အေရွ႕အလယ္ပိုင္း
ဆံုးၿဖတ္္ခ်က္တစ္ခု ခ်မွတ္ရာမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အၾကံဥာဏ္ကိုယူၿပီး ဆံုးၿဖတ္ တာမ်ိဳး အေရွ ့အလယ္ပိုင္းမွာ မရွိခဲ ့ဖူးပါဘူး။ ေရွးေဟာင္းအစၥလာမ္မစ္ အခ်ိန္ ကိုပဲၾကည့္မလား။ ကိုလိုနီေခတ္ကိုပဲၾကည့္မလား။ ကိုလုိနီေခတ္ေနာက္ပိုင္း အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒေခတ္ကိုပဲၾကည့္မလား။ ဘယ္ေခတ္ကိုပဲၾကည့္ၾကည့္ အေရွ ့အလယ္ပိုင္းေဒသမွာ ဒီမိုကေရစီယဥ္ေက်းမွဳ လံုး၀ မရွိဘူးဆိုတာေ တြ ့ရပါလိမ့္မယ္။ ၿဗိတိသွ်နဲ ့ၿပင္သစ္ ကိုလိုနီေခတ္မွာေတာ႔ သူတို ့က အေရွ႕ အလယ္ပိုင္းကို တစ္နိုင္ငံစီ သီးသန္ ့ခဲြပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ကဲြထြက္သြား တဲ ့နုိင္ငံငယ္ေလးေတြကလည္း ၿဗိတိသွ်နဲ ့ၿပင္သစ္ေတြထြက္ခြာသႊား တဲ႔ေနာက္ အာဏာရွင္အစိုးရစနစ္နဲ ့လမ္းဆံုးသြားခဲ ့တယ္။ ဒါဟာ မေတာ္တဆတိုက္ဆိုင္မွဳ တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ အၿမစ္စဲြေနတဲ ့ယဥ္ေက်းမွဳနဲ ့ လူမွဳေရးဆုိင္ရာ အေျခခံအေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ကိုၿဖစ္လာတာပါ။
ဒီမွာေစာဒကတက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့တက္လို့ရတာေပါ့။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆိုတာ လူ ့သမုိင္းမွာ အေကာင္းဆံုးႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ခုၿဖစ္ေနသလို အာရွတုိက္ရွိ နုိင္ငံေတြ အပါအ၀င္ နုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရာက္ရွိ၊ ပ်ံ႕ႏွံ႕ၿပီံး က်င္႔ လည္းက်င့္သံုးေနၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္အေၿခမခုိင္ေသးဘူးဆုိရင္ေတာင္ စတင္က်င္ ့သံုးနုိင္ဖုိိ ့ေတာ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၾကိုးစားေနၾကတယ္။ အဲဒီေဒသ အသီးသီးက နိုင္ငံေတြမွာလည္း ဒီမိုကေရစီယဥ္ေက်းမွဳ မရွိပါဘူး။ သူတို႔လည္း ရေအာင္က်င္ ့သံုးေနၾကတာပဲ မဟုတ္ဘူးလားဆိုတ ဲ့ေစာဒက မ်ိဳးေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ အေရွ ့အလယ္ပိုင္းမွာက အေၿခခံရွိေနရမယ့္ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားၿပဳနုိ္င္ငံေရး ပံုသ႑ာန္ မရွိသလို ဒီမိုကေရစီစနစ္လက္ခံ က်င္သံုး နုိင္ဖို ့အေၿခခံအုတ္ၿမစ္ၿဖစ္တဲ ့လူမွဳေရးဆုိင္ရာ လုိအပ္ခ်က္ေတြလည္း ရွိမေန ပါဘူး။
