စာအုပ္ကို အဖုံးဖုံးၿပီးကိုင္တတ္ျခင္း၊ စေရးၿပီဆိုသည္ႏွင္႔ ေဘာပင္အဖုံးကို လႊင္႔ပစ္တတ္ျခင္းသည္ တမူထူျခားသည့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ကာရိုက္တာတစ္ခုျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။
စာအုပ္ကို အဖုံးဖုံးၿပီးကိုင္ျခင္းကေတာ႔ ခိုင္မာေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ ရွိသည္။ စာသင္ခန္းနဲ႔ လုံးဝမဆိုင္ေသာစာအုပ္မ်ားကို အၿမဲဖတ္ေနတတ္သျဖင္႔ ဘဝ ရွင္သန္ေရးအတြက္ စာအုပ္ကိုဖုံးထားမွရမည္။
သာသနာ႔တကၠသိုလ္ သက္တန္း (ဆယ္တန္းျပဌာန္းခ်က္စာအုပ္မ်ား လက္ထဲ ရွိေနတတ္)၊ မဟာသႏၱိသုခသက္တန္း (Family Album USA) တစ္ေလ်ွာက္ လုံး စာအုပ္အဖုံးဖုံးခဲ႔ရသျဖင္႔ စကၤာပူေရာက္ရင္ေတာ႔ လြတ္ၿပီဟု ထင္ခဲ႔ေသာ္ လည္း မလြတ္ေျမာက္ခဲ႔ပါ။
ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးျဖစ္ေနၿပီး ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြကို စိတ္မဝင္းစားဘဲ ဟန္ တင္တန္ေတြ၊ ကစ္ဆင္းဂ်ားေတြကို စိတ္ဝင္စားေနသျဖင္႔ ႏွလုံးမသြင္းတတ္ သူမ်ား အကုသိုလ္မျဖစ္ေစရန္ ဖုံးေနရျပန္သည္။
အထူးသျဖင္႔ မစၥတာခ်ိဳင္းနားလို စာအုပ္မ်ိဳးကိုေတာ႔ ဖုံးမွကို ရေပလိမ္႔မည္။
ေဘာပင္အဖုံးလႊင္႔ပစ္ၿပီး စာေရးျခင္းကေတာ႔ ၾကာၾကာေရးလ်ွင္ အဖုံးက ေလး လာေသာေၾကာင္႔သာျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းေထြထူး မရွိပါ။
Post a Comment