အေဖ။ ။ သား၊ ပထမဆုံးေန႔ ေက်ာင္းရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳကို ေျပာျပပါဦး သားရဲ႕။
သား။ ။ က်ေနာ္႔ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပ႔ဂ်္ မွာ အေသးစိတ္တင္္ထားတယ္ေလ၊ ဝင္ဖတ္ ၾကည့္ေပါ႔။ ေနာက္ေန႔ေတြပါသိခ်င္ရင္ က်ေနာ္႔ေပ႔ဂ်္ကို လိုက္ခ္လုပ္ထားၿပီး ဖတ္ေနရင္ သိႏိုင္တာပဲ ေဖေဖ။
အေဖေမးတာကို မေျဖဘဲ ေဖ႔စ္ဘုတ္လိုက္ခ္လုပ္ဖို႔ေျပာရင္ရင္း သားက အခန္းထဲဝင္သြားေတာ႔တယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ဒီေလာက္မျဖစ္ေသးေပမဲ႔
ဒီလိုလည္း မျဖစ္ေလာက္ေသးဘူး။ စကၤာပူမွာျဖစ္ေနၿပီ။
သား ။ ။ က်ေနာ္ ထမင္းစားမယ္ ေမေမ။
အေမ။ ။ သားဘာသာ ခူးစားလိုက္ေလ။ အားလုံးအဆင္သင္႔ပဲ။
သား ။ ။ ေမေမက အိမ္ရွင္မဆိုၿပီး ဒါေလးေလာက္မွ လုပ္မေပးႏိုင္ ရင္ ေမေမ႔အလုပ္က ဘာလဲ။
သားကို တိုးတက္ေခတ္မွီေစခ်င္တဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရအေမဟာ ျပန္ေပး လိုက္ရတဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေတြနဲ႔ ေခတ္မွီသြားတဲ႔သားအတြက္ ဝမ္သာရမွာလား၊ ဝမ္းနည္းလိုက္ရမွာလားဆိုတာကို မေရမရာျဖစ္သြားရွာပုံပါပဲ။
ေခတ္မွီတယ္ဆိုတာကေရာ ဘာပါလိမ္႔။
Post a Comment