ပထမဆံုးအေနနဲ ့ေၿပာရရင္ သာတူညီမွ် နုိ္င္ငံသားစိတ္ပါ။ ခင္ဗ်ားန ဲ့ကၽြန္ေတာ္တုိ ့နွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ၾကြယ္၀မွဳ၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ေအာင္ ၿမင္မွဳ၊၊ ရုပ္ပုိင္း စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ၿခားနားမွဳေတြ ရွိေနၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တို ့နွစ္ေယာက္စလံုးမွာ "နုိင္ငံသား"ဆိုတဲ ့အသိစိတ္တူညီမွဳ ရွိေနရပါမယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့နွစ္ေယာက္စလံုးမွာ တူညီတဲ ့အခြင္ ့အေရး၊ နုိင္ငံအေပၚ ထား ရွိရမယ့္ တူညီတဲ ့တာ၀န္နဲ ့၀တၱရားရွိေနရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့နွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ဥပေဒအရၿဖစ္ေစ၊ ကိုယ္က်င့္တရား အရၿဖစ္ေစ တူညီေနၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ ့တရားဥပေဒစိုးမိုးဖို ့ဆုိရင္ ဒီအခ်က္က မၿဖစ္မေနရွိေနမွ ရပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုလည္း ပညာတတ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ လူကံုတန္အသိုင္းအ၀ိုင္းကတင္ လက္ခံထားလုိ ့မရပါဘူး၊ လူ ့အဖဲြ ့အစည္းတစ္ခုလံုးက လက္ခံထားမွရပါတယ္။
အေရွ ႕အလယ္ပိုင္းရွိေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ့ၿမင္ေ နရတာက လူမ်ိဳးစုစိတ္ဓါတ္နဲ ့ ပေဒသရာဇ္ စနစ္ပါ။ ေဆာ္ဒီအာေရဗ် မွာဆုိ ရင္ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ေတြက တစ္နွစ္မွာတစ္ၾကိမ္ ဘုရင္ကို လက္ေဆာင္ ပဏၰာေတြ ဆက္သၾကတယ္။ ေရွးေဟာင္းတရုတ္ၿပည္ၾကီးလိုပါပဲ။ ဘုရင္က သူတုိ ့ဆက္သတာေတြထက္ တန္ဖုိးပိုၾကီးတဲ ့ပစၥည္းေတြကို ဆုခ်တဲ႔အေနနဲ႔ ၿပန္ေပးတယ္။
လူထုရဲ႕သစၥာေစာင့္သိမွဳကလည္း နုိင္ငံကိုသစၥာေစာင့္သိတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ လူ မ်ိဳးစုအေပၚသစၥာေစာင့္သိတာမ်ိဳး ၿဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီပံုစံနဲ ့နုိင္ငံေတာ္တစ္ႏိုင္ငံ ၿဖစ္လာမွာ မဟုတ္သလုိ နုိင္ငံသားစိတ္ဆိုတာလည္း ရွိလာစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ လြန္ခဲ ့တဲ ့ႏွစ္ေတြတုန္းက ေဆာ္ဒီမွာ တာ၀န္က်ၿပီး တာ၀န္ၿပီဆံုး လို ့ၿပန္ေတာ့မယ့္ အေမရိကန္သံအမတ္နဲ႔ ဒီကိစၥကို ကၽြန္ေတာ္ေဆြးေနြးေ တာ႔ က်ေနာ္႔အယူအဆကို သူကလည္းသေဘာတူတယ္။ ေဆာ္ဒီမွာ ပေဒသ ရာဇ္စနစ္ အခုိင္အမာရွိေနတယ္လို ့သူကၿပန္ေၿပာခဲ ့ပါတယ္။ လစ္ဗ်ားေတြ လည္း အလားတူပါပဲ။ ညီညြတ္တဲ ့နုိင္ငံေတာ္ဆိုတဲ ့အသိမရွိၾက ပါဘူး။ ေဒ သစဲြေခါင္းေဆာင္ေတြ ေလလံုးထြားထြားေၾကြးေၾကာ္ေနၾကတဲ ့အတုိင္း လူမ်ိဳး စုေပါင္းစည္းေရးအတြက္ပဲ တိုက္ပြဲေတြဝင္ေနၾကပါတယ္။ အဲသလို လူမ်ိဳးစုနုိင္ ငံေတြမွာ အာဏာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္ က်ဆံုးသြားၿပီးဆိုတုိင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေ ရး ဥပေဒေတြနဲ ့ဆက္စပ္ၿပိး နုိင္ငံေရးကို ဘယ္လို ဖြဲ႔စည္းတယ္။ ဆံုးၿဖတ္ ခ်က္ခ်မယ့္ ပုဂၢိဳလ္က ဘယ္သူ။ ဘယ္လိုဆံုးၿဖတ္ရမယ္စတဲ ့ၿပန္လည္သံုး သပ္မွဳေတြ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေလာက္နဲ ့လည္းဒီမိုကေရစီက ၿဖစ္မလာ နုိင္ပါဘူး။ သူတို ့တေတြရဲ ့အေၿခခံစိတ္ဓါတ္ ထဲမွာကိုပဲ “ႏိုင္ငံသား “ ဆိုတဲ ့ ခံယူခ်က္မရွိဘဲ “ လူမိ်ဳးစု” ဆုိတဲ ့စိတ္ဓာတ္ပဲရွိေနၾကပါတယ္။
