▼တြင္းတူးသူ▼

တစ္ခါက အညာၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ထဲကေဈးထဲမွာ ဘာသာေရးနဲ ႔ႏြယ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြဝတ္ထားတဲ႔လူတစ္ေယာက္က ေရရွားတဲ႔အရပ္အတြက္ အဝီစိတြင္းတြင္းတူးဖို႔ အလႉလိုက္ခံတယ္ တဲ႔။ ျမန္မာေတြကေတာ႔ ႀကံဳလာရင္ နည္းမ်ားမဆို လႉလိုက္ၾကတာပါပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီ ေဈးထဲမွာမနက္က အလႉခံခဲ႔တဲ႔လူက ညေနေရာက္ေတာ႔ အရက္ဆိုင္ထဲမွာ က်က်နန ပြဲေတာ္တည္ေနေတာ႔သတဲ႔။ ဒီအခါမွာ အလႈရွင္ေတြထဲက သူ႕ကုိေကာင္းေကာင္းႀကီးမွတ္မိတဲ႔လူနဲ႔ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ပါေလေရာ၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီလူက


"ေဈးထဲမွာ မနက္က အဝီစိတြင္းတြင္းတူးဖို႔ အလႉလိုက္ခံေနတာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ား လူလိမ္ပဲ"

"အလႉလိုက္ခံတာေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္၊ လူလိမ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခု တကယ္ပဲ အဝီစိတြင္းတူးေနတာပါ၊ က်ဳပ္ေသရင္ သြားရမဲ႔ အဝိစိတြင္းေလဗ်ာ" တဲ႔။


ခပ္နက္နက္ေလး ထပ္တူးဖို႔ အရက္ဖိုးေလးေတာင္ ထပ္ပူေဇာ္ရဦးမလိုလို။


( မိတ္ေဆြရဟန္းတစ္ပါး ရဲ႕ စကားကုိ ျပန္ရွဲတာပါ။)



သီဟနာဒ(ကမ္းလက္)








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေဟာႏၲဳ (ဟြန္းတု၊ ဟြန္တု) ၊ ေဒမ (ေဒမ၊ ေဒးမ)

ဤအသံထြက္ကိစၥက ျမန္မာမဂၢဇင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျငင္းခဲ့ၾက၊ ခုံခဲ့ၾကသည္လည္း မ်ားလည္းမ်ား၊ ၾကာလည္း ၾကာလွၿပီး ျဖစ္သည္။ ေဟာႏၲဳကုိ ဟြန္းတုဟု စၥေျပာက္သံႏွင့္ ထြက္လုိက္ရမွ အားရပါးရ ရွိသည္ဟု ဆရာႀကီးေမာင္သာႏုိးက ဆုိခဲ့ဖူးသည္။ ထုိကိစၥႏွင့္ စပ္လ်င္း၍ ေရးေတာ့အမွန္၊ ဖတ္ေတာ့အသံဟူေသာ အုပ္စုက တစ္ခုကြဲေနသည္။

ဆရာေတာ္မ်ား ႐ြတ္ဖတ္သည္ကုိ ဂ႐ုတစုိက္ နားေထာင္ၾကည့္ေသာ အခါ၌ပင္ ဟြန္းတုဟု အသံထြက္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ား ရွိသလုိ ဟြန္တုဟု အသံထြက္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ား ရွိေနျပန္သည္။

အမွန္မူ ဤျပႆနာသည္ သဒၵါႏွင့္ ဘာသာေဗဒၾကားက ျပႆနာတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဤသည္မွာလည္း ပါဠိသဒၵါဆုိသည္ထက္ ျမန္မာသဒၵါဟုဆုိလွ်င္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မည္။ ဤဝစၥေပါက္က (မိမိႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဘာသာစကားမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္) ပါဠိမွာေရာ အဂၤလိပ္မွာပါ မရွိေပ။

ျမန္မာက က၊ ကာ၊ ကားဟု အသံသုံးမ်ိဳး ခြဲထားသည္။ ေရးထုံးလည္း ကြဲေနသည္။

ပါဠိမွာက (ပါဠိဟုဆုိေသာ္လည္း ႐ုိမင္အကၡရာေျပာင္းထားေသာ ပါဠိဟု ဆုိလုိသည္။) အႏွင့္ အာႏွစ္မ်ိဳးသာ ရွိသည္။ အကုိ (a) ျဖင့္ ျပၿပီး အာကုိ (È) တုံးတင္ထားေသာ ေအျဖင့္ သေကၤတျပသည္။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ အားဟူေသာ အသံပါဠိမွာ မရွိဟု ယူဆရန္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ အမွန္ဆုိလွ်င္ ပါဠိသာ စကားေျပာဘာသာစကားျဖစ္လွ်င္ အား (သုိ႔) ကားစေသာ ဝစၥေပါက္ပါေသာ အသံ ရွိကုိရွိေနသင့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပါဠိမွာက ထုိေရးထုံး လုံးဝမရွိ။ ေရးထုံးမရွိသျဖင့္ အသံမရွိဟု ေျပာရန္ စဥ္းစားသင့္ၿပီဟု ထင္သည္။

အဂၤလိပ္ဘာသာစကားမွာလည္း ဝစၥေပါက္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ ေရးထုံး အတည္တက် မရွိပါ။ ဥပမာ… car - ျဖစ္ပါသည္။ စီေအအာ(ရ္)သည္ ကာမဟုတ္၊ ကား ျဖစ္သည္။ အာ(ရ္)က အာ အသံကုိ ကုိယ္စားျပဳသလုိ ဝစၥေပါက္သံ “ကား”ကုိလည္း ကုိယ္စားျပဳတတ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ုိမင္အကၡရာျဖင့္ ပါဠိသင္ၾကားသူမ်ား၌ အာႏွင့္အားၾကား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ျပႆနာ မရွိေတာ့ေပ။ အေၾကာင္းက ထုိဘာသာမ်ား၌ (:) ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ သေကၤတ မရွိေသာေၾကာင့္ပင္။

ဥပမာတစ္ခု ျပခ်င္သည္။

ဒါန (dana) သံဃိကဒါန (Sanghika dana)

အင္တာေနရွင္နယ္က အသံထြက္ၾကေသာ ဤဒါနႏွစ္ခု အသံထြက္ မတူေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ဒါနကုိ အသံထြက္ရာ၌ ျမန္မာမ်ား အသံထြက္သကဲ့သုိ႔ပင္ ဒါန - ဟု ဝစၥေပါက္သံ မပါဘဲ ထြက္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ သံဃိကဒါနကုိ ေျပာၾကရာ၌ ဆန္ဃိက ဒါးန - ဟု ဝစၥေပါက္သံျဖင့္ ဒါးန - ဟု အသံထြက္ေနၾကသည္ကုိ ၾကားရသည္။

ေပမ (တဏွာ)ကုိလည္း ေပမဟု အသံထြက္သူ ရွိသလုိ ေပးမဟု ဝစၥေပါက္ျဖင့္ အသံထြက္ၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရျပန္သည္။

အသံေဗဒအရဆုိလွ်င္ေတာ့ အ၊ အာ၊ အား - အသံသုံးမ်ိဳးသည္ အရွည္အတုိသာ ကြာျခားသြားသည္။ အ - က ရွည္ေသာအခါ အာ - ျဖစ္သြားၿပီး အာ - ကုိ ပုိ၍ ရွည္ေစေသာအခါ အား - ျဖစ္သြားသည္ဟု ယူဆရန္သာ ရွိသည္ ထင္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာသာေဗဒကုိ ကြ်မ္းက်င္ေသာ ေမာင္သာႏုိးအုပ္စုက ေဟာႏၲဳကို ဟြန္းတုဟု ျမန္မာသံပီပီ အသံထြက္လုိက္ရမွ အားရသည္ဟု ဆုိလုိက္ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ သူရွင္းျပေသာ ဘာသာေဗဒ ရွဳေထာင့္မ်ားလည္း ေတာ္ေတာ္စုံလင္ပါသည္။

ျမန္မာပါဠိကုိ ျမန္မာသဒၵါႏွင့္ တုိက္ဆုိင္၍ ဝစၥေပါက္သံ မရွိဟုဆုိေသာ အဖြဲ႔ကလည္း ေရွးေရွးေသာ ျမန္မာဆရာေတာ္မ်ား ေရးသားသည့္ က်မ္းဂန္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ကုိးကားၿပီး ဟြန္တုဟုသာ အသံထြက္ႏုိင္ေၾကာင္း ျပန္လည္ ေျပာဆုိၾကသည္။

ယခုတင္ျပလုိေသာ အခ်က္ကား ေမာင္သာႏုိးလုိလဲ ဘာသာေဗဒရွဳ႕ေထာင့္မပါ၊ အျခာသူမ်ားလုိလည္း က်မ္းညႊန္းအကုိးအကား မပါ၊ ႀကံဳေတြ႔၊ ၾကားသိရေသာ ပါဠိစကားလုံးမ်ား၏ အသံကုိသာ ေျပာလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိင္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ သီရိလကၤာဆရာေတာ္မ်ား ပရိတ္ရြတ္သည္ကုိ ဂ႐ုတစုိက္ နားေထာင္ၾကည့္ေသာအခါ ဝစၥေပါက္ကိစၥကုိ သူတုိ႔ လုံးဝပင္ အေလးမထားေၾကာင္း ၾကားေနရသည္။ ဒီဃသရျဖင့္ ေရးထားေသာ ပုဒ္မ်ားကုိ တစ္ခါတစ္ရံ ဝစၥေပါက္သံ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဝစၥေပါက္ မပါေသာအသံတုိ႔ျဖင့္ ႐ြတ္ဆုိတတ္ၾကသည္။

သီရိလကၤာဆရာေတာ္တုိ႔ကုိ အဂၤလိပ္စာ လႊမ္းမုိးမႈ႔ေၾကာင့္ဟု ႀကံဖန္အေၾကာင္းျပရန္ ရွိေသာ္လည္း ထုိင္းဆရာေတာ္တုိ႔ကမူ ျမန္မာဆရာေတာ္မ်ား ကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္စာမွာ အလြန္အမင္း မေတာ္ၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္ ထုိဆရာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ေသာ ပါဠိ၌လည္း ဝစၥေပါက္သံမ်ား ပါေနသည္ကုိ ၾကားရသည္။

ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ပါဠိ ၌ ဝစၥေပါက္အသံ ရွိ၊ မရွိကိစၥသည္ ျမန္မာမ်ားသာ ျငင္းခုံေနၾကေသာ ကိစၥဟု ယူဆရန္သာ ရွိေတာ့သည္။

ထုိ႔အျပင္ ေရးထုံးမရွိသျဖင့္ အသံမရွိဟု ေျပာရန္လည္း ခက္လွပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ (ကုိယ္တုိင္ သီရိလကၤာ၊ ထုိင္းရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ပရိတ္ အတူတူ ႐ြတ္ရတတ္ေသာ ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္ ဆုိရလွ်င္ ေမာင္သာႏုိးတုိ႔အုပ္စုက ပုိ၍ အင္တာေနရွင္နယ္ဆန္သည္ဟု ဆုိရန္သာ ရွိပါေတာ့သည္။

သံဃႆ ေဒမ - ကုိ ေဒးမ - ဟု ဝစၥေပါက္ျဖင့္ အသံထြက္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေဒမဟုလည္း ထြက္သံ ၾကားရျပန္သည္။ သိပ္မထူးျခားလွဟု ထင္ပါသည္။

ဟြန္းတု - လုိ႔ရသည္၊ ေဒးမ - လုိ႔ ရသည္။

ဤျပႆနာက မိမိတုိ႔မွာသာ ရွိသည္။ အေၾကာင္းက ျမန္မာသဒၵါမွာ ဝစၥေပါက္သံ သီးသန္႔ထားရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပါဠိမွာ ၾကည့္ေသာအခါ ဝစၥေပါက္ မေတြ႔ရ၊ ဝစၥေပါက္သံ မရွိဟု ယူဆျခင္း ျဖစ္သည္။ အျခားဘာသာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၌ ဝစၥေပါက္သံ သီးသန္႔ေရးထုံး ရွိဟန္မတူ၊ (ေသခ်ာသည္က ပါဠိႏွင့္ အဂၤလိပ္မွာ မရွိ)။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဝစၥေပါက္မွာလည္း စပယ္ရွယ္ အခြင့္ေတာ့ မရွိေတာ့ေပ။ ဟြန္ - လုိ႔ရ၊ ဟြန္း - လုိ႔ရ၊ ေဒ - လုိ႔ရ၊ ေဒး - လုိ႔ ရေတာ့သည္။

သုိ႔ေသာ္
ကား - မရွိေသာ ဘာသာစကား၊
ဟြန္း - မရွိေသာ ဘာသာစကား၊
ေအး - မရွိေသာ ဘာသာစကားေတာ့ ရွိမည္မည္ မထင္။




သီဟနာဒ









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

"ဝမ္" မွာစိုးရသည္

တရားနာျခင္းကို "ဓမၼႆ၀န" ဟုေခၚသည္။ တရားနာရာ၌

၁။ မၾကားဖူးေသးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ၾကားရျခင္း၊
၂။ ၾကားဖူးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ထပ္၍ ရွင္းလင္းစြာနားလည္ရျခင္း၊
၃။ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္ေနေသာ အခ်က္မ်ား၌ ယံုမွားကင္းရျခင္း၊
၄။ အယူမွန္ သမၼာဒိ႒ိကို ရျခင္း၊
၅။ သဒၶါ ပညာတိုးပြား၍ စိတ္ၾကည္လင္ျခင္းဟူေသာ အက်ိဳး ငါးပါးကို ရႏိုင္သည္။


[ေဆာင္] သူေတာ္တရား ၊ နာယူျငားက ၊ မၾကားစဖူး ၊ ၾကားရဖူး၏။
ၾကားဖူးၿပီးျပန္ ၊ ထပ္မံရွင္း၍ ၊ လြတ္ကင္းယံုမွား ၊ ေျဖာင့္သားအယူ ၊
စိတ္ၾကည္ျဖဴသည္ ၊ငါးဆူရၿမဲ အက်ိဳးတည္း။


တရားနာ အတု


ဤအက်ိဳးတရားမ်ားကို ရဖို႕ရန္ ရည္သန္၍ တရားနာရာ၌သာ ဓမၼႆ၀န ကုသိုလ္အစစ္ျဖစ္ႏိုင္၏။ ဓမၼကထိကကို ခင္မင္၍ျဖစ္ေစ၊ ရယ္စရာ ေမာစရာ အေသာပါ၍ ေပ်ာ္ရႊင္၍ျဖစ္ေစ ၊ "တရားမွ နာေဖာ္မရဘူး ။ အပ်င္းထူလိုက္တာ" ဟုကဲ့ရဲ႕မည္ စိုး၍ျဖစ္ေစ၊ သူမ်ားအထင္ႀကီးေအာင္ျဖစ္ေစ၊ ဓမၼကထိက၏ အရည္အခ်င္းကို အကဲခတ္ကာ ကဲ့ရဲ႕တန္လွ်င္ ကဲ့ရဲ႕လို၍ျဖစ္ေစ နာၾကရာ၌ကား ေပါက္ေဖာ္ႀကီးစကားလို "၀မ္မွာ" စိုးရသည္။


ေရွးတုန္းက ေပါက္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ေလွစီးသြားရာ ေလွသမားက "ေပါက္ေဖာ္ - ေလွကယိုလို႕ သတိထားပါ" ဟု သတိေပး၏။ ေပါက္ေဖာ္က "ေလွထဲ၌ ရွိေသာေရယိုတာ ဘာအေရးစိုက္စရာရွိလဲ" ဟု ယူဆ၍ အားပါးတရထိုင္၏။ အေတာ္ၾကာလွ်င္ တင္ပါးက ေအးစက္စက္ရွိ၍ ငံု႕ၾကည့္ေသာအခါ ေရေတြကို ျမင္သျဖင့္ "ဟင္....မယိုတဲ့အျပင္ ၀မ္ေတာင္ ၀မ္ေသးသကိုး" ဟုေျပာသတဲ့။


ထို႕အတူ မေကာင္းစိတ္ယိုထြက္ဖို႕ တရားနာရာ၌ အယိုဘဲ ၀မ္မွာ စိုးရသည္။


စာဖတ္ျခင္း အက်ိဳး


ယခုေခတ္၌ကား အလိမၼာကို ေကာင္းစြာေပးႏိုင္ေသာ က်မ္းစာေတြေပါမ်ားလွ၏။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ က်မ္းစာမ်ားကို ၾကည့္ရွဳက်က္မွတ္ ရြတ္ဖတ္၍ ေနလွ်င္လည္း တရားနာျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရႏိုင္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေခတ္ဆန္ဆန္ တရားကိုနာမည့္အစား က်မ္းစာကို ၾကည့္ရွဳေနျခင္း ၊ ႏွဳတ္ရွင္းသူကို ဖတ္ဖို႕ရန္ေတာင္းပန္၍ ၾကားနာျခင္းတို႕က အက်ိဳးမ်ားဖြယ္ ရွိပါေသးသည္။
{မည္သည့္က်မ္းစာသည္ မိမိတို႕ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္ဟု မေရြးခ်ယ္တတ္လွ်င္ ဇိနတၳပကာသနီ ၊ ဗုဒၶ၀င္ ၊ သံေ၀ဂ၀တၳဳဒီပနီ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား စီစဥ္ေတာ္မူအပ္ေသာ က်မ္းစာတို႕သည္ အမွန္အက်ိဳးမ်ားေသာ က်မ္းစာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။}


(မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ အရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသ ေရးသားေတာ္မူေသာ "ကိုယ္က်င့္ အဘိဓမၼာ" စာ-၁၉၉~၂၀၀)



အဘိဓမၼာ အသင္း၀င္ တစ္ဦးမွ ျပန္လည္ပူေဇာ္သည္။








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

"ဓာတ္ေတာ္"

