အေတြ႔အႀကဳံေလးတစ္ခု ေျပာပါရေစဦး။
ရြာက ႏွင္းရီဆိုတဲ႔ေကာင္မေလး အျခားရြာက ျပန္လာေတာ႔ သရဲပါလာၿပီး အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ငိုလားရီလား ျဖစ္ပါေလေရာ။
ဒါနဲ႔ ရြာရွိ ပေယာဂဆရာကို သြားပင္႔ၾကသေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ႏွင္းရီနဲ႔အတူပါလာတဲ႔ သရဲက ပေယာဂဆရာထက္ ဝါရင္႔ေနေတာ႔ ပေယာဂဆရာကို လုံးဝမေၾကာက္ဘူး။ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ေတြ ျပန္ေျပာတယ္။
ဒီေတာ႔ ပေယာဂဆရာက ေနာက္ဆုံး ေဆးႀကိမ္လုံးနဲ႔ ရိုက္မယ္ၿခိမ္းေျခာက္ေရာ။ သရဲက မေၾကာက္ေရးခ် မေၾကာက္ပဲ။
ဆိုပါေတာ႔ ပေယာဂဆရာက ရိုက္ေရာ။
ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ရိုက္ၿပီးေတာ႔ ႏွင္းရီက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေတာင္းပန္ရွာတယ္။
"ေတာ္ၾကပါေတာ႔၊ အရိုက္ခံေနရတာက ႏွင္းရီပါ။ ႀကိမ္ရြယ္လိုက္တာနဲ႔ သရဲက အျပင္ေရာက္သြားၿပီ။ က်မ ၾကားဖူးတာက သရဲပူးလို႔ရိုက္ရင္ လူမွာ ဒဏ္ရာမက်န္ဘူး၊ သရဲပဲ ဒဏ္ရာရတယ္တဲ႔။ က်မ ေၾကာနဲ႔တင္ပါးေပၚက ဒဏ္ရာေတြ ၾကည့္ၾကပါဦး" ဆိုၿပီး ျပလို႔ ေဘးကလူေတြမွာ ရယ္ရမလို ငိုရမလိုပဲ။
ဆရာက မႏိုင္တဲ႔အခါ သရဲကိုရိုက္ေပမဲ႔ ကိုယ္႔ရြာသူပဲ ထိေနတတ္တယ္ဆိုတဲ႔ သခၤန္းစာေလး ရလိုက္တယ္။
မွတ္ခ်က္။ ေလာေလာဆယ္ အတည္ျပဳတဲ႔ဥပေဒနဲ႔ မဆိုင္ပါ။ ခ္ခ္။
Post a Comment