"ဘယ္ေန႔ တို႔ေက်ာင္းမွာ ဘာ ပြဲရွိတယ္ေဟ႔" ဆိုရုံနဲ႔ သံဃာငယ္ေတြက ဘာမွ မေမးရဲဘဲတကၠစီငွားၿပီး ႂကြၾကရတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ ေက်ာင္း က ဒကာတစ္ေယာက္က တကၠစီခေပးေပါ႔၊ အျပန္လည္း အဲသလိုပဲ။
ဒါေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုၿပီး ေရွ႕က ေက်ာင္းထိုင္သြားတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ကို ျပင္ဖို႔ေလ်ွာက္ၾကည့္တယ္။ လုပ္မသြားၾကဘူး။
ကိုယ္ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္ေတာ႔မွ အစည္းအေဝးမွာ
"တနဂၤေႏြေန႔၊ ပြဲရွိတဲ႔ေန႔ေတြမွာ ကားရပ္စရာ ေနရာမေလာက္လို႔ လမ္းေဘး မွာ ရပ္ခြင္႔ျပဳဖို႔ အစိုးရဆီက ခြင္႔ေတာင္းထားရတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္ပင္႔တဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြကို ကားနဲ႔ အႀကိဳအပို႔မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုေတာ႔ အဓိပၸါယ္ လုံးဝ မရွိေတာ႔ဘူး။ ေနာက္ၿပီး အရင္ဆရာေတာ္ႀကီးက ဝါအႀကီးဆုံး၊ ငါက ေက်ာင္းထိုင္ေတြထဲမွာ အငယ္ဆုံး၊ ကားအႀကိဳအပို႔ လုပ္ကိုလုပ္မွ ရမယ္၊ Time to change" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အခုဆို ဆရာေတာ္အႀကိဳအပို႔ကားေတြက သီးသန္႔၊ ကားဆရာေတြ လည္း သီးသန္႔ အဖြဲ႔လိုက္ပဲ။ ဘယ္သူက ဘယ္ေက်ာင္း၊ ကားနံပတ္က ဘာ။ ကားအေရာင္က ဘာအေရာင္၊ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳ ဖုန္းဆက္။ အားလုံး ကြက္တိ။
Post a Comment