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဓာတ္ေတာ္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိေတာ႔တယ္။
တစ္မ်ိဳးက ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတ႔ဲ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အဓိ႒ာန္နဲ႔ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ေၾကာင္႔
ေနာက္ တစ္မ်ိဳးက လူေတြ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ႔ ဆရာေတာ္ အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ၾကလို႔ က်လာတဲ႔ ဓာတ္ေတာ္။


ကမ္းလက္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေရေရလည္လည္ လန္းတယ္

(၇ - လျပည့္) အမွတ္တရ

သမုိင္းသစ္တစ္ခုကုိ ေရးဖုိ႔ အေရခြံေတြ တစ္လွပ္ခ်င္း ခြာခ်လာေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီကုိ (၇) ႏွစ္အတြင္း တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ရက္စက္တဲ့ ေမ ေႏြရဲ႕အပူက (၃၈) နဲ႔ (၄၂) ၾကားမွာ လူးလားေခါက္ျပန္။ ေလသံမေျပာင္းေသးတဲ့ အညာရဲ႕ ေျခာက္ေသြ႔မႈက ေန႔တာေတြကုိ ဆြဲဆန္႔ေနေတာ့တယ္။ ပူလွခ်ည့္။


ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တုန္း (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလက အတူ ေရးခဲ့၊ ျငင္းခုံခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆီကုိ အလည္ ေရာက္သြားမိတယ္။ သူယူထားတဲ့ မိန္းမနဲ႔ သူ႔သားေလးကုိ ျမင္ဖူးခ်င္တာလည္း ပါပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာက သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ကေလးေတြအတြက္ ဂိမ္းဆုိင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ စကားေျပာေနစဥ္မွာပဲ ဂိမ္းေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဆီက အလုိမက်တဲ့ အသံတစ္ခု လြင့္ထြက္လာတယ္။


“ေ- ာက္ကားက ေမွာက္ပဲ ေမွာက္ေနတယ္”
အံ့ဩသြားတဲ့ က်ေနာ့္ကုိ ကဗ်ာဆရာက


“မင္း အံ့ဩေနသလား၊ မအံ့ဩနဲ႔ဦး၊ ငါ့သား ျပန္လာေအာင္ ေစာင့္ဦး” ဆုိၿပီး သူ႔အေမနဲ႔အတူ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ သြားဝယ္တဲ့ (သုံးႏွစ္သား) သူ႔သားကုိ ေစာင့္ဖုိ႔ေျပာလုိ႔ အံ့ဩတာေတာင္ ႏွာဖာႀကိဳး အဆြဲခံလုိက္သလုိ တုန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားရတယ္။ မၾကာပါဘူး၊ သူ႔သားေလး ေရာက္လာတယ္။ သူ႔ပါးစပ္ကလည္း စကားလုံးေတြ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ႐ြတ္လုိ႔ …


“ဦး ….. (သူ႔အေဖနာမည္) မေန႔က တစ္ေန႔လုံး အိမ္မျပန္ဘူး။ သူ႔ေစာ္ဆီကုိ သြားတယ္။ ဦး (…..) က ေသာက္ရမ္း လန္းတယ္” တဲ့။


သုံးႏွစ္သားေလးက ဒါမ်ိဳးေတြ ေျပာတတ္ေနလုိ႔ အူတက္မတတ္ ရယ္ခဲ့ရတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ရွင္းျပတာက သူ႔သားေလးဟာ ဂိမ္းကစားတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးေတြဆီကေန အဲ့သလုိ စကားလုံးေတြ ၾကားရင္း တတ္လာတာတဲ့။ ဟုတ္မယ္။ သူေျပာေနတဲ့ ေဝါဟာရေတြက သုံးႏွစ္သားေလးနဲ႔ လုံးဝ မဆုိင္ဘူး။


ကေလးကုိ မုန္႔ဖုိးေပးၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္လုိက္တယ္။


ကင္မရာထဲမွာ ပါတဲ့ ေရသူမပုံကုိ ဒီေကာင္ေလးက ဘယ္လုိ ေတြ႔မွန္းမသိ ေတြ႔သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီပုံကုိ ျပရင္း ဒါ ဘယ္သူ႔ပုံလည္းလုိ႔ သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက “အဲ့ဒါ… ဦးေစာ္ေလ” တဲ့။


“လန္းတယ္၊ လန္းတယ္၊ ဦးေစာ္က ေသာက္ရမ္း လန္းတယ္” တဲ့။


ရီလုိက္ရမလား၊ ငုိလုိက္ရမလားကုိ မသိေတာ့ပါဘူး။




ကဲ … ထားပါေတာ့ မင္းျမတ္ကုိကုိရယ္။ “ေစာ္” ေတြ “လန္း” ေတြကုိ မင္းေျပာတတ္ေပမယ့္ “ေရသူမ” ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရကုိေတာ့ မင္း နားမလည္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ မင္းပုံေလးကုိ အမွတ္တရ ဦးဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။


ေရေရလည္လည္ လန္းတယ္။



ဇင္ေဝေသာ္











Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Diploma in Buddhism 2012/2013 (20th Intake)
Awarded by The Buddhist & Pali University of Sri Lanka


“He who sees the Dhamma, sees me.  He who sees me, sees the Dhamma” ... Buddha

To understand Buddhism is to learn the Dhamma. For almost two decades, the Buddhist & Pali College of Singapore (which is affiliated to the Buddhist and Pali University of Sri Lanka) annually runs the Diploma in Buddhism to provide a platform for anyone interested to pursue Buddhist studies in the academic pathway. Be part of this learning journey with the leading Buddhist Institute in the world – The Buddhist and Pali University of Sri Lanka.



For more information, please see details here and also visit to Mangala Vihara






စပ္စပ္
(ဘာသာေရးသတင္းတာဝန္ခံ၊ ကမ္းလက္)






Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေဒသနာေတာ္မ်ားထဲမွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္

       ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သဘာဝကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ျပထားသည္ကို ပိဋကတ္သံုးပံုထဲ၌ မ်ားစြာေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။လူတိုင္း (ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္း) သိေသာ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ေဒသနာမွာ ဝိနယပိဋကတ္ႏွင့္ ဒီဃနိကယ္တြင္လာေသာ အဂၤ ါ(၁၂) ပါးျဖင့္ ဆက္စပ္ျပေသာ အႏုလံု၊ ပဋိလံု ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာတရားပင္ျဖစ္သည္။ ဤေဒသနာကိုပင္ သၿဂိဳဟ္ဟုေခၚေသာ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ၌ ထပ္မံမိတ္ဆက္ေပးခဲ့ျပန္ရာ အဂၤါ(၁၂) ပါး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားက နာမည္ႀကီးလူသိအမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။

       အထူးအားျဖင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာကို ဝိပႆနာအျမင္ျဖင့္ စီစစ္ခြဲျခမ္းျပေတာ္မူခဲ့ေသာ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေၾကာင့္ အဂၤါ(၁၂) ပါး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားက ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားၾကား၌ ေနလို၊ လလိုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဤေဒသနာကား သံသရာလည္ပံုႏွင့္ သံသရာရပ္ပံုကိုျပေသာ ေဒသနာသက္သက္သာျဖစ္သည္။ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးစသည္တို႔ႏွင့္ မပတ္သက္ေပ။

       အျခား ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာကို သံယုတၱနိကာယ္၌ ေတြ႔ရျပန္သည္။ ဤေဒသနာက သုတၱန္ေဒသနာေတာ္ပီပီ လူ႔ျပႆနာ၊ ဘဝျပႆနာကို က်ိဳးေၾကာင္းဆက္ျပထားေပသည္။

       ဘဝျပႆနာသည္ တဏွာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
       တဏွာသည္ ဆႏၵ( Desire) ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
       ဆႏၵသည္ ႏွစ္သက္မႈ၊ မႏွစ္သက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
       ႏွစ္သက္မႈ၊ မႏွစ္သက္မႈသည္ ဖႆေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
       ဖႆသည္ ရုပ္ႏွင့္ နာမ္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ (D : 11, 55)

       လူတစ္ေယာက္၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု၊ ႏိုင္ငံတစ္ခု၌ျဖစ္တတ္ေသာ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးတို႔ကို ဤသုတ္ေတာ္က အေၾကာင္းရွာျပထားခဲ့သည္။ အဂၤါ(၁၂) ပါး၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားႏွင့္ သေဘာတရားတူေသာ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္ပံုအနည္းငယ္ ကြဲလြဲေပသည္။ ဤသည္မွာ ေဒသနာဥာဏ္ေတာ္၏ အစြမ္းပင္ျဖစ္သည္။

       ေနာက္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္က လူ၏ေန႔စဥ္ဘဝ၊ ေန႔စဥ္ေဝါဟာရႏွင့္ ပို၍နီးကပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရျပန္သည္။
       ဒုကၡကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ သဒၶါတရားျဖစ္၏။
       သဒၶါကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ပီတိျဖစ္၏။
       ပီတိကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ပႆဒၶိ( ကိုယ္၊ စိတ္ေအၿငိမ္းမႈ) ျဖစ္၏။
       ပႆဒၶိကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ သုုချဖစ္၏။
       သုခကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ သမာဓိျဖစ္၏။

       သမာဓိကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ နိဗၺိဒါၶဥာဏ္ျဖစ္၏။
       နိဗၺိဒါဥာဏ္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ အႆာဒ( မသာယာႏိုင္မႈ) ျဖစ္၏။
       အႆာဒကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ဝိမုတၱိ(လြတ္ေျမာက္မႈ) ျဖစ္၏။
       ဝိမုတၱိကိုအေျခခံ၍ ဝိမုတၱဥာဏဒႆနဥာဏ္ျဖစ္၏။
       ဒုကၡကိုအေၾကာင္းခံ၍ သဒၶါျဖစ္သည္ ဆိုေသာစကားသည္ အလြန္အဓိပၸါယ္ရွိသည္။

       လူသည္ ဒုကၡေတြ႔မွ သဒၶါတရားေပါက္ကာ ဘာသာတရားဖက္သို႔ ဦးလွည့္လာတတ္သည္။ ယေန႔ လတ္တေလာျဖစ္ေနၾကေသာပံုစံႏွင့္ အေတာ္နီးစပ္ေနေပသည္။ ယေန႔ဟုဆိုေသာ္ ယခုေခတ္လူသားမ်ားကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ အ႒ာကထာဆရာကလည္း ဤသို႔ပင္ မွတ္ခ်က္ခ်သျဖင့္ ထိုေခတ္ကလည္း ဤသို႔ပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

       အဓိကအားျဖင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဖာ္ျမဴလာသံုးမ်ိဳးႏွင့္အထက္ရွိႏိုင္ေၾကာင္း ပညာရွင္တို႔ ယူဆၾကေလသည္။

       ၁။ သံသရာလည္ေၾကာင္း၊ ျပတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျမဴလာ
       ၂။ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ေဖာ္ျမဴလာ
       ၃။ ဘဝဒုကၡမွ ဘဝထြက္ေျမာက္ေရး ေဖာ္ျမဴလာ ဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။

       ဤသို႔ဆိုေသာ္ ေဗာဇၥ်င္(၇) ပါးကိုလည္း ေမ့ထား၍ ရမည္မထင္။ ေဗာဇၥ်င္္(၇) ပါးကသည္ပင္ တစ္ခုကိုတစ္ခုအေၾကာင္းခံၿပီးမွ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္။
       သတိမရွိပဲ ဓမၼဝိစယမျဖစ္
       ဓမၼဝိစယမရွိပဲ ဝီရိယမရွိ
       ဝီရိယမရွိပဲ ပီတိမျဖစ္
       ပီတိမျဖစ္ပဲ ပႆဒၶိမျဖစ္
       ပႆတိမျဖစ္ပဲ သမာဓိမျဖစ္
       သမာဓိမျဖစ္ပဲ ဥေပကၡာမျဖစ္- ဟု ဆိုႏိုင္သည္။

       သတိမရွိက ဓမၼကို စူးစမ္းသိျမင္မႈ မရွိႏိုင္၊ စူးစမ္းသိေလးမွ မသိက ဝီရိယထားၿပီးအားထုတ္မႈ မရွိႏိုင္ဟု စသျဖင့္ ဆိုလိုထားေပသည္။

       ေခတ္ပညာရွင္တို႔အလိုအရ “ အရွင္သာရိပုတၱေလာင္းလ်ာကို အရွင္အႆဇိမေထရ္ ေဟာခဲ့ေသာ “ ေယ ဓမၼာ ေဟတုုပၸဘာဝါ” စေသာ ဂါထာသည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၏အခ်ဳပ္ဟု ဆိုၾကေလသည္။        ဝိနည္းခႏၶကဝဂ္၌ ကိုယ္က်င့္တရားေရးရာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဖာ္ျမဴလာကို ေတြ႔ရျပန္သည္။

       ၁။ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ကို မျဖည့္က်င့္သူသည္ သီလကို ျဖည့့္က်င့္သည္မမည္၊
       ၂။ သီလမျပည့္သူသည္ စိတ္၏ေအးၿငိမ္းမႈကို မရ၊
       ၃။ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရသူသည္ တရားဓမၼကို ေကာင္းစြာနားမလည္ႏိုင္၊
       ၄။ တရားဓမၼကို မသိျမင္သူသည္ ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ရာကို မေရာက္ႏိုင္ ဟု လွလွပပ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္စပ္ျပေတာ္မူခဲ့သည္။

       ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သေဘာတရားမ်ားပါဝင္ေနသည့္ ေဒသနာတို႔ကိုၾကည့္ရာ အဂၤါ(၁၂) ပါးျဖင့္ျပေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္က အဘိဓမၼာသေဘာတရားမ်ား မပါဝင္ပဲ နားလည္ရန္မလြယ္ကူရကား အခက္ခဲဆံုးဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။

       မည္သို႔ျဖစ္ေစကာမူ ဗုဒၶေဒသနာကို ပညာရွင္မ်ား ေလးစားေနရျခင္းကား ဤ Relativity Theory ကို ရုပ္တရားဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကိုသာမက နာမ္တရားအဆင့္ဆင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၌ပါ ဆက္စပ္ျပထားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ အထူးသျဖင့္ အိုင္းစတိုင္းကဲ့သို႔ေသာပုဂၢိဳလ္ကို အသည္းခိုက္ေစႏိုင္ေသာ ေဒသနာကား Dependent Oringination ဟုလည္းေကာင္း၊ Relativity Theories ဟုလည္းေကာင္း၊ Casual Relationship ဟုလည္းေကာင္း အဆင္ေျပသလုိ ျပန္ဆိုၾကသည့္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ ေဒသနာပင္ျဖစ္ေပသည္။

       အံ့ၾသဖြယ္မရွိေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္-
       ဗုဒၶသည္ ဓမၼႏွင့္ ထပ္တူၾက၍
       ဓမၼသည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ထပ္တူၾက၏။

       ဤသို႔ဆိုေသာ္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သည္ပင္ ဗုဒၶႏွင့္ထပ္တူပင္ က်ေနျပန္ေသး၏။

       ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သည္ အမွန္တကယ္ ခက္ခဲနက္နဲရံုသာမက အျမင္အားျဖင့္လည္း ခက္ခဲနက္နဲသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္မည္ဟု မွတ္ယူရေပေတာ့သည္။



သီဟနာဒ









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ႏွလံုးသားက ဦးေႏွာက္ကို ထိန္းေက်ာင္းေပးတယ္

ပုဂၢိဳလ္ေရးဆိုင္ရာ ႏူရိုဘုိင္အိုေလာ္ဂ်ီအဖြဲ႔က အလြန္အေရးပါတဲ့ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမႈကို ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ဒါကေတာ့ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေတြအေပၚအေျခခံၿပီး ဦးေႏွာက္ဟာ အျမဲတမ္းဆန္းသစ္ေနတယ္တဲ့။ အဖိုးတန္တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လိုအသံုးခ်မလဲဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈအေပၚအေျခခံၿပီး အဲဒီေရြးခ်ယ္မႈကပဲ ဘဝကို ေျပာင္းလဲေစျပန္ပါတယ္။

လူအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရးတုိင္းဟာ ဦးေႏွာက္ကို ေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေကာင္းမြန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းမြန္သည္ျဖစ္ေစ အင္မတန္ရင္းႏွီးတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြက ပိုၿပီးေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ ဒီဆက္ဆံေရးကုိ အစျပဳၿပီး အမွတ္တရေတြ၊ ခံစားမႈေတြ ေမြးဖြားေပးႏိုင္ပါတယ္။

အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတိုင္းဟာ အငိုနဲ႔ စၾကရတာပါ။ ေမြးဖြားၿပီဆိုကတည္းက ဦးေႏွာက္ဟာ သူ႔ခရီးရွည္အတြက္ ကမၻာသစ္တစ္ခုကုိေရာက္ရသလုိ အံ့ၾသဘနန္းေတြနဲ႔ စတင္ခဲ့ရတယ္။ ကေလးလူမမယ္္ဟာ အျပင္ကမၻာရဲ့ ေတာက္ပတဲ့အလင္းေရာင္ေတြ၊ ထိခိုက္ခံစားရမႈေတြ၊ အထူးအဆန္းပစၥည္းေတြ၊ မျမင္ဘူးတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ၊ အရိပ္မည္းမည္း ပံုရိပ္ေတြ၊ စတာေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ရေတာ့တာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ကိုလႊမ္းမိုးေစတာကေတာ့ သူ႔ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးေနသူပါ။

ဦးေႏွာက္စကင္(န္) က ကေလးနဲ႔ မိခင္တို႔ ဦးေႏွာက္ေတြရဲ့ သဟဇာတျဖစ္ေနမႈကို ျပႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္းရဲ့ ဦးေႏွာက္နဲ႔မဆိုင္တဲ့ အဇၥ်တၱအေႏွာင္အဖြဲ႔ကိုေတာ့ မျပႏိုင္ပါဘူး။ ခႏၶာကိုယ္ကြဲေနေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ရဲ့ခံစားမႈက တူကိုတူေနပါတယ္။ ႏွလံုးသားရဲ့ ဆစ္ဂနယ္ကိုမွီၿပီး မိခင္က သူမ ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ကေလးကိုေျပာတယ္။ မ်က္ေစ့၊ မ်က္ႏွာ၊ အသံနဲ႔ ဆက္သြယ္တယ္။

