္ထဲကေန ဒုတိယနဲ႔ တတိယမဟာဗ်ဴဟာေတြသုံးၿပီး ထြက္လာခဲ႔ၾကတာပါ။
ရာဇဝင္အဆိုး အေကာင္းေတြကုိ အလီလီျဖတ္ သူ႔သတ္ ကိုယ္႔သတ္ ဇာတ္ လမ္းေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးရွိလွတဲ႔ ၂၁ ရာစု လူ႕အဖြဲ႔အစည္း (အမ်ားစု) ဟာ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာကို စက္ဆုပ္ၾကလွပါၿပီ။ ေတာ္ၾကပါေတာ႔။
ဒီ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာကို က်င္႔သုံးဖို႔ တစ္ဖက္သားကို တိရစၦာန္အရာထားၿပီး ကိုယ္တိုင္ကလည္း တိရစၦာန္တစ္ေကာင္ေလာက္ မိုက္မဲမွ ရႏိုင္ပါတယ္။
ကံဆိုးစြာပဲလို႔ ဆိုရပါလိမ္႔မယ္။ အဖြဲ႔အစည္း တခ်ိဳ႕ဟာ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာ ကို ေတာင္းဆိုေနဆဲျဖစ္သလို အာဏာ၊ ပါဝါ၊ လူသတ္လက္နက္ပိုင္ဆိုင္သူ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒါေတြကို အသုံးျပဳဖို႔ လက္ရဲဇက္ရဲ ရွိေနၾကဆဲပါပဲ။
ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာ
ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာကလည္း ဟုတ္ေတာ႔မလိုလိုနဲ႔ နားထင္ေသြးေရာက္ေ စတဲ႔ မဟာဗ်ဴဟာမို႔ လူ႕အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလုံးကို ၿခဳံၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ မစြံ လွေသးပါဘူး။ ႏိုင္ငံရဲ႕ မဆလသက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္လုံးမွာ သာကီဝင္ေတြ၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ၊ သဟဇာတ၊ အညမည၊ အႏု၊ပဋိေလာမ သေဘာတရား စတဲ႔ စကားလုံးထြားထြားႀကီးေတြနဲ႔ ေျမွာက္ပင္႔လာလိုက္တာ ကမၻာမွ ကိုယ္ ဘယ္ေနရာမွာရွိမွန္းေတာင္ မသိႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
"စကၤာပူလာသင္႔ မလာသင္႔" ေဆာင္းပါးမွာ "ငါတို႔က လဲေတြ၊ လားေတြနဲ႔ အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္တဲ႔ စလုံးေတြေလာက္ေတာင္ အဂၤလိပ္စာ မေတာ္ ဘူးဆိုပါလား၊ ေလပါ႔ကြာ" လို႔ လူငယ္တစ္ေယာက္က ကြန္မင္႔ေရးေတာ႔ သူ တင္မကဘူး၊ က်ေနာ္ပါ ေလ သြားခဲ႔ရဖူးပါတယ္။
စိတ္မေကာင္းဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ေတြလည္း ထင္ ႀကီးတစ္လုံး ကိုင္ေစာင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ မ်ိဳးဆက္ေတြပဲေလ။ ထိုင္းလည္း ကိုယ္႔ေလာက္ မစြံ၊ မေလး လည္းကိုယ္႔ေလာက္ မစြံ၊ စလုံးလည္း ကိုယ္႔ေလာက္ မစြံ။ လာအိုေတြ က ပါ ေက်ာ္တက္သြားေတာ႔မွ ေအာက္ဆုံးက ထိုင္ေနရတဲ႔ ဘဝအမွန္ကို သိ ခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။
ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာကို က်င္႔သုံးဖို႔ဆိုရင္လည္း တစ္ဖက္သားကို အ႐ူး အႏွမ္း သေဘာထားမွ ရတတ္ျပန္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ မဟာဗ်ဴဟာ တစ္ နဲ႔ ႏွစ္ ၾကားမွာ အႏုလုံ၊ ပဋိလုံ လည္ပတ္ေနခဲ႔ရတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ႔ ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ ၾကည္႔မိတယ္။
(အိႏၵိယနဲ႔ တရုတ္ကိုထိန္းဖို႔ ျမန္မာျပည္ဟာ အေမရိကန္ေတြအတြက္ အ ခ်က္အခ်ာက်တယ္)။ ပစိဖိတ္ကို ပိုင္မွ အာရွကို စိုးမိုးႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ေျပာသေလာက္ႀကီးေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။
