ထူးဆန္းလို႔ ေျပာရအုံးမယ္

ဒီညေန အိႏၵိယန္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ျမန္မာစကား အေတာ္ေလး ေျပာႏိုင္တယ္။
ေျပာႏိုင္ဆို ၂၀၀၉ ခုကေန ၂၀၁၅ အထိ ျမန္မာျပည္မွာေနၿပီး စီးပြားေရးလုပ္လာတာ။

ျမန္မာျပည္မွာ အိမ္ရွိတယ္၊ ႐ုံးရွိတယ္၊ ဂိုေဒါင္ရွိတယ္။ အခုေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံသား ခံယူထားတယ္။

သူက ဥဂ်ိန္ (ပါဠိ ဥေဇၨနီ) ျပည္နယ္သား။ သူေ႒းဆိုပါေတာ့။

ျမန္မာျပည္တြင္းစီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ သူလည္း အေတာ္အရွံဳးေပၚေနတယ္။ အဓိကက အိႏၵိယနဲ႔ ကုန္သြယ္ေရးျပသနာေၾကာင့္။

သူလာတာက တရားထိုင္ခ်င္လို႔ လာစုံစမ္းတာ။ ျမန္မာလိုပဲ ေျပာတာမ်ားတယ္။ သူ႔ကို လက္ရွိ တ႐ုတ္ဘုန္ၾကီးသင္တန္းထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။

ေနာက္ဆုံးအခ်က္က သူက ဂ်ိန္းဘာသာဝင္။
မဟာဝီရတပည့္ေပါ့။
သူ႔မွာ ဘာသာေရးစည္းတားထားတာ မရွိဘူး။
ဒါက ခ်စ္စရာ အေကာင္းဆုံးပဲ။
ကိုယ္နဲ႔မတူလို႔ မိစၧာဒိ႒ိထဲ ထည့္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။

အိႏၵိယမွာ ဘာသာတရားႀကီးေတြ ထြန္းကားခဲ့တယ္၊ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒီအခ်က္ပဲ။
သူတို႔က အျငင္းသန္ေပမဲ့ မတူညီမႈကို မတူညီမႈအေနနဲ႔ပဲ ထားၾကတယ္။ ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းရင္ ယူတာပဲ။