တိုးတက္လာတဲ့ ဦးေႏွာက္ေၾကာဆိုင္ရာ သိပၸံပညာကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ ကေလးရဲ့ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဘယ္အရာဟာ ပထမဆံုးစြဲက်န္ေနသလဲဆိုတာ သက္ေသျပလို႔ ရသြားပါၿပီ။

သူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးရဲ့ အမူအက်င့္၊ အေတြးအေခၚ၊ သူ႔ကိုယ္သူျမင္တဲ့သေဘာထား၊ ၾကင္ယာဖက္ေရြးခ်ယ္မႈ စတာေတြဟာ ဒီပဏာမအဆင့္ကေန စခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေတြကို ေတြ႔ရွိမႈဟာ ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာရံုေၾကာဆိုင္ရာ သိပၸံပညာရဲ့ အဆံုးပဲလို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ ပထမ မ်ိဳးရိုးဗီဇ၊ ဒီေနာက္ ကေလးဘဝက ပံုရိပ္ေတြ စြဲထင္က်န္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ရဲ့ အေလ့အထ၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါေတြထပ္ေတြ႔ရေတာ့-

ဒါေပမယ့္ က်ယ္ျပန္႔လာတဲ့ ဦးေႏွာက္ဆိုင္ရာ ေလ့လာမႈေတြက ဒါေတြတင္မကပဲ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ေနာက္ မိတ္ေဆြဖြဲ႔မႈေတြ၊ ဘဝရဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈေတြ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ ေရြးခ်ယ္မႈေတြဆီကို ေျခဆန္႔ၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေဘာ္ဒီစစ္စတန္က သူ႔မိခင္နဲ႔တသားတည္း ရိွေနခဲ့တာကို သတိရေနတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့လည္း ဒီလုိတသားတည္းရွိတဲ့ ဆက္ဆံေရးကို ေတာင့္တေနတတ္ပါတယ္။ ဒီဆက္ဆံေရးဟာ ဇနီးေမာင္ႏွံၾကားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၊ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အေရးတႀကီး ဆက္ဆံရတဲ့ ဆက္ဆံေရးဆိုရင္ ဦးေႏွာက္ကို ပံုသ႑ာန္ေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ဦးေႏွာက္က လူကိုေျပာင္းလဲေစျပန္ပါတယ္။


မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ Daniel Siegel နဲ႔ Allan Schore တို႔က ေလာ့(စ္) အိန္ဂ်ယ္လိ၊ ကယ္လီဖိုးနီးယားတကၠသိုလ္ ကြန္ဖရင့္တစ္ခုမွာ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါက ကေလးငယ္ကုိျပဳစုုျခင္းက ဗီဇကို ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေစတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါမွာ ဗီဇကဇာတိျပလာတဲ့ကိစၥဟာ ဘယ္ေလာက္လႊမ္းမိုးႏုိင္မႈ ရွိႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဦးေႏွာက္နဲ႔ စိတ္ပညာရွင္ ေဒါက္တာ Siegel က ကေလးဘဝက မိခင္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေမ့ေပ်ာက္မရျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမႈအေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ရိုမစ္တစ္အခ်စ္ကို ဆက္လက္ရွာေဖြေနတတ္ေၾကာင္းရွင္းျပၿပီး ရိုမစ္တစ္အခ်စ္က ဦးေႏွာက္ရဲ့ ပံုသ႑ာန္နဲ႔ အလုပ္လုပ္မႈဖန္ရွင္ကို ျပန္လည္ပံုသြင္းတတ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေတြက ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးဆက္ေတြကို အားေပးႏိုင္ပါသလား။

“အသက္ရွည္စြာ ေနထိုင္ရမႈ၊ က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ အသိဥာဏ္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သိပၸံနည္းက် ရွာေဖြေတြ႔ရွိမႈေတြအရ အျပန္အလွန္ အားကိုးအားထားျပဳရတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြဟာ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေကာင္းက်ိဳးေတြအမ်ားႀကီး ေမြးဖြားေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေထာက္ျပေနပါတယ္” လုိ႔ ေဒါက္တာ Siegel က ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အားေပးမႈဟာ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ ရွည္လည္းရွည္ၾကာ၊ အားေပးမႈလည္း အျပန္အလွန္ရွိတဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ ထူးထူျခားျခားကို အက်ိဳးရွိေစပါတယ္။

အိမ္ေထာင္ဖက္ေရြးခ်ယ္ရာမွာ ဘယ္ေလာက္စဥ္းစားခဲ့ရသလဲဆိုတာကို စဥ္းစားပါ။ အားကိုးလို႔၊ ယံုၾကည္လို႔ရပါ့မလားဆိုတာ တစ္ေယာက္ရဲ့မ်က္လံုးေတြကတဆင့္ ရွာေဖြရတာေတြ၊ အက်င့္ေဟာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုစြန္႔ အေလ့အက်င့္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပဳစုေပးေနရတတ္တာေတြ၊ အေတြးအေခၚ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ အစားအေသာက္၊ မိတ္ေဆြသစ္တိုးပြါးလာမႈ၊ မိသားစုအေရအတြက္ တိုးပြါးလာမႈစတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေပါက္ကြဲရတတ္တာေတြ၊ ဒါေတြအားလံုးဟာ ဦးေႏွာက္ကုိ ပံုစံအသစ္ေဖာ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

လူႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ ဦးေႏွာက္ဟာ နယ္ပယ္တစ္ခု ခ်ဲ႕ထြင္လိုက္ရပါတယ္။ “ ငါ” အစား “ ငါတို႔ ” ဆိုတာ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ္ဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဦးေႏွာက္ကသိၿပီး ဘယ္သူဟာ ငါမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အင္ျမဴးစစ္စတန္က သိပါတယ္။ ဒါကို အာရံုရဲ့ အကူအညီနဲ႔ အသစ္ဝင္လာတဲ့ ဒုတိယလူကို အင္ျမဴးစစ္စတန္က သိမ္းဆည္းထားပါတယ္။

ခ်စ္တင္းေႏွာတဲ့အခါ၊ ဖလူးျဖစ္ေနတဲ့အခါ၊ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အေအးပတ္တဲ့အခါေတြမွာ ကိုယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့သူနဲ႔ အိုင္ဒင္ဒတီျခင္း အလဲအလွယ္ အနည္းငယ္လုပ္ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် အိုင္ဒင္ဒတီျခင္း တသားတည္းလိုလိုျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အေရျပားျခင္းထိေနတာမကေတာ့ပဲ ႏွလံုးသားျခင္းပါ ထိေနၾကပါေတာ့တယ္။


အခ်စ္ဆိုတာ အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းပါ၊ က်ဴရွင္ကေတာ့ ေစ်းႀကီးပါတယ္။ အိမ္စာတစ္ခ်ိဳ႕ဆို နာနာၾကည္းၾကည္းလုပ္ရတာေတြေတာင္ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ UCLA က ဦးေႏွာက္နဲ႔ သိပၸံပညာရွင္ Noami Eisenberger က လူတစ္ေယာက္ဟာ ပစ္ပယ္ျခင္းခံရၿပီဆိုရင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္မႈေတြေတာင္ ဦးေႏွာက္မွာ ထင္ေနတယ္လို႔ ျပသသြားခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခ်စ္သူရဲ့ပစ္ပယ္ျခင္းကို ခံရၿပီဆိုရင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး နာက်င္ေနတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေနရာက နာက်င္ေနတယ္ဆိုတာ ေထာက္ျပလို႔ေတာ့ မရပါဘူး။

အဂၤလိပ္ပဲေျပာေျပာ၊ တရုပ္ပဲေျပာေျပာ ဒီလိုျဖစ္လာရင္ “ အသည္းကြဲ” တယ္လို႔ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ တကယ္ နာနာက်င္က်င္ ခံစားၾကရပါတယ္။

ေႏြးေထြးတဲ့ အထိအေတြ႔က်ျပန္ေတာ့လည္း အားလံုးကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ျပန္ပါေရာ။ ဗာဂ်ီးနီးယားတကၠသိုလ္က အာရံုေၾကာဆိုင္ရာ သိပၸံပညာရွင္ James Gan က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေျခခြင္ကို လွ်ပ္စစ္ေရွာ့တိုက္ၿပီး ၂၀၀၆- ခုႏွစ္က စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမမွာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဆက္ဆံေရးရွိပါတယ္။ စမ္းသပ္မႈက ေရွာ့(ပ္) မတိုက္္မီ စိတ္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ေရွာ့တိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ နာက်င္မႈ အတိုင္းအတာကို မွတ္သားေပးထားတယ္။

ေနာက္တစ္ခါ ေရွာ့တိုက္ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ သူမရဲ့ခ်စ္သူနဲ႔ လက္ခ်င္းဆုပ္ထားခိုင္းပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္က ပထမအႀကိမ္တုန္းကအတိုင္းပါ။ ဒီတစ္ခါမွာ နာက်င္မႈအတိုင္းအတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဦးေႏွာက္ကတဆင့္ အာရံုေၾကာတုန္႔ျပန္မႈဟာ သိသိသာသာ ေလွ်ာ့နည္းသြားပါသတဲ့။

ျပႆနာေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမွာ ဒီလိုတုံ႔ျပန္မႈေတြ မရွိပါဘူး။ ခိုင္မာတဲ့ ဆက္ဆံေရးလည္းရွိမယ္၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ့လက္ကိုလည္း ကိုင္ထားရမယ္ဆိုရင္ ေသြးတိုးမႈကို ေလွ်ာ့က်ေစတယ္၊ စထရက္ကို သက္သာေစတယ္။ က်န္းမာေရးလည္း ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစၿပီး ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္မႈေတြကိုလည္း သက္သာေစပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သိပ္ၿပီးလြယ္ကူလွတဲ့ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။

ပိုၿပီးၾကင္နာေဖးမတတ္တဲ့ အေဖာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔၊ သူ႔ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုသိဖို႔၊ သူ႔နာက်င္မႈ၊ ေတာင့္တမႈေတြကိုသိဖုိ႔ စတာေတြလိုအပ္ပါတယ္။ အက်င့္ေဟာင္းေတြကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္ကူလွတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြက အာရံုေၾကာေတြထဲမွာ စြဲထင္ေနၿပီးသားေတြပါ။ ဒါေတြအေပၚ ထပ္တလဲလဲအာရံုက်မေနဖို႔ နည္းလမ္းရွာရမွာပါ။ ဇနီးေမာင္ႏွံတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဒီအခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ ကုသထံုးေတြနဲ႔ ကုသၾကတာ၊ “ ႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ ” စိတ္ထားကို အားေကာင္းေစတာ စသည္ေတြ ျပဳလုပ္ၾကရပါတယ္။

Bianca Aceuedo နဲ႔ Arthur Aron တို႔ Stomy Brook တကၠသိုလ္က စိတ္ပညာဌာနမွာ ဆံုမိၾကေတာ့ အခုထက္ထိ “ အရူးအမူးခ်စ္ေနဆဲပါ ” ဆိုတဲ့ ကာလရွည္ၾကာလက္ထပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ့ဦးေႏွာက္ကို ဓာတ္မွန္ရိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ့ ဓာတ္ပံုကိုၾကည့္ေနစဥ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ဦးေႏွာက္ရဲ့ ရီးဝါး(ဒ္) စင္တာေတြဟာ ေတာက္ပေနတယ္။ လက္ထပ္စ ဇနီးေမာင္ႏွံကို (သူတို႔က ကိုကင္းသံုးစြဲသူေတြ) ဓာတ္မွန္ရုိက္ရာမွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

ထူူးျခားတာက ကိုကင္းသံုးစြဲဲၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံအသစ္နဲ႔မတူပဲ ကာလရွည္ၾကာ အတူလက္ထပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ့ စိုးရိမ္မႈ၊ ေၾကာင့္ၾကမႈေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္အပိုင္းေတြဟာ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းလို႔ ေနပါတယ္။ မိခင္ေမတၱာနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေက်နပ္မႈ၊ နာက်င္တာေလွ်ာ့နည္းေစမႈေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ဦးေႏွာက္အပိုင္းေတြကလည္း ထူးထူးျခားျခာကိုပဲ ေတာက္ပလို႔ေနပါသတဲ့။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အိမ္ေထာင္သည္ဘဝဟာ စိတ္ဖိစီးမႈကို ေလွ်ာ့ေစၿပီး အခ်စ္ခံရတဲ့ကေလးလိုလည္း လံုလံုၿခံဳၿခံဳခံစားရပါတယ္။

ဒီလို အိမ္ေထာင္သည္ရဲ့အခ်စ္ဟာ ကေလးနဲ႔ မိခင္ရဲ့တြယ္တာမႈနဲ႔ တစ္ပံုစံတည္း တူေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုအက်ိဳးေတြရဖို႔ မိခင္နဲ႔တူတဲ့ခ်စ္သူကို တမင္ရွာေဖြေနစရာေတာ့ မလိုပါဘူး။ လူရဲ့ခႏၶာကိုယ္က ဦးေႏွာက္လည္ပတ္ပံုနဲ႔ အဆင့္ေျပာင္းလဲပံုကို သိေနပါတယ္။

သိပၸံစမ္းသပ္ခန္းအျပင္မွာရွိတဲ့ ဥပမာကိုေရာ ေပးႏိုင္ဦးမလား။ ဒီကုထံုးကို (၇၄) ႏွစ္အရြယ္ရွိတဲ့ ကြ်န္မခင္ပြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အနီးကပ္သိျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ သူကလည္း ကြ်န္မလို စာေရးဆရာပါ။ ေလျဖတ္ေရာဂါျဖစ္ၿပီး တသက္လံုုးေျပာလာခဲ့တဲ့ ဘာသာစကားကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရၿပီး “ mem ” ဆိုတာေလးပဲ ေျပာႏိုင္ပါေတာ့တယ္။

ဆံုးရွံဳးသြားတဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခရီးကို ေတာင့္တရင္း သူနဲ႔ဆက္သြယ္ဖို႔ နည္းလမ္းအသစ္ေတြ ရွာေဖြၾကည့္မိတယ္။ ဂရုစိုက္တဲ့အမူအရာေတြ၊ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ေတြ၊ ဟာသေျပာတာေတြ စတာေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အိမ္မွာသူ႔ကို ထူးထူးျခားျခားသင္ေပးခဲ့တာေတြ၊ သူကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ သူ႔ဦးေႏွာက္ဟာ အေကာင္းဆံုးအေနအထားကို ျပန္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အခု ကြ်န္မတို႔ စကားေျပာလို႔ရၾကၿပီ။ စာအုပ္ေတြေတာင္ သူျပန္ေရးေနၿပီ။ မ်က္စိအျမင္အာရံုကလည္း တိုးတက္လာေနပါတယ္။

ဘဝရဲ့အေတြ႔အႀကံဳေတြကို အေျခခံၿပီး ဦးေႏွာက္က လုိုက္ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ဆက္ဆံေရးပါ။ ကိုယ့္အိမ္သူအိမ္သားနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကေလးေတြနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဒါေတြက ဦးေႏွာက္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့အာဟာရေတြပါ။

ကိုယ္ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့သူနဲ႔ အတူရွိေနတယ္ဆိုတာ ဦးေႏွာက္ကသိေနရင္ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြကို စဥ္းစားရင္ အဖိုးတန္အခ်ိန္ေတြကို မကုန္ဆံုးပါေစနဲ႔။ ဒီဘဝက ဘဝရဲ့အသစ္အဆန္းေတြကို ေလ့လာခြင့္ေပးမယ္၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေရာဂါကုထံုးေတြေပးမယ္၊ ခံစားမႈေတြပိုၿပီး ပြင့္လင္းလာမယ္။ ထိလြယ္ရွလြယ္အေနအထားလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ဒါေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ့ သခၤန္းစာေတြမို႔ ပိုၿပီးေတာင္ေလးေလးနက္နက္ရွိေစပါတယ္။

လက္ထပ္ထားတဲ့ႏွလံုးသားေတြဟာ အရာအားလံုးကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ပါတယ္။ ဦးေႏွာက္အပါအဝင္ပါ။

----------။။။။။။----------

( Diane Ackerman ရဲ့ Love’s brain chemistry ကို သင့္တင့္သလုိ ဘာသာျပန္၊ ျပန္ေရးထားတာပါ။ ေလးသြားမွာစိုးလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေဆးပညာသက္သက္အပိုင္းတခ်ိဳ႕ ခ်န္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္မိတာက နကုလမာတာနဲ႔ နကုလပီတာတို႔ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ဆုပ္ၿပီး အားေပးၾကရင္း ေရာဂါကထခဲ့ရတယ္ဆိုတာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနသလို၊ ျမန္မာေတြ ေျပာေလ့ေျပာထရွိတဲ့ “ တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္တြဲ” စတဲ့ ခြန္အားျဖည့္စကားလံုးေလးေတြကိုလည္း သတိရမိလို႔ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ သိပၸံပညာက မေတြ႔ေသးတာပဲ။ အခုေတြ႔ေတာ့ နကုလမာတာနဲ႔ နကုလပီတာတို႔ရဲ့ ေမတၱာဓာတ္ေတြဟာ နာက်င္မႈကို သက္သာေစ၊ ေရာဂါလည္းေပ်ာက္ေစဆိုတာ သိပၸံပဲလို႔ သိလုိက္ရလို႔ပါ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ သိပၸံ ( Belief နဲ႔ Science ) ထပ္တူက်ေနတာေလး ေတြးမိလို႔ပါ။

