ဘာသာေရးပြဲအခန္းအနားၿပီးေတာ႔ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ၊ လူေတြေရာပဲ။ ဇင္ေဝေသာ္တို႔လည္း ေရွာင္မရေတာ႔ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ စိတ္ႀကိဳက္ေတာင္မေရာက္လိုက္ဘဲ ရြတ္ခဲ႔ရတယ္
**ပန္းေတြမပြင္႔ေသးဘူး ဗ်ာ**
ဟုတ္သလား
ပန္းေတြေတာ႔ မပြင္႔ေသးဘူး ဗ်ာ
(May be but there are not flowers yet.)
တကယ္ေတာ႔ သူဟာ အျဖဴေရာင္
အံစာတုံးတစ္တုံးပါ
သူနဲ႔ သူတို႔ကို လက္မနဲ႔ေတာက္
အေပၚ ေျမွာက္
ေဒါက္ကနဲ ေအာက္အက်
ခြက္ငယ္နဲ႔ အုပ္ထားလိုက္ၾကတယ္။
သူနဲ႔ သူတို႔ဟာ
ေလွာင္.....
ေမွာင္........
ေဟာင္........
ခြက္ငယ္ေအာက္မွာေတာင္
ဒိုင္မင္းရွင္းေတြ မေျပာင္းခဲ႔ၾကဘူး
အဲ သူကေတာ႔ အေရာင္ေျပာင္းသြားတယ္
အျပာရင္႔ရင္႔ အံစာတုံးတစ္တုံး ျဖစ္သြားေရာ။
ဆင္ကြ က်ားကြ
ေအာ္ၾက ေလာင္းၾက
ေလ်ာ္ၾက စားၾက
ကေလာ္ၾက ဖားၾက
တိမ္ေရးသဖြယ္ ေလာင္းကစားဝိုင္းထဲမွာ
သူ႔ ဒိုင္မင္းရွင္႔နဲ႔ သူ
အျပာေရာင္စစ္စစ္ ပြင္႔ပစ္ခဲ႔တယ္။
သူယုံၾကည္တာက လစ္ဘရယ္
လစ္ဘရယ္မွ အပ္ဘဆိုလုိတစ္ လစ္ဘရယ္။
ကဲ အခုၾကည့္
ေလ်ာ္ၾက စားၾက
ကေလာ္ၾက ဖားၾက
တိမ္ေရးသဖြယ္ ေလာင္းကစားဝိုင္းထဲကေန
အံစာတုံး ပီပီပဲ
ဘာမွမယူ
ဘာမွမရ
ထြက္သြားခဲ႔ျပန္ေရာ။
ဒီမိုကေရစီ ေဆာင္းဦးေပါက္အထိ
ပန္းပြင္႔ေတြ မပြင္႔ေသးလို႔ဆိုၿပီး
သူ႔ကိုယ္သူ မီးရွိဳ႕
အျပာေရာင္ ျပာမႈန္႔ေတြနဲ႔
ပန္းပင္ေတြကို ေျမဩဇာေကၽြးသြားခဲ႔တယ္။
အျပေရာင္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း
အျပေရာင္ဟာ ေတာ္လွန္ျခင္း
အျပေရာင္ဟာ
ဦး
ဝင္း
တင္
ဇင္ေဝေသာ္
(၂၇၊ ၄၊ ၁၄)
Post a Comment