သယံဇာတေတြ ေပါတယ္။ (ဘရူႏိုင္းကို မမီဘူး)
(လူေတြက မညံ႔ဘူး)။ ဂ်ပန္ေတြ ကိုရီးယားေတြေလာက္ (အမ်ားစုက) ေတာ္ လည္းမေတာ္ ႀကိဳးလည္း မႀကိဳးစားဘူး။ ပိုက္ဆံနဲ႔ အခ်ိန္ရွိရင္ ကိုရီးယား ဇာတ္ကားေတြေလာက္ေတာ့ ျမန္မာ ဒါ႐ိုက္တာတိုင္း ႐ိုက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာကို အေတာ္ဆုံး လူရႊင္ေတာ္ဆု ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
အမွာ။ ကြင္းစ ကြင္းပိတ္ထဲက စာေတြက ၾကားဖူး နားဝ စကားေတြပါ။
က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြကို အမွန္ေတြပဲ ေျပာသင္႔ၿပီ။
သယံဇာတနဲ႔ ပါးပါးနပ္နပ္ေလး မ်ွားေခၚၿပီး လူသားအရင္းအျမစ္ကို စိုက္ပ်ိဳး သင္႔ၿပီ။
အသုံးအစြဲမတတ္ရင္ ဘာသာေရးက ႏိုင္ငံေရးကို ရန္မူတယ္။
ႏိုင္ငံေရးကလည္း အကိုင္အတြယ္မတတ္ရင္ ဘာသာေရးကို မ်က္ေစာင္း တခဲခဲပဲ။
က်ေနာ္တို႔ အရူးေပ်က္ခ်ိန္ တန္ပါၿပီ။ တက္လာမယ္႔ လူငယ္ေတြကိုလည္း အရူးလုပ္ဖို႔ မသင္႔ေတာ႔ဘူး။ ရုစဗဲ႔ရဲ႕ ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာကို က်ေနာ္ ျငင္း ဆန္လိုက္မိပါတယ္။
ေနာက္မွပဲ တတိယ မဟာဗ်ဴဟာကို ဆက္ပါဦးမယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို အျခား ကေလာင္နဲ႔ ေဆာင္းပါးအရွည္ ေရးဖူးေၾကာင္း ဖတ္ဖူးသူမ်ားကို အသိေပး ခ်င္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လည္း ေျပာရင္ရေနလို႔ အခု အတို ခ်ဳပ္ ျပန္ေခၚလိုက္တာပါ။
၂။ ဒုတိယတန္းစားကို စည္းရုံးဖို႔ ေျမွာက္ပင္႔တဲ႔ နည္းကိုသုံးပါ။
၃။ အဆင္႔ျမင္႔ လူတန္းစားကို စည္းရုံးဖို႔ အႀကံဉာဏ္ေတာင္းပါ (မိတ္ေဆြ ဖြဲ႔ပါ) တဲ႔။
သူကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ႔ေပမဲ႔ ရုစဗဲ႔ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာကို မ သုံးစြဲခဲ႔ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔တေတြ ဒုတိယကမၻာစစ္ထဲကေန ဒုတိယနဲ႔ တတိယမဟာဗ်ဴဟာေတြသုံးၿပီး ထြက္လာခဲ႔ၾကတာပါ။
ရာဇဝင္အဆိုး အေကာင္းေတြကုိ အလီလီျဖတ္ သူ႔သတ္ ကိုယ္႔သတ္ ဇာတ္ လမ္းေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးရွိလွတဲ႔ ၂၁ ရာစု လူ႕အဖြဲ႔အစည္း (အမ်ားစု) ဟာ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာကို စက္ဆုပ္ၾကလွပါၿပီ။ ေတာ္ၾကပါေတာ႔။
ဒီ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာကို က်င္႔သုံးဖို႔ တစ္ဖက္သားကို တိရစၦာန္အရာထားၿပီး ကိုယ္တိုင္ကလည္း တိရစၦာန္တစ္ေကာင္ေလာက္ မိုက္မဲမွ ရႏိုင္ပါတယ္။
ကံဆိုးစြာပဲလို႔ ဆိုရပါလိမ္႔မယ္။ အဖြဲ႔အစည္း တခ်ိဳ႕ဟာ ပထမ မဟာဗ်ဴဟာ ကို ေတာင္းဆိုေနဆဲျဖစ္သလို အာဏာ၊ ပါဝါ၊ လူသတ္လက္နက္ပိုင္ဆိုင္သူ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒါေတြကို အသုံးျပဳဖို႔ လက္ရဲဇက္ရဲ ရွိေနၾကဆဲပါပဲ။
ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာ
ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာကလည္း ဟုတ္ေတာ႔မလိုလိုနဲ႔ နားထင္ေသြးေရာက္ေ စတဲ႔ မဟာဗ်ဴဟာမို႔ လူ႕အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလုံးကို ၿခဳံၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ မစြံ လွေသးပါဘူး။ ႏိုင္ငံရဲ႕ မဆလသက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္လုံးမွာ သာကီဝင္ေတြ၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ၊ သဟဇာတ၊ အညမည၊ အႏု၊ပဋိေလာမ သေဘာတရား စတဲ႔ စကားလုံးထြားထြားႀကီးေတြနဲ႔ ေျမွာက္ပင္႔လာလိုက္တာ ကမၻာမွ ကိုယ္ ဘယ္ေနရာမွာရွိမွန္းေတာင္ မသိႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