ေနာက္ၿပီး ဒီေဆာင္းပါးေလးကိုဖတ္ၿပီး လူျဖဴေတြ၊ တိုးတက္တဲ့ႏုိင္ငံကလူေတြ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကတာကို သိပၸံက ခပ္ေခ်ာ့ေခ်ာ့နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္သလားလို႔ မဆီမဆိုင္ေတြးရင္း ၿပံဳးမိလုိ႔ပါ။ ဖတ္ၾကည့္ပါ၊ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါတယ္။

ဇင္ေ၀ေသာ္







Original story >> Love's brain chemistry






Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

“ကား” ကနဲ႔ “ဖုန္း” ဆုိ က်သြားေတာ့…

ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္အေဟာင္းမ်ားရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီကုိ မျပန္မီေလးမွာတင္ပဲ Singtel က ဖုန္းဆက္ၿပီး mio TV နဲ႔ အင္တာနက္လုိင္းေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ စစ္ေဆးၾကည့္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါသလားလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ျပႆနာေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိလွေၾကာင္း၊ လာေရာက္ ၾကည့္ရွဳမယ္ဆုိရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လာေရာက္မလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ ေန႔ခင္း (၁၂) နာရီကေန (၃) နာရီအတြင္း လာမယ္လုိ႔ ေျဖၾကားတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူေရာက္လာတယ္။ မီယုိတီဗြီနဲ႔ အင္တာနက္ (ဝက္ဘ္ဆုိက္) ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး ေမာ္ဒန္းတစ္ခုထဲကေနပဲ သုံးေနေတာ့ တီဗြီမွာ အနည္းငယ္ထစ္တာမ်ိဳး၊ အင္တာနက္တက္တာ အနည္းငယ္ ေႏွးေနတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သူက ရွင္းျပ တယ္။ သူကေျပာေပမယ့္ ႏွစ္ခုလုံး ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။ mio တီဗြီမွာ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး၊ အင္တာနက္အတြက္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး သီးသန္႔စီ ထားသင့္ေၾကာင္း၊ Singtel ကုိ ဖုန္းဆက္ရင္ ေမာ္ဒန္းအသစ္ အလကား လာေရာက္တပ္ဆင္ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပရွာတယ္။

က်ေနာ္ကလည္း ဒီအတုိင္း အလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့ သူတုိ႔က အလကား လာဆင္ေပးရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး စားပြဲေပၚမွာ ရွဳတ္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ “ကိစၥမရွိပါဘူး။ ေက်းဇူးပါ။ လုိအပ္ရင္ ဖုန္းဆက္ပါ့မယ္” လုိ႔ ေျပာေတာ့ “ဆင္းတဲ(လ္) က အေကာင္းဆုံး ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးခ်င္လုိ႔ပါ” လုိ႔ ေျပာသြားပါေသးရဲ႕။

ပထမဆုံး ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာက ဒီကိစၥပါ။ မ်က္ေစ့နဲ႔ မျမင္ရေပမယ့္ အင္တာနက္လုိင္းေတြဟာလည္း လုိတာထက္ ပုိသုံးရင္ ရွဳတ္ေထြးၿပီး အဆင္မေျပမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္၊ အေဟာင္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီ အလည္မျပန္မီ လပုိင္းေလးအတြင္းမွာပဲ (၂) သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြကေတာ့ ေျပာသာေျပာေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔ တကယ္ျဖစ္လာဖုိ႔ အခ်ိန္လုိလိမ့္ဦးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ေနာက္ ဖုန္းကုိင္ႏုိင္လာတဲ့ လူဦးေရ ဘယ္ႏွစ္သန္း တုိးလာသလဲဆုိတာ တိတိက်က် မသိရေပမယ့္ သန္းခ်ီၿပီး တုိးလာမယ္လုိ႔ေတာ့ ခန္႔မွန္းလုိ႔ ရတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ျဖစ္လာ မယ့္ ျပႆနာက ကြန္နက္ရွင္းကိစၥပါ။ လုိင္းေတြ ပူးၾကပ္ေနေတာ့ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ဖုန္းေတြ ဝင္လာ ရင္ ေစာေစာ က ေစ်းႀကီး ေပး ဝယ္ထား ရ တဲ့ ဖုန္းလုိင္းကုိပဲ လာေရာက္ ထိခုိက္ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့သလုိျဖစ္လာရင္ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ပိုၿပီး အလုပ္မ်ားလာစရာ ရွိပါတယ္။

က်ေနာ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ငါးေထာင္တန္ေတြ ဖုန္းေတြမ်ား ထပ္ၿပီး ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ရင္ဆုိတာနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚ ဆုိေသာ”ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအသံ ထပ္တလဲလဲ ၾကားေနမိပါတယ္။

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဟန္းဖုန္းတစ္လုံး ပုိင္ဆုိင္မႈဆုိတာ အမွန္တကယ္ လုိအပ္တဲ့ကိစၥပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ဖုန္းေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ မေရာင္းခင္ အစုိးရက အမွန္တကယ္ လုပ္ေပးရမွာက နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ ကြန္နက္ရွင္းေတြ ပုိအားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ပါ။ မယုံမရွိပါနဲ႔၊ က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဖုန္းလုိင္း ဆက္သြယ္ခ်က္ကုိ သ႐ုပ္ျပတဲ့အေနနဲ႔ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ထုိင္ရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖုန္းကုိ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခၚျပပါတယ္။ သူတုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ အကြာအေဝးက တုိးတုိးေလး ေျပာတာေတာင္ ၾကားႏုိင္ပါတယ္။ ေခၚေနရင္း “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ သနားစဖြယ္အသံကုိ ၾကားလုိက္ရလုိ႔ အားပါးတရ ရယ္မိၾကပါေသး တယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြမ်ား ေပၚလာခဲ့ရင္ …။

မေတြးရဲေတာ့လုိ႔ ရပ္ထားလုိက္မိတယ္။

ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ၿပီး ဒုတိယေန႔မွာ ေဟာ့တ္ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းက ကားပါမစ္သတင္းနဲ႔ ကားေစ်းေတြ ထုိးက်သြားတဲ့ သတင္းပါ။ ႏုိင္ငံျခားေငြတစ္ေသာင္း ဘဏ္ထဲမွာ ရွိရင္ ပါမစ္မလုိဘဲ ကားတင္သြင္းခြင့္စတာေတြနဲ႔ သတင္းတူဂ်ာနယ္ကြဲေတြ ဝဲပ်ံေနၾကတယ္။ ဒီသတင္းက လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားေတြနဲ႔ေတာ့ သိပ္မဆုိင္လွပါဘူး။ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၃၅၀) နဲ႔ ေရာင္းေနလည္း ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဝယ္မစီးႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔လည္း ဒီသတင္းကုိ စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၅၀) ေလာက္နဲ႔ ရရင္ တုိ႔လည္း ကားစီးႏုိင္ၿပီလုိ႔ ႀကံဳးဝါးေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ ႀကံဳးဝါးသံကုိ ၾကားၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက ၿမိဳ႕ေတာ္အဝင္ ဟြန္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့ ကားတန္းႀကီးဆီကုိ ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။


“ဂိတ္ကုိ ေရာက္ဖုိ႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကာႏုိင္သလဲ အကုိ”
“ပုံမွန္ေတာ့ တစ္နာရီခြဲနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ထိ ၾကာတယ္”
“လမ္းေၾကာရွင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ ေမာင္းရမလဲ”
“အလြန္ဆုံး မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေပါ့ကြာ”


“ဖုန္း” ကိစၥတုန္းက အတုိင္းပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ (ကုိယ့္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘဲ) ေခါင္းနည္းနည္း ကုိက္သြားျပန္တယ္။ ကားအေရအတြက္က အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တုိးေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အညာမျပန္ခင္ ေနာက္ဆုံးနံပါတ္ျဖစ္တဲ့ ၃ - ဃ ေတြက ရန္ကုန္လည္း ျပန္ေရာက္ေရာ ၄ - ဃ ေတြကုိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဦးေလး တစ္ေယာက္ က ေျပာတယ္။ လကုန္ပုိင္းေလာက္ဆုိရင္ ၅ - ဃ ေတြ ထြက္လာေတာ့မယ္ တဲ့။

ကားေတြက တုိးလာခ်ိန္မွာ လမ္းေတြ တုိးလာတာ မေတြ႔ရဘူး။ ဒါဆုိရင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔လာႏုိင္မႈက ေဗဒင္မလုိ၊ နတ္ဆရာမလုိဘဲ ထုတ္လုိ႔ရတဲ့ အေျဖ ျဖစ္သြားတယ္။

စကၤာပူကြ်န္းငယ္ေလးရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံက ကားလမ္းေတြတဲ့။ ဒါေတာင္မွ ယဥ္ေၾကာပိတ္ဆုိ႔မႈ႕ေတြ မၾကာမၾကာ ျဖစ္ေနလုိ႔ အမ်ားသုံး ဘက္(စ္)ကား၊ MRT တုိ႔နဲ႔ ခရီးသြားၾကဖုိ႔ အစုိးရက အၿမဲတမ္း အားေပးေနရတယ္။ ကားအခြန္ေတြ အဆမတန္ တင္ထားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားဝယ္စီးသူဦးေရက သိသိသာသာ ေလ်ာ့မသြားဘူး။

ဆင္းရဲသားတုိင္း သိန္းငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးေစခ်င္ေပမယ့္ ၾကပ္လာမယ့္ ယာဥ္ေၾကာေတြကုိေတာ့ ရင္ေမာေမာနဲ႔ ခံစားေနမိတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အစုိးရ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က ကုိယ္ပုိင္ကားေတြ၊ ဇိမ္ခံကားေတြ တင္သြင္း ခြင့္ ေပ်ာ့ေလ်ာ့ေပး တာ မဟုတ္ဘဲ လမ္းေတြ ပုိက်ယ္လာေအာင္၊ ပုိေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔၊ လူထုသုံး ဘက္(စ္)ကားေတြ အဆင့္မီမီ ေျပးဆြဲႏုိင္ဖုိ႔ေတြ လုပ္ေပးရမွာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ကားေစ်းေတြ က်ေလေလ၊ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔မႈ မ်ားေလေလဆုိတာ တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံတုိင္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လမ္းေပၚက ျပႆနာပါ။


ငါးေထာင္နဲ႔ ဖုန္းတစ္လုံးရရင္၊
သိန္းငါးဆယ္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးႏုိင္ရင္၊

ေ႐ြ႕လုိ႔မရတဲ့ ကားတန္းႀကီးနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ…” ဆုိတဲ့ အသံကုိ ေၾကကြဲစြာ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ 


(ပံုကို ဤေနရာမွ ရယူပါသည္။)


နည္းပညာကမတုိး ဖုန္းကတုိး။ ကားလမ္းကမတုိး ကားကတုိး။ ဝင္ေငြကမတုိး စားဝတ္ေနေရး စရိတ္ကတုိး။ သမၼႀကီးတုိ႔ အစုိးရရဲ႕ တာဝန္ေတြကုိ စာနာစြာ နားလည္မိလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္အဝင္မွာ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ သီခ်င္းေလးကုိ ညည္းလုိက္မိတယ္။  

“ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့... ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ထြက္မေျပးပါဘူး...”

“ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာသည္ လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္ မဆက္သြယိမိပါသျဖင့္ …”




ဇင္ေ၀ေသာ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

အ၀န္းမညီေသာ အ၀ုိင္းမ်ား (၂)

ေျပာလိုေသာကိစၥမွာ ယဥ္ေက်းမႈ ခေရာ့ဇင္းကိစၥပင္ ျဖစ္သည္။ စကၤာပူမွ ဒကာ၊ ဒကာမ (၄၂) ေယာက္ႏွင့္အတူ ရြာ အထိေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ၾကသည္။ လြယ္ကူလွေသာ ခရီးကားမဟုတ္။ မုံရြာ၊ မႏၱေလးကားလမ္းမေပၚ အထိသာ တိုးရစ္ ကားမ်ားျဖင့္ ၀င္လို႕ရသည္။ က်န္တဲ့ (၇) မိုင္ေက်ာ္က ဒိုင္နာမ်ား (သူတို႕ အေခၚေလာ္ရီကားမ်ား) ျဖင့္ ရြာထဲေရာက္ေအာင္ ၀င္ၾက ရသည္။ အညာေဒသျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ တရုတ္အားလံုးလည္း တရုတ္ရုပ္ လံုး၀မထြက္ေတာ့၊ ဒီေတာ့မွ သူတို႕ ခံႏုိင္ရည္ကုိ ေတြ႕ရေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္မွ မၿငီးမျငဴဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ ရွိခဲ့ၾကသည္။

အမွန္ဆိုရလွ်င္ မိမိတို႕ရြာက အနာဂါမ္ရြာျဖစ္သည္။ အနာဂါမ္ဟူသည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မလာေတာ့ ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ရြာကုိေရာက္ဖူးေသာ မိတ္ေဆြရဟန္း သာမေဏမ်ား ဒုတိယအႀကိမ္ ေခၚမရေတာ့။ တစ္ႀကိမ္သည္ လံုေလာက္ၿပီ ျဖစ္၏။



ဧည့္ခံမႈႏွင့္ စားေသာက္မႈ မတူျခင္း
ရြာကုိေရာက္ေတာ့ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ရြာသူရြာသားမ်ားက ေက်းလက္အစားအစာတို႕ျဖင့္ ဧည့္ခံၾက၏။ စလံုးတို႕ကလည္း အားရပါးရ အားေပးၾက၏။ အားေပးလို႕ ကုန္သြားၿပီ ဆုိလွ်င္ ရြာသားတို႕က ထပ္လိုက္ၾက၏။ ဤသုိ႕ျဖင့္ သံသရာလည္သြားလိုက္သည္မွာ စလံုးတစ္ခ်ဳိ႕ စားပုိးနင့္ၿပီး မသက္မသာ ျဖစ္သြားသည္အထိပင္။ အတန္ၾကာမွ သူတို႕ႏွင့္ စကား ေျပာၾကည့္ရာ -

“ဘေႏၱ၊ တပည့္ေတာ္တို႕ ယဥ္ေက်းမႈက ခ်ေကၽြးထားသမွ်ကုိ ကုန္ေအာင္ အားရပါးရ စားလိုက္မွ အိမ္ရွင္ေတြက ၀မ္းသာတာ၊ စကၤာပူမွာ ဒီယဥ္ေက်းမႈကုိ တိတိက်က်ႀကီး မလိုက္နာ ႏုိင္ေပမယ့္ ျပည္မႀကီးတို႕၊ မေလးရွားတို႕၊ မလကၠာတို႕မွာ ရွိတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ အလည္အပတ္သြားရင္ေတာ့ သူတို႕ေကၽြးတာကုိ ကုန္ေအာင္ စားျပၾကရတယ္” ဟူသတည္း။

သူတို႕ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းကုိ ေျပာေတာ့မွ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းကုိလည္း ရွင္းျပဖုိ႕ လိုလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိ ရမိေတာ့သည္။ ဒါနဲ႕ပဲ -

”ဒကာ၊ ဒကာမတို႕ ၊ ငါတို႕ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရက အားရပါးရ စားတာကုိ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ ဧည့္သည္ေတြ ဧည့္ခံထားတာေတြ အားလံုးကုန္သြားၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။ သူတို႕ လံုလံုေလာက္ေလာက္မွ စားၾကရရဲ႕လား ဆိုတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ပါ။ မ၀တ၀ ျဖစ္သြားမွာကုိ စိုးရိမ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုန္တုိင္း ထပ္ျဖည့္ၾကတယ္။ ျဖည့္စရာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။ အားလံုးလည္း ထပ္မစားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ စားစရာေတြလည္း ပံုဂံေတြ ပုဂံျပားေတြထဲမွာ အလွ်ံအပယ္၊ ဒါမွ ေဘာင္းလန္ေအာင္ ေကၽြးလိုက္ရ၊ ဧည့္ခံလိုက္ရတာ ဆိုၿပီး ၀မ္းသာၾကတာ။ ေဆာရီးပဲ၊ ဒီယဥ္ေက်းမႈကုိ ရွင္းမျပမိခဲ့ဘူး။ အားလံုး က်န္းက်န္းမာမာေတာ့ ရွိၾကေသးရဲ႕ မဟုတ္လား” လို႕ ခပ္ေနာက္ေနာက္ အဆံုးသတ္လိုက္မွ သူတို႕ ရယ္ႏုိင္ၾကေတာ့သည္။

“မစိုးရိမ္ပါနဲ႕၊ အားလံုး အေကာင္းခ်ည္းပါဘဲ” ဟု တစ္ေယာက္က ေျဖသည္။

ဤသည္မွာ အလြန္မသက္မသာ ျဖစ္သြားႏုိင္သည့္ မတူညီေသာ ဧည့္ခံပံု၊ စားေသာက္ပံု ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္သည္။

တရုတ္အိမ္ရွင္က ေျပာင္ေနေအာင္စားမွ ၀မ္းသာသည္။
ျမန္မာအိမ္ရွင္က စားလို႔ပန္းကန္ပဲ က်န္ေနလွ်င္ စိတ္မေကာင္း။
တရုတ္အိမ္ရွင္က ဧည့္ခံထားတာ ကုန္လွ်င္ ထပ္မထည့္။ (လိုလွ်င္ေတာင္း)
ျမန္မာအိမ္ရွင္က ရွိေသးလွ်င္ ကုန္သြားတိုင္း ထပ္ျဖည့္သည္။
တရုတ္ဧည့္သည္က ကုန္ေအာင္စားပစ္မွ အိမ္ရွင္အေပၚ ၀တၱရားေက်သည္။
ျမန္မာဧည့္သဘ္က ေကၽြးထားသမွ် အကုန္စားပစ္လွ်င္ အိမ္ရွင္ကုိ အားမနာရာ ေရာက္သည္။ 
(ထပ္ထည့္စရာ မရွိလွ်င္ အားနာစရာ)