အာရပ္နုိင္ငံတစ္ခ်ိဳ ့ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးေနနိုင္ၾကတာပဲလို ့ေလ့လာ သူေတြက ေထာက္ၿပေကာင္းေထာက္ၿပၾကပါလိမ့္မယ္။ မွန္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အထူးသၿဖင္ ့ပိုေခတ္မွီတဲ ့အီဂ်စ္၊ ေမာ္ရိုကို၊ တူနီးရွားလို နိုင္ငံေတြ မွာေတာင္ မွ ဒုတိယအခ်က္ၿဖစ္ၿပီး အလြန္အေရးပါတဲ ့ လုိအပ္ခ်က္ၾကီးရွိေနဆဲပါ။ ရင့္က်က္တဲ ့ဒီမိုကေရစီၿဖစ္လာဖို ့နုိင္ငံသားတုိင္းက ပထမဆံုးေရြးေကာက္ ပဲြရလာဒ္ကို လက္ခံရံုတင္ မရပါဘူး။ အဆက္ဆက္ေသာေရြးေကာက္ပဲြေတြ ရဲ႕ ရလာဒ္ကို လက္ခံထားၾကမွရပါတယ္။ ဒီလိုအပ္ခ်က္က အလြန္အေရးပါ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သေဘာအရကေတာ့ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာမွဳ ကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးနုိင္တဲ ့ ဒီအခ်က္ကို “မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္” လုိ ့ေခၚခ်င္ ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးထုကို ေနာက္တန္းေနရာမွာပဲ ထားဖို ့ ေခါင္းမာေန ၾကေတာ့ လုပ္အားနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ရည္ကလည္း ခ်ိဳ ့တဲ ့ေနၿပန္ပါတယ္။ အာရပ္ လူ ့အဖဲြ ့အစည္းဟာ အမ်ားအားၿဖင္ ့အမ်ိဳးသားဦးစီးတဲ ့လူ ့အဖဲြ ့အစည္းပါ။ လူ ့အဖဲြ ့အစည္းထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း အမ်ိဳးသားေတြလို စြမ္းေဆာင္ ရည္ေတြ ၿမင့္မားလာနုိင္ဖုိ ့အတြက္ ပညာသင္ေပးေရးကိစၥကို ၿငင္းဆန္ေန ၾကဆဲျဖစ္တယ္။ နုိင္ငံေရးတံခါးေတြပြင့္ဖိုနဲ႔ ့ေခတ္မွီတဲ ့စီးပါြးေရးစနစ္ က်င့္သံုး နုိင္ဖုိ ့ ဒါကအေရးၾကီးလွတဲ ့အခ်က္ပါ။ အမ်ိဳးသမီးထုက္ုိ ပညာသင္ေပးဖို ့ အတြက္ ဆင္ေၿခေတြ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေပးၿပီး ေခါင္းမာစြာ ျငင္းဆန္ေန ၾကဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပသနာက မ်ိဳးဆက္တစ္ခုကေန ေနာက္မ်ိဳးဆက္တစ္ခုထိ ပါသြားတတ္ၿပီး ပညာမတတ္တဲ ့မိခင္တစ္္ေယာက္က ပညာမတတ္တဲ ့ကေ လးကို ေမြးထုတ္ေပးဖုိ ့ အလားအလာပိုရွိပါတယ္။ မိခင္ေတြက ကေလးေတြ နဲ ့အတူေနရခ်ိန္ဖခင္ေတြထက္ ပိုပါတယ္။ ပညာတတ္မိခင္ေတြရဲ႕မ်ိဳးဆက္ မွာဆုိရင္ မိခင္ေတြကလည္း ပညာတတ္ကေလးေတြကို ေမြးထုတ္ေပးၿပီး ကေလး ေတြကို ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရာမွာလည္း အၿမင္က်ယ္က်ယ္၊ လက္ရွိ အေနအထားနဲ႔ မတူညီတဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားေတြနဲ ့ ၿပုစုပ်ိဳးေထာင္ေပး ၾကဖုိ ့ရွိပါတယ္။
ဆက္ရန္
Post a Comment