"စကၤာပူလာသင္႔ မလာသင္႔" ေဆာင္းပါးမွာ "ငါတို႔က လဲေတြ၊ လားေတြနဲ႔ အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္တဲ႔ စလုံးေတြေလာက္ေတာင္ အဂၤလိပ္စာ မေတာ္ ဘူးဆိုပါလား၊ ေလပါ႔ကြာ" လို႔ လူငယ္တစ္ေယာက္က ကြန္မင္႔ေရးေတာ႔ သူ တင္မကဘူး၊ က်ေနာ္ပါ ေလ သြားခဲ႔ရဖူးပါတယ္။
စိတ္မေကာင္းဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ေတြလည္း ထင္ ႀကီးတစ္လုံး ကိုင္ေစာင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ မ်ိဳးဆက္ေတြပဲေလ။ ထိုင္းလည္း ကိုယ္႔ေလာက္ မစြံ၊ မေလး လည္းကိုယ္႔ေလာက္ မစြံ၊ စလုံးလည္း ကိုယ္႔ေလာက္ မစြံ။ လာအိုေတြ က ပါ ေက်ာ္တက္သြားေတာ႔မွ ေအာက္ဆုံးက ထိုင္ေနရတဲ႔ ဘဝအမွန္ကို သိ ခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။
ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာကို က်င္႔သုံးဖို႔ဆိုရင္လည္း တစ္ဖက္သားကို အ႐ူး အႏွမ္း သေဘာထားမွ ရတတ္ျပန္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ မဟာဗ်ဴဟာ တစ္ နဲ႔ ႏွစ္ ၾကားမွာ အႏုလုံ၊ ပဋိလုံ လည္ပတ္ေနခဲ႔ရတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ႔ ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ ၾကည္႔မိတယ္။
(အိႏၵိယနဲ႔ တရုတ္ကိုထိန္းဖို႔ ျမန္မာျပည္ဟာ အေမရိကန္ေတြအတြက္ အ ခ်က္အခ်ာက်တယ္)။ ပစိဖိတ္ကို ပိုင္မွ အာရွကို စိုးမိုးႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ေျပာသေလာက္ႀကီးေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။
သယံဇာတေတြ ေပါတယ္။ (ဘရူႏိုင္းကို မမီဘူး)
(လူေတြက မညံ႔ဘူး)။ ဂ်ပန္ေတြ ကိုရီးယားေတြေလာက္ (အမ်ားစုက) ေတာ္ လည္းမေတာ္ ႀကိဳးလည္း မႀကိဳးစားဘူး။ ပိုက္ဆံနဲ႔ အခ်ိန္ရွိရင္ ကိုရီးယား ဇာတ္ကားေတြေလာက္ေတာ့ ျမန္မာ ဒါ႐ိုက္တာတိုင္း ႐ိုက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာကို အေတာ္ဆုံး လူရႊင္ေတာ္ဆု ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
အမွာ။ ကြင္းစ ကြင္းပိတ္ထဲက စာေတြက ၾကားဖူး နားဝ စကားေတြပါ။
က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြကို အမွန္ေတြပဲ ေျပာသင္႔ၿပီ။
သယံဇာတနဲ႔ ပါးပါးနပ္နပ္ေလး မ်ွားေခၚၿပီး လူသားအရင္းအျမစ္ကို စိုက္ပ်ိဳး သင္႔ၿပီ။
အသုံးအစြဲမတတ္ရင္ ဘာသာေရးက ႏိုင္ငံေရးကို ရန္မူတယ္။
ႏိုင္ငံေရးကလည္း အကိုင္အတြယ္မတတ္ရင္ ဘာသာေရးကို မ်က္ေစာင္း တခဲခဲပဲ။
က်ေနာ္တို႔ အရူးေပ်က္ခ်ိန္ တန္ပါၿပီ။ တက္လာမယ္႔ လူငယ္ေတြကိုလည္း အရူးလုပ္ဖို႔ မသင္႔ေတာ႔ဘူး။ ရုစဗဲ႔ရဲ႕ ဒုတိယ မဟာဗ်ဴဟာကို က်ေနာ္ ျငင္း ဆန္လိုက္မိပါတယ္။
ေနာက္မွပဲ တတိယ မဟာဗ်ဴဟာကို ဆက္ပါဦးမယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို အျခား ကေလာင္နဲ႔ ေဆာင္းပါးအရွည္ ေရးဖူးေၾကာင္း ဖတ္ဖူးသူမ်ားကို အသိေပး ခ်င္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လည္း ေျပာရင္ရေနလို႔ အခု အတို ခ်ဳပ္ ျပန္ေခၚလိုက္တာပါ။
Post a Comment