ထုိ႕ေၾကာင့္ တရုတ္ဧည့္သည္က အကုန္စားပစ္သည္။

ျမန္မာဧည့္သည္က စားေကာင္းရင္ေတာင္ ပန္းကန္ျပားထဲ မဆိုစေလာက္ခ်န္ထားသည္။ ထုိ မဆိုစေလာက္ေလး ခ်န္ထားျခင္းက တရုတ္ယဥ္ေက်းမႈအရ သိပ္မေကာင္းလွ။

၀က္သားတံုးႀကီး လက္သီးဆုပ္သ႑ာန္
ေနာက္ထပ္ၾကံဳေတြ႕လိုက္ရသည့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ ခေရာ့ဇင္းက ဘုရားဆြမ္းေတာ္ မကပ္မီ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမ္းကပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရြာမွာျဖစ္သည့္ အတြက္ အခ်ိဳ႕ရြာမွ ေျခလ်င္ၾကြလာေသာ သံဃာေတာ္ တို႕က   ေစာေစာေရာက္ႏွင့္ ၾက သည္။ ေက်ာင္း၏ ပံုမွန္ ဆြမ္းစားခ်ိန္က (၁၀) နာရီ ခြဲခန္႕ဟု ထင္သည္။

စကၤာပူမွာေတာ့ (၁၁) နာရီ ဘုရားဆြမ္းကပ္ၿပီးမွ သံဃာမ်ား ဆြမ္းကပ္ၾကသည္္။ ဘုရားဆြမ္း ကပ္ခ်ိန္ကုိ မေျပာင္းလိုက္မိ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ “ဘုရား ဆြမ္းေတာ္မကပ္မီ သားေတာ္ရဟန္းမ်ားက ဆြမ္းစားဖို႕ သင့္၊ မသင့္ တရုတ္ဒကာမ တစ္ေယာက္က ေမးေလသည္။

ဤကိစၥကလည္း အေလးထားရမည့္ ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း သူမေျပာမွ သတိရမိသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ပံုမွန္အားျဖင့္မူ ဘုရားဆြမ္းမကပ္ပဲ ဆြမ္းမဘုန္းေပးၾကေၾကာင္း၊ ယေန႕ကား ရပ္ေ၀းမွ သံဃာမ်ားပင္ ၾကြေရာက္လာၾကသျဖင့္ ခၽြင္းခ်က္ထားရေၾကာင္း မယုတ္မလြန္သာ ေျဖလိုုက္ရသည္။

တစ္ေယာက္ေယာက္ကမွ မေမးေသာ္လည္း မိမိမ်က္စိထဲမွာပင္ တစ္မ်ိဳးေလး ျဖစ္ေန ေသာကိစၥက လက္သီးဆုပ္သ႑ာန္ ၀က္သားတံုးႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈက ထုိသုိ႕ဆက္ကပ္ႏုိင္မွ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္သည္။        ထုိယဥ္ေက်းမႈကုိ အေမရိက  ေရာက္ေနသည့္ ေဒၚေမဆြြိႏွင့္ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္တို႕ သားအမိက သီခ်င္းျဖင့္ အားေပး ထားျပန္သည္။

တရုတ္အမ်ားစုက ေဟာ္တယ္၊ ရက္စေတာ့ရင့္တို႕ ေရာက္လွ်င္ ႀကိဳက္သေလာက္၊ ႀကိဳက္သလို စားတတ္ၾကေသာ္လည္း၊ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ ေနရာမ်ားသုိ႕ ေရာက္လွ်င္ သက္သတ္လြတ္ စားတတ္ၾကသည္။ သက္သတ္မလြတ္တန္ေစ မသိမသာသာ စားတတ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ကြဲလြဲေနပံုေလးသာ ျဖစ္သည္။

တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားၾကား၌ သီတင္းသံုးရၿပီဆိုလွ်င္ မသိမသာ ၾကံဳသလို အသားစားရတတ္ ေသာ္လည္း အတံုးလိုက္ အခဲလိုက္ ျဖစ္မေနမႈသာ သူတို႕ မ်က္စိထဲ မွာ (ယဥ္ေက်းမႈမွာ) အ၀င္ေခ်ာႏုိင္သည္ဟု ထင္သည္။ အသားစားျခင္းကုိ ဘုရားက မတားျမစ္ခဲ့ပါဘူးဟု ဆုိရန္ ရွိပါသည္။ မွန္လည္း မွန္ပါသည္။ အမွန္မူ အသားတံုးႀကီးမ်ား မစားျခင္းသည္ ဘာသာေရးဆိုတာထက္ ယဥ္ေက်းမႈ သေဘာက ပုိ၍ ပတ္သက္ေနေပသည္။

ရြာမွာေတာ့ ဘာကိစၥမွ မရွိပါ။ စလံုး ဗုဒၵဘာသာမ်ားကလည္း ယဥ္ေက်းမႈ ကြဲလြဲတာကုိ နားလည္ၾက၊ လက္ခံၾက ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာေနသည္မဟုတ္။ ဤပတ္၀န္းက်င္၌ (၁၀) ႏွစ္ခန္႕ ၾကင္လည္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ အရင္က ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိခဲ့သည့္ ၀က္သားတံုး လက္သီးဆုပ္ႀကီးမ်ား ဆြမ္း၀ိုင္းမွာ ေတြ႕ရေသာအခါ တစ္မ်ိဳးေလး ျဖစ္ၿပီး ၿပံဳးခဲ့မိသည္ကုိကား ျငင္းလို႕မရ၊ မျငင္းခ်င္ေတာ့ပါ။


ေက်ာက္ဖရံုသီးလို၊ ဘူးသီးလိုႏွင့္ေရာၿပီး ခ်က္ကပ္လိုက္ရလွ်င္ က်န္းမာေရးႏွင့္လည္း ညီညြတ္၊ ပုိလည္း ဘုန္းေပးႏုိင္၊ မ်က္စိထဲလည္း ပုိအဆင္ေျပႏုိင္သည္ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း

“စကၤာပူမွာေနတဲ့ရြာကဘုန္းႀကီးနဲ႕ သူ႕ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ကပ္တဲ့ဆြမ္းမွာ ၀က္သားဆီျပန္တံုး က လက္သီးဆုပ္ထက္ ငယ္ေနရင္ သိကၡာက်ေပေရာ့မည္။ နယ္က ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ကလည္း စကၤာပူ ဆြမ္းကပ္ကလည္း ငါတို႕ ဆြမ္းကပ္လိုပါဘဲဟု ေျပာေပလိမ့္မည္” ဟူေသာ ရြာသားတို႕၏စကားကုိ စိတ္ကူးထဲမွ ၾကားေနမိ၏။

မွန္ပါ၏။
ရြာကုိေရာက္ခိုက္ လက္သီးဆုပ္ထက္ႀကီးေသာ ၀က္သားဆီျပန္တံုးႀကီးမ်ားျဖင့္ ဆြမ္းကပ္ဦးမည္ဟု ေတြးလိုက္မိ၏။
အင္း - စကၤာပူေရာက္ခုိက္ - သိသာသိေစ ၊ မျမင္ေစနဲ႕ ….. ။

ခက္သည္က
ဘုရားရွင္က သက္သတ္လြတ္ရန္မလိုဟု မိန္႕ေသာ္လည္း အသားေတြ နင္းကန္ ဘုန္းေပးဖုိ႕လည္း ၀ိနည္းေတာ္မွာ မမိန္႕ခဲ့။

သုိ႕ျဖင့္ အ၀န္းမညီေသာ အ၀ုိင္းမ်ားအေၾကာင္းစဥ္းစားမိရင္း ျပံဳးမိ၏။

ယဥ္ေက်းမႈကုိ adjust လုပ္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈတို႕ ရွင္သန္၏။
ျပင္ႏုိင္၊ ျဖည့္စြက္ႏုိင္ေသာ ဥပေဒတို႕သာ ရွင္သန္၏။ (ဘုရားဥပေဒမွလြဲလွ်င္)
ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ ကြယ္ခဲ့ၿပီ။ ဒိုင္ႏုိင္ေဆာတို႕ မ်ိဳးတံုးခဲ့ၿပီ။
တစ္ယူသန္ ဥပေဒတို႕ အလုပ္မျဖစ္။ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈက စီးဆင္းေန၏






သီဟနာဒ









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

What is mindfulness meditation? (သတိပ႒ာန္တရားဟူသည္ ဘာလဲ)

ဒီနည္းစနစ္က လူနာ၏ နာက်င္မႈႏွင္႔ စိတ္ထိခိုက္မႈကို ေလ်ာ႔က်ေစႏိုင္သည္။ Tony Merrit ဆိုသည့္ စိတ္ပညာရွင္က ဆစ္ဒနီ႐ိွ Royal Prince Alfred ေဆး႐ုံ၊ Pain Management Centre ၌ လူနားမ်ားကို သတိပ႒ာန္တရားျပသေပးလ်က္ရွိသည္။

"ဒီနည္းစနစ္က သတိပိုေကာင္းေစၿပီး နာက်င္မႈကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ အေထာက္အကူ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေစပါတယ္။ေဝဒနာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ခြဲျခား႐ွဳမွတ္လိုက္ရင္ ျခားနားခ်က္ေတြ အမ်ာႀကီး႐ိွလာတယ္။

ဥပမာနဲ႔ေျပာရရင္ စိတ္ကသမုဒၵရာနဲ႔တူၿပီး လူက လႈိင္းနဲ႔တူတယ္။"

သတိပ႒ာန္တရားက လႈိင္းကိုရပ္လို႔မ႐ပါဘူး။ လိႈင္းၾကားထဲမွာ ဘယ္လိုရြက္လႊင္႔သြား႐မလဲ ဆိုတာကိုသာ သင္တာပါ။"သူကရွင္းျပပါတယ္။

နာက်င္မႈအေပၚမွာ႐ွဳမွတ္ေနလ်ွင္ ေဝဒနာပိုဆိုးဖြယ္ရာ႐ွိသည္ဟု လူအမ်ားက မွတ္ထင္တတ္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ဤပ႐ုိဂရမ္၏ အဆုံး၌ လူကို မသက္မသာျဖစ္ေစေသာ အရာသည္ နာက်င္မွဳထက္ ထိုနာက်င္မွဳအေပၚ၌ ၿငိ တြယ္ေနေသာ ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန္႔မွဳ သာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားၾကသည္ ဟု သူက႐ွင္းျပသည္။

"ေဝဒနာကို အဆိုးအေကာင္း သုံးသပ္မေနပဲ လက္ခံ မွတ္သားထားၿပီး သူ႕သေဘာအတိုင္းထားလိုက္ရင္ နာက်င္တဲ႔ေဝဒနာက ေလ်ာ႔ပါးသြားပါတယ္"

သတိပ႒ာန္တရားကိုအားထုတ္ရန္ ႏွစ္ေပါင္း႐ွည္ၾကာ မလိုအပ္လွပါ။ "ေဝဒနာကို ႐ွဳမွတ္ႏိုင္တဲ႔ အစြမ္းကို အခ်ိန္ခပ္တိုတို အတြင္းမွာပဲ ရႏိုင္ပါတယ္။ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာကိုပဲ ထူးထူးျခားျခား အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရလာေနတာေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ " ဟု Merritt က ထပ္မံ႐ွင္းျပခဲ႔သည္။

For more information,visit


ဆုထားမ်က္ခ်ယ္

















Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေရေႏြးၾကမ္းစကားမ်ား

ေရေႏြးၾကမ္းသည္ တရားဘာ၀နာ၏ မိတ္ေဆြျဖစ္သည္။ အသည္းႏွလံုးကို ႀကီးထြားေစၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ ကို ေလးနက္ေစ ၏။ ေရေႏြးၾကမ္းသည္အေတြးအေခၚ၏ ေတာင္ပံမ်ားျဖစ္ၿပီး လူသားကိုသာမန္ဘ၀ထက္ ပိုေအာင္ ပို႕ေဆာင္ေပးတတ္ ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ကမာၻ အေရွ႕ျခမ္းႏိုင္ငံတုိင္း၌ ေရေႏြးျခမ္းကို မက္မက္ေမာေမာ ေသာက္သံုးၾကေလ၏။

ထုတ္လုပ္ပံုနည္းပညာမတူသျဖင့္ ခ်ိဳင္းနီ(စ္)တီးဟု ေခၚေသာ ေရေႏြးၾကမ္းသည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျခာက္မ်ိဳးကြဲျပားေလသည္။
  1. Green tea
  2. Black tea
  3. Oolong tea
  4. Dark tea
  5. Yellow tea ႏွင့္
  6. White tea တို႕ျဖစ္ေလသည္။

Green tea သည္တရုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္းမွထြက္ၿပီး ပညာရွင္မ်ားအႀကိဳက္ဟုဆိုၾကသည္။ Black tea ကား ျပန္လည္မြမ္းမံမွဳျဖင့္ စီရင္ထားၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ား အႀကိဳက္ဟုဆိုၾက၏ ။ အူးလံုးတီးကား ေႏြးေထြးၿပီးလူကိုတက္ၾကြေစသျဖင့္ အားကစားသမားမ်ား အႀကိဳက္ဟုဆိုၾကျပန္သည္။ Dark tea ကား လွ်ာေပၚ၌ အရသာစြဲထင္ရစ္သျဖင့္ ပညာရွင္ႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုတို႕ အသဲစြဲတည္း။

တရုတ္ျပည္ကား ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရွ႕ေဆာင္ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းေပၚေပါက္လာပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏွစ္ေပါင္းေလး ငါးေထာင္ခန္႕ သမိုင္းရွိေလသည္။ အစပိုင္းတြင္လတ္ဆတ္ေသာ လက္ဖက္ရြက္ကို ေရေႏြးထဲကို ထည့္ေသာက္ ၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ လက္ဖက္ရြက္ကို အေျခာက္လွမ္းျပဳျပင္ၿပီး ေသာက္သံုးလာၾကသည္။ ထိုမွေနာက္ ေျခာက္မ်ိဳးေသာ ေရေႏြး ၾကမ္း အမ်ိဳးအစား တို႕ တန္မင္းဆက္၌ (၆၁၁-၉၀၆) ဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့ေလေတာ့သည္။

မူလေရေႏြးၾကမ္းသမိုင္းကားေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္သားႏိုင္သည္ကား ေရေႏြးၾကမ္းယဥ္ေက်းမွဳသည္ တရုတ္ျပည္ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းမွ စတင္ခံ့သည္ဟု ဆိုႏိုင္၏။ ယူနန္ႏွင့္ အျခားေသာေနရာမ်ား၌ သက္တမ္းေထာင္ခ်ီေသာ လက္ဖက္ပင္မ်ားရွိေန၏။ ယင္းေရေႏြးၾကမ္းကို စတင္ေတြ႕ရွိသူကား Shen Nong ဟုဆိုၾက၏။ (ျမန္မာလို ရွင္ေႏွာင္းလို႕ဆိုရလွ်င္ မွတ္သားရလြယ္ကူႏိုင္ပါသည္။)



ရွင္ေႏွာင္းကား သစ္ပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ သစ္ရြက္တို႕ကိုခူးကာ စားေသာက္လို႕ျဖစ္မျဖစ္ ၊ ေဆး၀ါးအတြက္ အသံုး၀င္ မ၀င္ အမ်ိဳးမ်ိဳးစမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့၏။ ကံေကာင္းသည္မွာ ရွင္ေႏွာင္း၌ ထူးျခားေသာ အစာအိမ္ရွိၿပီး ထိုသစ္ရြက္တို႕၏ တုန္ျပန္မွဳကို နားလည္ခံစားႏိုင္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ “ရွင္ေႏွာင္း သစ္ရြက္တစ္ရာကို ျမည္း၏ ” ဆိုေသာ စကားပံုေပၚေပါက္လာေလေတာ့သည္။

တေန႕၊ ခရီးအေ၀းႀကီးလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ေမာပန္းဆာေလာင္ေနေသာ ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ သစ္ပင္ေအာက္၌ အနားယူေန၏။ ထို႕ေနာက္ေရေႏြးအိုးတည္၏။ ထိုစဥ္ေၾကြက်လာေသာ လက္ဖက္ရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွင္ေႏွာင္း၏ ေရေႏြးအိုး ထဲသို႕က်ေလသည္။ ထိုေရေႏြးကို ေသာက္ၾကည့္ေသာအခါ ခ်ိဳျမျမရွိယံုသာမက လြန္စြာအရသာရွိၿပီး လူကိုလန္းဆန္းသြားသည္ ကုိလည္း ရွင္ေႏွာင္းေတြ႕ခဲ့ရေတာ့သည္။ သူပင္ပန္းခဲ့သမွ် ယူပစ္လိုက္သလို ေပ်ာက္သြား၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုေရေႏြးၾကမ္း အားလံုးကု ရွင္ေႏွာင္းေသာက္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

ရွင္ေႏွာင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေနာက္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္က ပို၍ပင္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသး၏။ ရွင္ေႏွာင္းက ၇၂ -မ်ိဳးေသာ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစသည့္ သစ္ရြက္တို႕ကို ျမည္း၏။ ၿပီး - ေျမျပင္၌ ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနရွာ၏။ ထိုအခါ သူ႕ေဘးသို႕ေၾကြ က်လာေသာ သစ္ရြက္တစ္ခ်ိဳ႕၏ အနံ႕ အသက္ကို ရွင္ေႏွာင္းရေလသည္။ စပ္စုေသာရွင္ေႏွာင္းက ထိုသစ္ရြက္တို႕ကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ၿပီး၀ါးေလေတာ့၏။ ခဏၾကာေသာအခါ ရွင္ေႏွာင္း၏ ကုန္ခမ္းသြားေသာ အားအင္မ်ား ျပန္လည္ျပည့္ၿဖိဳးလာသည္ဟု ဆို၏။ ထို႕ေနာက္ ထုိအရြက္တို႕ကို ေကာက္ယူစားလိုက္ေသာအခါ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိေနေသာ အဆိပ္မ်ာအားလံုး ကင္းစင္သြာေလေတာ့၏။

ဇာတ္လမ္းမ်ားက မည္သို႕ပင္ဆိုေစ၊ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ကား ရွင္ေႏွာင္း၏ အခန္းက႑ကို ပစ္ပယ္ထား၍ မရေတာ့ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ တရုတ္ေရွးေဟာင္းေဆးပညာက်မ္းႀကီးကို ရွင္ေႏွာင္းကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ “Shen Nong Herbal” ဟုေခၚၾကေလေတာ့၏။

           “Tea tastes bitter. Drink it, 
                      one can think quicker, 
                                 Sleep less, move lighter, 
                                            And see clearer.”

ဟုေရေႏြးၾကမ္းကုိ ဂုဏ္ျပဳစပ္ဆိုထားၾကေလေတာ့သည္။

Zhou မင္းဆက္ေရာက္ေသာအခါ (၁၀၄၆ -၂၅၆ ဘီစီ) ေရေႏြးၾကမ္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေပါ့ပါးေစၿပီး စိတ္ကိုၾကည္ လင္ေစသျဖင့္ ေဆးအရာသို႕ပင္ ထားခဲ့ၾကသည္။ လက္ဖက္ရြက္ကိုပို၍ေကာင္းမြန္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားျပဳျပင္လာခ့ဲၾကသည္။

Ham မင္းဆက္ (၂၀၆ ဘီစီ - ေအဒီ ၂၂၀) သို႕ေရာက္ေသာအခါ လက္ဖက္ရြက္ခူးျခင္း လက္ဖက္ျပဳလုပ္ျခင္း မ်ားစြာတိုးတက္ လာခဲ့သည္။ ေရေႏြးၾကမ္းသည္ အရသာရွိေသာ ေသာက္သံုးဖြယ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဂုဏ္သေရရိွလူတန္းစားမ်ားၾကား၌ မ်ားစြာေရပန္း စားလာေလေတာ့သည္။

Wei (၂၂၀ - ၂၆၅) ႏွင့္ Jin(၂၆၅ - ၄၂၀) မင္းဆက္မ်ားလက္ထက္တြင္မူ ေရေႏြးၾကမ္းသည္ ဧည့္ခံပြဲမ်ာ၌ မပါမျဖစ္ ေသာက္ဖြယ္ တစ္ခု ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထိုအခါ လူအမ်ားက လူကိုလန္းဆန္းၿပီး သန္႔ရွင္းေသာ ေရေႏြးၾကမ္းကို မူးယစ္ေစတတ္ေသာ ၀ိုင္ထက္ ပင္ ပို၍လူႀကိဳက္မ်ားလာေလေတာ့သည္။

ထိုမင္းသံုးဆက္၏ ေနာက္ဆံုးမင္းမွာ Sun Hao(264-280) ျဖစ၏။ သူကပြဲေတာ္တည္တိုင္း သူ႕မူးမတ္မ်ားကို ၀ိုင္ ေျခာက္လီတာ ကုန္ေအာင္ ေသာက္ရမည္ဟု အမိန္႕ေပး၏။ ထိုမူးမတ္မ်ားတြင္ အမတ္တစ္ေယာက္က ၀ိုင္ကိုမႀကိဳက္၊ ထို႕ေၾကာင့္  ၀ိုင္ အစား ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းပန္၏။ အမွန္မူ ၀ိုင္ႏွင့္ ေရေႏြးၾကမ္းအစား ဆက္စပ္မွဳ တူညီမွဳ အခ်ိဳ႕ ရွိေလသည္။

၀ိုင္ကေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ၀န္းက်င္ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းကမူ တိတ္ဆိတ္ေသာ ၀န္းက်င္ႏွင့္ ပို၍စပ္ဟပ္သည္။ သူတို႕ၾကား၌ ကြဲျပားမွဳမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္၀ိုင္ကား အေကာင္းဆံုး ပါတနာမ်ားလည္းျဖစ္ေလသည္။ အေၾကာင္းကေရေႏြးၾကမ္းက မူးယစ္မွဳကို ေျပေပ်ာက္ေစျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ေရေႏြးၾကမ္း ယဥ္ေက်းမွဳ ပ်ံ႕ႏွံ႕ရာ၌ ဗုဒၶဘာသာႏွင္ ့ တာအိုဘာသာ တို႕ကလည္း ခြဲျခား၍ မရေအာင္ အေရးပါလွသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ေရေႏြးၾကမ္းသည္ ငိုက္ျမည္းမွဳ ၊ ေႏွးေကြးေလးလံမွဳတို႕ကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္၏ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပ ခ်က္ျဖင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကသလို တာအိုဘာသာ၀င္ တို႕ကလည္း ေရေႏြးၾကမ္းက လူကိုႏုပ်ိဳေစတယ္ ဆုိၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္  ေသာက္သံုးၾက၏။ ထိုအခါ လူအမ်ားက လက္ဖက္ရြက္ မ်ားကို ကိတ္မုန္႕သ႑ာန္ျပဳလုပ္ ၾက၏။ ေသာက္ လိုေသာ အခါမွ ဖဲ့ယူ၍ ေရေႏြးအိုးထဲသို႕ ထည့္ၿပီးေသာက္ၾက၏ ။


ထို႕ေၾကာင့္ေရေႏြးၾကမ္းသည္ “Tan မင္းဆက္မွာ အစျပဳခဲ့ၿပီး Song မင္းဆက္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးခဲ့သည္။” ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾကရေတာ့သည္။

ယင္းလက္ဖက္ရြက္၊ ေရေႏြးၾကမ္း ၊ လက္ဖက္ရည္တို႕ကား ယေန႕ဆိုလွ်င္ ကမာၻသို႕ပင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနၿပီျဖစ္၏ ။ ဂ်ပန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး မ်ားက လက္ဖက္ေစ့၊ လက္ဖက္ေျခာက္ျပဳလုပ္နည္း ၊ ေရေႏြးၾကမ္း အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းတို႕ကို ဂ်ပန္သို႕ သယ္ယူသြားၾကသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ဂ်ပန္မွာ ေရေႏြးၾကမ္း ပြဲေတာ္ဟုပင္ ရွိေလသည္။

ဥေရာပတိုက္သို႕ လက္ဖက္ရြက္ ၊ လက္ဖက္ေျခာက္ ေရာက္ရွိျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရွးဦးအက်ဆံုး အေထာက္အထားကို ခရီးသြား အာရပ္တစ္ေယာက္၏ မွတ္စု၌ ေတြ႕ရ၏။ မာကိုပိုလို၏ မွတ္စုထဲ၌လည္း တရုတ္ဘ႑ာေရး အမတ္ႀကီးက လက္ဖက္ေျခာက္ ၊ လက္ဖက္ရြက္ အခြန္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အဆမတန္ ေတာင္းခံေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။

(၁၆) ရာစုေရာက္ေသာအခါ ဒတ(ခ်္)တို႕က ကမာၻ႕အေရွ႕ပိုင္း၌ လြန္စြာထူးဆန္း၍ အရသာႏွင့္ျပည့္စံုလွေသာ သစ္ရြက္တစ္မ်ိဳး ရွိေၾကာင္း သတင္းကို ဥေရာပသို႕ သယ္ေဆာင္သြားခဲ့ၾက၏။ ထိုစကားသည္ ဥေရာပသားတို႕အတြက္ လက္ဖက္ရြက္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုးၾကားရေသာစကား ျဖစ္ေလသည္။

၁၆၁၀ ခုႏွစ္တြင္ အေရွ႕ အိႏၵိယ ကုမၸဏီက ဥေရာပသို႕ ပထမဆံုး လက္ဖက္တင္ပို႕ေလေတာ့သည္။ ထို႕ေနာက္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ျခင္း အက်င့္ ဥေရာပ၌ အျမစ္တြယ္သြားေလေတာ့သည္။

ထို႕ေနာက္ ၁၆၃၆ ခုတြင္ ျပင္သစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ရွရွားသို႕ လက္ဖက္ပ်ံ႕သြားေတာ့သည္။ ယေန႕ လက္ဖက္ရည္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ေသာက္သံုးေနေသာ အဂၤလန္ကား ၁၆၅၀ ခုအထိ လက္ဖက္အေၾကာင္း ဘာမွ မသိခဲ့ရွာေပ။

လက္ဖက္ရြက္ထဲ၌ ၄၅၀ ေက်ာ္ ဓါတ္သဘာ၀မ်ား ပါ၀င္ေနၾကာင္း သိပၸံက ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ စြမ္းအင္မ်ားက လူကိုဒုကၡေပးႏိုင္သည့္ ေရာဂါတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပင္ ကာကြယ္ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ေၾကာင္းေတြ႕ရ၏။


Green tea ဆိုလွ်င္ ဗီတာမင္မ်ား ပါ၀င္သည့္အျပင္ ကင္ဆာဆဲ(လ္)မ်ားကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္သည့္ Hydroxybenzene ဓါတ္သဘာ၀ပါ၀င္ေလသည္။ အူလံုးတီး (Oolong tea) ဆိုလွ်င္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကိုက်ေစႏိုင္၏။ Black tea က သလိပ္ေပ်ာ္ေစၿပီး အစာေက်ညက္မွဳ အားေကာင္းေစကာ စားသံုးသမွ် ခံတြင္းေတြ႕ေစ၏ ။ အထူုးသျဖင့္ အစာအိမ္ေရာဂါရွိသူမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီ၏။ Duer tea ကႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါကို ကာကြယ္ၿပီး “Tea of longevity” ဟုပင္ ဆိုစမွတ္ျပဳထားၾကရသည္။

လက္ဖက္ရြက္မ်ားသည္ Rediation ကိုကာကြယ္မွဳေပးႏိုင္သည့္အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာအၿမဲတမ္းသံုးစြဲေနရသူမ်ားႏွင့္ အထူးသင့္ေတာ္ေလသည္။

(၂၁) ရာစုတြင္ ေရေႏြးၾကမ္းကို ေသာက္စရာဟု အသိအမွတ္ျပဳထားရသည့္ အျပင္ လက္ဖက္ရြက္၏ အဆီအႏွစ္ မ်ားကို ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ မ်ား ၊ သြားတိုက္ေဆးမ်ားႏွင့္ အျခားေန႕စဥ္သံုး ပစၥည္းမ်ားတြင္ပါ ေတြ႕ရွိလာရေတာ့သည္။ က်န္းမာေရး အတြက္ လိမ္းေဆးမ်ား တြင္လည္း လက္ဖက္ရြက္၏ အဆီအႏွစ္မ်ား ပါ၀င္ေနျပန္ေသး၏။

သို႕ျဖင့္ပင္ ေရေႏြးၾကမ္း၏ ဇတ္လမ္းကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ပင္ ရွိေနဆဲပင္။



ဆုထားမ်က္ခ်ယ္






(Chinese Tea by Lin Tong, Translated by Yue LiwenEternal Tea Fragrance ကို သင့္သလို ျပန္ဆိုထားပါသည္။)


Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ညွိရင္ ညီႏုိင္တယ္

အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ဘုရားဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူကို ပင္႔လာၿပီး ေက်ာင္းမွာ ထားခဲ႔လို႔ ရမလားလို႔ေမးတယ္၊ ဘာေၾကာင္႔လဲ ေမးေတာ႔ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ၾကတဲ႔ မိဘေတြ ေသဆုံးေတာ႔ ဘုရားကိုေစာင္႔ေ႐ွာက္မဲ႔သူ မ႐ွိေတာ႔ လို႔ - လို႔ေျဖတယ္။ သူမကုိယ္တိုင္ကဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ေမယ္႔ ဘုရားတစ္ပါးတည္း အထီးက်န္ေနတာကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သူမကို အကဲခတ္ေတာ႔လည္း တကယ္ စိတ္မေကာင္းတဲ႔ပံုေပၚပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ ဆင္းတုေတြထားတဲ႔ေန႐ာကုိ လိုက္ျပေတာ႔ သူမက

"I'm very happy for you ,Buddha. Now you have many friends. Please stay here with your friends." လို႔ ဘုရားကို ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနရွာတယ္။

သူမေျပာတာကတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ေနေတာ႔ၿပံဳးမိေသးတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဘုရားဆင္းတုေတြ လက္ေဆာင္ေပးတတ္ၾကသတဲ့၊ ေရရွည္ကိုစဥ္းစားသင္႔တဲ႔ကိစၥလို႔ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား ဗုဒၶဘာသာဝန္းက်င္ေတြထဲမွာကိုပဲ သီတင္းသုံးဖို႔ ေက်ာင္းအခက္အခဲ႐ွိတဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

သူမေျပာတဲ႔စကားကိုၿပဳံးမိၿပီး ေဗာဓိပင္ေအာက္က ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကို လွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေတာ႔မလိုလို ခံစားလိုက္ရေသးတယ္။ ေဗာဓိပင္ႀကီးပါ လဲက်သြားေတာ႔ အထီးက်န္သမွ တကယ္႔ကို ထီးထီးႀကီးက်န္ေနခဲ႔တာ။

ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ေဒသနာအခ်ိဳ႕ဆီ အာရုံဆန္႔မိတယ္။

မိတ္ေဆြေကာင္းရွိရင္ အက်ိဳးတစ္ဝက္ၿပီးတယ္ လို႔ေလ်ာက္ထားတဲ႔ အရွင္အာနႏၵာကို အနႏၵာ အဲသလိုမေျပာနဲ႔ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိရင္ အက်ိဳးအားလုံးၿပီးတယ္ လို႔ဘုရားရွင္က ခပ္မာမာမိန္႔ခဲ႔ဖူးတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းကိစၥကို ဘုရားရွင္က ေတာ္ေတာ္တန္ဖိုးထားေတာ္မူတယ္။

ဒါေပမယ္႔ မိတ္ေဆြေကာင္းမႇ မရရင္ တစ္ေယာက္တည္းေနတာက ေကာင္းတယ္လို႔လည္း ပါလိေလယ်ကေတာထဲမွာ မိန္႔ေတာ္မူျပန္တယ္။

ဒီေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲပဲေနေန အေပါင္းအသင္းနဲ႔ပဲေနေန ေဒသနာနဲ႔ကေတာ႔အကိုက္ပဲ။ ကိုယ္လိုရာေတာ႔ ကိုယ္ဆြဲရမွာေပါ႕ေလ။

ေပးလႉျခင္းရဲ႕အက်ိဳးတရားေတြကို တစ္ဖက္ကေဟာေနသလို ေတာင္းလြန္းေတာ႔ တိရစၧာန္ေတာင္မႀကိဳက္ဘူး လို႔လည္းေဟာေတာ္မူျပန္ေရာ။

ဒီေတာ႔ ေပးခ်င္ရင္ေပး၊ မေပးခ်င္ ေဒသနာနဲ႔အညီ "ေတာင္းလြန္းေတာ႔ တိရစၧာန္ေတာင္မႀကိဳက္ဘူး" လို႔ ေျပာလည္းရသြားျပန္တယ္။ ကိုယ္လိုရာေတာ႔ ကိုယ္ဆြဲေပါ႕ေလ၊ ဟုတ္ဘူးလား။

ဦးဥကၠ႒တို႔ လူေသလူျဖစ္ေတာင္ ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေဝါ နဲ႔ ၿငိေနေသးတာမဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္လွန္ေရးကာလ စစ္တပ္ထဲေတာ႔ လူေသလူျဖစ္ေၾကာင္႔ လူငယ္ေတြေတာ္ေတာ္ဝင္လာၾကသတဲ႔၊ တိုက်ိဳႀကီးေသ တိုက်ိဳေလး ျဖစ္ ဆိုသလိုေပါ႕။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ႔ ဦးဥကၠ႒ကို ေတာ္ေတာ္ၾကည္ညိုသတဲ႔။(သတဲ႔ ဟူသည္ ၾကားဖူးနားဝဟူလို)။

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒသနာေတာ္ေတြက က်ယ္ဝန္းေတာ႔ ရေအာင္ညႇိရင္ ညီေနတတ္တယ္ ဆိုတာေလး စဥ္းစားမိလို႔ပါ။



သီဟနာဒ









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေယာက္မျဖစ္လုိက္ လွ်ာျဖစ္လုိ္က္

ဘာသာေရးအဆုံးအမမ်ား၌ ေယာက္မႏွင့္လွ်ာ ဥပမာသည္ ေတာ္ေတာ္ ေရးပန္းစား၏။ ဗုဒၶဘာသာရယ္မဟုတ္၊ အျခားဘာသာ အဆုံးအမမ်ား၌လည္း ဤဥပမာကုိ မၾကာမၾကာ ေတြ႔ရသည္။ အဓိပၸါယ္ကုိေတာ့ အားလုံး သိၾကၿပီးဟု ယူဆ ပါသည္။

သီတင္းသုံးေဖာ္ သီရိလကၤာကုိယ္ေတာ္ေလးတစ္ပါးက ဆူနာမီျဖစ္ၿပီး သတၱဝါမ်ား ေသေၾကပ်က္စီး ခဲ့ရ သည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ ရၿပီးတဲ့ေနာက္ အသားမစားေတာ့ဟု ဆုိသည္။ အမွန္လည္း မစားေတာ့။ ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းသည္။ ယခင္ကကုန္း သတၱဝါကုိ ေရွာင္ေသာ္လည္း ဆူနာမီျဖစ္ၿပီးေနာက္ ေရသတၱဝါကုိပါ ေရွာင္ၾကဥ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

သူေျပာမွ ကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားမိသည္။ ငါတုိ႔မွာလည္း နာဂစ္ျဖစ္စ္ခဲ့တာပဲ၊ ငါလည္း သက္သတ္လြတ္ ျဖစ္မသြားပါလား - ဟု ျဖစ္ သည္။ ထုိမွ်မက နာဂစ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ သက္သတ္လြတ္ ျဖစ္သြားသလဲဟု ဆက္လက္ ၍ ေသေဖာ္ ပင္ ညွိလုိက္မိေသးသည္။ နီးစပ္ရာ ရွာၾကည့္မိေတာ့ မေတြ႔ရ။ စာၿမဲ၊ စားၾကၿမဲသာတည္း။

မဃေဒဝမင္းႀကီးကလည္း ဆံျဖဴတစ္ေခ်ာင္း ေတြ႔ကာမွ်ျဖင့္ ေတာထြက္ရန္ အႀကံျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ သံေဝဃဉာဏ္ အလင္းပြင့္ခုိက္ ဆံပင္ျဖဴေလး တစ္ေခ်ာင္းကပင္ ေတာထြက္ဖုိ႔ ေမာင္းႏွင္အားတစ္ခု ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သုိ႔ျဖင့္ စဥ္းစား မိျပန္ သည္။ ဆံပင္တစ္ေခ်ာင္း ျဖဴကာမွ်ျဖင့္ ေတာထြက္ၾကမည္ဆုိလွ်င္ ၿမိဳ႕ေနလူထုထက္ ေတာထဲက လူေတြက ပုိမ်ားစရာ ရွိေန သည္။

(ပံုကို crystal-lovelivelife မွရယူထားပါသည္။ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္။)


သိဒၶတၳမင္းသားလည္း နိမိတ္ႀကီးေလးပါးကုိ ေတြ႔ျမင္ရၿပီး ေတာထြက္ဖုိ႔ အႀကံအစည္ ကိန္းေအာင္း ခဲ့ရျပန္သည္။ သူအုိ၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္းဟူသည္ မည္မွ် ထူးျခားေသာ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးပါနည္း။ သိပ္ မထူးဆန္းလွပါ။ သာမန္ဆုိလွ်င္ ဘာဆုိ ဘာမွ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သံေဝဂဉာဏ္ အလင္းပြင့္ခုိက္ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ျမင္ကာမွ်ျဖင့္ဘဝထြက္ေပါက္၏ သဲလြန္စကုိ ရွာေဖြ  ေတြ႔ ရွိ ႏိုင္သည္။

ထုိမွတဆင့္ စဥ္းစားရန္ ရွိလာျပန္သည္။

သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္ ကုိယ္တုိင္အတြက္ပင္ ဆူနာမီလုိ အျဖစ္အပ်က္သည္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္လား။ လက္ရွိဘဝ တြင္ေတာ့ ဤမွ် ဆုိးဝါးေသာ အျဖစ္အပ်က္သည္ ဤရဟန္းငယ္အတြက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ သံသရာကိစၥပါ စဥ္းစားလွ်င္ေတာ့ ဤကိစၥမ်ိဳးသည္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ လုံးဝ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ သုိ႔ဆုိလွ်င္ အရင္အႀကိမ္ေတြ ႀကံဳေတြ႔စဥ္က သူေရာ သက္သတ္လြတ္ ျဖစ္ခဲ့သလား။ မေသခ်ာပါ။

မဃေဒဝမင္းႀကီးေရာ ထုိအႀကိမ္သည္ ပထမဆုံး ဆံပင္ျဖဴျခင္းလား။ ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာ Yes - ျဖစ္ႏုိင္ၿပီး သံသရာမွာေတာ့ ပထမဆုံး ဆံပင္ျဖဴျခင္း လုံးဝ မျဖစ္ႏုိင္။

ထုိ႔အတူ သိဒၶတၳမင္းသားကေရာ သူအုိ၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္းကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေတြ႔ျမင္ရျခင္းေပလား။ ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာေတာ့ ဟုတ္၏။ သံသရာမွာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ နိမိတ္ႀကီးေလးပါးကုိ ျမင္ၿပီး ဘုရားအေလာင္း ဘယ္ႏွစ္ ႀကိမ္ ေတာထြက္ခဲ့ ဖူးပါသလဲ။ ဇာတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ဘဝအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတာထြက္ခဲ့ေၾကာင္း မွတ္သားရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုအႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ အားေကာင္းေမာင္းသန္ မရွိခဲ့။

ေျပာလုိသည္မွာ ခံယူသည့္လူသားႏွင့္ ေလာကဓံကိစၥပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကဓံ (သုိ႔) သဘာဝတရားသည္ လူသားကုိ ပညာေပးေနေသာ ဆရာဟု ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ ေျပာလုိက ေျပာႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေလာကဓံတရားကေတာ့ လူသားကုိ ပညာေပးဖုိ႔ ဤသုိ႔ ျဖစ္ပ်က္ေပးေနျခင္း မဟုတ္ေပ။

တစ္ခါတစ္ခါ အလြန္ႀကီးေလးေသာ အျဖစ္အပ်က္ ေလာကဓံမ်ား ႀကံဳေတြ႔ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ဘဝယုံၾကည္ခ်က္ ေျပာင္းလဲရေလာက္ေအာင္ အားမေကာင္းတတ္ၾကပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ ဘာမွ မဟုတ္ေသာ အျဖစ္အ ပ်က္ေလး တစ္ခုက ဘဝကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္ျပန္သည္။ ဤသည္ကုိပင္ ဣေျႏၵ (သုိ႔) ပါရမီ ႏုခုိက္၊ ရင့္ခုိက္ဟု ဆုိေကာင္း ဆုိႏုိင္ သည္။  ႏွလုံးသားကုိ ထိခုိက္ဖုိ႔ ႀကီးေလးေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနဖုိ႔ အၿမဲတမ္း မလုိအပ္လွပါ

အညာက လူမ်ား ေဗ်ာသံၾကားလွ်င္ မ်က္ရည္က်တတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေအာက္ျပည္ေအာက္႐ြာက လူေတြကေတာ့ ေဗ်ာသံေၾကာင့္ ဘာမွ် ထူးျခားၿပီး မခံစားရဟု သိရသည္။ ထုိေဗ်ာသံသည္ အလွဴေဗ်ာ ျဖစ္ေနမည္၊ ထုိအလွဴက လည္း မိမစုံ၊ ဖမစုံ ျဖစ္ေန မည္ဆုိလွ်င္ အညာမွာေတာ့ လူတုိင္းလုိလုိ မ်က္ရည္စုိ႔တတ္ၾကသည္။ ဤက လူသားႏွင့္ ၾကြမ္းဝင္ေသာ ဝါသနာႏွင့္ အႏုသယကိစၥ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ရဟန္းငယ္ဘဝက ကုိယ္တုိင္ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရဖူးသည္။ သာသနာ့တကၠသုိလ္ေျဖရင္း ဆယ္တန္းပါ ေျဖဖုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးပါး ႀကိတ္ၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ၾကဖူးသည္။ စာက မ်ားလြန္းေသာအခါ အိပ္ေရးပ်က္လာသည္။ အားနည္းလာသည္။ တစ္ညမွာေတာ့ အခန္းေပါက္ဝမွာပင္ မုိက္ကနဲျဖစ္ၿပီး ေမ့လဲသြားသည္။ ဘာဆုိ ဘာမွ် မသိေတာ့။ အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္ မိတ္ေဆြရဟန္းက ေတြ႔ၿပီး လႈပ္ႏႈိးေတာ့မွ သတိျပန္ရသည္။ (ေဝါက ဦးေခမာစာရဟု ထင္သည္။) ထုိ႔ေနာက္ ေသျခင္းတရားကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆင္ျခင္မိသည္။ ဒီေနရာမွာ ေသမည္ဆုိက ေသႏုိင္သည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိသံေဝဂဉာဏ္က သိပ္ၾကာၾကာ မခံပါ။ က်န္းမာေရးေကာင္းၿပီး ပကတိျပန္ျဖစ္လာေတာ့ ထုိေသျခင္းတရားကုိပင္ ကုိယ္ႏွင့္ မဆုိင္သလုိလုိ ျဖစ္သြားျပန္သည္။ နီးစပ္ရာ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔ႏွင့္ ေျပာဆုိၾကည့္ေသာအခါ (စာေရး၊ မေရး မေသခ်ာေသာ္ လည္း) လူတုိင္းလုိလုိ ဤသုိ႔ ျဖစ္ၾကေၾကာင္း ေျပာတတ္ၾကသည္။ မွန္သည္ဟု ထင္သည္။ ဤက သာမန္လူ႔သဘာဝ ပင္ ျဖစ္သည္။

ဘုရားရွင္ကေတာ့ -
(၁) သူမ်ားမွာ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ျမင္႐ုံ၊ ၾကား႐ုံနဲ႔ သခၤန္းစာ ယူတတ္သူ (အေတာ္ဆုံး)၊ 
(၂) ကုိယ္တုိင္ျဖစ္ (ႀကံဳေတြ႔)မွ သခၤန္းစာယူတတ္သူ (အလယ္အလတ္) 
(၃) ကုိယ္တုိင္ျဖစ္ပါလွ်က္ သခၤန္းစာ မရလုိက္သူ။ (အႀကံစားဟု) 
ဟု သုံးမ်ိဳးခြဲျပသည္။

သခၤန္းစာက ရလုိက္သလုိလုိ ရွိေသာ္လည္း ခက္သည္က ထုိသခၤန္းစာက ၾကာရွည္ သိပ္မခံပဲ ျဖစ္တတ္သည္။

တရားအရသာႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ လူတစ္ေယာက္ထဲကပင္ ထုိအရသာကုိ သိလုိက္ (လွ်ာ) မသိလုိက္ (ေယာက္မ) ျဖစ္ေန တတ္သည္။

မယုံလွ်င္ ၾကည့္ပါ။ မဃေဒဝမင္းႀကီး အရင္ဘဝေတြတုန္းက ဆံပင္ျဖဴဖူးသည္။ သိဒၶတၳမင္းသား ေရွးေရွးဘဝေတြတုန္းက လူအုိကုိ ေတြ႔ဖူးသည္။ ထုိစဥ္က ထုိပါရမီရွင္ႀကီးမ်ားပင္ ေယာက္မဆန္ဆန္ ေမႊ႐ုံသာ ေမႊၿပီး အရသာကုိ မသိခဲ့ၾက၊ မဃေဒဝ မင္းဘဝ၊ အထူးသျဖင့္ သိဒၶတၳမင္းသားဘဝမွာေတာ့ ဘာမွ မထူးဆန္းလွသည့္ ျမင္ကြင္းေလးက သဗၺညဳတဉာဏ္ ေျခေတာ္ ရင္းေရာက္ေအာင္ ေကာက္ေၾကာင္း ဆြဲျပေလေတာ့သည္။

တကယ္မူ လူသည္ ေယာက္မျဖစ္လုိက္၊ လွ်ာျဖစ္လုိက္သာ ျဖစ္သည္။

ေယာက္မျဖစ္ခုိက္ ဟင္းမတူးရေအာင္ ေမႊေပးခြင့္ ရျခင္း၊
လွ်ာျဖစ္ခုိက္ ခံတြင္းပ်က္မေနျခင္း _ မဆုိးလွေသးဟုသာ ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ ေတြးရန္ ရွိေတာ့သည္။

လူ၏ ဘဝႏွင့္ ယုံၾကည္ခ်က္ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ ႀကီးေလးေသာ အျဖစ္အပ်က္ အၿမဲတမ္း လုိေနသည္ မဟုတ္တတ္ပါ။ ဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းသာ လုိပါသည္။ တစ္ေခ်ာင္းထက္ပုိေနလွ်င္ ေဆးဆုိးလုိက္ရတတ္ျပန္သည္။ ေဆးဖုိး ကုန္သည္။ သံေဝဂ ဉာဏ္က ေငြကုန္ သက္သာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပုိက္ဆံခ်မ္းသာေသာ လူသားက ေငြကုန္မွာ မေၾကာက္။


သီဟနာဒ









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Meditation as medication (တရားသည္ေဆး)

သတိပ႒ာန္တရားကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ အားထုတ္ေနသူမ်ားသည္ နာက်င္မႈဒဏ္ပို၍ သည္းခံႏိုင္ၾကသည္ဟူေသာအခ်က္ကို အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ ကတည္းကပင္သိခဲ႔ရသည္။

ယခုေတြ႔ရိွမႈအရ က်င္႔စ ေယာဂီအသစ္မ်ားပင္ အက်ိဳးတရားမ်ားရရွိႏိုင္သည္။

North Carolina တကၠသိုလ္က တစ္ရက္လ်င္ တစ္နာရီ၊သုံးရက္ၾကာ သတိပ႒ာန္တရားကုထုံးကို စမ္းသပ္ခဲ႔ၾကသည္။

ထို သုံးနာရီမွ်ျဖင္႔ နာက်င္မႈကိုသက္သာေစေၾကာင္းေတြြ႕႐ွိခဲၾကသည္။ ထိုအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ စိတ္ပညာရွင္ Fadel Zeidan က တရားထိုင္ျခင္းဟာ ခက္ခဲတဲ႔အလုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿငိမ္းေအးမႈအေတြ႔အႀကဳံ အတြက္သာ ဆိုသူေတြ အတြက္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ တစ္ခု ျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္ထင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

"တရားအၾကာႀကီးထိုင္ခဲ႔တဲ႔သူေတြဟာ သူတို႔ ဦးေႏွာက္ေတြက အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားေတာ႔ နာက်င္မႈဒဏ္ ပို ခံႏိုင္ရည္ရိွတယ္ ဆိုတာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာကတည္းကသိခဲ႔ရပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ သံုးရက္အတြင္းေလးမွာ တစ္ရက္ကို မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ တရားမွတ္႐ုံနဲ႔ အက်ိဳးရိွတယ္ဆုိတာေတာ႔ အခုမွ ေတြ႔ရိွခဲ႔ရပါတယ္" သူကဆိုပါတယ္။


For more information, please visit
mindfulness.org.au


ဆုထားမ်က္ခ်ယ္









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

❋အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႕တိုင္း မဟာပ႒ာန္း ရြတ္ဆိုပူေဖာ္ပြဲ ဖိတ္ၾကားလႊာ❋


ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႕
မဂၤလ၀ိဟာရဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မတို႕ အဘိဓမၼာ အသင္းႀကီး(စကၤာပူ) တို႕ဦးစီးကာ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႕ညေနတိုင္း မဟာပ႒ာန္း ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲ ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားသို႕ ၾကြေရာက္ ကုသိုလ္ယူ ပါ၀င္ပူေဇာ္ႏိုင္ၾကေစရန္ ေလးျမတ္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ နိဗၺာန္ အက်ိဳးေမွ်ာ္ကာ ႏိွဳးေဆာ္ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတို႕...

က်င္းပမည့္ေနရာ...
တတိယထပ္ ၊ မဂၤလ၀ိဟာရ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း
30 Jalan Eunos, Singapore 419495


က်င္းပမည့္ေန႔ရက္...
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ(၃)ရက္ေန႕မွ စတင္ကာ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႕ ညေနတိုင္း
(၁၃၇၄ ခုႏွစ္၊ နယုန္လဆန္း (၁၄)ရက္။)


က်င္းပမည့္အခ်ိန္...
ညေန ၇း၀၀ မွ ၈း၃၀ နာရီအထိ

နတ္လမ္းညႊန္
Nearest MRT Station : Eunos MRT
Bus: 21, 60, 63, 93, 854

ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား
ဦးျမင့္သိန္း - ၈၁၅၉ ၃၉၈၉
ကိုစည္သူေအးကို  - ၉၁၀၈ ၃၆၇၈
မျဖဴမြန္သန္႕ - ၈၅၁၁ ၀၁၈၇
Event on Abhidhamma Foundation's Facebook


စပ္စပ္
(ဘာသာေရသတင္း တာ၀န္ခံ ၊ ကမ္းလက္)







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

အုိင္တီ က႑ေကာဟိ သမာဓိ

   (စာေပမွာေတာ့ သဒၵက႑ေကာဟိ သမာဓိ - အသံဟာ သမာဓိရဲ႕ ရန္သူ၊ ဆူးေျငာင့္လုိ႔ ရွိပါတယ္။ ကာလီဖုိးနီးယားအမ်ိဳးသားတကၠသုိလ္က ပါေမာကၡ Dominguez Hills ရဲ႕ “The secret of focus amid distractions” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကုိ ဖတ္မိၿပီး အုိင္တီ က႑ေကာဟိ သမာဓိ - အုိင္တီဟာ (၂၁) ရာစု သမာဓိရဲ႕ ရန္သူလုိ႔ စကားေတာ္ကုိ ျပင္ၿပီး ေခါင္းစည္းတပ္လုိက္တာပါ။)

        က်ေနာ္နဲ႔ သုေတသနအဖြဲ႔ဟာ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းနဲ႔ တကၠသုိလ္ေပါင္း သုံးရာေက်ာ္က ေက်ာင္းသားေတြကို သူတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ ဝန္းက်င္အေပၚမွာ (၁၅) မိနစ္ၾကာေအာင္ အာ႐ုံစုိက္ႏုိင္ၾကသလား၊ အာ႐ုံမစုိက္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ အေႏွာက္အယွက္က ဘာလဲဆုိတာ သိဖုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆုိတာ မိနစ္တုိင္း မွတ္တမ္းယူထားပါတယ္။ စာသင္ေနတာလား၊ မက္ေဆ့(ဂ်္) ပုိ႔ေနတာလား၊ သီခ်င္းနားေထာင္၊ တီဗြီၾကည့္ေနတာလား၊ သူတုိ႔ေရွ႕မွာ ကြန္ပ်ဴတာရွိရင္ ဘယ္လုိ ဝက္(ဘ္)ဆုိက္ေတြကုိ ၾကည့္ေနၾကသလဲ - စတာမ်ိဳးေတြပါ။



        ထြက္လာတဲ့အေျဖက ေတာ္ေတာ္ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လက္ရွိ သူတုိ႔လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အေပၚမွာ တသမက္တည္း အာ႐ုံစုိက္ထားႏုိင္တဲ့ကာလက သုံးမိနစ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ အေႏွာက္အယွက္ တစ္ခုခု ဝင္လာေတာ့ တာပါပဲ။ အဲ့ဒီ အေႏွာက္အယွက္ေတြကလည္း တက္ခေနာ္ေလာ္ဂ်ီကေနပဲ လာတာ မ်ားပါတယ္။ (စကားမစပ္ အျခားအဖြဲ႔ တစ္ဖြဲ႔ကလည္း ေဆးေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာအေႏွာက္အယွက္ကုိ သုေတသနျပဳထားၾကတာ ရွိပါတယ္။) အာ႐ုံစူးစုိက္မႈရဲ႕ အဓိကတရားခံကေတာ့ စမတ္ဖုန္းနဲ႔ လက္(ဗ္)ေတာ့(ပ္)ေတြပါ။ သူတုိ႔က အခ်ိန္ျပည့္ သမာဓိကုိ ေႏွာက္ယွက္ေနတာပါ။

        ဒါေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး ဘယ္ေက်ာင္းသားဟာ အာ႐ုံစုိက္ႏုိင္တဲ့ ေက်ာင္းသားလည္းဆုိတဲ့ အေျဖကုိလည္း ရလာႏုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိၾကပါတယ္။ ဒီအေျဖကလည္း မထူးဆန္းလွျပန္ပါဘူး။ လက္ရွိ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အေပၚမွာ အခ်ိန္ၾကာေအာင္ အာ႐ုံစုိက္ႏုိင္တဲ့ေက်ာင္းသားဟာ တစ္တန္းထဲမွာ ပုိေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနပါတယ္။ အညံ့ ဆုံးေက်ာင္း သားေတြ ကေတာ့ ေန႔တုိင္း မီဒီယာထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ေနၿပီး တစ္ခ်ိန္ထဲမွာကုိပဲ ဟုိဟာလုပ္လုိက္၊ ဒီဟာ လုပ္လုိက္ ျဖစ္ေန တဲ့ေက်ာင္း သားေတြပါ။

        ေနာက္ထပ္ ရလာတဲ့အေျဖကေတာ့ ေဖ့(စ္)ဘြတ္ဆီကပါ။

        က်ေနာ္တုိ႔ ေလ့လာေနတဲ့ (၁၅) မိနစ္အခ်ိန္ေလးမွာတင္ပဲ သူတုိ႔ေဖ့(စ္)ဘြတ္ကုိ ဝင္ၾကည့္ဦးဆုိရင္ေတာ့ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားက အဆုိးတကာ့ အဆုိးဆုံး ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ေဖ့(စ္)ဘြတ္ကုိ သူတုိ႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ဝင္ၾကည့္တယ္ဆုိတာနဲ႔ကုိ မဆုိင္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ႀကိမ္ဝင္ၾကည့္ရင္ပဲ ၿပီးသြားပါၿပီ။

   “ဘာ့ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြ ဒီလုိ ျဖစ္ေနတာလဲ” ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ေက်ာင္းသားေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာကုိ တစ္ပုံစံ တည္း ေမးၾကည့္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ေျဖၾကတဲ့ အေျဖေတြက ဖုန္းျမည္တာ၊ မျမည္ရင္ေတာင္ ဗုိက္ဘေရးရွင္းျဖစ္ေနတာ၊ ႐ုပ္ပုံေတြ ဖုန္းအေပၚ ေပၚလာတာ - ဒါေတြဆီကုိ သူတုိ႔ အာ႐ုံေတြ ေရာက္ေနၾကလုိ႔ပါပဲတဲ့။

        ဒါတင္မကပါဘူး။ ဒီလုိ တစ္ခုမွ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာင္

        “ငါ့ေဖ့(စ္)ဘြတ္ပုိ႔စ္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ကြန္မန္႔ေရးထားၿပီလား”

   “လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးမိနစ္ေလာက္က တင္ထားတဲ့ တက္(စ္)မက္ေဆ့(ဂ်္)နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား တစ္ခုခု ျပန္ေျပာထားၿပီလား”

       “သူငယ္ခ်င္း လင့္လုပ္ထားတဲ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ယူက်ဳဗီြဒီယုိေလးမ်ား ေရာက္ေနၿပီလား” စတဲ့ အေတြးေတြေၾကာင့္ တစ္ခုထဲကုိ (၁၅) မိနစ္ၾကာေအာင္ အာ႐ုံမစုိက္ႏုိင္တာပါတဲ့။



        အာ႐ုံံေၾကာဆုိင္ရာ သိပၸံပညာရွင္ေတြက အုိင္တီေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္အေပၚ ျဖစ္လာမယ့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြကုိ အႀကီးအက်ယ္ သုေတသနျပဳေနၾကပါတယ္။ လတ္တေလာ ေတြ႔ရွိထားတဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ …
  • ဗြီဒီယုိဂိမ္းကစားသူေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ အရဲစြန္႔ စြန္႔စားလုိျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဆဲ(လ္)ေတြ ထူထူထဲထဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ျဖစ္ေနမႈဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ဦးေႏွာက္လုပ္ေဆာင္မႈအဆင့္ ပုိျမင့္မားလာတယ္လုိ႔ ဆုိလုိႏုိင္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခံစားမႈ (အီမုိးရွင္း) ကုိ ပုံမွန္လည္ပတ္ေစတဲ့ ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ အလုပ္လုပ္မႈေတြမွာေတာ့ ပုိၿပီး အားနည္းသြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္အႀကိဳက္ကုိပဲ ခံစားတတ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြဟာ တစ္ခုခုကုိ စြဲေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တဲ့ သဘာဝေတြပါ။

  • အေႏွာက္အယွက္ခံရတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြဟာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ လွဳံ႕ေဆာ္ေနတဲ့ အစိတ္အပုိင္းေတြကုိလည္း တိတိက်က် ေဖာ္ျပေနတတ္ပါတယ္။ အေႏွာက္အယွက္ ပုိမ်ားေလေလ လွဳံ႕ေဆာ္မႈလည္း အားေကာင္းေလေလပါ။

  • တ႐ုတ္ျပည္မွာ အင္တာနက္စြဲေနသူ လူငယ္ေတြနဲ႔ မစြဲတဲ့လူငယ္ေတြၾကားက ျခားနားမႈကုိ သုေတသန ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ရရွိလာတဲ့ အေျဖကေတာ့ အင္တာနက္စြဲေနတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ ခံစားမႈနဲ႔ အာ႐ုံစူးစုိက္မႈကုိ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ပုိၿပီး အျဖဴေရာင္ေတြ လႊမ္းေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြကပဲ အျခားဦးေႏွာက္ အစိတ္အပုိင္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ရာမွာ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

    ဒီလုိ အတြင္းအျပင္ အေႏွာက္အယွက္ေတြ မရွိဘဲ ဦးေႏွာက္ေအးေအးနဲ႔ ေနထုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ တစ္ခုခုကုိ စူးစုိက္ အာ႐ုံႏွစ္ထားႏုိင္ေအာင္ သင္ၾကားေပးရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ စိတ္ပညာအလုိအရ အာ႐ုံစူးစုိက္ဖုိ႔ လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္၊ အာ႐ုံမစုိက္ဘဲ ေနလုိ႔ရတဲ့အခ်ိန္ကုိ ကြဲျပားနားလည္မႈစြမ္းရည္ကုိ “Metacognition” လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါကုိပဲ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈဖန္ရွင္ကို သေဘာေပါက္ျခင္းလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

        ဒီ Metacognition နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ လက္တေလာ ေတြ႔ရွိခ်က္က အျပည့္ဝဆုံး အေျဖတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ျပသေပးေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သုေတသနျပဳပုံက - စိတ္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ဗီြဒီယုိေခြေတြ ျပသပါတယ္။ ျပထားတဲ့ ဗြီဒီယုိကုိ အေျခခံၿပီး စာေမးပြဲစစ္မယ္။ သူတုိ႔ကုိလည္း ဗြီဒီယုိျပေနစဥ္မွာ တက္(စ္) မက္ေဆ့(ဂ်္)ေတြ ပုိ႔မယ္၊ ဒီမက္ေဆ့(ဂ်္)ေတြကုိ ျပန္ေျဖေပးဖုိ႔ လည္း မွာၾကားထားပါတယ္။

        တကယ္ေတာ့ သုံးပုံတစ္ပုံရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက က်ေနာ္တုိ႔ မက္ေဆ့(ဂ်္)ေတြကုိ မရၾကဘူး။ ေနာက္ သုံးပုံတစ္ပုံကေတာ့ ဗြီဒီယုိျပေနတဲ့ နာရီဝက္အတြင္း မက္ေဆ့(ဂ်္)ေလးခု ရရွိၿပီး ေနာက္ဆုံး သုံးပုံတစ္ပုံအုပ္စုကေတာ့ မက္ေဆ့(ဂ်္) ရွစ္ခုေတာင္ လက္ခံရရွိခဲ့ၾကတယ္။

        လုံေလာက္ပါၿပီ။ ဒါေလာက္ဆုိရင္ သူတုိ႔ကုိ ျပထားတဲ့ ဗြီဒီယုိအေပၚ အာ႐ုံပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္လုိက္ႏုိင္ၿပီလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ သုံးသပ္မိပါတယ္။

    က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ တျခားျမဳပ္ကြက္ကေတာ့ ဗီြဒီယုိထဲမွာ ျပၿပီးရင္ စစ္ေဆးမယ့္ အေရးအႀကီးဆုံး အခ်က္အလက္ေတြ ျပသေနစဥ္မွာ မက္ေဆ့(ဂ်္)ေတြ ပုိ႔ၾကတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ မွန္ပါတယ္။ မက္ေဆ့(ဂ်္) ရွစ္ခုလံုးရတဲ့ အုပ္စုဟာ အတန္းထဲမွာ အညံ့ဆုံးပါပဲ။

        ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔လည္း မွားသြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႔ရွိလုိက္ရတဲ့ ေနာက္ထပ္ အေရးအႀကီးဆုံး အေျဖက က်ေနာ္တုိ႔ ညႊန္ၾကားထားတဲ့အထဲမွာ ပါမသြားဘူး။

    မက္ေဆ့(ဂ်္)ကုိ ရရျခင္း ျပန္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက မက္ေဆ့(ဂ်္)ကုိ ရၿပီး ခ်က္ခ်င္းမျပန္ဘဲ တစ္မိနစ္ကေန ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာမွ ျပန္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြထက္ အမ်ားႀကီး ပုိဆုိးေနတာ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။

   အေႏွာက္အယွက္ေတြ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ဒီကမၻာႀကီးထဲမွာ အာ႐ုံတစ္ခုခုကုိ စူးစုိက္တတ္လာေအာင္ ဘယ္လုိ ပညာေပးႏုိင္ပါမလဲ။

        အသုံးျပဳသင့္တဲ့ အႀကံဉာဏ္တစ္ခုကေတာ့ “Technology breaks” ေပးထားဖုိ႔ပါ။ တစ္မိနစ္ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ ဟန္းဖုန္းကုိစစ္၊ ဝက္(ဘ္)ဆုိက္ကုိစစ္၊ အျခားမီဒီယာ အဆက္အသြယ္ေတြကုိစစ္၊ ၿပီးရင္ ဖုန္းကုိ အသံတိတ္၊ ကြန္ပ်ဴတာကုိ ပိတ္ထားဖုိ႔ပါပဲ။

   အဲ့ဒီေနာက္ အုိင္တီနဲ႔ ဆက္စပ္မႈမရွိတဲ့ အျခားအက္တီဗီတီထဲမွာ (၁၅)မိနစ္ေလာက္ အာ႐ုံစုိက္ထား၊ ၿပီးရင္ တစ္မိနစ္၊ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ အုိင္တီဘရိတ္ယူ၊ ၿပီးေတာ့ မူလအာ႐ုံျပန္သြား။ ဒါမ်ိဳးပါ။

     ဒီနည္းနဲ႔ အာ႐ုံတစ္ခုအေပၚမွာ အခ်ိန္ပုိၾကာေအာင္ စုိက္ထားႏုိင္ဖုိ႔ ေလ့က်င့္ေပးသြားႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဆရာေတြ ဒီနည္းကုိ စာသင္ခန္းထဲမွာ စတင္က်င့္သုံးေနၾကပါၿပီ။ မိဘေတြက ဒင္းနာစားတုန္း၊ ေဘာ့(စ္)ေတြက အစည္းအေဝးထုိင္ေနတုန္း တက္ခေနာ္ေလာ္ဂ်ီ ဘရိတ္(ခ္)ကုိ က်င့္သုံးေနၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈ အမ်ားႀကီး ရရွိပါတယ္။ အေကာင္းဆုံး ရရွိထားတဲ့ ရလဒ္ကေတာ့ နာရီဝက္ၾကာေအာင္ အာ႐ုံတစ္ခုအေပၚမွာ စူးစုိက္ႏုိင္မႈပါ။ ဒီထက္ မပုိေသးပါဘူး။

   စတိ(ဗ္)ေဂ်ာ့နဲ႔ (အျခားေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား) ကုိ အာ႐ုံပ်က္ျပားေအာင္ ဒီေလာက္ စြဲေဆာင္ႏုိင္တဲ့ နည္းပညာေတြ တည္ထြင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

The writer is a professor of psychology at California State University, Dominguez Hills and the author of iDisorder: Understanding Our Obsession With Technology And Overcoming Its Hold On Us. This article was first published on the Psychology Today website.

Original article >> The secret of focus amid distractions




ဇင္ေ၀ေသာ္









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ကာလဒါန နဲ႔ ေတ႔လြဲ ရြာျပန္ခ်ိန္

ကာလဒါနဆိုတာအေရးႀကီးတယ္၊ ဟုတ္မယ္၊ ဟုတ္တယ္။
တကၠစီေတြေက်ာင္းေဘးမႇာ ဥဒဟိုေျပးေနၾကတယ္၊ စီးမလို႔လည္းရပ္လိုက္ေရာ တကၠစီေတြမလာေတာ႔ဘူး။
လာတယ္၊မအားဘူး။ ခုမွေတာ႔ ရွက္မေနေတာ႔ပါဘူး။

ႏြမ္းပါးတဲ႔သာမေဏဘဝ၊ အိပ္ကပ္ႏြမ္းႏြမ္းထဲက ေငြစကၠဴခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေသးေသးေလးမ်ား။
အိပ္ေထာင္ျပားျပားကေျပာတယ္၊ သား..အားမငယ္ နဲ႔။
စာမူခ တစ္ခ်ိဳ႕၊ ဆြမ္းစားကြမ္းစားတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ဝမ္းစိုမလို႔အားယူတုန္း အေဖအိုက လက္ျပႏႈတ္ဆက္၊
စားရကံ မႀကံဳတဲ႔အေဖ။ အျဖစ္မ႐ွိတဲ႔သား။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကာလဒါန အားနည္းခဲ႔ၾက။


ဘဝမွာ ထိုးေကၽြးသင္႔ရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ ထိုးေကၽြးထားခဲ႔ရတတ္တယ္။ သိဒၶတၳမင္းသားျပတဲ႔လမ္း။
သူ(ဒီ အရွင္) ေျခာက္ႏွစ္လုံးလုံး ထိုးေကၽြးၿပီး ခရီးဆက္တယ္။


ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကံၾကမၼာနဲ႔ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခ်င္႐ဲ႕။
ထိုးေကၽြးရမယ့္အထဲ အေမအို ပါသြားမယ္လို႔ မစဥ္းစားခဲ႔။
ေသျခင္းတရားကုိ ေလွ်ာ႔တြက္ခဲ႔။ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္။
အစိမ္းေရာင္ ေငြစကၠဴ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္။ စရဏတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္။
သမၼာအာဇီဝ နဲ႔ရရင္ ရဟန္းလည္း မိဘကို ေကၽြးေကာင္းတယ္။

ရြာအဝင္ ရင္ကိုဆီးကန္တဲ႔သတင္းက အေမအို ေနညိဳခဲ႔ ၿပီေကာ တဲ႔။
စားရကံ မႀကံဳတဲ႔အေမ၊အျဖစ္မ႐ိွတဲ႔ ရဟန္း။ ေငြစကၠဴႏြမ္းႏြမ္း အေႂကြးဆပ္ခြင္႔ လြဲရျပန္ေရာ။
ရဟန္းမယ္ေတာ္ဆိုတဲ႔ ပီတိကလြဲလို႔ ဘာမွ မရလိုက္တဲ႔ အေမ။

ကာလဒါန ဆိုတာ အေရးႀကီးတယ္၊ အက်ိဳေပးမႈေတြ အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ေနရမယ္။
ဝါဆိုသကၤန္းလႉမွ၊ ကထိန္သကၤန္းလႉမွ ဆိုၿပီး တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေစာင္႔ေနစရာ မလိုဘူး။
ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို လႉ၊ ေပး၊ တကယ္လိုေနရင္ေပါ႕၊ အဲဒါ ကာလ ဒါန အစစ္။

လူေတြလည္းအတူတူပဲ။ ပညာသင္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြ ေတ႔လြဲ၊
အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ အခ်ိန္ေတြ ေတ႔လြဲ။ သား သမီးရဖို႔ အခ်ိန္ေတြ ေတ႔လြဲ။

ဘုန္ႀကီးေတြေရာ....
ဆရာတစ္ေယာက္ ေျပာဖူးတယ္၊
တို႔ဟူးကို ျပတ္ေအာင္ မကိုက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ စားပြဲေပၚမွာ ဟင္းလ်ာအျပည့္တဲ႔။

ကိုယ္န႔ဲ မဆိုင္တဲ႔ရထား အခ်ိန္ေစာေရာက္ေနတာထက္ ကိုယ္စီးမဲ႔ရထား အခ်ိန္ကိုက္ေရာက္လာဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။
စာေပမသိ၊မညိွဘူး။အက်ိဳးေပးခ်ိန္ေတြ ေတ႔လြဲ လြဲေနရင္ ကာလဒါန ခ်ိဳ႕တဲ႔ခဲ႔လို႔ လို႔ပဲ မွတ္ထားမိတယ္။

တကယ္ေတာ႔
ဘယ္သူမွ ေနာက္မက်ပါဘူး
ေနဝင္ခ်ိန္ကကို ေစာလြန္းသြားတာပါ။(တာရာမင္းေဝ)


ကာလဒါန ခ်ိဳ႕တဲ႔ၾကသူမ်ား ကိုယ္စား။



သီဟနာဒ








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.